Różaniec - Rosarium Krucjata Wynagradzająca Niepokalanemu Sercu Maryi Rozważania tajemnic Różancowych według: św. Ludwika Marii Grignon de Montfort Tabliczek wykorzystywanych w 2010 r. przez Różę Różańcową - męską ze Stowarzyszenia Żywego Różańca przy Rzymsko - Katolickiej Parafii pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Dekanacie Toruń 4 Diecezji Toruńskiej. Różaniec kapłana / ks. Wiesław Pietrzak SCJ. - Kraków: Wydawnictwo Księży Sercanów, 2003. Różaniec: Chwile wewnętrzne z Maryją : Rozważania z wybranymi modlitwami z „Dzienniczka” św. Faustyny Kowalskiej / Opracowanie: Wincenty Łaszewski . - Warszawa: Wydawnictwo Księży Marianów, 1996. Chcę, abyście odmawiali codziennie różaniec (...) / Słowa Matki Bożej wypowiedziane w Fatimie 13-06.1917 r. (...) Przyjdę prosić o poświęcenie Rosji mojemu Niepokalanemu Sercu oraz o Komunię św. wynagradzającą, w pierwsze soboty miesiąca. Jeżeli moje prośby zostaną wysłuchane, Rosja nawróci się i nastanie pokój. Jeżeli nie, [kraj ten] rozpowszechni swe błędy po świecie, wywołując wojny i prześladowania Kościoła świętego. Dobrzy będą umęczeni, Ojciec Święty będzie musiał wiele wycierpieć, różne narody będą unicestwione. Na koniec moje Niepokalane Serce zatriumfuje./ Słowa Matki Bożej wypowiedziane w Fatimie 13.07.1917 r. „Córko moja, spójrz na Serce moje otoczone cierniami, które niewdzięczni ludzie przez bluźnierstwa i niewdzięczność w każdej chwili wbijają. Przynajmniej ty pociesz mnie i przekaż, że tym wszystkim, którzy w ciągu pięciu miesięcy, w pierwsze soboty, wyspowiadają się, przyjmą Komunię św., odmówią cząstkę różańca i będą mi towarzyszyć przez kwadrans, rozważając 15 tajemnic różańcowych, w intencji zadośćuczynienia Mnie, w godzinę śmierci obiecuję przyjść z pomocą, ze -wszystkimi łaskami potrzebnymi do zbawienia" Słowa Matki Bożej skierowane do S. Łucji 10.12.1925 r. Módlmy się o triumf Niepokalanego Serca Maryi. Wyznanie wiary - Credo 1. w obecność Boga 2. słowo Ewangelii 3. wierność i posłuszeństwo papieżowi jako Wikariuszowi Jezusa Chrystusa Ojcze nasz: Jedność jedynego Boga, Żywego i prawdziwego. Zdrowaś Maryjo: 1. Aby wielbić Ojca Przedwiecznego, który w kontemplacji rodzi swojego Syna. 2. Słowo Przedwieczne równe Ojcu, który razem z Nim we wzajemnej miłości rodzi Ducha Świętego. 3. Ducha Świętego, który od Ojca i Syna pochodzi drogą miłości.
Tajemnice radosne (w poniedziałki i soboty)	Mystéria gaudiósa (in feria secunda et sabbato)
Zwiastowanie Najświętszej Maryi Panny Annuntiátio. Ojcze nasz: Niezmierzone miłosierdzie Boga. Zdrowaś Mario: 1. Aby ubolewać nad nieszczęsnym losem nieposłusznego Adama i słusznym potępieniem jego oraz jego dzieci. 2. Aby uczcić pragnienia patriarchów i proroków, którzy wyczekiwali Mesjasza. 3. Aby uczcić pragnienia i modlitwy Najświętszej Maryi Panny, pragnącej przyspieszyć nadejście Mesjasza i Jej zaślubiny ze św. Józefem. 4. Miłosierdzie Boga Przedwiecznego, który dał nam swojego Syna. 5. Miłość Syna, który oddał siebie za nas. 6. Misję i pozdrowienie Anioła Gabriela. 7. Dziewiczą obawę Maryi. 8. Wiarę i zgodę Najświętszej Maryi Panny. 9. Formowanie się duszy i ciała Jezusa Chrystusa w łonie Maryi za sprawą Ducha Świętego. 10. Adorację Słowa wcielonego przez Aniołów w łonie Maryi. Chwała Ojcu... + O, mój Jezu... Bóg wybrał Maryję na Matkę Zbawiciela świata. Jej pokora i prostota podobały się Panu. W pokorze swej była gotowa wypełniać wolę Boga. Maryja mówi: Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa (Łk 1, 38). Po tych słowach dokonuje się cud wcielenia Syna Bożego mocą Ducha Świętego. Wola Boga, to pierwsza zasada naszego życia. Mamy skierować wszystkie siły nasze do jej wypełnienia. Maryja jest dla nas wzorem posłuszeństwa i uległości wobec zamiarów Bożych. Polećmy Bogu nasze serca, aby zawsze gotowe były wykonać to, czego Bóg od nas oczekuje. Anioł - wysłannik Boga. Ona - „łaski pełna”, wybrana, wyróżniona. Ona, wyciszona, wsłuchana w głos Boży. Prowadzi dialog z Aniołem. Uspokojona, bo słyszy: „Nie bój się, Maryjo”, „Moc Najwyższego”, ”z Ducha Świętego”. Maryja, która podjęła decyzję, mówi: „Oto ja służebnica Pańska”. Jestem sercem w Nazarecie i jako kapłan proszę: Aby moje serce było zawsze gotowe przyjąć głos Bożego wysłannika, w jakiejkolwiek postaci on się objawi. Abym w moim życiu kapłańskim był rozmodlony, wyciszony, bo tylko wtedy mogę usłyszeć Tego, który przemawia w ciszy, którego głos w hałasie dnia codziennego trudno usłyszeć. Abym umiał się zadziwić nad Bożym wyborem właśnie mnie do tak wielkich posług w kapłańskim powołaniu. Abym, jak Maryja, z odwagą pytał w modlitewnej zadumie, „jak mi się to stanie”, skoro jestem tylko człowiekiem grzesznym, a tak wielka ciąży na mnie odpowiedzialność. Abym w pokorze odkrywał codziennie, że to nie ja dokonuję rzeczy wielkich, ale Moc Najwyższego. Proszę, abym nigdy nie zapomniał, że jestem sługą Najwyższego Kapłana, i abym zawsze mówił: „Niech mi się stanie według Twego słowa” (Łk 1, 38).
Nawiedzenie Świętej Elżbiety Visitátio. Ojcze nasz: Przewielebny majestat Boga. Zdrowaś Mario: 1. Aby uczcić radość serca Maryi we Wcieleniu i dziewięciomiesięczne zamieszkanie Słowa Przedwiecznego w Jej łonie. 2. Ofiarę Jezusa Chrystusa, jaką złożył swojemu Ojcu przychodząc na świat. 3. Upodobanie Jezusa Chrystusa w pokornym i dziewiczym łonie Maryi oraz Maryi w radości Jej Boga. 4. Lęk św. Józefa na wieść o brzemienności Maryi. 5. Dobór wybrańców Jezusa i Maryi dokonany w Jej łonie. 6. Gotowość Maryi do odwiedzin swojej kuzynki. 7. Pozdrowienie Maryi oraz uświęcenie św. Jana Chrzciciela i jego matki, św. Elżbiety. 8. Wdzięczność Najświętszej Maryi Panny okazaną Bogu w Magnificat. 9. Miłosierdzie i pokorę w pomocy swojej kuzynce. 10. Wzajemną zależność Jezusa i Maryi, jaką winniśmy odczuwać jedni względem drugich. Chwała Ojcu... + O, mój Jezu.. Ledwie Maryja przyjęła pod swe serce Zbawiciela, udaje się zaraz do swej krewnej Elżbiety, by podzielić się z nią radosną wieścią. Wspomaga Elżbietę w trudzie codziennej pracy. W swym radosnym oddaniu roznosi wszędzie błogosławieństwo Chrystusa. To jest znak ducha prawdziwie Chrystusowego: żarliwa, niezmordowana, radosna troska o innych, bezinteresowna współpraca w zbawczym dziele. Uwielbiamy Matkę Twoją, Panie Jezu Chryste, w Jej posłudze wobec Elżbiety i wobec całej ludzkości. Pragniemy Jej pomagać w tym posługiwaniu. Maryja na wiadomość o Elżbiecie idzie natychmiast do tej, która potrzebuje pomocy. Idzie w góry, a to zawsze jest duży wysiłek. Maryja słucha powitania Elżbiety, że jest błogosławioną, bo uwierzyła. Odpowiada na nie hymnem uwielbienia Boga za całe dobro, jakim Ją ubogacił. Zostaje u starszej krewnej, aby pomagać jej w codziennych obowiązkach przez cały czas oczekiwania. Jestem sercem w Ain Karem i proszę: Abym jako kapłan zawsze był wrażliwy na każdą wiadomość o potrzebującym pomocy. Abym bez wahania szedł, by pomagać innym, bo to wpisane jest w moją posługę kapłańską. Abym szedł nawet wtedy, jeśli ta pomoc związana jest z trudem wspinania się po górach i zdobywania szczytów. Abym umiał w pokorze przyjąć każde podziękowanie i dobre słowo, abym zawsze pamiętał, że moim powołaniem jest wielbić Boga, Stwórcę i Pana życia. Proszę także, abym nigdy nie szukał w moim kapłaństwie wielkich i widowiskowych akcji, ale widział jego sens w codziennej służbie innym.
