POLITECHNIKA ŚLĄSKA
W GLIWICACH
WYDZIAŁ ELEKTRYCZNY
Kierunek : elektrotechnika.
Studia wieczorowe.
Rok akademicki : 1994/95.
Wyznaczanie energii maksymalnej
promieni metodą absorpcyjną.
1 WSTĘP
Rozpad promieniotwórczy jest przemianą jądra w inne jądro o niższym stanie energetycznym , a przemianie tej towarzyszy emisja cząstek , elektronów (cząstek lub fali elektromagnetycznej (promienie γ . Prawo rozpadu promieniotwórczego ma postać :
N=No e -t
gdzie :
No - początkowa liczba jąder ,
N - liczba jąder która pozostała po rozpadzie.
Wielkość jest nazywana stałą rozpadu i określa prawdopodobieństwo rozpadu jądra w czasie 1 s. Szybkość rozpadu charakteryzuje czas połowicznego zaniku , po którym liczba jąder preparatu zmniejszy się dwukrotnie :
Rozpad promieniotwórczy promieni przebiegać na trzy sposoby :
1. z emisją elektronów,
2. z emisją pozytonów,
3. z wychwytem elektronów z powłoki przyjądrowej.
Pierwszy z tych rozpadów może zachodzić dla swobodnego nukleonu , natomiast dwa pozostałe tylko dla nukleonów w jądrach.
Energia emitowanych cząstek osiąga wartości od 0 do pewnej wartości maksymalnej , a widmo ma charakter ciągły. Zgodnie z zasadą zachowania energii gdy energia cząstki jest mniejsza od maksymlnej , część energii powinna przejąć neutralna cząstka o niewielkiej masie. Taką cząstką jest neutrino a antycząstką - antyneutrino. Energia cząstek może osiągać wartości od 10 keV do 10MeV. Największą energię posiadają cząstki w przypadku , gdy rozpad przebiega bez udziału neutrino.
Celem ćwiczenia jest wyznaczenie energii maksymalnej promieni metodą absorpcyjną. Proces przejścia promieni przez absorbującą substancję jest złożony.
Elektrony mogą być usuwane z wiązki wskutek:
1) jonizacji ,
2) zderzeń sprężystych z elektronami i jądrami ,
3) zderzeń niesprężystych i związanego z nimi promieniowania hamowania.
Ich energia może zmaleć do 0 wskutek zderzeń z wieloma elektronami i jądrami.
W wiązce cząstek mamy elektrony lub pozytony o ciągłym widmie energetycznym . Absorpcję cząstek opisuje funkcja eksponencjalna:
I = Io e - x
gdzie:
x - grubość absorbenta,
- liniowy współczynnik pochłaniania,
I - rejestrowane natężenie promieniowania po przejściu przez absorbent.
W naszym przypadku obserwujemy proces absorpcji promieni przez folię aluminiową.2 PRZEBIEG ĆWICZENIA.
Włączamy przelicznik , mierzymy tło licznika (pomiar liczby zliczeń w czasie 10 min.).Preparat promieniotwórczy umieszczamy w domku ołowianym w odległości ok. 1 cm od okienka licznika. Nastawiamy tryb zliczania impulsów w czasie 60 sekund.
Pomiary wykonujemy najpierw bez absorbenta , a następnie z płytkami aluminiowymi dokładanymi na stos na preparacie. Pomiary rozpoczynamy od najcieńszych płytek .
Po dokonaniu pomiarów wykonujemy wykres zależności :N' = f(d) oraz ln (N') = f(d).
Na podstawie wykresu ln (N')=f(d) określamy zasięg liniowy promieni w aluminium.
Obliczamy zasięg masowy promieni .
Na podstawie danych z tablicy znajdującej się w skrypcie rysujemy wykres zasięgu masowego promieni w aluminium od ich energii maksymalnej.
