ALEKSANDR IVANOVICZ OPARIN (ros. Алекса́ндр Ива́нович Опарин, ur. 2 marca 1894 w Ugliczu, zm. 21 kwietnia 1980 w Moskwie), rosyjski biochemik i badacz roślin, znany przede wszystkim ze swoich teorii na temat powstania życia. Od 1929 roku był profesorem biologii uniwersytetu w Moskwie, następnie jednym z założycieli i dyrektorem Instytutu Biochemii Akademii Nauk Związku Radzieckiego; czasami nazywany jest Darwinem XX wieku.

Oparin wykazał, że wiele procesów związanych z produkcją żywności, opartych jest na biokatalizie; odkrył także podstawy biochemii przemysłowej w ZSRR.

Życie- najważniejsze daty

Kiedy Oparin miał 9 lat jego rodzina przeprowadziła się do Moskwy, ponieważ w małej wiosce, w której mieszkali nie było szkoły średniej. Podczas specjalizowania się w fizjologii roślin na Uniwersytecie w Moskwie, duży rolę w życiu Oparina odegrał Timiryazew, rosyjski fizjolog roślin, który znał angielskiego naturalistę Karola Darwina.

W 1917 roku Oparin ukończył Uniwersytet Moskiewski a w 1927 roku został tam profesorem biochemii. W 1924 roku zaproponował teorie na temat powstania życia na Ziemi. W 1935 roku, wraz z Alekseiem Bakhem, założył Instytut Biochemii na Akademii Nauk ZSRR. W 1939 Oparin został Korespondencyjnym Członkiem tejże Akademii Nauk, a w 1946 pełnoprawnym jej członkiem. W 1970 został wybrany na Prezydenta Międzynarodowego Towarzystwa , poświeconego badaniom na temat powstania życia. Oparin w 1969 został Bohaterem Pracy Socjalistycznej,, w 1974 otrzymał Nagrodę Lenina, w 1979 został wyróżniony Złotym Medalem im. Łomonsowa za „wyróżniające się osiągnięcia w biochemii”. Oparin otrzymał także 5 Orderów Lenina.

Powstanie życia wg Oparina

Postulował, że komórki wywodzą się z samoistnie formujących się koloidowych skupisk materii organicznej, tzw. koacerwatów. Uzupełniło to lukę w teorii powstania życia, jaka istniała pomiędzy formowaniem się materii organicznej z nieorganicznej, a ewolucją prymitywnych komórek.

Wg Oparina życie ewoluowało w trzech etapach:

1. ewolucja chemiczna, czyli powstawanie pod wpływem wyładowań elektrycznych prostych związków organicznych, np. aminokwasów, z dostępnych w atmosferze prostych zwiazków nieorganicznych.

2. ewolucja molekularna, czyli powstawanie układów nadcząsteczkowych, np. koacerwatów

3. ewolucja biologiczna, czyli powstawanie pierwszych organizmów zdolnych do reprodukcji w oparciu o własną informację genetyczną.

Koacerwaty to niewielkie kropelki materii organicznej samoistnie tworzące się w słabych roztworach. Tworzą je mieszaniny wielu ważnych związków organicznych, takich jak białka, tłuszcze i kwasy nukleinowe.
Bariera rozgraniczająca koacerwat od środowiska zewnętrznego jest półprzepuszczalna i środowisko panujące wewnątrz nich często znacząco odbiega od tego na zewnątrz. Dodając do roztworu takie enzymy, które będą miały tendencję do stawania się częścią koacerwatów, można uzyskać efekt pseudometabolizmu.
Koacerwaty to forma materii nieożywionej najbliższa komórkom. Najważniejszą różnicą między nimi jest brak zdolności koacerwatów do rozmnażania się. Wg Oparina żywe komórki wywodzą się właśnie od nich. Postulowany mechanizm wyglądałby następująco:

1. samoistnie tworzy się materia organiczna z nieorganicznej

2. z materii organicznej w oceanach tworzą się samoistnie koacerwaty

3. niektóre koacerwaty nabierają zdolności rozmnażania się, stając się prakomórkami

4. prakomórki ewoluują w typowe komórki organizmów żywych

Teoria Oparina zyskała duże uznanie w środowisku naukowym dzięki licznym, udanym eksperymentom potwierdzającym możliwość zajścia postulowanych przez niego reakcji.

Cytaty

„Historia uczy nas, że na przestrzeni całego świadomego życia ludzkości problem istoty życia był jednym z głównych placów boju zaciętej walki ideologicznej, toczącej się między dwoma nieprzejednanymi obozami filozoficznymi - idealizmem i materializmem.”

„Jest wątpliwe, czy na przestrzeni ostatniego tysiąclecia zaszły jakieś istotne zmiany w człowieku, w zamian jednak zdobył on w tym okresie niespotykaną dotąd władzę nad otaczającą go przyrodą. Władza ta nie wynika jednak z rozwoju indywidualnego i biologicznego, lecz społecznego.”

Najważniejsze prace

• "The External Factors in Enzyme Interactions Within a Plant Cell"

• "The Origin of Life on Earth"

• "Life, Its Nature, Origin and Evolution"

• "The History of the Theory of Genesis and Evolution of Life"

Medal Oparina - medal przyznawany przez Międzynarodowe Towarzystwo Astrobiologiczne za osiągnięcia związane z badaniami na początkiem życia.

