Strategia Rozwoju turystyki w Starym Sączu, Agroturystyka


SPIS TREŚCI części III

  1. WSTĘP

Turystyka jest bardzo szeroką dziedziną. Na jej otocznie składa się wiele elementów, począwszy od problemu rewaloryzacji zabytków, kształcenia kadr, a skończywszy na budowie parkingów, czy oznakowania dróg. Dlatego też chcąc ukazać ogół zjawisk jakim jest turystyka na obszarze miasta i gminy Stary Sącz, zmodyfikowane zostało brzmienie celu strategicznego odnoszącego się do obszaru turystyki, celów operacyjnych oraz rozszerzono i uporządkowano listę zadań wyszczególnionych na sesjach planowania.

W pierwszej części opracowania została przeprowadzona ogólna analiza SWOT możliwości rozwoju turystyki w mieście i gminie Stary Sącz. W dalszej części pracy wskazano na dominujące i uzupełniające produkty turystyczne charakterystyczne dla tego obszaru.

W drugiej części opracowania przedstawiono i omówiono cele operacyjne wraz z konkretnymi propozycjami zadań do wdrożenia przez władze miasta i gminy Stary Sącz oraz podmioty gospodarcze zainteresowane rozwojem turystyki na ziemi starosądeckiej.

W aneksie materiału wyodrębniono programy pomocy zagranicznej, które mogą zostać wykorzystane do rozwoju turystyki oraz dziedzin pośrednich.

  1. ZAŁOŻENIA DO STRATEGII ROZWOJU TURYSTYKI

0x08 graphic
Główną przyczyną zainteresowania problematyką rozwoju turystyki na poszczególnych obszarach jest dostrzeżenie przez społeczności lokalne możliwości uzyskiwania przychodów z prowadzenia działalności turystycznej. Aby te dochody osiągać i je zwiększać, należy doprowadzić do wzrostu liczby przyjazdów i wydłużyć okres pobytu turystów.

Osiągnięcie tych celów możliwe jest poprzez:

Organizatorzy turystyki i planiści widzą wiele zagrożeń rozwoju turystyki w regionach. Najważniejszymi z nich wydają się być:

Analiza SWOT dotycząca rozwoju turystyki na obszarze miasta i gminy Stary Sącz

Analiza SWOT zmierza z jednej strony do ujawnienia wszystkich potencjalnych szans rozwoju oraz ewentualnych zagrożeń związanych ze zmianami dokonującymi się w otoczeniu produktu, z drugiej zaś - do krytycznej oceny produktu z punktu widzenia zdolności konkurencyjnej i dotychczas zajmowanej pozycji na rynku.

W warunkach dynamicznie zmieniającego się otoczenia marketing produktu turystycznego zależy przede wszystkim od umiejętności dostrzegania i wykorzystania pojawiających się szans rynkowych.