Narodzenie Pana Jezusa Natívitas. Ojcze nasz: Niezmierzone bogactwo Boga. Zdrowaś Mario: 1. Aby uczcić odrzucenie i pogardę okazaną Maryi i Józefowi w Betlejem. 2. Ubóstwo stajenki, w której Bóg przyszedł na świat. 3. Najwyższe oddanie i niezwykłą miłość Maryi, kiedy nadszedł czas rozwiązania. 4. Narodzenie Słowa Przedwiecznego w łonie Maryi bez jakiegokolwiek naruszenia Jej dziewictwa. 5. Adorację i śpiew Aniołów w chwili narodzenia Jezusa Chrystusa. 6. Zachwycające piękno Jego Boskiego dziecięctwa. 7. Przyjście do stajenki pasterzy ze swoimi skromnymi darami. 8. Obrzezanie Jezusa Chrystusa i Jego pełen miłości ból. 9. Nadanie imienia Jezusowi i jego doniosłość. 10. Adorację Trzech Króli i ich dary. Chwała Ojcu... + O, mój Jezu... W stajni betlejemskiej przychodzi na świat Zbawiciel. Nie ma miejsca w gospodzie dla Świętej Rodziny. Pan przychodzi do swojej własności, a swoi Go nie przyjmują. Maryja znosi wszystko bez szemrania i skargi. Wszystko oddaje Zbawicielowi: uciążliwą drogę, ubóstwo, opuszczenie, zapomnienie, brak miłości. Tu, w stajence betlejemskiej, Maryja uczy nas, jak należy składać ofiarę dla Chrystusa. Wielbimy Chryste, Twoją Matkę w Jej betlejemskiej posłudze. Pragniemy jak najczęściej żywić się Twoim Ciałem, wziętym z Maryi. Wędrują. Nie ma dla Nich miejsca w gospodzie. W stajni rodzi się Bóg i człowiek. Są pasterze, aniołowie i Mędrcy, którzy niosą dary. Jestem sercem w Betlejem i proszę: Abym nie zrażał się trudami wędrówki, zamkniętymi drzwiami, brakiem zrozumienia. Abym jak pasterze i Mędrcy codziennie niósł dla Jezusa dar mojej kapłańskiej posługi. Abym szedł odważnie, i nie unikał trudów na kapłańskiej drodze. Abym nie zamartwiał się zamkniętymi drzwiami, które w posłudze kapłańskiej tak często można spotkać, nie tylko chodząc po kolędzie. Proszę, aby darem dla Jezusa była moja wiara i nadzieja oraz miłość kapłańska.
Ofiarowanie w świątyni Præsentátio. Ojcze nasz: Przedwieczna mądrość Boga. Zdrowaś Mario: 1. Posłuszeństwo Jezusa i Maryi Staremu Prawu. 2. Poświęcenie się Jezusa w swoim człowieczeństwie wobec Prawa. 3. Poświęcenie się Maryi w swoim wyróżnieniu wobec Prawa. 4. Radość i pieśń Symeona oraz prorokini Anny. 5. Wykupienie Jezusa Chrystusa przez ofiarowanie dwóch synogarlic. 6. Rzeź świętych Niewiniątek dokonaną w okrucieństwie przez Heroda. 7. Ucieczka Jezusa Chrystusa do Egiptu na znak posłuszeństwa św. Józefa Aniołowi. 8. Tajemniczą obecność Jezusa Chrystusa w Egipcie. 9. Jego powrót do Nazaretu. 10. Wzrastanie w latach i w mądrości. Chwała Ojcu... + O, mój Jezu... Prawo wymagało tej ceremonii. Maryja jest posłuszna, ale nie chce być wyjątkiem, chociaż jest Matką Boga. Przez to nie tylko spełnia przepis Starego Przymierza, ale sprawia, iż ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni staje się dla nas znakiem, że w kościele jest Chrystus i w każdej Mszy świętej jest ofiarowywany Ojcu Niebieskiemu. Panie Jezu, dziękujemy Twojej Matce, że przyniosła Ciebie do świątyni. Dziękujemy Ci, że jesteś z nami w naszych kościołach. To Matka Twoja przyprowadza nas do Ciebie. Odtąd jesteśmy razem. Pragniemy zawsze być z Tobą. Świątynia. Maryja i Józef niosą Jezusa. Składają ofiarę- chcą „wykupić” Pierworodnego. Słyszą, że Maleńki to „znak sprzeciwu” i serce Jego Matki przeszyje miecz boleści. Te trudne proroctwa Maryja rozważa i zachowuje w swym sercu. Serce jestem w świątyni jerozolimskiej i proszę: Abym moje wszystkie sprawy zawsze ofiarowywał Wszechmocnemu. Abym w swoim sercu rozważał to, co trudne, niezrozumiałe w mojej kapłańskiej posłudze. Abym zawsze przychodził do świątyni z tym, co przeżywam, tak jak Maryja. Abym, podobnie jak Ona, zachowywał w sercu i rozważał tajemnice mojego powołania i wielkich dzieł Bożych. Abym w mojej posłudze nie lękał się być znakiem sprzeciwu. Miecz boleści - ten fizyczny i duchowy pozwól Maryjo przyjąć, tak jak Ty!
Odnalezienie w świątyni Invéntio in Templo. Ojcze nasz: Niepojęta świętość Boga. Zdrowaś Mario: 1. Aby uczcić Jego ukryte, pracowite i pełne posłuszeństwa życie w domu -w Nazarecie. 2. Jego mowę i Jego znalezienie wśród nauczycieli w świątyni. 3. Jego post i kuszenie na pustyni. 4. Jego Chrzest przez Jana Chrzciciela. 5. Jego zachwycające kazania. 6. Jego zdumiewające cuda. 7. Wybór dwunastu Apostołów i moc, jaką ich obdarzył. 8. Jego cudowne Przemienienie. 9. Umycie nóg Apostołom. 10. Ustanowienie Najświętszej Eucharystii. Chwała Ojcu... + O, mój Jezu... Z jakim bólem i troską szukała Maryja swego Syna! To, że Jezus się zgubił, sprawiło Jej ogromne cierpienie. Znalazła Go znowu w świątyni. I my możemy zgubić Zbawiciela przez grzech. Wtedy musimy powrócić do świętego miasta. Wtedy musimy skierować kroki nasze do kościoła, do domu Bożego, aby znaleźć tam Chrystusa. I On nas będzie wtedy nauczał. Dziękujemy Ci, Panie Jezu, że Matka Twoja nauczyła nas drogi do świątyni. Naucz nas, za Jej przykładem, wskazywać ludziom drogę do Ciebie. Wracają z pielgrzymki do Jerozolimy. Jezusa nie ma wśród powracających. Maryja i Józef szukają Go, pytają o Niego krewnych i znajomych. Wracają, nadkładając drogi, aby Go odszukać. Znajdują Jezusa w świątyni. On dyskutuje z uczonymi Piśmie. Maryja i Józef szukają z bólem serca, a On jest tam, gdzie Jego Ojciec. Sercem jestem na dziedzińcu jerozolimskiej świątyni i już wiem, że można zagubić Jezusa nawet w życiu kapłańskim. Trzeba za wszelką cenę szukać zagubionego Jezusa, zagubionej łaski powołania, nawet gdyby to było związane z nadkładaniem drogi, z poświęceniem dodatkowego czasu, tak jak w wypadku Maryi i Józefa. Trzeba szukać z bólem serca, bo to zaowocuje radością znalezienia. Wtedy Jezus odnaleziony wróci do mojego serca, do mojego kapłańskiego posługiwania, tak jak wrócił do Nazaretu. Trzeba jako kapłan być jak Jezus we wszystkich sprawach, które należą do boga Ojca. Trzeba być w świątyni. Moja rola to obrona spraw Ewangelii. Moje powołanie to wiedzą i mądrością świadczyć, że Bóg jest Miłością. Gdy tylko taka jest potrzeba wiernych, mam zostawić inne sprawy, aby przez kapłańską posługę być przy ołtarzu.
Tajemnice światła (w czwartki)	Mystéria luminósa (in feria quinta)
Chrzest Pana Jezusa w Jordanie. Baptísma apud Iordánem. Chrzest od Jana Chrzciciela był znakiem zmiany życia człowieka. Jezus przyjmuje ten chrzest, bo zamyka czas tzw. życia ukrytego, a rozpoczyna swoją publiczną działalność. Tyś jest mój Syn umiłowany. Każdy, kto przyjmuje chrzest św. staje się nowym człowiekiem, umiłowanym dzieckiem Bożym, ma świadczyć swoim życiem o Miłości Ojca. Chcę wypraszać łaskę wytrwania w dobrym dla wszystkich ochrzczonych. Po latach anonimowego życia w Nazarecie Jezus na początku swej działalności apostolskiej przychodzi nad Jordan i prosi o chrzest. Święty Jan Chrzciciel - poprzednik Jezusa godzi się na ten akt tylko na wyraźne życzenie Chrystusa. W czasie chrztu Jezusa padają słowa świadectwa: Ojciec mówi - to jest mój Syn umiłowany. Święty Jan mówi - to jest Baranek Boży. Patrzę na Jezusa, który w pokorze przyjmuje chrzest pokuty, i o taki dar proszę: Aby w moim kapłaństwie On wzrastał, a ja abym się umniejszał. Aby tajemnica sakramentu chrztu świętego, który stał się dla mnie początkiem wszystkiego, co najcenniejsze, była zobowiązaniem do wdzięczności i wierności. Abym przez moje kapłaństwo rozwijał i pogłębiał wiarę, nadzieję i miłość, którą w tym pierwszym i najważniejszym sakramencie wszczepiłeś w moje serce. Bądź dla mnie zawsze umiłowanym Synem Ojca i Barankiem Bożym, który z miłości odda za mnie życie.
