1.Opracowanie projektu scalenia obejmuje:

1.pomiar i wykreślenie na mapę obszaru scalenia terenów pozostawianych w granicach dotychczasowych (niezmienników),2.zaprojektowanie i wykreślenie linii komunikacyjnych, dróg publicznych i innych,3.stabilizację pomiar i wykreślenie na mapę działek siedliskowych,

4.zaprojektowanie nowych granic wsi,5.zaprojektowanie sieci rowów melioracyjnych 6..zaprojektowanie terenów przeznaczonych na cele miejscowej użyteczności publicznej, 7.zaprojektowanie wszystkich innych elementów wynikających z projektu ogólnego, 8.zaprojekt. osnowy realizacyjnej,9.zaprojektowanie kompleksów i podkompleksów gruntów,

10.sporządzenie zbiorczego imiennego zestawienia z wyszczególnieniem należnych ekwiwalentów (załącznik nr 28 do instrukcji) powstałych z sumy wartości gospodarstwa, dopłat, udziałów we współwłasności, udziałów we wspólnocie gruntowej, gruntów i innych wsi i potrąceń z wartości gruntów starego stanu na cele użyteczności publicznej, ulice i drogi wiejskie,11.sporządzenie wstępnego projektu rozmieszczenia działek gruntów w gospodarstwach,12.szczegółowe zaprojektowanie działek,13.ułożenie rejestru szacunku porównawczego gruntów wydzielonych w wyniku scalenia,

14.sporządzenie wykazu zaprojektowanych ekwiwalentów gruntowych pieniężnych,15opracowanie projektu warunków objęcia w posiadanie nowo wydzielonych gruntów.

3. Bilans projektu- jest to swego rodzaju rozliczenie stanu starego i stanu nowego. 1. Etap bilansu projektu - zestawienie wkładu powierzchni i wartości. Potrącenia - ta część wartości wkładu uczestników, której są pozbawiani bez stosownego odszkodowania. Potrącenia są realizacją celów nadrzędnych: budowa dróg lokalnych dróg publicznych, działki użyteczności publicznej oraz potrącenia wynikające z różnicy rejestrów. DROGI LOKALNE: niektóre drogi wymagają regulacji, bądź likwidacji (dużo działek z dużą ilością dróg -> mało działek, mniej dróg. Nowe drogi mają obsługiwać nowy podział na działki. Ogólny projekt scalenia robi się zgodnie z miejsc. planem zagosp. przestrz., należy zatem przeprowadzić bilans dróg lokalnych i innych, znać drogi likwidowane i gdzie są drogi nowe. W_p = W_o - W_s ; W_p - wartość potrąceń; W_o - wart. Elementów Stanu nowego; W_s - wartość elementów zlikwidowanych. Materiały źródłowe do bilansu projektu: podkład mapowy, projekt ogólny scalenia, szacunek gruntów. Wartość zlikwidowanych dróg obliczamy z szacunku tych dróg, które mogą ulec zmianie. Zasada szacowania dróg gruntowych: zalicza się ją do konturu sąsiedniego o niższej wartości jednostkowej - dokonuje się rekultywacji terenów po zlikwidowanych drogach. DZIAŁKI UŻYTECZNOŚCI - obiekty powierzchniowe służące racjon. Gosp. Terenu, np. Szkoły: użyteczności lokalne i publiczne. Szkoły - mienie komunalne - gminne, grunty wydzielone od uczestników. Jeżeli gmina nie dysponuje takim terenem, to jest możliwość potrącenia. Co to są potrącenia wynikające z różnicy rejestrów? 1. rejestr to rejestr przed scaleniem. Czasem zachodzi potrzeba zrobienia nowego podkładu z nowego pomiaru bez granic działek. Obszar scalenia dzieli się na kompleksy scaleniowe. Dla nich robi się rejestr ogólny - zestawienie konturów szacunkowych w nowych kompleksach projektowych. Jeżeli występuje różnica między rejestrem ogólnym a rejestrem przed scaleniem, należy dokonać korekty W_RO - poziom otwarcia do projektowania. Potrącenia liczy się sumarycznie dla nowego stanu, bez podziału na grupy potrąceń.. Wartość każdego wkładu mnoży się przez wartość współczynnika potrąceń. Wg ustawy potrącenia liczone proporcjonalnie do wkładu uczestników k = Wp/W - współczynnik potrąceń; Wp - wart. Potrąceń; W - wart. Wkładu k<0,01. Jeżeli nie będzie uchwały na zgodę powyżej 1% to po zakończeniu scalenia przeprowadza się wywłaszczenie.