Mocne strony

  1. Dogodne, przygraniczne położenie w układzie dróg krajowych;

  2. Zróżnicowanie walorów przyrodniczo-krajobrazowych;

  3. Bogate zasoby kultury regionalnej i kultywowanie tradycji;

  4. Duży potencjał demograficzny;

  5. Warunki umożliwiające uprawianie różnych form turystyki przez cały rok;

  6. Stosunkowo dobry stan środowiska przyrodniczego i zadowalająca ogólnodostępna powierzchnia leśna;

  7. Istnienie podstawowej, choć niewielkiej bazy turystycznej i paraturystycznej;

  8. Niskie ceny;

  9. Dobre warunki do rozwoju turystyki wiejskiej;

  10. Strefa ochronna Popradzkiego Parku Krajobrazowego;

  11. Rozpoczęcie i dalsze dążenie do rozwoju agroturystyki i ekoturystyki;

  12. Walory zabytkowe zespołu urbanistyczno-architektonicznego Starego Sącza;

  13. Stary Sącz bramą wjazdową do Popradzkiego Parku Krajobrazowego;

  14. Wpisany w kalendarz międzynarodowy, cykliczny Starosądecki Festiwal Muzyki Dawnej;

  15. Sanktuarium kanonizowanej w 1999r. przez Ojca Świętego Jana Pawła II w Starym Sączu św. Kingi.

Słabe strony

  1. Zły stan techniczny, słaba przepustowość i jakość dróg;

  2. Brak bazy towarzyszącej, szczególnie ośrodków rekreacyjno-sportowych;

  3. Słabo rozwinięta i przestarzała baza turystyczna i rekreacyjna;

  4. Zanieczyszczenie największych, atrakcyjnych dla turystyki, rzek Beskidzkich: Popradu i Dunajca;

  5. Brak wystarczających środków finansowych w budżecie gminy na rozwój turystyki;

  6. Duże ograniczenia w dysponowaniu przestrzenią pod inwestycje;

  7. Zły stan infrastruktury wiejskiej - niska jakość usług turystycznych;

  8. Brak odpowiednich instytucji i przedsiębiorstw obsługujących rolnictwo;

  9. Brak wyspecjalizowanych kadr;

  10. Brak odpowiednio prowadzonych działań marketingowych, w tym szczególnie niedociągnięcia w sferze informacji i promocji.

Szanse

  1. Bliskość innych komplementarnych terenów turystycznych np. Krakowa, Nowego Sącza czy Tarnowa;

  2. Wzrost dochodów z turystyki gminy jak i społeczności lokalnej;

  3. Podniesienie atrakcyjności turystycznej ziemi starosądeckiej, stworzenie nowych miejsc pracy w turystyce, a w efekcie spadek bezrobocia;

  4. Wzrost efektywności wykorzystania zasobów turystycznych;

  5. Modernizacja istniejących przejść granicznych oraz tworzenie nowych

  6. Przedłużenie sezonu turystycznego poprzez zwiększenie liczby posezonowych imprez;

  7. Rozwój nowych rodzajów turystyki: agro- i ekoturystyki, turystyki religijnej i pielgrzymkowej, różnych form turystyki aktywnej i specjalistycznej;

  8. Możliwość pozyskania środków z programów pomocowych Unii Europejskiej;

  9. Wprowadzenie przedmiotów związanych z turystyką do programów kształcenia na poziomie szkół średnich;

  10. Powiększenie liczby szlaków tematycznych;

  11. Możliwość przestawienia gospodarstw na ekologiczne metody produkcji zdrowej żywności;

  12. Zwiększone zainteresowanie Starym Sączem po wizycie Ojca Świętego w  1999r.;

  13. Budowa Domu Pielgrzyma i Sądeckiego Centrum Pielgrzymowania im. Jana Pawła II.

Zagrożenia

  1. Niezadowalająca dostępność komunikacyjna regionu;

  2. Konkurencyjność innych miejscowości;

  3. Wysoki odsetek bezrobotnych z przeciętnie niskim poziomem wykształcenia;

  4. Brak wsparcia władz centralnych;

  5. Ograniczanie akcji „zielonych szkół”;

  6. Dalsze pogarszanie się sytuacji sanitarnej i ekologicznej na terenie gminy;

  7. Niepewność opłacalności produkcji rolniczej, w tym żywności ekologicznej;

  8. Niedoinwestowanie regionu, jak i słabe zainteresowanie możliwościami inwestycyjnymi;

  9. Brak środków finansowych na modernizację infrastruktury turystycznej;

  10. Niedostateczne przygotowanie fachowe do obsługi turystów;

  11. Niewykorzystanie turystyczne rzek Sądecczyzny, stawów starosądeckich;

  12. Postępujące niszczenie obiektów zabytkowych;

  13. Niskie dochody mieszkańców.

Stały rozwój może być zagwarantowany jedynie poprzez tworzenie i promowanie popytu rynkowego na określone produkty turystyczne.

Autorzy „Strategii Rozwoju Woj. Małopolskiego - Turystyka” zgeneralizowali przestrzeń województwa i wyodrębnili 4 subregiony i 12 obszarów strategicznych. Miasto i gminę Stary Sącz zaliczono do Subregionu Nowosądeckiego.

Za najbardziej atrakcyjne miejscowości uznano Stary Sącz, Nowy Sącz, Krynicę, Biecz, Gorlice, Limanową.

Produktami wiodącymi, wg wspomnianego opracowania, w Subregionie Nowosądeckim powinny być:

W Subregionie Nowosądeckim wyodrębniono 3 obszary strategiczne, pokrywające się z obecnymi granicami administracyjnymi:

Obszar X. Limanowa - z centrami w Limanowej i Mszanie Dolnej

Obszar XI. Nowy Sącz - obejmujący miasto i gminy, z centrami ulokowanymi w Nowym Sączu, Krynicy i Gródku nad Dunajcem.

Obszar XII. Gorlice - z centrami lokowanymi w Gorlicach i Bieczu.