Cud w Kanie Galilejskiej. Autorevelátio apud Cananénse matrimónium. Jezus wiej jak wielkie zadanie ma spełnić na ziemi, ale nie są Mu obce problemy i sprawy dnia codziennego. Na słowa Matki wyzwala swą Boską moc, aby ulżyć ludzkim kłopotom. Chrześcijanin widząc niebo jako swój cel ostateczny, miejsce, do którego dąży - nie może przechodzić obojętnie obok ludzkiej biedy i cierpienia. Pragnę zawsze odnajdywać Chrystusa w potrzebujących. Zaproszona została Maryja, Jezus i Jego Apostołowie. Radość, wesele, ale także cień na tej radości. Maryja spostrzegła, że zabrakło wina, które rozwesela serce człowieka. Mówi o tym Jezusowi i zwraca się do sług, aby uczynili to, co On poleci. I oto woda w dzbanach za sprawą słów Syna Bożego staje się winem, ku zdziwieniu wszystkich. Pierwszy cud, początek misji Jezusa na ziemi. Wtedy Apostołowie uwierzyli, że to nie tylko Nauczyciel, ale również Mesjasz Raduję się szczęściem nowożeńców i pragnę do mojego kapłańskiego życia zaprosić Jezusa i Maryję. Proszę: Abym zawsze czynił to, co powie mi Jej Syn. Abym był wierny Bożym wskazaniom, bo tylko wtedy możliwy jest cud duchowej przemiany, dążącej ku doskonałości i świętości życia kapłańskiego. Wiem, że wtedy Ona zobaczy moje słabości, niedoskonałości i błędy. Ona wstawi się za mną i poprosi Jezusa o cud przemiany.
Głoszenie Królestwa Bożego i nawoływanie do nawrócenia. Regni Dei proclamátio coniúncta cum invitaménto ad conversiónem. Ludzkie serca były dla Jezusa miejscem istnienia Królestwa Bożego. Mówił: Królestwo Boże w was jest. Ale te serca często upadały w grzechy, były zbyt słabe, aby udźwignąć taki wielki dar. Potrzebna im była łaska nawrócenia Nie inaczej jest dzisiaj. W kruchych naczyniach naszych dusz nosimy boże Królestwo, nosimy samego Boga. Panie! Pomóż głosić Twoje słowa i powstawać z upadków. W tej scenie zamyka się to wszystko, czego Jezus nauczał o królestwie Ojca, szczególnie w przypowieściach. Trzeba poznać wszystkie gesty Jezusa, które pokazywały moc tego królestwa. Są nimi cuda, szczególnie wskrzeszenia, a także najmniejsze nawet pochylenie się miłością nad biednym i potrzebującym człowiekiem. Te słowa i gesty to głoszenie królestwa miłości, sprawiedliwości i pokoju. Towarzyszę Jezusowi w drodze apostolskiego pielgrzymowania, prowadzącej do Jerozolimy, i wiem, że moje kapłaństwo musi być wyłącznie głoszeniem Jego królestwa. Proszę: Aby moje gesty i słowa były nieustannym naśladowaniem Mistrza i Nauczyciela - Jezusa. Aby cała moja posługa słowa i sakramentów była przybliżaniem wszystkim królestwa, które Ty zapoczątkowałeś przez swą misję na ziemi. „Przyjdź Królestwo Twoje” - niech moje kapłaństwo przyjście tego królestwa zapoczątkuje i realizuje.
Przemienienie. Transfigurátio. Uczniowie zachwyceni działalnością Jezusa nie przyjmują prawdy o mającym nadejść na uch Mistrza - czasie cierpienia i męki; ale On chce ich do tego przygotować. Ukazuje im chwałę Swego Bóstwa, jakby chciał powiedzieć: Przez cierpienie do chwały. Ileż cierpienia w człowieczym losie? Przyjmę je, aby królować w chwale z Jezusem. Jezus bierze z sobą na górę Tabor trzech apostołów. W cudowny sposób przemienia się tak, że widok ten olśniewa ich i zachwyca. Jezus ukazuje siebie jako boga i Mesjasza. Rozmawia z Eliaszem i Mojżeszem - przedstawicielami Prawa i Proroków. Piotr, będący pod wrażaniem tego wydarzenia, stwierdza, że dobrze być z Jezusem - Mesjaszem. Przemienienie trwa krótko i Jezus znów jest Nauczycielem, któremu dotąd towarzyszyli. Nakazuje im - nie mówcie o tym, co widzieliście, aż zmartwychwstanę. Oni jednak, schodząc z Góry Przemienienia, tych słów jeszcze nie rozumieli Tak bardzo zanurzony w szarej codzienności, która osłabia i zniechęca do ofiarnej posługi, proszę pokornie: Abym uwierzył, że Ty, Jezu, możesz mi pokazać inną perspektywę mojej kapłańskiej pracy. Abym widział Ciebie przemienionego w człowieku, który odchodzi pojednany od konfesjonału, który niesie w sobie światło Eucharystii, przystępując do komunii świętej, który zasłuchany w Twoje słowo pozwala by ono go odmieniło i skłoniło do postanowienia, że będzie żył lepiej. Czyż nie jest to góra Tabor, realizująca się w tych, którym pomagam jako kapłan w przemianie mocą Twej łaski? Aby każda taka przemiana zachęcała mnie do nieustannej przemiany własnego serca, by było bardziej gorliwe i święte. Jak dobrze być kapłanem i uczestniczyć w tych przemianach ludzkich serc.
Ustanowienie Eucharystii. Eucharístiæ Institútio. Miłość jest ponad wszystkim. Jezus wie o tym, dlatego chce pozostać z tymi, którzy Go ukochają, po wszystkie dni aż do skończenia świata. Wybiera pokorną służbę w BIAŁYM KAWAŁKU CHLEBA. Jest z nami na wyciągnięcie dłoni, w każdej Mszy św., może Go przyjąć każdy, kto kocha! Boże, choć Cię nie pojmuję, jednak nad wszystko miłuję! Wieczernik, atmosfera pożegnania. Chleb i wino. Słowa Jezusa, że to Jego Ciało i Jego Krew. Prawdziwe Ciało, które będzie wydane za człowieka i prawdziwa Krew, która będzie wylana na odpuszczenie grzechów. Nakaz, że należy brać i jeść, brać i pić; że należy to czynić na Jego pamiątkę. Wszystko, co wydarzyło się w wieczerniku, można ująć w słowach: „ Oto wielka tajemnica wiary”. Powołanie kapłana to służba tym tajemnicom, dlatego proszę: Abym zawsze pokornie tę służbę sprawował. Abym, będąc tak blisko ołtarza, pogłębiał z każdym dniem wiarę w to, że kościół lub kaplica to dzisiejszy wieczernik. Abym napełniany Eucharystią zachęcał innych, by spożywali ten Pokarm, dający siłę i moc do pielgrzymowania po tej ziemi ku wieczności. Aby sprawowana i spożywana codziennie Eucharystia czyniła mnie - kapłana gotowym do dawania, poświęceń, wyrzeceń. Ty, który dajesz mi codziennie siebie, naucz mnie, abym i ja był dobry jak chleb, który można kroić i brać, i karmić się nim, gdy tylko jest się głodnym.
