Konspekt zajęć
Temat: ruch rozwijający Weroniki Sherborne
Czas trwania: 3 godziny
Cele ogólne:
- Zapoznanie się z biografią Weroniki sherborne
- Zapoznanie się z teoretycznymi podstawami ruchu rozwijającego
- Poznanie praktycznego zastosowania
- Przedstawianie poszczególnych ćwiczeń ruchu rozwijającego
- Przedstawienie możliwych do osiągnięcia, dzięki ruchowi rozwijającemu, rezultatów
- Zaproponowanie metod motywujących dzieci do aktywności podczas ćwiczeń
- Uwrażliwienie na potrzeby swoich podopiecznych
Metody :
Wykład, doświadczenie, dyskusja
Formy pracy:
Zbiorowe, grupowe
Przebieg zajęć:
Część I, teoretyczna
Teoretyczny wykład dotyczący biografii i historii działalności Weroniki Sherborn; Omówienie definicji ruchu rozwijającego; przyczyny dla jakich został opracowany; przedstawienie jego celów, zadań, zasad współpracy.
Część II, praktyczna
Zaprezentowanie ćwiczeń z każdej grupy wypełniającej podstawowe założenia ruchu rozwijającego, następnie polecenie grupie wykonania ich w zależności od rodzaju ćwiczeń: zbiorowo, w parach lub indywidualnie.
Część II, podsumowująca
Rekapitulacja całych zajęć, czas na dyskusje i możliwość wypowiedzenia się co do metody ruchu rozwijającego i sposobu w jaki została przedstawiona.
Weronika Sherborne tworząc metodę Ruchu Rozwijającego opierała się przede wszystkim na teorii R. Labana oraz na doświadczeniach z własnej długoletniej pracy z dziećmi upośledzonymi umysłowo. Wypracowany w latach sześćdziesiątych system ćwiczeń ma zastosowanie we wspomaganiu prawidłowego rozwoju dzieci i korygowaniu jego zaburzeń. Główna idea metody wyraża się w stwierdzeniu, że posługiwanie się ruchem jest narzędziem wspomagania rozwoju psychoruchowego dziecka i terapii zaburzeń tego rozwoju. Opracowany przez W. Sherborne system ćwiczeń wywodzi się z naturalnych potrzeb dziecka, zaspokajanych w kontakcie z dorosłymi w trakcie tzw. "baraszkowania". Prostota i naturalność są głównymi walorami metody Weroniki Sherborne i stanowią o jej wartości i powodzeniu.
Poprzez stosowanie metody Ruchu Rozwijającego wspomagamy emocjonalny rozwój dziecka, rozwijamy świadomość schematu ciała i integrujemy poszczególne jego części, rozwijamy orientację przestrzenną. Wspomagamy także rozwój poczucia bezpieczeństwa, zaufania, pewności siebie, wiary we własne siły i możliwości. Kształtujemy pozytywne relacje z otoczeniem, partnerem w zabawie, bliskimi. Dążymy do rozwoju własnej inwencji, inicjatywy, spontaniczności.
Podstawowe założenia metody to rozwijanie przez ruch:
1) świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego: Ruchy należące do tej kategorii pozwalają na stopniowe poznanie poszczególnych części ciała. Poznanie własnego ciała i kontrola nad jego ruchami prowadzi do ukształtowania się własnej tożsamości: wyodrębnienia własnego „ja” od otoczenia „nie-ja”.
2) świadomości przestrzeni i działania w niej: Zadaniem tej kategorii ruchu jest wykształcenie orientacji w przestrzeni, aby na tej podstawie mógł wytworzyć się związek między człowiekiem a otoczeniem, a w rezultacie poczucie swobody dziecka w przestrzeni.
3) ćwiczenia ułatwiające nawiązanie kontaktu i współpracy z partnerem i grupą: Celem czynności ruchowych tej kategorii jest zachęcanie uczestników zajęć do nawiązania pozytywnych kontaktów z innymi osobami, opartych na wzajemnym poznaniu i zrozumieniu potrzeb partnera oraz na wzajemnym zaufaniu.
Metoda ta jest wykorzystywana w Polsce w placówkach oświatowych i służby zdrowia dla dzieci zdrowych i z różnymi zaburzeniami rozwoju:
dzieci upośledzonych w rozwoju,
dzieci autystycznych,
dzieci z wczesnym mózgowym porażeniem dziecięcym,
dzieci z zaburzeniami emocjonalnymi i zaburzeniami zachowania,
dzieci głuchych i niewidomych,
dzieci z domów dziecka.
Bogdanowicz M., Kisiel B., Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka, WSiP, 1998.