Niestety autorzy nie wskazali Starego Sącza jako obszaru strategicznego, a co zastanawiające również nie ulokowali tam jednego z centrów. Wydaje się, iż brano pod uwagę jedynie położenie geograficzne, nie zwracając uwagi na inne czynniki takie jak: zróżnicowanie produktów turystycznych, środowisko geograficzne itd.

Analiza rynku usług turystycznych wskazuje, iż głównymi segmentami rynkowymi dla miasta i gminy Stary Sącz pod względem rodzaju są osoby zainteresowane:

W zakresie produktów podstawowych:

W zakresie produktów uzupełniających:

Ze względu na czas trwania podróży, należy na omawianym terenie zwrócić uwagę na:

Funkcjonowanie rynku turystycznego oraz obecne trendy, największe szanse rozwoju w mieście i gminie Stary Sącz mają agro- i eko- turystyka, turystyka aktywna oraz turystyka religijna. Są one bowiem konkurencyjne zarówno na rynku krajowym jak i zagranicznym. Osiągnięcie sukcesu na rynku turystycznym zależy nie tylko od istniejących walorów i produktów turystycznych, ale także od zdolności szybkiego reagowania na potrzeby rynku i kreowania nowych ofert. Przedsięwzięcia te powinny być powiązane z przemyślaną informacją, promocją i dystrybucją. Realizacja tych zadań wymaga dobrze wyszkolonych i zaangażowanych osób obsługujących turystów oraz wsparcia działań ze strony ludności i samorządów terytorialnych wszystkich szczebli.

  1. ROZWÓJ TURYSTYKI ZRÓWNOWAŻONEJ

Turystyka zrównoważona to taka, której infrastruktura i formy odzwierciedlają troskę o stan i zachowanie dla przyszłych pokoleń czystego, naturalnego środowiska. Jednocześnie zwraca uwagę na rozwój ekonomiczny mieszkańców i zachowanie ich kulturowej tożsamości. W ramach turystyki zrównoważonej rozwija się następujące jej formy:

  1. Agroturystyka - to spędzanie wolnego czasu na terenach wiejskich, w gospodarstwach o tradycyjnych metodach produkcji rolnej. Turyści mogą wykorzystywać zasoby tych gospodarstw, jednocześnie wypoczywając oraz uczestnicząc we wszystkich pracach, jak również w życiu wiejskim. Ten rodzaj turystyki szczególnie ceniony jest przez rodziny z dziećmi jako forma kształcąca i wychowująca młodych ludzi.

  2. Ekoturystyka - to turystyka do miejsc nie zmienionych przez człowieka. Przyjmuje się także zupełnie inną jej odmianę, jaką jest turystyka do obszarów najbardziej zanieczyszczonych w celu pokazania skutków niszczycielskiej działalności człowieka. Rozumiana jest najczęściej jako pobyty w gospodarstwach rolnych prowadzonych tradycyjnie, nie używających produktów chemii w procesie produkcji żywności, oraz na terenach czystych ekologicznie.

  3. Eko-agroturystyka - jest to najnowszy kierunek w turystyce zrównoważonej. Stawia ona bardzo wysokie wymagania, ale zyskuje coraz większą popularność i co istotniejsze bardzo wysoko ceniona jest przez turystów. Eko-agroturystyka jest połączeniem agroturystyki z ekologicznymi metodami produkcji żywności. Wymagania organizacji nadającej certyfikat zdrowej żywności (EKOLAND) są bardzo surowe. Dotyczą one nie tylko metod upraw, ale także regionu, który nie może być zanieczyszczony.

  4. Turystyka wiejska - obejmuje wszelkie rodzaje turystyki odbywające się na wsi. Jej idea polega na przeciwstawieniu z życia na wsi zanieczyszczonemu, obciążonemu środowisku miejskiemu. Im kontrast jest większy tym siła przyciągania turystów jest większa. W ramach turystyki na obszarach wiejskich oferuje się różnego rodzaju formy aktywności począwszy od wędrówek górskich, jeździectwa, a skończywszy na paralotniarstwie. Ten rodzaj turystyki nie wprowadza ograniczeń co do bazy noclegowej, mogą tu występować hotele, pensjonaty, campingi itd.