Tajemnice bolesne (we wtorki i piątki)	Mystéria dolorósa (in feria tertia et feria sexta)
Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu. Agonía in Hortu. Ojcze nasz: Istota szczęśliwości Boga. Zdrowaś Mario: 1. Aby uczcić Boskie odosobnienia Jezusa Chrystusa, jakie były w Jego życiu, szczególnie modlitwę w Ogrodzie Oliwnym. 2. Jego pełne pokory i żarliwości modlitwy w całym życiu i w przeddzień Męki. 3. Cierpliwość i łagodność, z jaką odnosił się do swoich Apostołów w czasie swego życia, a szczególnie w Ogrodzie Oliwnym. 4. Rozterki Jego duszy podczas całego życia, a szczególnie w Ogrodzie Oliwnym. 5. Strumyki krwi, w których zatapiał Go ból. 6. Pociechę, jakiej doznał od Anioła w chwili agonii. 7. Zgodność z wolą Ojca pomimo sprzeciwu natury. 8. Odwagę, z jaką wyszedł naprzeciw swoim oprawcom i siłę słowa, z jaką ich powalił i podźwignął. 9. Zdradę Judasza i pojmanie przez żydów. 10. Opuszczenie przez Apostołów. Chwała Ojcu... + O, mój Jezu... Jezus klęczy w ogrodzie na Górze Oliwnej. Przed Nim grzechy wszystkich ludzi, niewdzięczność, niewierność, zdrada. W tę straszną noc wszyscy Go opuszczają. Za grzechy ludzkości Jezus przyjmuje wszystko na siebie. Ale Maryja w tę noc modli się razem z Panem, choć nie ma Jej z uczniami. Ona Niepokalanie Poczęta, będzie nas zawsze wspomagać, abyśmy za łaska Chrystusa zwyciężali grzech. Jesteśmy z Tobą, Służebnico Pańska, w męce Pana naszego Jezusa Chrystusa. Módl się za nami grzesznymi. Wieczernik, słowa rozstania. Testament o wzajemnym miłowaniu. Umycie nóg jako wzór miłości braterskiej. Idą do Ogrodu Oliwnego, który - okazało się - stał się ogrodem zdrady, miejscem wielkiego cierpienia duchowego Jezusa i jedynego w swoim rodzaju dialogu Syna z Ojcem. Sen zmęczonych uczniów, prośba Jezusa o czuwanie z Nim w tych najtrudniejszych chwilach Jego ziemskiego posłannictwa. Jestem obecny w Ogrodzie Oliwnym i ubogacony codziennie sprawowaną Eucharystią, zapoczątkowaną w wieczerniku. Pragnę prosić o łaskę towarzyszenia Jezusowi, gdy On samotnie, z krwawym potem na czole, przyjmuje wolę Ojca. Proszę: Abym nauczył się takiej modlitwy, takiego dialogu z Ojcem jak Jezus. Abym z łaską Bożą w moim kapłaństwie pełnił wolę Ojca nawet, gdy będzie ona trudna i wymagająca ofiary i poświęcenia. Abym każdą moją kapłańską modlitwę kończył słowami: nie moja, ale Twoja wola Ojcze niech się stanie (por. Mt 26, 42). Proszę, broń mnie przed pokusą zdrady ideałów, do których mnie powołałeś, funkcji, których się podjąłem na mocy święceń.
Biczowanie. Flagellátio. Ojcze nasz: Zachwycająca cierpliwość Boga. Zdrowaś Mario: 1. Aby uczcić łańcuchy i sznury, jakimi związano Jezusa. 2. Policzek otrzymany od Kajfasza. 3. Trzy zaparcia się św. Piotra. 4. Upokorzenia, jakich doznał u Heroda, kiedy odziano Go w lśniący płaszcz. 5. Całkowite odarcie Go z szat. 6. Pogardę i obelgi, jakimi obrzucili Go oprawcy na widok Jego nagości. 7. Rózgi cierniowe i raniące bicze, jakimi Go bito i kaleczono. 8. Słup, do którego był przywiązany. 9. Krew, jaką przelał i rany, jakich doznał. 10. Jego upadek we krwi z wyczerpania. Chwała Ojcu... + O, mój Jezu... Jezus znosi okropne cierpienia podczas biczowania. Pokutuje za zmysłowość ludzi, za grzechy nieskromności i nieczystości. On, Syn Boży, zrodzony z najczystszej Dziewicy, pozwala skatować swoje święte i niewinne ciało. Prośmy Go i Jego Najświętszą Matkę, o czystość ciała i duszy. Dziękujemy Ci, Chryste, że poddałeś się biczowaniu. A Tobie Najlepsza Matko, Ze wyposażyłaś Twojego Syna w Ciało i Krew, dzięki którym mógł poddać się zbawczej męce. Z rozkazu Piłata rzymscy żołnierze biczują Jezusa. Osłabiają i ranią Jego ciało. Cierpi niewinnie, w milczeniu. To cierpienie jest ceną naszego zbawienia. Uświadamiając sobie, ten i tak do końca niewyobrażalny, ból biczowania proszę: Abym mógł współczuć tym, którzy przychodzą i jako kapłanowi przedstawiają mi swe bóle i cierpienia. Chcę, patrząc na Jezusa biczowanego, ulżyć im dobrą radą, nadzieją i otuchą. Abym nauczył się zrozumienia dla każdej rany, bólu, cierpienia, których dziś w człowieku tak wiele. Aby moje kapłaństwo było służbą tym niewinnie dziś biczowanym, wyśmiewanym, skrzywdzonym. Chcę w nich zawsze widzieć Ciebie z [/w] tej tajemnicy
Cierniem ukoronowanie. Coronátio Spinis. Ojcze nasz: Niewysłowione piękno Boga. Zdrowaś Mario: 1. Aby uczcić Jego trzecie obdarcie z szat. 2. Koronę cierniową. 3. Chustę, jaką zawiązano Mu oczy. 4. Policzkowanie i plucie Mu w twarz. 5. Stary płaszcz, jaki nałożono Mu na ramiona. 6. Trzcinę, którą włożono Mu cło rąk. 7. Ostry kamień na jakim siedział. 8. Obelgi i zniewagi, jakimi Go obrzucano. 9. Krew i mózg wylewające się z Jego godnej uwielbienia głowy. 10. Włosy i brodę, jakie Mu wyrywano. Chwała Ojcu... + O, mój Jezu... Włożono Mu koronę z cierni, dano płaszcza purpurowy, trzcinę do ręki, aby wyszydzić prawdziwą królewską godność Chrystusa. Pan Jezus przyjmuje to, aby zadośćuczynić za naszą pychę i wywyższanie się nad braćmi. On jest prawdziwym Królem nieba i ziemi i Jemu należy się wszelka cześć. Za przyczyną Maryi, prośmy Chrystusa o łaskę pokory i posłuszeństwa. Prosimy Cię, aby wszystkie koronacje Twoich wizerunków były na chwałę Twoją i Twojego Syna i ku pomocy Kościołowi świętemu. Żołnierze wkładają Jezusowi na głowę koronę cierniową. Z szyderstwem i pogardą nazywają Go królem. Oddają Mu hołd ze śmiechem, ironiczni. I jeszcze purpurowy płaszcz i trzcina zamiast berła. Oto do czego zdolny jest człowiek: ironia i śmiech tam, gdzie powinno być poszanowanie człowieka, współczucie. Patrzę na ukoronowanego Króla i choć ma koronę z ciernia i błazeński królewski strój - to uznaję w Nim Króla mojego życia i kapłańskiego serca. Proszę: Abym cieszył się z cieszącymi i płakał z płaczącymi, bo tylko taka postawa wynikać może z mojego kapłaństwa i tylko ona będzie wynagrodzeniem za tych, którzy dziś lekceważąc Boga, stawiają siebie na pierwszym miejscu. Aby pokora mojej kapłańskiej posługi była prawdziwym hołdem dla „Króla królujących i Pana panujących” (1 Tm 6, 15). Bądź zawsze królem, zawsze pierwszym i najważniejszym w moim życiu i powołaniu. Wybacz te wszystkie momenty, gdy siebie stawiałem na pierwszym miejscu, a nie Ciebie.
Droga Krzyżowa. Baiulátio Crucis. Ojcze nasz: Bezgraniczna wszechmoc Boga. Zdrowaś Mario: 1. Aby uczcić "wyprowadzenie Pana przed tłum, kiedy wypowiedziano słowa: Ecce Homo. 2. Pierwszeństwo, jakie okazano Barabaszowi a nie Jemu. 3. Fałszywe świadectwa, jakie przeciwko Niemu złożono. 4. Skazanie Go na śmierć. 5. Upodobanie, z jakim objął i ucałował Krzyż. 6. Straszliwe wysiłki, jakie musiał włożyć "w niesienie go. 7. Upadki z wycieńczenia pod ciężarem Krzyża. 8. Bolesne spotkanie z Jego Przenajświętszą Matką. 9. Chustę Weroniki, na której odbiła się Jego twarz. 10. Łzy Matki Przenajświętszej i pobożnych kobiet, które podążały za Nim na Kalwarię. Chwała Ojcu... + O, mój Jezu... Z miłości bierze Jezus krzyż na ramiona i niesie go na miejsce egzekucji. Na drodze trzykrotnie upada i trzy razy się podnosi. Maryja, pełna macierzyńskiej miłości, staje w ciszy przy drodze krzyżowej Syna i cierpi razem z Jezusem. I my musimy swój krzyż nieść za Zbawicielem i nie możemy trwać w upadkach. Radujemy się, Najlepsza Matko, że w szeregu idących za Chrystusem Ty jedna zrozumiałaś dzieło Twojego Syna. Pomagając mu stałaś się Towarzyszką Jego Męki i Współodkupicielką. Oskarżony niewinnie Jezus bierze krzyż na swe ramiona i idzie na Golgotę. Droga trudna, pełna cierpienia, bólu, samotności i współczucia najbliższych. Droga upadków i podźwigania się, by iść na szczyt Kalwarii. Idę tą samą drogą wraz z Jezusem i proszę: Abym był jak Szymon z Cyreny, jak Weronika. Abym kapłańskim posługiwaniem pomagał, tak jak oni; abym był obecny przez wysiłek, ducha ofiarności, oddanie swego czasu i współczucie. Abym ocierał łzy, by choć trochę ulżyć w dźwiganiu krzyża. Abym pamiętał, że dziś Ona, idący tą drogą krzyża, obecny jest w każdym spotkanym człowieku, który potrzebuje mojej pomocy, współczucia, dobrego słowa, pociechy, a może tylko cichego towarzyszenia mu, jak uczyniła to Maryja. Aby moje kapłaństwo było naśladowaniem Jezusa, który podnosi się mimo zmęczenia i słabości fizycznej, który jest wierny posłannictwu otrzymanemu od Ojca. Tej wierności na drodze kapłańskiego powołania, która jest także czasem drogą krzyżową - naucz mnie, Panie.