JOHN DESMOND BERNAL- ur. 10 maja 1901 roku w Irlandii, zm. 15 sierpnia 1971 roku w Londynie; słynny fizyk i naukowiec, uważany za pioniera krystalografii roentgenowskiej, Bernal był także aktywnym politycznie intelektualistą. Pisano o nim, że był marksistą w filozofii i komunistą w polityce.

Edukacja i wczesna kariera

Bernal był synem farmera pochodzenia włosko - hiszpańsko-, portugalsko - żydowskiego oraz amerykańskiej dziennikarki. Uczęszczał do szkoły w Bedford, niedaleko Londynu, a następnie do Emmanuel koledż i Uniwersytetu Cambridge. W Cambridge Bernal studiował matematykę oraz inne nauki ścisłe. W 1922 roku otrzymał stopień Artium Baccalaureus. Bernal sam przyswoił sobie teorię grup, w tym metodę kwaternionów, która stała się matematyczną podstawą późniejszej pracy nad krystalicznymi strukturami. W Cambridge Bernal był znany również jako „Mędrzec”.

Kariera

Po ukończeniu studiów Bernal rozpoczął badania pod nadzorem Sir William'a Bragg'a w Laboratorium Davy'ego Faraday'a w Royal Institution w Londynie. W 1924 roku określił strukturę grafitu. Pracował również nad strukturą brązu. Jest także znany z faktu, że jako pierwszy zaproponował w 1929 roku tak zwaną „Sferę Bernala”, jest to rodzaj kolonii kosmicznej, która w założeniu ma być długoterminowym, pozaziemskim miejscem pobytu dla ludzi. Podczas pobytu na w Cambridge, Bernal pracował nad strukturą witaminy B1 (1933), pepsyny (1934), witaminy D2 (1935), steroli (1936) i wirusa mozaiki tytoniowej (1937). W 1934 roku wraz z Dorothy Hodgkin otrzymali pierwsze zdjęcie rentgenowskie uwodnionych kryształów białka. Inni czołowi naukowcy, z którymi pracował Bernal to : Rosalind Franklin, Aaron Klug i Max Perutz. W 1937 roku Bernal został Pofesorem Fizyki w koledżu Bircbeck.

Praca podczas wojny

Wraz z wybuchem wojny Bernal dołączył do Ministerstwa Bezpieczeństwa Spraw Wewnetrznych, gdzie pracował wraz z Solly Zuckermannem nad analizami skutków bombardowania wroga. Później w czasie wojny pracował jako doradca naukowy dla Lord'a Mountbattena, szefa Kombinowanych Operacji .

Rodzina

Bernal miał dwoje dzieci ze swoją żona Agnes Eileen Sprague, która była sekretarką. Poślubił ją 21 czerwca 1922 roku, dzień po otrzymaniu stopnia Artium Baccalaureus.. Bernal miał 21, Sprague 23 lata. Miał także dziecko z Margot Heinemann. Zaś z Dorothy Hodgkin, z którą pracował popadł w romans.

W latach trzydziestych Bernal miał także długi romans z artystką Margaret Gardiner, owocem tej miłości był syn- Martin Bernal, urodzony w 1937 roku.

Powstanie świata według Bernala

W 1967 r. J. Bernal wystąpił z tezą, że związki org. koncentrowały się w pianie na powierzchni wody mor., a pierwsze protoorganizmy powstały w ujściach rzek, gdzie minerały ilaste służyły jako powierzchnie katalizujące dalszą koncentrację, a potem ewolucję pierwotnego życia. Badania potwierdziły zdolność iłów do adsorpcji związków organicznych. Teorię tę rozbudował A. Cairn-Smith (1985), wg którego struktura krystal. minerałów ilastych była nośnikiem informacji dziedzicznej, a kwasy nukleinowe przejęły tę funkcję dopiero później, dzięki obecności wysoko zorganizowanych enzymów białkowych.

Prace

• The World, the Flesh & the Devil: An Enquiry into the Future of the Three Enemies of the Rational Soul (1929) (Świat, Ciało i Diabeł)

• Aspects of Dialectical Materialism (1934) with E. F. Carritt, Ralph Fox, Hyman Levy, John Macmurray, R. Page Arnot

• The Social Function of Science (1939)

• Science and the Humanities (1946) pamphlet

• The Freedom of Necessity (1949)

• The Physical Basis of Life (1951)

• Marx and Science (1952) Marxism Today Series No. 9

• Science and Industry in the Nineteenth Century (1953)

• Science in History (1954) four volumes in later editions, The Emergence of Science; The Scientific and Industrial Revolutions; The Natural Sciences in Our Time; The Social Sciences: Conclusions

World without War (1958)  A Prospect of Peace (1960)

• Need There Be Need? (1960) pamphlet

• The Origin of Life (1967)

• Emergence of Science (1971)

• The Extension of Man. A History of Physics before 1900 (1972) also as A History of Classical Physics from Antiquity to the Quantum

• On History (1980) with Fernand Braudel

• Engels and Science, Labour Monthly pamphlet

• After Twenty-five Years

3

---