Konspekt.

Grupa: 5,6- latki

Miejsce ćwiczeń: sala gimnastyczna

Liczba ćwiczących: 23

Metoda: Twórcza ekspresja ruchowa Rudolfa Labana

Przybory: magnetofon, kaseta z nagraniem, krążki gimnastyczne

Cele: rozwijanie muzyczno-ruchowej inwencji twórczej, pomysłowości, fantazji, doświadczeń poprzez improwizację muzyczno-ruchową i taniec z podkładem muzycznym, w obrębie 5 generalnych tematów metody Rudolfa Labana

PRZEBIEG:

Część wstępna	Wejście dzieci parami na salę
I. Wyczucie własnego ciała	Zaklinanie węża- w parach, muzyka orientalna, jedno z dzieci jest wężem, drugie - zaklinaczem. W miarę nasilania się muzyki ruchy węża stają się bardzo szerokie, dynamiczne. Muzyka cichnie - wąż zwija się w kłębek (zmiana). Bal lalek - dzieci w rozsypce, pokazują, (przy muzyce), jak tańczy marionetka. Gdy muzyka cichnie - lalki kłaniają się. (4x)
II. Wyczucie ciężaru, siły i czasu	Improwizacja ruchowa - dzieci poruszają się dowolnie według zasady: przy wyższym rejestrze dźwiękowym wysoka pozycja, a im niższy rejestr tym pozycja niższa W siadzie - uderzanie dłońmi o podłogę na mocną część taktu granej melodii; w chodzie - klaskanie lub tupanie na mocną część taktu Przy muzyce - zwijanie i rozwijanie ciała w leżeniu.
III. Wyczucie przestrzeni	Bieg w różnych kierunkach - w zależności od akompaniamentu - przy przejściu głośnego akompaniamentu w cichy następuje raptowna zmiana kierunku biegu (dzieci biegają po linii zygzakowatej) Spacer w przestrzeni - przy muzyce, dowolny bieg z fantazyjnymi ruchami ciała, następnie spoczynek w całkowitym rozluźnieniu
IV. Rozwijanie wyczucia płynności ruchów, ciężaru ciała w czasie i przestrzeni	Motylki - na podłodze rozłożone krążki gimnastyczne, przy lekkiej, delikatnej muzyce dzieci naśladują lot motyli (slalom z kwiatka na kwiatek). Zwrócenie uwagi na płynność i delikatność ruchów. W rytmie granej melodii, na mocną część taktu, zmieniaj pozycję, z pozycji o trzech punktach podparcia przejdź na 2 punkty, następnie na 4, 1 lub 5 punktów podparcia - kolejność dowolna
V. Adaptacja ruchów własnych do ruchów partnera lub grupy	Taniec parami - w dwójkach, muzyka lekka, swobodna, skoczna, „jedynka” tańczy nisko, a „dwójka” wysoko - okrążając swego partnera (zmiana). Wszyscy tańczą wesoło, a gdy muzyka cichnie - szybko tworzą „statuetkę” (utworzoną z 2-5 dzieci) i pozostają tak w bezruchu aż znów muzyka będzie głośna.
Zakończenie	Marsz w kole w rytm powolnej muzyki.

• PODRÓŻ Z KRASNALEM - 3,4 latki/met. W.Sherborne/

Witam was bardzo serdecznie, zapraszam na wspaniałą wyprawę. Za chwilę włączymy swoją wyobraźnię i wybierzemy się w fantastyczną podróż.

Siedzicie już bardzo wygodnie. Teraz zamykamy oczy. Czujemy swoje ciało, siedzicie przytuleni do siebie. Wasze ręce i nogi są spokojne, ręce mamy obejmują dziecko, lekko kołyszecie się na boki.

W myślach wypowiadamy czarodziejskie hasło: FANTAZIKUS HOKUS SPOKUS.

Stoimy już w lesie, czujemy ciepło słońca, drzewa są wysokie i spokojne. Przed sobą widzisz zalaną słonecznymi promieniami polankę, trawa pod stopami jest zielona i miękka.

Bardzo blisko ciebie ktoś czeka. To krasnoludek. Wspaniała istota - przyjazny, wesoły krasnal. Podchodzisz do niego i witasz się serdecznie. Za chwilę krasnoludek sprawi, że staniesz się tak mały jak on. Krasnoludek cię dotyka. Jesteś już krasnoludkiem, potrafisz robić to, co on, na polance jesteś całkowicie bezpieczny.

Krasnal zaprasza cię do zabawy wśród ciepłej, zielonej trawy. Idziecie na środek polanki. Jesteście całkowicie bezpieczni. Rozpoczyna się wspaniała zabawa w trawie.

I. WYCZUCIE WŁASNEGO CIAŁA

1. Wyczuwanie brzucha, pleców i pośladków

• Ślimaki - siedząc - przyciąganie kolan, chowanie głowy, rozprostowanie się do

• pozycji siedzącej

2. Wyczuwanie rąk i nóg

Łąka - chodzenie na „sztywnych” nogach - teren łąki twardy; chodzenie na

„gumowych” nogach - teren grząski, podmokły

3. Wyczuwanie twarzy

Zabawne miny - siedząc naprzeciw - powtarzanie min po partnerze

II. PEWNOŚĆ SIEBIE I POCZUCIE BEZPIECZEŃSTWA

„Mostek” - jedna osoba robi „mostek” druga obchodzi ją na czworakach, przechodzi

pod, przez, nad, dokoła

„Tunel” - grupa tworzy tunel, reszta czołga się pod tunelem, na plecach, brzuchu

III. NAWIĄZANIE KONTAKTU Z PARTNEREM

1. Relacja „Z”

„Kołysanie” - tworzenie fotelika dla ćwiczącego i obejmowanie go kołysząc do

przodu

„Motylek” - ćwiczący, leżąc na plecach (nogi zgięte), podtrzymuje za ręce

współćwiczącego leżącego na brzuchu na jego goleniach

2. Relacja „Przeciwko”

„Skała” - ćwiczący siedzi mocno podparty o podłoże; współćwiczący próbuje przesunąć skałę, pchając lub ciągnąc w różnych kierunkach

„Paczka” - dziecko zwija się w kłębek, a współćwiczący usiłuje „rozwiązać paczkę”, ciągnąc za nogi, ręce; paczka może zostać uniesiona w górę nierozwiązana.

• ZAKOŃCZENIE

Siadamy w kołysce, zamykamy oczy.

Pora już wracać do przedszkola. Biegniecie po trawie lekko, zręcznie, bez żadnych trudności. Ciepłe słońce ogrzewa powietrze i las, jest bardzo przyjemnie. Już jesteśmy na skraju lasu. Zatrzymaj się i pożegnaj z krasnalem. Spójrz na niego i podziękuj za wspaniałą zabawę. Wychodzimy z lasu.

Musimy wypowiedzieć hasło powrotu: FANTAZIKUS FINITUS. Gdy to mówiliśmy staliśmy się znowu sobą, a obraz polany i słońca zaczął znikać jakby za mgłą.

Otwieramy oczy, jesteśmy w swoim prawdziwym życiu. Przeciągnij się lekko, poczuj swoje ciało. Nasze spotkanie dobiegło końca.

Dziękuję wam za wspólną zabawę.

---