3 POMIARY
TABELA POMIAROW
TŁO [10min]=60 N'= 6 [imp/min] ln (N') =1.79
LP. |
GRUBOŚĆ d [mm] |
CZAS t[s] |
N' [1/min] |
ln (N') |
1 |
0 |
60 |
11497 |
9.35 |
2 |
0.02 |
60 |
9856 |
9.2 |
3 |
0.04 |
60 |
8910 |
9.09 |
4 |
0.06 |
60 |
7832 |
8.97 |
5 |
0.08 |
60 |
7213 |
8.88 |
6 |
0.1 |
60 |
6579 |
8.79 |
7 |
0.12 |
60 |
6040 |
8.71 |
8 |
0.14 |
60 |
5471 |
8.61 |
9 |
0.16 |
60 |
5059 |
8.53 |
10 |
0.18 |
60 |
4675 |
8.45 |
11 |
0.20 |
60 |
4239 |
8.35 |
12 |
0.22 |
60 |
4104 |
8.32 |
13 |
0.24 |
60 |
3711 |
8.22 |
14 |
0.26 |
60 |
3488 |
8.16 |
15 |
0.35 |
60 |
2269 |
7.73 |
16 |
0.44 |
60 |
1336 |
7.2 |
17 |
0.49 |
60 |
1054 |
6.96 |
18 |
0.53 |
60 |
897 |
6.8 |
4 OBLICZENIA
Na podstawie wykresu ln(N')=f(d) odczytujemy zasięg liniowy promieni w aluminium.
Obliczamy zasięg masowy promieni w aluminium :
Rmasowy = Rliniowy ρ aluminium
R = 1.2910-3 [m] 2.7103[kg/m3] = 3.483 [kg/m2]
R = 348.3 [g/cm2]
Znając zasięg masowy promieni odczytujemy z wykresu Emax = f ( R)
energię maksymalną promieni
W naszym przypadku wynosi ona 855 [keV].
5 WYKRESY
6 DYSKUSJA BŁĘDÓW
Wykonując pojedynczy pomiar liczby zliczeń przy pomocy przelicznika można temu pomiarowi przypisać błąd średni równy pierwiastkowi kwadratowemu z liczby zliczeń N:
Błąd bezwzględny oznacza odchylenie wyniku pomiaru od wartości rzeczywistej i podawany jest w jednostkach wielkości mierzonej.
Wartości błędu bezwzględnego ilości zliczeń podano w tabeli.
L.p. |
N' [imp] |
[imp] |
1 |
11497 |
107.2 |
2 |
9856 |
99.3 |
3 |
8910 |
94.4 |
4 |
7832 |
88.5 |
5 |
7213 |
84.9 |
6 |
6579 |
81.1 |
7 |
6040 |
77.7 |
8 |
5471 |
74 |
9 |
5059 |
71.1 |
10 |
4675 |
68.4 |
11 |
4239 |
65.1 |
12 |
4104 |
64.1 |
13 |
3711 |
60.9 |
14 |
3488 |
59.1 |
15 |
2269 |
47.6 |
16 |
1336 |
36.6 |
17 |
1054 |
32.5 |
18 |
897 |
29.9 |
Pomiary grubości blaszek wykonano śrubą mikrometryczną o dokładności 0.01 [mm]. Tak więc dla pomiau grubości
d = 0.01 [mm].
Do ćwiczenia używano folii aluminiowej o grubości 0.02 , 0.05 i 0.09 [mm].
Prostokąty błędów naniesiono na na wykres N'=f(d).
Ponieważ dla zliczeń N= , przy graficznej analizie błędów należałoby na wykres ln(N')=f(d) nanieść słupek błędu o wysokości
ln (). Wartość logarytmu błędu jest bardzo duża w porównaniu z wartością logarytmu N'. Z tego względu pominięto graficzną analizę błędów.
7 WYNIK ĆWICZENIA
Wykonane pomiary oraz sporządzone wykresy pozwoliły oszacować wartość energii maksymalnej promieniowania izotopu 204 Tl na
wartość 855 [keV].
8 WNIOSKI KOŃCOWE
Wykonane ćwiczenie wykazało , że pochłanianie energii promieniowania jest zależne od grubości absorbenta , którym jest w naszym przypadku aluminium. Poprzez zwiększanie grubości absorbenta liczba przenikających przez absorbent cząstek maleje.
Dla cząstek można wyznaczyć tzw zasięg efektywny R ,czyli grubość absorbenta , którą przenika tylko bardzo mała część padających cząstek Ponieważ wzór :
I = Io e - x
ma charakter przybliżony i sprawdza się dla małych grubości absorbenta wykres ln(N')=f(d) wykonano dla małych grubości folii. Można zauważyć że wykres przestaje być liniowy gdy wykorzystano grubsze blaszki (0.09 [mm]). Być może blaszki te były wykonane z innego stopu aluminium.
Na dość wysoką wartość energii maksymalnej wyznaczoną w ćwiczeniu mógł mieć wpływ bardzo niski poziom tła (6 [imp/min]).
.