Rok akademicki: 1998/1999
|
Laboratorium fizyczne
|
|||
Numer ćwiczenia: 23 |
Charakterystyka styku metal - półprzewodnik typu n
|
|||
Wydział: elektronika Kierunek: informatyka Grupa: 1.2 |
Imię i Nazwisko: Andrzej Kuliś
|
|||
Data wykonania:
24. 03.1999 r. |
Ocena |
Data zaliczenia |
Podpis |
|
|
Teoria |
|
|
|
|
Sprawozdanie |
|
|
|
1. Zasada pomiaru
Między metalem a półprzewodnikiem w złączu metal-półprzewodnik n istnieje kontaktowa różnica potencjałów. W warstwie przystykowej półprzewodnika niemal w ogóle nie ma elektronów, ma ona więc znacznie większy opór i nazywana jest warstwą zaporową.
Przyłączenie do złącza zewnętrznego napięcia zmienia rozmiary warstwy zaporowej, wysokość bariery potencjału i opór. Pole zewnętrzne skierowane od metalu (+) do półprzewodnika (-) - w kierunku przewodzenia, powoduje zmniejszenie bariery potencjału, czyli powiększenie przewodności złącza. W kierunku tym może płynąć duży prąd. Pole skierowane przeciwnie zmniejsza przewodność złącza - kierunek ten jest zwany kierunkiem zaporowym.
Z tego też względu złącza takie wykazują właściwości prostujące prądu przemiennego. Zależność prądu od napięcia zewnętrznego przedstawia rysunek:
Celem doświadczenia jest zbadanie zachowania złącza, do którego przyłożono zewnętrzne napięcie w kierunku przewodzenia i zaporowym, oraz właściwości prostujących złącza podłączonego do napięcia przemiennego.
2. Układ pomiarowy
a) badanie złącza pod działaniem zewnętrznego napięcia:
b) badanie prostownika jednopołówkowego:
c) badanie prostownika dwupołówkowego - układ Graetza:
3. Ocena dokładności pojedynczych pomiarów
woltomierz - Digital Multimetr VC - 10T - sposób obliczania błędów pomiarowych:
± 0,1 % wartości wskazywanej + wartość ostatniej cyfry
amperomierz - Digital Multimetr M-3610:
- zakresy:200μA - 20mA ± 0,5 %
200mA - 2A ± 1,2 %
4. Tabela pomiarów
W kierunku zaporowym |
|
|
|
|
|
|
U |
U |
I |
I |
R |
R |
lnR |
[V] |
[V] |
[mA] |
[mA] |
[k |
[k |
|
-4,9 |
-0,005 |
-0,001 |
-0,000007 |
3529 |
21,2 |
8,2 |
-9,9 |
-0,010 |
-0,003 |
-0,000015 |
3414 |
20,5 |
8,1 |
-14,8 |
-0,015 |
-0,004 |
-0,000020 |
3710 |
22,3 |
8,2 |
-19,8 |
-0,020 |
-0,005 |
-0,000025 |
3960 |
23,8 |
8,3 |
-24,8 |
-0,025 |
-0,006 |
-0,000029 |
4267 |
25,6 |
8,4 |
-29,7 |
-0,030 |
-0,007 |
-0,000033 |
4568 |
27,4 |
8,4 |
U |
ΔU |
I |
ΔI |
R |
ΔR |
ln R |
[V] |
[V] |
[mA] |
[mA] |
[kΩ] |
[kΩ] |
|
W kierunku przewodzenia |
|
|
|
|
|
|
0,096 |
0,00010 |
0 |
0 |
- |
- |
- |
0,20 |
0,00020 |
0,0001 |
0,0000005 |
1960 |
11,760 |
14,49 |
0,29 |
0,00029 |
0,0011 |
0,0000055 |
267,3 |
1,604 |
12,50 |
0,38 |
0,00038 |
0,0152 |
0,0001 |
25,00 |
0,150 |
10,13 |
0,43 |
0,00043 |
0,06 |
0,0003 |
6,84 |
0,041 |
8,83 |
0,46 |
0,00046 |
0,13 |
0,0007 |
3,53 |
0,021 |
8,17 |
0,53 |
0,00053 |