Ukrzyżowanie i śmierć. Crucifíxio et Mors. Ojcze nasz: Przerażająca sprawiedliwość Boga. Zdrowaś Mario: 1. Aby uczcić pięć ran Jezusa Chrystusa i Jego Krew przelaną na Krzyżu. 2. Jego przebite Serce i Krzyż, na którym został ukrzyżowany. 3. Gwoździe i włócznię, które Go przebiły, gąbkę i ocet, jakim Go pojono. 4. Wstyd i hańbę, jakich doznał poprzez ukrzyżowanie Go nago wśród dwóch łotrów. 5. Współcierpienie Jego Przenajświętszej Matki. 6. Siedem ostatnich słów. 7. Jego opuszczenie i Jego milczenie. 8. Smutek całego wszechświata. 9. Jego okrutną i haniebną śmierć. 10. Zdjęcie z Krzyża i złożenie do grobu. Chwała Ojcu... + O, mój Jezu... Na Golgocie Jezus składa za nas w ofierze swoje życie. Wybiła godzina naszego odkupienia. Przedziwna jest tajemnica śmierci Chrystusa, który przez śmierć swoją uśmiercił śmierć naszą i przywrócił nam życie. Syn Boży poddał się prawu śmierci, ale Matkę swoją przed nią uchronił. Dopuścił tylko do zaśnięcia, ale zaraz sprawił cud wniebowzięcia. Przez co chciał powiedzieć, że skuteczna jest Jego męka dla każdego z nas. Matko życia, Ty staniesz na czele orszaku zmartwychwstałych, bo Ciebie nie dotknął cień śmierci. Wielbimy Cię w tym przywileju, który wysłużył Ci Twój Syn. Pragniemy podążać za Tobą i innych tą drogą prowadzić. Kalwaria. Miejsce poza miastem, gdzie wykonuje się wyroki śmierci. Jezus wypełnia swą misję zbawienia i odkupienia człowieka. Na Golgocie - blisko Jezusa Jego Matka, Maryja i miłowany uczeń, św. Jan. Jest także Maria Magdalena, którą zaprowadziła tam wdzięczna miłość. Są faryzeusze, uczeni w Piśmie, żołnierze. Tłum ciekawych tego, co będzie się działo ze skazańcem. Przybity do krzyża zawisł między niebem a ziemią. Można usłyszeć Jego ostatnie słowa: siedem słów, będących testamentem i ostatnim pożegnaniem. Oddał ducha Ojcu, a nam daje znak, że umiłował każdego człowieka do końca. Jego serce otwarte włócznią żołnierza jest tego dowodem. Stoję na Golgocie i patrząc na to wydarzenie, proszę: Abym umiał trwać w łasce powołania, aż do końca. Aby w najtrudniejszych chwilach w Twoim otwartym sercu zamykał wszystko, co jest tak trudne i pełne bólu, że tylko tajemnicą Twego krzyża wyjaśnić to można. Abym słyszał i rozważał Twe ostatnie słowa wypowiedziane na krzyżu i abym rozważał je w sercu - jak Maryja. Abym jak Maria Magdalena umiłował Cię w chwilach trudnych tym mocniej, im więcej otrzymam od Ciebie przebaczenia i miłosierdzia. Aby moje kapłańskie posługiwanie było znaczone krzyżem, który jest znakiem miłości, zbawienia, przebaczenia, odkupienia; znakiem zwyciężania swej ludzkiej słabości - mocą łaski Ojca. Krzyż niech będzie klamrą, która spina każdy dzień mojego kapłańskiego powołania i całe moje życie.
Tajemnice chwalebne (w środy i niedziele)	Mystéria gloriósa (in feria quarta et Dominica)
Zmartwychwstanie Resurréctio. Ojcze nasz: Wieczność Boga bez początku. Zdrowaś Mario: 1. Aby uczcić zstąpienie duszy Pańskiej do piekieł. 2. Radość i wyjście dusz dawnych ojców, którzy przebywali w otchłani. 3. Połączenie Jego duszy z ciałem w grobie. 4. Cudowne wyjście z grobu. 5. Jego zwycięstwo nad śmiercią, piekłem i szatanem. 6. Cztery chwalebne przymioty Jego ciała. 7. Moc, jaką otrzymał od Ojca w niebie i na ziemi. 8. Ukazanie się, którym wyróżnił N. M. Pannę, Apostołów i Uczniów. 9. Jego rozmowy z Niebem i posiłek, jaki spożył z Apostołami. 10. Pokój, władzę i misję, jakie dał Apostołom, by szli na całą ziemię. Chwała Ojcu... + O, mój Jezu.... Przed nami staje w blasku przemienienia Chrystus: Pan życia i śmierci, Jego zmartwychwstanie przypieczętowało nasze odkupienie, ukazało Jego boskość i umocniło naszą wiarę. Maryja, która na Golgocie nie zachwiała się w wierze, widzi teraz zmartwychwstałego Chrystusa. Ona doprowadzi i nas do uwielbionego Syna swego. I nasze ciało zostanie odmienione. Będzie to ciało wolne od wszystkich kłopotów, udręk, cierpień, chorób i doświadczeń. Ciało zdolne do współuczestniczenia z duszą w radościach nieba. Niedzielny poranek. Kobiety, które chcą namaścić pogrzebane ciało Jezusa, zostają pusty grób. Wielu widzi Go, spotyka, rozpoznaje. On żyje. Odwiedza, rozmawia, daje wskazania, aby mogli uwierzyć, że zmartwychwstał. Biegnę z Piotrem i Janem do grobu Pańskiego, bo chcę także zobaczyć i uwierzyć, jak oni. Proszę: Aby podczas mojej posługi kapłańskiej częste były takie spotkania ze zmartwychwstałym Jezusem, o którym czytam na kartach Ewangelii. Abym poznawał Zmartwychwstałego po łamaniu chleba w czasie Maszy świętej - jak poznali Go uczniowie w Emaus. Abym słyszał, jak On zwraca się do mnie po imieniu, jak do Marii Magdaleny. Abym Zmartwychwstałemu wyznawał codziennie, jak Piotr nad morze Tyberiadzkim: „Panie, Ty wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham” (J 21, 15). Proszę, bym nigdy nie zapomniał o wdzięczności za to, że moc posługi kapłańskiej zakorzeniona jest w mocy Jezusowego zmartwychwstania.
Wniebowstąpienie. Ascénsio. Ojcze nasz: Bezgraniczna wielkość Boga. Zdrowaś Mario: 1. Aby uczcić przyrzeczenie dane przez Jezusa Chrystusa Apostołom zesłania im Ducha św. oraz polecenie, by przygotowali się na Jego przyjście. 2. Spotkanie i zgromadzenie się wszystkich uczniów na Górze Oliwnej. 3. Błogosławieństwo. jakiego udzielił wznosząc się do Nieba. 4. Chwalebne i pełne światła Wniebowstąpienie Jezusa Chrystusa dokonane siłą Jego własnej mocy, na szczyty Nieba. 5. Boski tryumf i przyjęcie. jakie zgotował Mu Bóg i mieszkańcy Niebios. 6. Zwycięskie siły, za pomocą których otworzył bramy Niebios, gdzie nie wszedł dotąd żaden ze śmiertelników. 7. Zasiadanie Syna Umiłowanego równego Ojcu po Jego prawicy. 8. Moc. jaką otrzymał by sądzić żywych i umarłych. 9. Jego powtórne przyjście na ziemię, kiedy to Jego moc i majestat ukażą się w całym blasku. 10. Sprawiedliwość, jaką okaże na Sądzie Ostatecznym, nagradzając dobrych i karząc złych na całą wieczność. Chwała Ojcu... + O, mój Jezu... Własną królewską mocą wstępuje Chrystus do nieba. Wypełnił Gizło naszego odkupienia i powraca do domu Ojca. Ale nie zapomina o tych, których odkupił. Przygotowuje im mieszkanie w niebie. I tylko jeszcze chwila, a znów powróci, aby sądzić świat. My zaś nie traćmy nadziei. Maryja też nie została od razu wzięta do nieba. I ona musiała czekać i ufać. Ona nas umocni w radosnej nadziei na wieczne zbawienie, na szczęście w niebieskiej ojczyźnie. Dziękujemy Ci za to Chryste. Jezus bierze Apostołów na górę i na ich oczach unosi się do nieba. Wcześniej słowa pożegnania, rozesłania, nakazujące apostolską misję i wezwanie do oczekiwania na Tego, który wszystkiego ich nauczy. Stoję i ja na górze. Proszę: Abym nie tylko wpatrywał się w niebo, ale czerpiąc moc z niego, od Ciebie, przedłużał Twą misję na ziemi. Aby w moim sercu żywe było pragnienie nieba i tęsknota za spotkania tam z Tobą. Aby moje kapłaństwo było prowadzeniem wszystkich do nieba. Proszę, abyś mnie Jezu błogosławił, tak jak Apostołów. Z Twoim błogosławieństwem pragnę iść i nauczać, jak nakazujesz, odchodząc do Ojca.