W rozwoju turystyki na terenach wiejskich widzi się ogromną szansę dla osób bezrobotnych. Szczególnie interesujące dla obszarów gór i pogórzy jest połączenie turystyki z rolnictwem tj. agroturystyka. Szacuje się, że jedno tylko gospodarstwo agroturystyczne, uruchamia na obszarze wiejskim, poprzez szeroki wachlarz świadczonych usług, ok. 10 nowych miejsc pracy. Jednakże trzeba zwrócić uwagę, iż barierą jest przygotowanie gospodarstw rolnych i rolników do przyjmowania turystów.

Teren Starego Sącza słynie ze specjalistycznych gospodarstw sadowniczych, o ten rodzaj użytkowania ziemi można oprzeć agroturystykę i ekoturystykę. Wiele gospodarstw powinno wyspecjalizować się w produkcji żywności ekologicznej oraz uprawie ziół. Produkcja taka jest kierunkiem komplementarnym do rozwoju usług turystyczno-rekreacyjnych.

Zadania:

  1. Wspieranie inicjatyw tworzenia gospodarstw agroturystycznych.

  2. Wdrożenie ekoturystyki na terenie gminy Stary Sącz ze szczególnym uwzględnieniem Popradzkiego Parku Krajobrazowego.

  3. Rozwój eko-agroturystyki.

  4. Popularyzacja turystyki na terenach wiejskich i zalesionych wśród mieszkańców dużych aglomeracji przemysłowych.

    1. Wspieranie inicjatyw zmierzających do tworzenia gospodarstw agroturystycznych

Agroturystyka, w odróżnieniu od turystyki wiejskiej, nie oznacza każdej formy turystyki odbywającej się w środowisku wiejskim. Jest ściśle związana z funkcjonowaniem gospodarstwa rolnego, będącego główną atrakcją turystyczną. Agroturystyka adresowana jest głównie do turystów indywidualnych, rodzin lub małych grup. Nie wymaga rozbudowanej bazy noclegowej i żywieniowej, może bowiem z powodzeniem rozwijać się wykorzystując istniejące zasoby mieszkaniowe gospodarstw rolnych oraz przestrzeń rekreacyjną w obrębie gospodarstwa.

Organizacja i prowadzenie gospodarstwa agroturystycznego wymaga odpowiednich predyspozycji zarówno ze strony przestrzeni gospodarczej, jak i samego rolnika i jego rodziny nastawionych na świadczenie usług dla turystów. Osoba decydująca się spędzić wolny czas w gospodarstwie wiejskim, oczekuje od niego czystości, dostępu do świeżej, zdrowej żywności oraz czystej i smacznej wody.

Agroturystyka prowadzi do wzrostu zamożności miejscowej ludności. Jej rozwój powoduje powstawanie nowych miejsc pracy w różnych dziedzinach usług m.in.: gastronomia, transport, przewodnictwo, wyrób i sprzedaż pamiątek, organizacja i prowadzenie imprez turystycznych. Jest to również rynek zbytu dla miejscowej produkcji rolnej.

Wymagania:

Propozycje działań:

    1. Wdrożenie ekoturystyki na terenie gminy Stary Sącz ze szczególnym uwzględnieniem Popradzkiego Parku Krajobrazowego

Ekoturystyka, zwana również turystyką ekologiczną narodziła się pod koniec lat 70-tych w Stanach Zjednoczonych, z chwilą wprowadzenia statutu i przepisów dotyczących parków narodowych. Ustawy te zakładały, że zagospodarowanie turystyczne parków musi zapewniać właściwe wykorzystanie obszaru przez turystów oraz równocześnie zapewnić ochronę walorów przyrodniczych. Przykładem turystyki ekologicznej w amerykańskich parkach jest np. podglądanie i fotografowanie przyrody.

Obecne rozumienie ekoturystyki jest bardzo szerokie i obejmuje wiele jej form. W ramach ekoturystyki organizowane są np. specjalne wyprawy lub rejsy, podczas których dowozi się turystów do określonego miejsca np. rezerwatu przyrody, gdzie mogą podglądać i zapoznać się z osobliwościami środowiska naturalnego, zwierzęcego oraz prawami nimi rządzącymi. Co ciekawe turystyka ekologiczna może być uprawiana również w mieście. Polegać ona może np. na obserwowaniu nietoperzy w poaustriackich fortach Krakowa. Do ekoturystyki zalicza się również różnego rodzaju wycieczki, podczas których poznaje się stan środowiska, jego przekształcenie i wpływ jaki wywiera na nie gospodarka. Powszechne jest uznawanie za ekoturystykę pobytu w gospodarstwach rolnych gospodarujących tradycyjnymi metodami tzn. nie używającymi produktów chemicznych w procesie produkcji żywności.

