Fizyka 1j, AGH, agh, programinski, Laborki, Laborki, Lab, FIZYKA - Laboratorium, fiz lab, franko


Numer ćwiczenia:

1

TEMAT: Wyznaczanie rozkładów wyników pomiarów

(krzywa Gaussa) wykonanych przy użyciu

mostka Wheatstone'a.

Ocena z teorii:

Numer zespołu:

2

Grzegorz Sumera

Ocena końcowa:

Data: 4.03.1997

IMiR Rok IB Grupa 8

Uwagi:

CZĘŚĆ TEORETYCZNA

Podstawowe pojęcia:

Źródła błędów - na skutek skończonej dokładności przyrządów pomiarowych i niedoskonałości organów zmysłowych biorących udział w obserwacjach oraz w przypadku bardzo czułych pomiarów, na skutek fluktuacji (łac. fluctuatio - chwianie się, przypadkowe odchylenia dowolnych wielkości od ich wartości średnich) mierzonej wielkości wszystkie pomiary obarczone są błędami, które możemy podzielić następująco:

a) błędy systematyczne - wynikające ze złego cechowania (kalibracji) przyrządów pomiarowych, z błędnej metody pomiaru lub z działania czynników zewnętrznych (przykłady: wadliwe wykonanie skali przyrządu, korzystanie ze wzoru na okres drgań wahadła matematycznego dla dużego wychylenia początkowego, przyjęcie wartości współczynnika lepkości w danej temperaturze podczas gdy temperatura otoczenia, w której prowadzony jest pomiar jest inna itd.),

b) błędy grube - powstające wskutek fałszywego odczytania przyrządów pomiarowych lub nieprawidłowego zapisania wyników,

c) błędy przypadkowe - powstające przy nastawianiu przyrządów, na skutek fluktuacji mierzonej wielkości oraz w wyniku ograniczoności naszych zmysłów (przykłady: zmieniający się docisk śruby mikrometrycznej, fizjologicznie uwarunkowane różnice czasu pomiędzy momentem zaobserwowania zjawiska a uruchomieniem stopera w kolejnych pomiarach, wahania napięcia sieci itp.).

Rozkład Gaussa:

Błąd przypadkowy podlega rozrzutowi statystycznemu, który opisywany jest funkcją:

zwaną funkcją Gaussa lub rozkładem normalnym. Funkcja ta ma kształt dzwonu symetrycznego względem osi pionowej przechodzącej przez punkt x = X, którego szerokość charakteryzuje odchylenie standardowe σ. W przedziale (-σ,σ) znajduje się 68.3% wyników pomiarów a w przedziale (-3σ,3σ) znajduje się 99.7% wyników pomiarów.

Histogram - pełną informację o dokładności danej metody pomiarowej może dać znajomość krzywej rozkładu błędów. W celu doświadczalnego wyznaczenia tej krzywej wykonujemy wielokrotnie, np. 100 razy, pomiar tej samej wielkości fizycznej, której wartość „rzeczywista” jest znana. Następnie sporządzamy histogram uzyskanych wyników (Rys. 1).

Rysunek 1. Histogram serii 100 pomiarów i krzywa rozkładu błędu

Wysokość słupa histogramu fj jest równa częstości występowania wyników w przedziale o szerokości równej podstawie słupka fj = nj/(n gdzie nj ­- liczba wyników pomiaru w przedziale (xi, xi+), n - liczba wszystkich pomiarów. Jeżeli wyobrazimy sobie, że liczby nj i n dążą do nieskończoności, a szerokość przedziału δ do zera, to nasz histogram przeobrazi się w ciągłą krzywą rozkładu błędów (x).

Normalizacja i renormalizacja

Prawa i zasady:

Postulat Gaussa dotyczący średniej arytmetycznej pomiarów

Zgodnie z teorią prawdopodobieństwa, prawdopodobieństwo L(x) otrzymania w kolejnych pomiarach wartości x1, x2,..., x­n wynosi

Wartość x jest wartością najbardziej prawdopodobną, stąd dla L(x) powyższa funkcja musi przyjmować maksimum.

przy wyrażenie powyższe osiąga maksimum, jeżeli

Wynik ten, zwany jest postulatem Gaussa, jest punktem wyjścia przy ustalaniu błędów pomiarowych.

