Szanowni Państwo! Prezentujemy scenariusz imprezy przeznaczony dla uczniów nauczania zintegrowanego, który przygotowałyśmy z myślą
o Dniu Kobiet. Scenariusz zawiera różnorodny materiał / prozę, wiersze, piosenki / dostosowane do wieku dzieci. Gwarantujemy dobrą zabawę
a jednocześnie dobry poziom merytoryczny. Osoby które zechcą skorzystać z naszego pomysłu, zachęcamy do szukania nowych rozwiązań
i wzbogacanie scenariusz o nowe elementy artystyczne. Powodzenia.
Opracowanie: Marzenna Brzozowska
Elżbieta Rudzińska
Szkoła Podstawowa nr 2 w Ełku
Na scenie duży stół. Na nim kwiaty, dzwonek i transparent z napisem „ Obrady z okazji Dnia Kobiet”. Przy stole krzesła. Po prawej stronie sceny parawan. Za parawanem ukryte są „sławne kobiety”.
W jednej części parawanu umieszczona ozdobna rama..
W krótkich odstępach wchodzą na scenę uczestnicy narady. Przewodniczący może mieć przesadnie wypakowaną teczkę i okulary. Sekretarz duży notes. Uczniowie zajmują miejsca przy stole, przez chwilę rozmawiają z ożywieniem.
PRZEWODNICZĄCY
A więc (dzwoni) proszę o spokój! Otwieram naradę w sprawie obchodów Dnia Kobiet. Czekam na projekty, pomysły i tak dalej. Kolego Sekretarzu, proszę zapisywać!
( Sekretarz otwiera notes. Słychać szepty.)
Jeżeli nikt nie zabierze głosu, to obyczajem lat ubiegłych proponuję następujący porządek akademii: przemówienie, wierszyk, kwiaty.
(Słychać oburzenie.)
UCZEŃ I
Nudy na pudy! Najwyższy czas wymyślić coś nowego!
UCZEŃ II
Coś innego!
UCZEŃ III
Coś oryginalnego!
PRZEWODNICZĄCY (dzwoni)
Proszę o ciszę! Może więc tak: najpierw kwiaty, potem wiersz,
a na końcu przemówienie.(oburzenie rośnie)
UCZEŃ IV
Nie, nie będą się z nas dziewczyny śmiały.
UCZEŃ V (przekrzykuje hałas)
Proszę o głos!
PRZEWODNICZĄCY (dzwoni)
Ciszej, ciszej! Kolego sekretarzu proszę zapisywać!
UCZEŃ V
Koledzy! W historii Polski jest tyle wielkich, niezwykłych kobiet. Im poświęćmy naszą akademię.
SEKRETARZ
To już coś!
UCZEŃ I
Świetna myśl! Brawo! Zorganizujemy galerię sławnych kobiet.
PRZEWODNICZĄCY
Wniosek przyjmujemy jednogłośnie.(oklaski)
Czekam na kandydatów, to jest, przepraszam, na kandydatki.
UCZEŃ II
Już mam! Posłuchajcie! Było to bardzo dawno. Mała, dziesięcioletnia dziewczynka przyjechała z Węgier do Polski i na pięknym Wawelu ukoronowano ją na królową Polski. Umiała czytać i pisać. Znała kilka języków.
(szepty: kto to może być?)
Opiekowała się chorymi w szpitalach, troszczyła się o biednych, czym zaskarbiła sobie miłość poddanych. Była bardzo mądra, władała pięcioma językami. Zwłaszcza jeden uczynek rozsławił imię królowej i związał z historią nauki.
SEKRETARZ
To chyba królowa Jadwiga.
UCZEŃ II
Oczywiście! A oto i ona.
(W ramie ukazuje się królowa Jadwiga i trzyma w ręku szkatułkę z klejnotami. Uczniowie wstają i kłaniają się.)
KRÓLOWA JADWIGA
Powiadają, że w Bolonii i Padwie akademie są, we Francji jest Sorbona, w Anglii - Oksford. A czy nasz Kraków gorszy od Padwy, Bolonii czy Paryża? Czy tu ludziom wiedza niepotrzebna? Przecież Król Kazimierz Wielki , mój dziad, założył w mieście Akademię i pragnął, aby zjeżdżali do niej wszyscy, którzy chcą się uczyć. I cóż, po śmierci króla Akademia podupadła. Mówią, że pieniędzy brakuje. Niech więc klejnoty moje, które cieszą oczy blaskiem, służą innej, większej sprawie. Niech rozsławią Polskę naszą i mroki ciemnoty rozjaśnią.
UCZEŃ II ( podchodzi do królowej Jadwigi z kwiatkiem)
Za ten piękny czyn, my, przyszli studenci, gorąco dziękujemy. (podaje kwiat, kłania się)
PRZEWODNICZĄCY
A do kwiatka dołączamy starą studencką pieśń.
( Wszyscy wstają i śpiewają pieśń studencką „Gaudeamus igitur”)
UCZEŃ I
Ja mam inną kandydatkę. Jej książki biorę często do ręki. Na jednej z nich , na okładce mała dziewczynka, białe gąski i śmieszny krasnalek. Autorka ta pisała nie tylko dla dzieci, ale i dla dorosłych. Kochała biedny lud. Ciężko pracowała, aby utrzymać swe dzieci. Sama je uczyła i wychowywała w wielkiej miłości do ojczyzny.
UCZEŃ II
Kto to może być? (szepty)
SEKRETARZ
Myślę, że to Maria Konopnicka, autorka baśni „ O krasnoludkach i sierotce Marysi”.
UCZEŃ III
Autorka książki „ Na jagody”.