Zesłanie Ducha Świętego. Descensus Spiritus Sancti. Ojcze nasz: Wszechogarniająca Opatrzność Boża. Zdrowaś Mario: 1. Aby uczcić prawdę o Duchu Świętym - Bogu, który od Ojca i Syna pochodzi i który jest sercem Boskości. 2. Zesłanie przez Ojca i Syna Ducha Świętego na Apostołów. 3. Wielki szum, z jakim zstąpił i który był znakiem Jego siły i mocy. 4. Języki ognia. jakie zesłał na Apostołów, aby obdarzyć ich mądrością w piśmie, miłością Boga i bliźniego. 5. Pełnię łask, jaką uhonorował serce Maryi, swojej wiernej Oblubienicy. 6. Jego cudowny wpływ na wszystkich świętych i na samego Jezusa, którego prowadził przez całe życie. 7. Dwanaście owoców Ducha Świętego. 8. Siedem darów Ducha Świętego. 9. Aby prosić szczególnie o dar mądrości i nadejście Jego panowania w sercach ludzi. 10. Aby otrzymać zwycięstwo nad trzema złymi duchami, które są Mu przeciwstawne, tzn. duchem ciała, świata i szatanem. Chwała Ojcu... + O, mój Jezu... W Kościele nadal żyje i działa Chrystus. Kościołem rządzi i kieruje Duch Święty. Im ściślej jesteśmy zjednoczeni z Kościołem, tym głębiej wzrastamy w Chrystusie dzięki mocy Ducha Świętego. Maryja była razem z apostołami, kiedy zstąpił Duch Święty. W ten sposób stanęła Ona jako Matka Pana pośrodku młodego Kościoła. I tak jest zawsze, Maryja i dziś umacnia nas w miłości do Kościoła. Ona coraz głębiej wprowadza nas w życie Kościoła. Przez to prowadzi nas do swego Syna, do Ducha Świętego i do naszego Ojca. Przybądź Duchu Święty i spuść z nieba wzięty, światła twego strumień. W wieczerniku są zgromadzeni wystraszeni Apostołowie. Trwają na modlitwie z Maryją. Czekają na spełnienie obietnicy Jezusa. I oto zstępujący na nich Duch Święty, w postaci ognistych płomieni, daje im odwagę świadczenia o Ukrzyżowanym i Zmartwychwstałym. Duch Święty kieruje odtąd ich życiem i apostolską działalnością. To w czasie moich święceń kapłańskich w sposób szczególny i na mnie zstąpił Duch Święty. Proszę więc: Abym Jego obecność w moim kapłańskim życiu nieustannie przeżywał. Abym wszystko, cokolwiek będę czynił, spełniał pod Jego natchnieniem. Pomnażaj, Duchu Święty, we mnie te dary, które w kapłańskiej posłudze są szczególnie potrzebne. Duchu Święty, bądź we mnie zwłaszcza wtedy, gdy sprawuję Najświętszą Ofiarę, zasiadam w konfesjonale, staję na ambonie, idę uczyć i dawać świadectwo. Bądź natchnieniem mojej kapłańskiej posługi, wypowiadanych słów, myśli, planów, zamiarów apostolskich.
Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny. Assúmptio. Ojcze nasz: Niewypowiedziana hojność Boga. Zdrowaś Mario: 1. Aby uczcić odwieczne przeznaczenie Maryi, by była arcydziełem rąk Bożych. 2. Jej niepokalane poczęcie oraz pełnię łask i mądrości już w łonie Jej matki św. Anny. 3. Jej narodziny, które uradowały cały wszechświat. 4. Jej ofiarowanie i przebywanie w świątyni. 5. Jej wspaniałe i wolne od grzechu życie. 6. Pełnie Jej wszelkich cnót. 7. Jej płodne dziedzictwo i bezbolesne rozważanie. 8. Jej Boskie macierzyństwo i zaślubiny z Trójcą przenajświętszą. 9. Jej naznaczoną miłością szlachetną śmierć. 10. Jej przebudzenie i tryumfalne Wniebowzięcie. Chwała Ojcu... + O, mój Jezu... Dla Maryi nadeszła także chwila rozstania z tym światem. Z ciałem i duszą została wzięta do nieba. Przy tronie Boga jest naszą Pośredniczką, naszą Matką. Prośmy Ja zawsze o jedno: abyśmy także kiedyś połączyli się z nią i Chrystusem. Ona nasz wspomoże w godzinie naszej śmierci i po tym wygnaniu okaże nam błogosławiony owoc żywota swojego Jezusa, naszego Pana. Dziękujemy ci, Panie Jezu Chryste, za radość z chwały Maryi Wniebowziętej. I za to, że w niebie mamy Matkę. Tradycja podaje, że Maryja po zakończeniu życia na ziemi została wzięta do nieba. Jest z Synem w niebie, tak jak była z Nim na ziemi. Maryjo, wpatrzony w Ciebie - proszę: Aby moje życie na ziemi było jak Twoje! Abym był sługą Boga, jak Ty nią byłaś. Abym troszczył się o Jezusa w sercach ludzi, jak Ty to czyniłaś, będąc jedną z nas. Aby moje życie kapłańskie było owocne w dobro, tak jak Twoje. Wstawiaj się za mną teraz u Tego, który wziął Cię do siebie.
Ukoronowanie Najświętszej Maryi Panny na Królową nieba i ziemi. Coronátio in Cælo. Ojcze nasz: Nieprzenikniona chwała Boga. Zdrowaś Mario: 1. Aby uczcić potrójną koronę, jaką Trójca Przenajświętsza ukoronowała Maryję. 2. Nową radość i chwałę, jaką Niebo otrzymało przez Jej tryumf. 3. Aby uznać Ją za Królową Nieba, ziemi, Aniołów i ludzi. 4. Za skarbnicę i szafarkę łask Bożych, zasług Jezusa Chrystusa i darów Ducha Świętego. 5. Za pośredniczkę i wspomożycielkę ludzi. 6. Zniszczenie i zagładę dla szatana i herezji. 7. Pewną ucieczkę grzeszników. 8. Matkę — karmicielkę sprawiedliwych. 9. Radość i łagodność sprawiedliwych. 10. Wszechobecne schronienie żywych oraz wszechmocną ulgę strapionych, umierających i dusz czyśćcowych. Chwała Ojcu... + O, mój Jezu... Teraz Maryja ma udział w królewskiej chwale Chrystusa. Tak ją opisuje Pismo święte: jako Niewiastę obleczoną w słońce, z księżycem pod stopami i wieńcem z dwunastu gwiazd na głowie. Ona nasza Królowa, Królowa nieba i ziemi. Maryja ma tylko jedno pragnienie, aby wzrastało królestwo Chrystusa, wspólnota Jej Syna. Królowanie Maryi spływa na ziemię. Ona jest Królową całej ludzkości i poszczególnych narodów. Jest Królową Polski. Jest również Królową naszych serc. Nazywamy Maryję Królową, aby podkreślić Jej godność i niezwykłość Jej powołania. Ukazywana jako Królowa odbiera cześć i hołd jako Matka Jezusa - Króla nad królami i Pana nad panami. Maryjo, Królowo Apostołów, tak jak wspierałaś ich w pierwszych latach istnienia Kościoła, tak wspieraj i moją posługę kapłana. Królowo Nieba i Ziemi, wstawiaj się i proś, abym moim posługiwaniem budował na ziemi królestwo Twego Syna. Wypraszaj potrzebne łaski szczególnie wtedy, gdy trudno rozwijać królestwo Boże, gdy wartości ziemskiego królestwa wydają się atrakcyjniejsze dla wielu niż te, które Twój Syn zaproponował z miłości do człowieka. Maryjo Królowo Różańca Świętego - wysłuchaj tej różańcowej modlitwy i dla wszystkich kapłanów bądź Orędowniczką, Nieustanną Pomocą i Wspomożycielką. Bądź Matką wskazującą na Syna - Najwyższego Kapłana.
Modlitwa na zakończenie Różańca K. Módl się za nami Święta Boża Rodzicielko. W. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych Módlmy się. Boże, którego Jednorodzony Syn przez swoje życie, śmierć i zmartwychwstanie wysłużył nam wieczne zbawienie, spraw, abyśmy rozważając te tajemnice w Różańcu Najświętszej Maryi Panny, według nich kształtowali swoje życie i osiągnęli zawarte w nich obietnice. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.	Oratio ad finem Rosarii dicenda Ora pro nobis, sancta Dei génetrix. Ut digni efficiámur promissiónibus Christi. Orémus. Deus, cuius Unigénitus per vitam, mortem et resurrectiónem suam nobis salútis ætérnæ præmia comparávit, concéde, quæsumus: ut hæc mystéria sacratíssimo beátæ Maríæ Vírginis Rosário recoléntes, et imitémur quod cóntinent, et quod promíttunt assequámur. Per Christum Dóminum nostrum. Amen.