Należy zwrócić uwagę, iż nadwyżki żywności produkowanej metodami ekologicznymi są bardzo chętnie kupowane przez wszystkich turystów. Można je również dostarczać do sklepów ze „zdrową żywnością”.

W obrębie ekoturystyki można wyodrębnić kilka najpopularniejszych form:

  1. Turystykę przyrodniczą:

  1. Turystykę aktywnego wypoczynku na łonie natury.

  2. Turystykę wiejską w tradycyjnych gospodarstwach rolnych, agroturystykę.

Wymagania:

Propozycje działań:

Adresaci tras i ścieżek przyrodniczych:

Trasa przyrodnicza: „Drzewa - świadkowie historii i pomniki przyrody”

Propozycja przebiegu trasy:

Stary Sącz („Lipy Floriana”) - wzdłuż Popradu: Barcice (wiąz szypułkowy i lipy drobnolistne) - Przysietnica (buki) - powrót doliną potoku Moszczenickiego do Starego Sącza.

Dydaktyczny charakter trasy, możliwość poruszenia problemów z zakresu:

Wymagania:

KOMENTARZ: Nie ma potrzeby (przynajmniej na tym etapie) drukowania dużych i drogich wydawnictw o trasie. Wręcz wskazane jest, aby były to niewielkie ulotki, ale dostępne nieodpłatnie w punktach informacji turystycznej, hotelach itp. Starego Sącza i okolic - Rytra, Nowego Sącza, Łącka itd.

    1. Rozwój eko-agroturystyki

Ekoturystyka w gospodarstwach agroturystycznych nie jest ofertą dla wszystkich. Ekoturyści to ludzie nastawieni na odbiór pewnych wartości. Dla nich atrakcją oprócz naturalnego środowiska jest świeży chleb domowego wypieku, stary stół, siennik wypchany słomą, nie zaś luksusowa łazienka czy pizza. Połączenie gospodarstwa agroturystycznego w czystym środowisku z człowiekiem chcącym tam wypocząć, daje obustronne korzyści. Gospodarza wspiera finansowo, a turystę ekologa uwalnia na pewien czas od zdegradowanego środowiska miejskiego.

Wymagania:

Propozycja działania:

    1. Popularyzacja turystyki wiejskiej i na terenach zalesionych wśród mieszkańców dużych aglomeracji przemysłowych

Najatrakcyjniejsze dla turystyki wiejskiej są tereny rolnicze i ich poszczególne użytki, gdy ich lokalizacja związana jest z odpowiednio urozmaiconym krajobrazem i korzystnym, to jest bodźcowym mikroklimacie. Pożądane są jednocześnie przestrzenie o dużej zmienności form użytkowania ziemi, a także naturalnych terenów zielonych, położonych nad rzekami i zbiornikami wodnymi, a jednocześnie z odpowiednim systemem transportowo - komunikacyjnym. Wysoko cenione są przede wszystkim obszary z nie przekształconym środowiskiem naturalnym. Ważne jest też posiadanie interesujących, bogatych dziejów i kultywowanie obyczajów oraz zachowanie ginących zawodów i tradycyjnych warsztatów pracy.

Turystyka wiejska i na terenach zalesionych jest formą wakacyjnego ruchu turystycznego, motywowanego pragnieniem ciszy, spokoju, czystego powietrza.

Oferta turystyki wiejskiej adresowana jest do turystów indywidualnych, rodzin z małymi dziećmi, osób starszych oraz małych grup turystycznych pochodzących z dużych aglomeracji miejskich.

Szczególnie atrakcyjne i przyciągające turystów na wieś są:

Gmina Stary Sącz posiada dogodne warunki rozwoju turystyki wiejskiej. Urozmaicony krajobraz, możliwość aktywnego spędzenia wolnego czasu, czyste powietrze, istniejące prywatne gospodarstwa rolne - wszystko to stanowi potencjalne możliwości świadczenia usług turystycznych.

Wymagania:

Propozycje działań:

  1. POŁOŻENIE NACISKU NA ROZWÓJ TURYSTYKI AKTYWNEJ I SPECJALISTYCZNEJ

Obszar gminy Stary Sącz posiada bardzo dobre warunki przyrodnicze do rozwoju turystyki aktywnej i specjalistycznej. Wskazane formy turystyki wymagają odpowiedniej sprawności fizycznej, umiejętności posługiwania się sprzętem i ekwipunkiem turystycznym, ale jednocześnie poszanowania wartości kulturalnych i przyrodniczych.