UCZEŃ IV
Autorka pięknych wierszy o naszej ziemi ojczystej. ( W ramie ukazuje się Maria Konopnicka)
UCZEŃ I (podchodzi z kwiatem)
Za piękne wiersze, za śliczne pieśni, za gorącą miłość do dzieci- dziękujemy! (podaje kwiat)
i razem zaśpiewajmy piosenkę z tekstem Marii Konopnickiej
Oj, nie chcę ja być ptaszyną,
Co gdzieś leci w dal,
Bo tej naszej wioski miłej
Byłoby mi żal.
Oj, nie chcę ja być czółenkiem,
Co gdzieś płynie w dal,
Bo tych naszych pól i lasów
Byłoby mi żal.
Tam wyrosłem jako trawka,
Jak ten piękny kwiat,
I tę ziemię pokochałem,
Tu mój cały świat!
( Maria Konopnicka znika z ramy.)
UCZEŃ III
Teraz ja proszę o głos! Oto moja kandydatka! Była wielką uczoną i niezwykłą kobietą. W czasach , w których żyła, w Polsce mogli studiować tylko mężczyźni. Musiała więc wyjechać na studia do Francji. Wielki polski fizyk. Jako pierwsza w historii otrzymała dwukrotnie Nagrodę Nobla. W 1903 roku otrzymała wspólnie z mężem Piotrem nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki, a w 1911 r. otrzymała nagrodę Nobla w dziedzinie chemii za odkrycie radu i polonu. Rad okazał się później pomocny w leczeniu nowotworów.
UCZEŃ V
Wiem! To Maria Skłodowska - Curie. Wielka Polka, którą podziwiano za wytrwałość, pracowitość i skromność.
( W ramie pojawia się Maria Curie- Skłodowska. Uczeń III w milczeniu podchodzi i wręcza jej kwiatek.)
PRZEWODNICZĄCY
Czas naszych obrad dobiega końca .Pominęliśmy wiele wspaniałych postaci jak Wisława Szymborska, wielka polska poetka- zdobywczyni nagrody Nobla.
UCZEŃ V
I jedynego na świecie kapitana statku-Danutę Kobylińską. I wiele, wiele innych.
UCZEŃ IV
Chciałbym zgłosić jeszcze jedną kandydatkę.
Najmilszą. Najukochańszą. Posłuchajcie:
Jest takie słowo, słowo jedyne,
Przy którym inne słowa bledną.
UCZEŃ III
Słowo-jak słońce jaśniejące,
Co wszystkie inne słowa gasi.
UCZEŃ II
Słowo z muzyki i z uśmiechu,
Z zapachu kwiatów i nut ptasich.
Rozświetlające noc jak gwiazda,
Przytulające ptaki w gniazdach.
UCZEŃ I
Słowo co nigdy nie zawodzi,
Wierne i czułe do ostatka.
SEKRETARZ
Najbliższe sercu, najpiękniejsze...
Jedno, jedyne słowo
RAZEM
Matka! (W ramie ukazuje się Matka.)
UCZEŃ V ( podbiega do Matki)
Gdybym sto piosenek znał,
Przyjaciołom bym je dał -
Żeby byli uśmiechnięci
W dni powszednie i przy święcie,
Gdybym tysiąc kwiatów miał,
Wszystkie bym je ludziom dał -
Bo gdy kwitnie cała ziemia,
Nikną troski i zmartwienia.
Ale serce jedno mam.
Komuż serce moje dam?
Dam je Tobie, Mamo miła,
Bo w nim miłość, radość, siłą !
{Podaje małe, czerwone, kartonowe serduszko}
PIOSENKA
{ Matka znika z ramy}
PRZEWODNICZĄCY
Na tym moglibyśmy skończyć obrady, gdyby...
UCZEŃ I
Gdyby nie co?
PRZEWODNICZĄCY
Gdybyśmy w naszym programie poświęcili trochę miejsca naszym koleżankom!
SEKRETARZ
Proszę o głos! Naszym miłym koleżankom możemy powiedzieć tak:
{wychodzi na przód sceny.}
moglibyśmy tutaj stanąć
tak sztywno, jeden przy drugim
{uczniowie podchodzą do sekretarza, stając jeden przy drugim}
odświętne przybrawszy miny,
wysławiać wasze zasługi
wytworne dobierać słowa
i w zdaniach potoczystych
hołd wam oddawać głęboki,
szarmancki i uroczysty.
(kłaniają się szarmancko}
UCZEŃ I
Lecz przy tak górnym i szumnym
Waszego święta przebiegu,
Czybyście nas rozpoznały
Swoich niesfornych kolegów?
UCZEŃ II
Więc może lepiej odrzucić
Dostojnie gesty i miny
I krzyknąć wam tak po prostu:
WSZYSCY
Jesteście fajne dziewczyny!
PRZEWODNICZĄCY
Świetnie! I na zakończenie zaśpiewamy wspólnie piosenkę, którą dedykujemy naszym kochanym paniom i koleżankom. A więc program został ustalony. Ciekawe, czy się będzie podobał naszym kobietom i kobietkom.
Do widzenia!
(Wszyscy śpiewają piosenkę pt. „ Marcowy kwiatek”- poniżej słowa piosenki)
Marzec, marzec pięknie się wystroił,
W kole, w kole między dziećmi stoi,
I gromadę uśmiechniętą pyta ,,jakie dzisiaj święto ''?
Zapamiętaj sobie, dzisiaj jest Dzień Kobiet. bis
Marzec, marzec wyjął grosik srebrny,
Teraz, teraz będzie mu potrzebny,
Do kwiaciarni marzec pobiegł, kupić kwiat na święto kobiet.
Zapamiętaj sobie dzisiaj jest Dzień Kobiet! bis
.