Tylko Bóg NABOŻEŃSTWO PIERWSZYCH SOBÓTMIESIĄCA Matka Boża objawiając się trojgu dzieciom w Fatimie powiedziała, że Jezus chce ustanowić na świecie nabożeństwo do Jej Niepokalanego Serca, aby ludzie Ją lepiej poznali i pokochali. To nabożeństwo ma również charakter wynagradzający Niepokalanemu Sercu za zniewagi wyrządzone przez ludzi. Tym, którzy będą je z wiarą praktykować Matka Najświętsza obiecała zbawienie. Poprzez to nabożeństwo mogą się oni przyczynić do ocalenia wielu ludzi od potępienia i zapowiadanych przez Matkę Bożą katastrof cywilizacyjnych. Nabożeństwo to uzyskało aprobatę kościelną i od tej pory rozwija się na całym świecie. Orędzie fatimskie nie zostało definitywnie zakończone wraz z cyklem objawień w Cova da Iria, w roku 1917. W dniu 10 grudnia 1925 r. Najświętsza Panna wraz z Dzieciątkiem Jezus, będącym obok Niej na błyszczącej chmurze, ukazała się w celi Siostry Łucji w domu zakonnym św. Doroty w Pontevedra. Położywszy jedną rękę na ramieniu Łucji, pokazała jej Serce otoczone koroną cierniową, które trzymała w drugiej ręce. Dzieciątko Jezus, wskazując na nie, napominało ją tymi słowami: „Zlituj się nad Sercem twej Najświętszej Matki, okolonym cierniami, które niewdzięczni ludzie wbijają w każdej chwili, a nie ma nikogo, kto by przez akt zadośćuczynienia te ciernie powyjmował". Najświętsza Panna dodała: „Córko moja, spójrz na Serce moje otoczone cierniami, które niewdzięczni ludzie przez bluźnierstwa i niewdzięczność w każdej chwili wbijają. Przynajmniej ty pociesz mnie i przekaz, że tym wszystkim, którzy w ciągu pięciu miesięcy, w pierwsze soboty, wyspowiadają się, przyjmą Komunię św., odmówią cząstkę różańca i będą mi towarzyszyć przez kwadrans, rozważając 15 tajemnic różańcowych, w intencji zadośćuczynienia Mnie, w godzinę śmierci obiecuję przyjść z pomocą, ze wszystkimi laskami potrzebnymi do zbawienia." Podczas innego objawienia Siostra Łucja przedstawiła pewne trudności, z jakimi niektórzy się spotykają, gdy mają iść do spowiedzi w sobotę, i poprosiła, aby spowiedź była ważna w ciągu 8 dni. Pan Jezus odpowiedział: - „Tak, spowiedź może być ważna o wiele więcej dni, pod warunkiem, że gdy będą Mnie przyjmować, będą w stanie łaski uświęcając i wyrażą intencję zadośćuczynienia za znieważenie Niepokalanego Serca Maryi". Siostra Łucja spytała jeszcze o tych, którzy zapomną wyrazić intencję w momencie spowiedzi, na co Pan Jezus odpowiedział: „Mogą to uczynić przy następnej spowiedzi, wykorzystując w tym celu pierwszą nadarzającą się okazję." W nocy z 29 na 30 maja 1930 r. Pan Jezus przemówił duchowo do Siostry Łucji. Przy tej okazji rozwiązał jeszcze inną trudność: „Praktykowanie tego nabożeństwa będzie dopuszczone również w niedzielę po pierwszej sobocie, jeżeli moi księża - ze słusznych powodów - przyzwolą na to." Następnie Pan Jezus dał Siostrze Łucji odpowiedź na jeszcze inne pytanie, które Mu postawiła: „Dlaczego pięć sobót, a nie dziewięć albo siedem, dla uczczenia cierpień Matki Bożej?" „Moja córko, powód jest bardzo prosty: jest pięć rodzajów zniewag i bluźnierstw przeciwko Niepokalanemu Sercu Maryi: 1. Bluźnierstwa przeciwko Niepokalanemu Poczęciu. 2. Przeciw dziewictwu Matki Bożej. 3. Przeciw Jej boskiemu macierzyństwu, przy równoczesnym sprzeciwie uznania Jej za Matkę rodzaju ludzkiego, 4. Czyny tych, którzy usiłują publicznie wpoić w serca dzieci obojętność, pogardę, a nawet nienawiść do tej Matki Niepokalanej. 5. Czyny takich, którzy profanują wizerunki Najświętszej Panny ". ELEMENTY NABOŻEŃSTWA PIERWSZYCH SOBÓT MIESIĄCA: A. Spowiedź wynagradzająca Należy do niej przystąpić w intencji wynagradzającej w samą pierwszą sobotę, przed nią, lub nawet po niej, byleby tylko przyjąć Komunię św. w stanie łaski uświęcającej. Spowiedź może być dokonana nawet tydzień przed lub po pierwszej sobocie. Gdy Siostra Łucja pytała Pana Jezusa, co mają uczynić osoby, które zapomną powiedzieć przed wyznaniem swoich grzechów o intencji wynagradzającej, otrzymała odpowiedź: „Mogą tę intencję wzbudzić przy następnej spowiedzi, wykorzystując do tego pierwszą nadarzającą się okazję" (15.02.1926 r.). Według wyjaśnienia Siostry Łucji następne trzy elementy powinny być spełnione w pierwszą sobotę miesiąca, choć dla słusznych powodów, spowiednik może udzielić pozwolenia na wypełnienie ich w następującą po pierwszej sobocie niedzielę. B. Komunia św. wynagradzająca C. Cząstka Różańca Odmawia się pięć tajemnic w intencji wynagradzającej. Można rozważać którąkolwiek z trzech [czterech] części Różańca. D. Rozważanie Rozważanie (medytacja) na temat jednej lub wielu tajemnic różańcowych w ciągu przynajmniej 15 minut. Matka Najświętsza nazwała ten rodzaj modlitwy „dotrzymywaniem Jej towarzystwa", co by można zrozumieć, że mamy rozmyślać wspólnie z Matką Najświętszą. Można w tym celu, jako pomoce do rozmyślania przeczytać uważnie odpowiadający danej tajemnicy fragment Pisma św., albo książki, wysłuchać konferencji lub kazania. Tej modlitwie powinna również towarzyszyć intencja wynagradzająca. Obietnice Różańcowe Matka Boża związała konkretne obietnice z odmawianiem Różańca. Dała je bł. Alanusowi a la Roche (van den Clip), który żył w latach 1428-1475 Ktokolwiek będzie mi służył przez odmawianie różańca świętego otrzyma wyjątkowe łaski. Obiecuję moją specjalną obronę i największe łaski wszystkim tym, którzy będą odmawiać różaniec. Różaniec stanie się bronią przeciw piekłu, zniszczy, pomniejszy grzechy, zwycięży heretyków. Spowoduje on, że cnoty i dobre dzieła zakwitną; otrzyma on od Boga obfite przebaczenie dla dusz; odciągnie serca ludu od umiłowania świata i jego marności; podniesie je do pożądania rzeczy wiecznych. Dusza, która poleci mi się przez odmawianie różańca, nie zginie. Ktokolwiek będzie odmawiał różaniec i odda się rozmyślaniu nad jego świętymi tajemnicami, nigdy nie będzie pokonany przez niepowodzenia. Bóg nie będzie karał w swojej sprawiedliwości, nie zginie śmiercią niespodziewaną, jeżeli będzie sprawiedliwym, wytrwałym w łasce Bożej i będzie godnym życia wiecznego. Ktokolwiek będzie miał prawdziwe nabożeństwo do różańca - nie umrze bez sakramentów Kościoła. Wierni w odmawianiu różańca będą mieli w życiu i przy śmierci światło Boże i pełnię Jego łaski. Uwolnię z czyśćca tych, którzy mieli nabożeństwo do różańca świętego. Wierne dzieci różańca zasłużą na wysoki stopień chwały w niebie. Otrzymacie wszystko, o co prosicie przez odmawianie różańca. Wszystkich, którzy rozpowszechniają różaniec, będę wspomagała w ich potrzebach. Otrzymałam od mojego Boskiego Syna obietnicę, że wszyscy obrońcy różańca będą mieli za wstawienników cały Dwór Niebieski w czasie życia i w godzinę śmierci. Wszyscy, którzy odmawiają Różaniec, są moimi synami i braćmi mojego Jedynego Syna Jezusa Chrystusa. Nabożeństwo do mojego różańca jest wielkim znakiem przeznaczenia do nieba Obietnice Matki Najświętszej dla tych, którzy nabożeństwo Pięciu Pierwszych Sobót przyjmą i odprawią: 1. Tym, którzy to nabożeństwo przyjmą, obiecuję ratunek. Przybędę w godzinę śmierci z całą łaską, jaka dla ich wiecznej szczęśliwości będzie potrzebna. 2. Te dusze będą obdarzone szczególną łaską Bożą; jako kwiaty przed tronem Bożym je postawię. W praktyce pięciu sobót należy przede wszystkim wyeksponować intencję wynagrodzenia, a nie osobiste zabezpieczenie na godzinę śmierci. Jak w praktyce pierwszych piątków, tak i pierwszych sobót nie można poprzestać na literalnym spełnieniu warunku obietnicy: odprawię pięć sobót i mam zabezpieczoną szczęśliwą wieczność. Do końca życia będziemy musieli stawiać czoła pokusom i słabościom, które usiłują nas zepchnąć z właściwego toru, ale nabożeństwo to stanowi wielką pomoc w utrzymaniu nas na drodze do Boga. Aby je dobrze wypełnić i odnieść stałą korzyść, trzeba, aby tym praktykom towarzyszyło szczere pragnienie życia na co dzień w łasce uświęcającej pod opieką Matki Niepokalanej. Jeśli na pierwszym miejscu ustawimy delikatną miłość dziecka, które pragnie ukoić ból w sercu ukochanego Ojca i Matki, ból zadany obojętnością i wzgardą tych, co nie kochają - bądźmy pewni, że nie zabraknie nam pomocy, łaski i obecności Matki Najświętszej w godzinie naszej śmierci.