Zadania:

  1. Rozwój form turystyki: pieszej górskiej, rowerowej, kajakarstwa, narciarstwa, jeździectwa, wędkarstwa, myślistwa i łowiectwa.

  2. Poszerzenie oferty imprez sportowo-rekreacyjnych.

    1. Rozwój form turystyki

      1. Turystyka piesza górska

Autorzy „Strategii rozwoju woj. Małopolskiego - turystyka” podkreślają, iż: „W regionie małopolskim turystyka piesza powinna pełnić funkcję wiodącą. Duże nagromadzenie walorów przyrodniczych i antropogenicznych, odpowiednio gęsta sieć osadnicza, dróg i szlaków turystycznych, schronisk, domów wycieczkowych, pozwala na dynamiczny rozwoju turystyki pieszej na skalę krajową i międzynarodową”.

W związku z rozwojem turystyki istnieje pilna potrzeba tworzenia nowych szlaków turystycznych. Wytyczane one muszą być po najatrakcyjniejszych obszarach, w oparciu o gospodarstwa ekoturystyczne, agroturystyczne i ścieżki ekologiczne. Miasto i gmina Stary Sącz stanowi atrakcyjny punkt wyjścia wycieczek turystycznych. Zwolennicy pieszych wędrówek znajdą tutaj szlaki charakteryzujące się różnym stopniem trudności, począwszy od tras spacerowych, a skończywszy na trasach o znacznym stopniu trudności.

Wymagania:

Propozycje działań:

      1. Turystyka rowerowa

Rodzaje turystyki rowerowej:

a) szosowa:

b) górska:

Wymagania:

Propozycje działań:

      1. Kajakarstwo

Beskidzkie rzeki: Dunajec i Poprad pod względem tras kajakowych są w Europie zaliczane do szlaków o wybitnym znaczeniu, czyli o najwyższych walorach spławności i walorach krajobrazowych rzadko spotykanych na naszym kontynencie. Należy zaznaczyć, że właśnie te dwie rzeki, a także San są jedynymi szlakami górskiej strefy krajobrazowej zaliczanymi do grupy o najwyższych walorach.

Do imprez odbywających się na obu rzekach, a dotyczących miasta i gminy Stary Sącz zaliczamy:

Wymagania:

Propozycje działań:

KOMENTARZ: Autorka miała możliwość zaobserwować bardzo duże zainteresowanie tą formą sportu ze strony turystów niemieckich.

      1. Narciarstwo

Tereny Beskidu Sądeckiego nadają się bardzo dobrze do uprawiania narciarstwa, przy czym z pewnością trudno będzie konkurować temu obszarowi z gminami tatrzańskimi. Dlatego też, należałoby może zainteresować się specjalizacją w kierunku narciarstwa biegowego lub mało jeszcze w Polsce znanego narciarstwa „turowego” (turystycznego). Polega ono na poruszaniu się po górach na nartach zaopatrzonych w specjalne wiązania, umożliwiające zarówno chodzenie jak i zjazd. Turysta wyposażony jest również w tzw. „foki”, czyli pasy imitujące foczą skórę (rzadziej naturalne), przyklejone do spodu nart. Zabezpieczają one narciarza przed zsuwaniem się do tyłu podczas podchodzenia w górę stoku. Beskid Sądecki jest wprost idealnym terenem do uprawiania tej formy turystyki. Długie grzbiety z licznymi polanami, długie, łagodne stoki, doskonale oznakowane szlaki oraz gęsta sieć schronisk zapewniają bezpieczne poruszanie się w zimie po tym terenie, a przez to wpływają na podniesienie walorów turystycznych regionu. Jest to, w przeciwieństwie do narciarstwa zjazdowego, bardzo cichy sposób spędzania wolnego czasu. Przeznaczony jest dla ludzi doświadczonych, lubiących aktywne formy wypoczynku, którzy w ten sposób mogą czynnie uprawiać pieszą turystykę górską w warunkach zimowych. Ze względu na brak negatywnych oddziaływań ze strony tej specyficznej formy turystyki narciarskiej, jej rozwój jest w pełni popierany przez zarządy parków.

Wymagania:

Propozycja działania: