Ćwiczenie 2
Konduktometr przepływowy
Cel doświadczenia:
Zastosowanie konduktometru przepływowego do ciągłego pomiaru stężenia elektrolitu. Zbiorniki przepływowego jako obiekty inercyjne pierwszego i drugiego rzedu. Komputerowe wspomaganie identyfikacji statycznych i dynamicznych właściwości układu pomiarowego.
Schemat elektryczny konduktometru:
TR - transformator, obniża napięcie.
Z - zasilacz, w nim napięcie z sieci elektrycznej jest prostowane i stabilizowane.
G - Generator przetwarza stałe napięcie z zasilacza na sinusoidalne napięcie przemienne o stałej amplitudzie.
P - potencjometr, dzielnik napięcia.
Mu - miernik napięcia
Rp - rezystor pomiarowy
Re - Rezystancja
E - czujnik konduktometryczny.
Tabele i pomiary
Charakterystyka statyczna konduktometru, wykres zależności wskazań miernika konduktometru up od stężenia roztworu CuSO4 dla danego napięcia u.
Stężenie roztworu CuSO4 C [%] |
Up [mV] |
Napięcie U [mV] |
0,8 |
24,445 |
67,109 |
0,4 |
14,486 |
67,265 |
0,2 |
8,3266 |
67,265 |
0,1 |
4,8596 |
67,306 |
0,05 |
2,6953 |
67,277 |
0,0 |
0,000 |
67,269 |
Wykres f(C) = Up
Równanie regresji:
C = 0,0331Up - 0,044
Współczynnik korelacji:
r = 0,9873
Odpowiedź na wymuszenie skokowe obiektu inercyjnego I rzędu.
Lp. |
Czas [s] |
Stężenie c [%] |
1 |
0 |
0,76 |
2 |
15 |
0,76 |
3 |
30 |
0,71 |
4 |
45 |
0,66 |
5 |
60 |
0,60 |
6 |
75 |
0,56 |
7 |
90 |
0,51 |
8 |
105 |
0,47 |
9 |
120 |
0,43 |
10 |
135 |
0,40 |
11 |
150 |
0,37 |
12 |
165 |
0,34 |
13 |
180 |
0,31 |
14 |
195 |
0,28 |
15 |
210 |
0,26 |
16 |
225 |
0,23 |
17 |
240 |
0,21 |
18 |
255 |
0,19 |
19 |
270 |
0,18 |
20 |
285 |
0,17 |
21 |
300 |
0,16 |
22 |
315 |
0,15 |
23 |
330 |
0,14 |
24 |
345 |
0,13 |
25 |
360 |
0,11 |
26 |
375 |
0,10 |
27 |
390 |
0,092 |
28 |
405 |
0,089 |
29 |
420 |
0,089 |
Wykres f(t) = c
Obliczenie stałej T:
Czas |
[min] [s] |
|
Stężenie w danym momencie xc |
[%] |
|
Szybkość spadku stężenia dc/dt |
[%/min] |
(0,53-0,62) : 0,5 = -0,18 |
Stała czasowa układu T |
[min] |
0,57 : 0,18 = 3,167 |
Czas |
[min] [s] |
|
Stężenie w danym momencie xc |
[%] |
|
Szybkość spadku stężenia dc/dt |
[%/min] |
(0,24 - 0,28) : 0,5 = -0,08 |
Stała czasowa układu T |
[min] |
0,21 : 0,08 = 3,125 |
Czas |
[min] [s] |
|
Stężenie w danym momencie xc |
[%] |
|
Szybkość spadku stężenia dc/dt |
[%/min] |
(0,12 - 0,14) : 0,5 = -0,04 |
Stała czasowa układu T |
[min] |
0,13 : 0,04 = 3,25 |
Tśr = (3,167 + 3,125 + 3,25):3 = 3,181 min = 191 s
Stała czasowa I rzędu metoda graficzna195,2 s
T= (Ck-Cx)/ (dc/dτ)c=cx
W idealnym układzie inercyjnym I rzędu, po upływie czasu T od wymuszenia
skokowego obserwuje się zmianę wielkości wyjściowej o 63,2 % całego skoku.
odczytując z danych T = 195s , co praktycznie pokrywa się ze stała wyznaczoną metodą graficzną.
Odpowiedź na wymuszenie skokowe obiektu inercyjnego II rzędu.
Lp. |
Czas [s] |
Stężenie c [%] |
1 |
0 |
0,78 |
2 |
15 |
0,77 |
3 |
30 |
0,76 |
4 |
45 |
0,75 |
5 |
60 |
0,75 |
6 |
75 |
0,74 |
7 |
90 |
0,72 |
8 |
105 |
0,70 |
9 |
120 |
0,68 |
10 |
135 |
0,66 |
11 |
150 |
0,63 |
12 |
165 |
0,61 |
13 |
180 |
0,58 |
14 |
195 |
0,56 |
15 |
210 |
0,53 |
16 |
225 |
0,50 |
17 |
240 |
0,48 |
18 |
255 |
0,46 |
19 |
270 |
0,43 |
20 |
285 |
0,41 |
21 |
300 |
0,39 |
22 |
315 |
0,38 |
23 |
330 |
0,36 |
24 |
345 |
0,36 |
25 |
360 |
0,36 |
26 |
375 |
0,35 |
27 |
390 |
0,33 |
28 |
405 |
0,31 |
29 |
420 |
0,29 |
30 |
435 |
0,27 |
31 |
450 |
0,25 |
32 |
465 |
0,24 |
33 |
480 |
0,22 |
34 |
495 |
0,21 |
35 |
510 |
0,19 |
36 |
525 |
0,18 |
37 |
540 |
0,16 |
38 |
555 |
0,15 |
39 |
570 |
0,14 |
40 |
585 |
0,13 |
41 |
600 |
0,12 |
42 |
615 |
0,11 |
43 |
630 |
0,10 |
44 |
645 |
0,092 |
45 |
660 |
0,083 |
46 |
675 |
0,075 |
47 |
690 |
0,067 |
48 |
705 |
0,060 |
49 |
720 |
0,053 |
50 |
735 |
0,047 |
51 |
750 |
0,040 |
52 |
765 |
0,035 |
53 |
780 |
0,030 |
54 |
795 |
0,025 |
55 |
810 |
0,020 |
56 |
825 |
0,016 |
57 |
840 |
0,012 |
58 |
855 |
0,008 |
59 |
870 |
0,004 |
60 |
885 |
0,001 |
Stała czasowa II rzędu 471s
Czas opóźnienia 208s
|
I rząd |
II rząd |
Metoda graficzna |
191 s |
422,2 s |
Druga metoda |
195,2 s |
|
Trzecia metoda |
195 s |
|
Czas opóźnienia |
|
208 s |