Akt ofiarowania się Jezusowi Chrystusowi przez ręce Maryi O odwieczna, Wcielona Mądrości! O najmilszy i czci najgodniejszy Jezu, prawdziwy Boże i prawdziwy człowiecze, Synu Jednorodzony Ojca Przedwiecznego i Maryi, zawsze Dziewicy! Oddaję Ci najgłębszą cześć w łonie i chwale Twego Ojca w wieczności oraz w dziewiczym łonie Maryi, Twej najgodniejszej Matki, w czasie Twego Wcielenia. Dzięki Ci składam, żeś wyniszczył samego siebie przyjmując postać sługi, by mnie wybawić z okrutnej niewoli szatana. Chwalę Cię i uwielbiam, żeś we wszystkim poddać się raczył Maryi, Twej świętej Matce, aby przez Nią uczynić mnie wiernym swym niewolnikiem. Lecz niestety! W niewdzięczności i niewierności swej nie dochowałem obietnic, które uroczyście złożyłem Tobie na Chrzcie św. Nie wypełniłem zobowiązań swoich. Nie jestem godzien zwać się dzieckiem lub niewolnikiem Twoim, a ponieważ nie ma we mnie nic, co by nie zasługiwało na Twój. gniew, nie śmiem już sam zbliżyć się do Twego Najświętszego i Najdostojniejszego Majestatu. Przeto uciekam się do wstawiennictwa i miłosierdzia Twej Najświętszej Matki, którą mi dałeś jako Pośredniczkę u Siebie. Za Jej możnym pośrednictwem spodziewam się wyjednać u Ciebie skruchę i przebaczenie grzechów oraz prawdziwą mądrość i wytrwanie w niej. Pozdrawiam Cię więc, Dziewico Niepokalana, żywy Przybytku Bóstwa, w którym odwieczna, ukryta Mądrość chce odbierać cześć i uwielbienie aniołów i ludzi. Pozdrawiam Cię, Królowo nieba i ziemi, której panowaniu prócz Boga wszystko jest poddane. Pozdrawiam Cię, Ucieczko grzeszników, której miłosierdzie nie zawiodło nikogo. Wysłuchaj prośbę mą, pełną gorącego pragnienia Bożej mądrości, i przyjmij śluby i ofiary, jakie Ci w pokorze składam. Ja, ……… grzesznik niewierny, odnawiam i zatwierdzam dzisiaj przed Obliczem Twoim śluby Chrztu św. Wyrzekam się na zawsze szatana, jego pychy i jego dzieł, a oddaję się całkowicie Jezusowi Chrystusowi, Mądrości Wcielonej, by pójść za Nim, niosąc krzyż swój po wszystkie dni życia. Bym zaś wierniejszy Mu był niż dotąd, obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego Dworu Niebieskiego za swoją Matkę i Panią. Oddaję Ci i poświęcam, jako niewolnik Twój, ciało i duszę swoją, dobra wewnętrzne i zewnętrzne, nawet wartość dobrych moich uczynków, zarówno przeszłych, jak obecnych i przyszłych, pozostawiając Ci całkowite i zupełne prawo rozporządzania mną i bez wyjątku wszystkim, co do mnie należy, według Twego upodobania, ku większej chwale Boga w czasie i wieczności. Przyjmij, Panno łaskawa, tę drobną ofiarę z mej niewoli dla uczczenia i naśladowania owej uległości, jaką Mądrość odwieczna Twemu macierzyństwu okazać raczyła; dla uczczenia władzy, jaką oboje posiadacie nade mną, nikłym robakiem i grzesznikiem nędznym; jako podziękowanie za przywileje, którymi Cię Trójca Przenajświętsza łaskawie obdarzyła. Zapewniam, że odtąd, jako prawdziwy Twój niewolnik, chcę szukać Twej chwały i Tobie we wszystkim być posłuszny. Matko Przedziwna, przedstaw mnie Twemu drogiemu Synowi jako wiecznego niewolnika, aby jak przez Ciebie mnie odkupił, tak też przez Ciebie przyjąć mnie raczył. Matko Miłosierdzia, udziel mi łaski prawdziwej mądrości Bożej i przyjmij mnie do grona tych, których kochasz, których pouczasz, prowadzisz, żywisz i bronisz jak dzieci swe i sługi. Dziewico wierna, spraw, abym zawsze i we wszystkim był tak doskonałym uczniem, naśladowcą i niewolnikiem Mądrości Wcielonej, Jezusa Chrystusa, Syna Twego, abym za Twym pośrednictwem i za Twoim przykładem doszedł do pełni Jego wieku na ziemi i Jego chwały w niebie. Amen.
Akt oddania się Matce Bożej Matko Boża, Niepokalana Maryjo!!! Tobie poświęcam ciało i duszę moją, wszystkie modlitwy i prace, radości i cierpienia, wszystko czym jestem i co posiadam. Ochotnym sercem oddaję się Tobie w niewolę miłości. Pozostawiam Ci zupełną swobodę posługiwania się mną dla zbawienia ludzi i ku pomocy Kościołowi świętemu, którego jesteś Matką. Chcę odtąd wszystko czynić z Tobą, przez Ciebie i dla Ciebie. Wiem, że własnymi siłami niczego nie dokonam. Ty zaś wszystko możesz, co jest wolą Twojego Syna i zawsze zwyciężasz. Spraw więc, Wspomożycielko wiernych, by moja rodzina, parafia i cała Ojczyzna były rzeczywistym Królestwem Twego Syna i Twoim. Amen
Akt osobistego poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi O Maryjo, w Twoim Niepokalanym Sercu każde stworzenie ma swoje miejsce, a niebo i ziemia podziwiają Twoje cnoty i napełniają się ich wonią. Także ja, z podziwem i czcią, wchodzę dzisiaj i to już na zawsze, do rajskiego Ogrodu Twojego Niepokalanego Serca, gdyż sama mnie do tego zachęcasz w tych najbardziej niebezpiecznych dla świata chwilach. Jestem CAŁY TWÓJ - i dzisiaj, i do końca moich dni, i przez całą wieczność. Możesz obchodzić się ze mną jak ze wszystkimi kwiatami Twego Ogrodu: zabrać mnie stąd, choćby i dziś, i przesadzić w inne miejsce; podlewać wodą pociech lub dotknąć suszą oschłości i trudu, otoczyć pięknymi kwiatami ludzi bliskich i przyjaznych lub cierniami niechętnych i wrogich. Możesz dać mi obfitość pokarmu lub jałową glebę głodu, braków i niepowodzeń, a nawet odciąć mnie od korzenia życia i zdrowia, bo wiem, że w Twoich rękach będzie mi najlepiej. Chcę we wszystkim podobać się tylko Tobie, o Różo mistyczna, Różo męki i chwały, najpiękniejszy Kwiecie nieba i ziemi. Czyń ze mną, co tylko chcesz. Od tej chwili uznaję, że wszystko co mnie spotka, będzie z Twojej ręki, o Maryjo. Będę Ci za wszystko dziękował, nawet gdyby nieraz bolało i choćbym nie rozumiał, dlaczego mnie to spotyka. Nawet po śmierci chcę na wieki być w Raju Twego Niepokalanego Serca i tylko w Nim wielbić Boga, teraz i przez całą wieczność. Amen.
Misja Żywego Różańca Żywy Różaniec został założony w roku 1826 we Francji przez Paulinę Marię Jaricot jako Stowarzyszenie Żywego Różańca. W celu obrony i odrodzenia wiary w społeczeństwie, rozwoju życia chrześcijańskiego w jednostkach i rodzinach, Aby przez Żywy Różaniec dokonać zjednoczenia serc, by przez zasługi Jezusa i Maryi wyprosić nawrócenie grzeszników, wywyższenie Kościoła, utrzymanie wiary w krajach katolickich i rozszerzenie wiary na cały świat. A wiec modlić się za tych, którzy się nie modlą, kochać Maryję za tych, którzy Jej nie znają i nie kochają Trzy cele tego stowarzyszenia: Odwrócenie gniewu od Boga przez (wynagrodzenie) orędownictwo naszej Pani Różańcowej Wszelkie łaski, wszelkie światło czerpałam z tajemnic różańcowych i one uczyniły moje życie owocnym Stopniowe ożywiane wiary w duszach wiernych w duchu dziecięctwa Bożego (duch ubóstwa, prostota, przebaczenie, umiłowanie woli Bożej, oddanie Kościołowi) Najważniejsze to głosić Chrystusa Widziałam dusze, które nie przestając używać języka prostej wiary, szczerze podejmowały wszelkie środki, jakie im sugerowałam by oddać chwałę Jezusowi i Maryi Uzyskanie nawrócenia grzeszników i zachowanie zawsze czystej wiary (z miłości ofiarowanie siebie Ojcu wraz z ukrzyżowanym Jezusem za każdego człowieka) Ciebie, Najświętsza Panno Maryjo, Królowo Różańca Świętego, biorę sobie dzisiaj za szczególną Patronkę i Opiekunkę. Proszę Cię pokornie, abyś we wszystkich potrzebach moich - w radości i cierpieniu, w pracy i odpoczynku, w życiu i przy śmierci - wspierała mnie swoją pomocą. Amen

- 58 -

---