Błędy przypadkowe określamy następująco:

- błąd bezwzględny - czyli różnica między wielkością zmierzoną xi a wielkością rzeczywistą X,

ε = xi - X (1)

- błąd względny - określony jest przez stosunek błędu bezwzględnego do wielkości rzeczywistej,

δ = /X (2)

Błąd względny pomnożony przez 100% nosi nazwę błędu względnego procentowego.

Wielkością najbardziej zbliżoną do wartości rzeczywistej jest średnia arytmetyczna wyników pomiarów (stwierdzenia to jest następstwem postulatu Gaussa). Zastępując zatem nieznaną wartość rzeczywistą wartością średniej arytmetycznej X równania (1) i (2) możemy zapisać

ε = xi - X δ = (xi - X)/X

Prawo Ohma, prawa Kirchoffa

Znalezienie wielkości napięć i prądów płynących w poszczególnych częściach obwodu jest zagadnieniem podstawowym w konstrukcji układów o różnym przeznaczeniu. Rozwiązywanie obwodów prądu stałego opiera się na następujących prawach:

1) stosunek napięcia między końcami przewodnika do natężenia prądu jest wielkością stałą, nazywaną opornością (prawo Ohma) R = U/I.

2) w węzłach sieci, tzn. w punktach wspólnych dla trzech lub więcej przewodów algebraiczna suma natężeń, wpływających musi być równa zeru (I prawo Kirchoffa)

3) suma różnic potencjałów obliczonych kolejno wzdłuż zamkniętej pętli sieci - tzn. drogi, która rozpoczyna się i kończy w tym samym węźle, równa się zeru (II prawo Kirchoffa).

Warunki powyższe zapisuje się w postaci algebraicznego układu takiej liczby niezależnych równań, która pozwala na jednoznaczne znalezienie poszukiwanych prądów.

Podstawowe wzory:

Błąd średni kwadratowy pojedynczego pomiaru oraz średniej arytmetycznej

Miarą błędu przypadkowego jest błąd średni pojedynczego pomiaru czyli odchylenie standardowe,

Ponieważ średnia arytmetyczna również jest tylko przybliżeniem wartości rzeczywistej więc ściśle określa się również błąd średni wartości średniej (odchylenie standardowe średniej),

Rozkład (funkcja) Gaussa o danej wartości średniej X i odchyleniu standardowym σ

Dla wartości złożonej podajemy bezwzględny błąd średni i maksymalny. Błąd bezwzględny średni obliczamy ze wzoru:

gdzie xi jest równe odchyleniu standardowemu.

Błąd bezwzględny maksymalny wartości złożonej wyznaczamy ze wzoru:

gdzie xi jest równe 3σ.

Wzór na nieznany opór w układzie mostka Wheatstone'a

Aby wyliczyć oporność Rx należy rozwiązać obwód mostka w stanie równowagi. W tym celu należy skorzystać z prawa Ohma: U = I*R, oraz z praw Kirchoffa: 1. Suma algebraiczna prądów w węźle jest równa zero, 2. W odwodzie zamkniętym suma algebraiczna sił elektromotorycznych oraz spadków napięć na poszczególnych elementach obwodu jest równa zero. Rozwiązując obwód elektryczny mostka otrzymujemy następujący wzór na Rx:

gdzie nx oznacza wskazania (ilość działek) potencjometru spiralnego (helipotu), n1000-x jest ilością działek obliczoną z równania: 1000-nx.

Przyrządy:

Mostek Wheatstone'a

Mostek Wheatstone'a jest układem do pomiaru (porównywania) oporów. Tworzy go połączenie czterech oporów: Rx, R2, R3, R4 oraz galwanometru o oporze R5. Mostek jest zasilany z ogniwa galwanicznego lub zasilacza (Rys. 2).

Rysunek 2. Oporowy mostek Wheatstone'a

Analiza tego układu jest stosunkowo prosta. Niech I oznacza natężenie prądu płynącego z ogniwa, a natężenie prądów na odcinkach obwodu AB, AD, BC, DC i BGD odpowiednio: I1, I2, I3, I4, I5. W układzie są 4 węzły A, B, C, D. Dla trzech z nich układa się równania Kirchoffa. Jeśli kierunek prądu jest taki, jak wskazują strzałki, dla węzłów A, B i D otrzymujemy

A I - I1 - I3 = 0

B I1 - I2 - I5 = 0 (1)

D I5 + I3 - I4 = 0

Drugi układ równań Kirchoffa można ułożyć wydzielając w schemacie zamknięte obwody ABDA, BCDB i ACEA. Obchodząc każdy z tych obwodów według kierunku wskazówek zegara otrzymujemy dla obwodu

ABDA I1RX + I5R5 - I3R3 = 0

BCDB I2R2 - I4R4 - I5R5 = 0 (2)

ACEA I3R3 + I4R4 + IRE =

Jeśli dana jest siła elektromotoryczna oraz opory Rx, R2, R3, R4, R5, RE, można znaleźć natężenie wszystkich sześciu prądów I, I1, I2, I3, I4, I5.

PYTANIA PROBLEMOWE:

1. W stanie równowagi mostka wyprowadzić wzór na szukaną wartość oporu Rx.

Metoda Wheatstone'a porównywania oporów polega na tzw. równoważeniu mostka, to znaczy na takim dopasowaniu oporów, by potencjały w punktach B i D były równe (VB = VD), czyli żeby prąd I5 płynący przez galwanometr G był równy zeru. Przy I5 = 0 drugie i trzecie równanie układu (1) dają

I2 = I1 I3 = I4 (3)

a pierwsze i drugie równanie układu (2)

I1Rx = I3R3 I2R2 = I4R4 (4)

Z równań (3) i (4) wynika, że

Rx/R2 = R3/R4, czyli Rx = R2(R3/R4) (5)

Ostatnie wyrażenie pozwala eksperymentalnie wyznaczyć Rx.

2. Co wyraża pole powierzchni pod krzywą Gaussa?

Dlaczego należy zrenormalizować funkcję Gaussa aby dopasować ją do histogramu wyników pomiarów?

Czy można sporządzić histogram tak, aby opisywała go znormalizowana funkcja Gaussa?



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Fizyka 14b, AGH, agh, programinski, Laborki, Laborki, Lab, FIZYKA - Laboratorium, fiz lab, franko
Polarymetr Laurenta, AGH, agh, programinski, Laborki, Laborki, Lab, FIZYKA - Laboratorium, Polarymet
cw 13 - Lepkosc, AGH, agh, programinski, Laborki, Laborki, Lab, FIZYKA - Laboratorium, Struna i Krzy
FIZYKA~6, AGH, agh, programinski, Laborki, Laborki, Lab, FIZYKA - Laboratorium, lab-fizyka, Moduł sz
Fizyka 9, AGH, agh, programinski, Laborki, Laborki, Lab, FIZYKA - Laboratorium, fiz lab, franko
cw41 - Busola Stycznych, AGH, agh, programinski, Laborki, Laborki, Lab, FIZYKA - Laboratorium, Strun
FIZYK~51, AGH, agh, programinski, Laborki, Laborki, Lab, FIZYKA - Laboratorium, SOCZEWKI
FIZ5=, AGH, agh, programinski, Laborki, Laborki, Lab, FIZYKA - Laboratorium, 052 zalamanie dla ciecz
Fizyka 12b, AGH, agh, programinski, Laborki, Laborki, Lab, FIZYKA - Laboratorium, fiz lab, franko
Fizyka 34c, AGH, agh, programinski, Laborki, Laborki, Lab, FIZYKA - Laboratorium, fiz lab, franko
43.teoria, AGH, agh, programinski, Laborki, Laborki, Lab, FIZYKA - Laboratorium, Trust i Mikele
Fizyka 34b, AGH, agh, programinski, Laborki, Laborki, Lab, FIZYKA - Laboratorium, fiz lab, franko
Oscyloskop, AGH, agh, programinski, Laborki, Laborki, Lab, FIZYKA - Laboratorium, lab-fizyka, Oscylo

więcej podobnych podstron