1,07 |
0,005 |
0,49 |
0,00296 |
6,20 |
0,59 |
0,00059 |
1,70 |
0,01 |
0,34 |
0,00207 |
5,84 |
0,66 |
0,00066 |
7,26 |
0,04 |
0,091 |
0,00055 |
4,51 |
0,68 |
0,00068 |
9,91 |
0,05 |
0,068 |
0,00041 |
4,23 |
0,69 |
0,00069 |
12,55 |
0,06 |
0,055 |
0,00033 |
4,01 |
0,7 |
0,00070 |
15,36 |
0,08 |
0,046 |
0,00027 |
3,82 |
0,71 |
0,00071 |
18,18 |
0,09 |
0,039 |
0,00023 |
3,66 |
0,72 |
0,00072 |
28,5 |
3,4 |
0,025 |
0,00304 |
3,23 |
0,74 |
0,00074 |
32,5 |
3,9 |
0,023 |
0,00276 |
3,13 |
0,75 |
0,00075 |
36,6 |
4,4 |
0,020 |
0,00247 |
3,02 |
0,75 |
0,00075 |
40 |
4,8 |
0,019 |
0,00227 |
2,93 |
0,76 |
0,00076 |
44,1 |
5,3 |
0,017 |
0,00207 |
2,84 |
0,76 |
0,00076 |
48,2 |
5,8 |
0,016 |
0,00191 |
2,76 |
0,77 |
0,00077 |
52,4 |
6,3 |
0,015 |
0,00177 |
2,68 |
0,8 |
0,00080 |
93,2 |
11,2 |
0,009 |
0,00104 |
2,15 |
0,82 |
0,00082 |
134 |
16,1 |
0,006 |
0,00074 |
1,82 |
0,84 |
0,00084 |
175,7 |
21,1 |
0,005 |
0,00058 |
1,57 |
0,86 |
0,00086 |
229 |
27,5 |
0,004 |
0,00046 |
1,33 |
0,88 |
0,00088 |
273 |
32,8 |
0,003 |
0,00039 |
1,17 |
0,89 |
0,00089 |
316 |
37,9 |
0,003 |
0,00034 |
1,03 |
0,90 |
0,00090 |
360 |
43,2 |
0,002 |
0,00030 |
0,91 |
0,91 |
0,00091 |
403 |
48,4 |
0,002 |
0,00027 |
0,81 |
5. Przykładowe obliczenia
Z powodu dużej rozpiętości wartości prądu nie można dokładnie zbadać zależności
I= f(U) dla kierunku przewodzenia i zaporowego. Poniżej przedstawiam oddzielne wykresy dla tych zakresów:
Oto wykres przedstawiający dokładniej nieliniową strefę oporności złącza:
6. Przebiegi z oscylografu
1. prąd przemienny z zasilacza:
prąd przemienny wyprostowany jednopołówkowo:
prąd przemienny wyprostowany dwupołówkowo:
7. Dyskusja błędów
W pierwszej części doświadczenia użyliśmy dwóch mierników uniwersalnych.
Błąd wielkości złożonej - oporu - można obliczyć metodą różniczki zupełnej lub logarytmicznej.
W większości przypadków ze względu na skalę wykresów niemożliwe jest odróżnienie błędów rzędu kilku procent . W celu poprawienia czytelności zamieściłem też oddzielne wykresy dla pasma przewodnictwa i zaporowego.
8. Wnioski
Wyniki doświadczenia potwierdzają właściwości złącza metal-półprzewodnik typu n.
Przy prądzie stałym zaobserwowaliśmy znaczne różnice oporności złącza w zależności od kierunku przyłożonego napięcia oraz nieliniowy jego charakter. Przy zasilaniu napięciem sinusoidalnym zaobserwowaliśmy prostowanie jednopołówkowe prądu - dioda przepuszczała napięcie o amplitudach dodatnich i filtrowała napięcie o amplitudach ujemnych (lub odwrotnie - w zależności od kierunku jej przyłączenia). Układ Graetza ze względu na mostkowe połączenie czterech elementów prostujących umożliwia dwupołówkowe prostowanie prądu - jedna jego część przepuszcza napięcie dodatnie, druga - napięcie o amplitudzie ujemnej - ze znakiem przeciwnym.