II etap bilansu proj wykonywany jest po zakończ projekt. Rozbicie podanych w bilansie proj wart na główn rodz uż bardzo ułatwia oprac proj ze wzgl na zachow struktury użyt w poszczeg gospodars.

USTAWKA- wstępny projekt rozmieszczenia działek (oprac. szczeg. proj gosp lub przybliżone zlokaliz ekwiwalentów). Ustala się ostateczny kształt sieci dróg na podstawie projektu ogólnego, korygowane w miarę potrzeby. Sieć dróg pozwala określić kształt kompleksów i podkompleksów projektowych.sporządza się na odbitce mapy ewiden. ,Materiały źródł:,1:-podział na kompleksy ,-korekta ukł komunikacyj.-obszary nie obj.scaleniem-wart.brutto kompsek.,2. bilans projektu,3. kwestionariusz życzeń,4.projekt ogólny(dotyczy:gdzie gr. SP,gdzie gr.rolnik.indywid.)5.MPZP6. studium niezmienników projektowych (przestrzen.ogranicz projkt np.gr. działki biegnąca po skarpie, gr.działek zadrzewionych)7.studium władania 2.dokumentacja projektu składa się z części graf i opisowo-tabelarycznej. Czynności ustawki: regulacja układu sieci dróg(zbiornia nie większa niż 50ha dla gruntowych i 100ha dla ulepszonych, max pow dróg 2-2,5% pow obszaru, do każdej dział zapewnić dojazd, gdy dz. dłuższa od 400m dojazd z 2-u stron) wyznaczyć tereny na cele użyt publicz (miejscowej i lokalnej), ustalenie wartości brutto i netto kompleksu, zrobić pierwszą część bilansu zawierającą wielkość potrąceń. WAR BRUTTO KOMPLEKSu- jest to wart. gruntu w granicach nowo ustalonych kompl z pominięciem obszarów wyłączonych ze scalenia. Ustala się je dodając (lub odejmując) do wart kompl w starym stanie wartości gr odcięte granicami nowych dróg. WAR NETTO kompl- to wartość gruntów przeznaczonychbezpośrednio do rozdziału między uczestników scalenia, a uzyskuje się ją odejmując od wartości brutto wartości zaprojektowanych działek użyteczności publicznej i wartości dróg. ZASADY REALIZACJI(sporządz.) USTAWKI :1uwzgl kwestionariusz życzeń (zbierać życzenia alternatywne, 2 lub 3 warianty)., 2.gdy życz są niemożliwe do realizacji lub nie zostały zgłoszone to należy brać pod uwagę grunty wg starego stanu posiad, 3.lokaliz siedliska (wydziel gr w pobliżu siedliska unik syt aby działki były w różnych kierunkach), 4.struktura użyt w starym stanie posiad. Powinna być zachow w granic 20% a w przyp szczególnie cennych uż 10%, 5. Zbliż produkcyjność gryn.( w star. IIIa w nowym podob.IIIa lub IIIb gdy nie wyraz. Życzen.zmiany )6.grun AWRSP-tozdrob.7.sąsiedztwo-gr.rodziń blisko siebie 8.wart.ekwiwal.± 3% 9.ekwiw.powinien być wydzil. w jak najmniej.ilości działek-ilość nowoproj. działnie przekracz. ilość 10.dojazd do każdej działki,11.dopasow granic własn do trwałych elem terenu i rzeżby, 12.kształt dział- kwadr, prostok, dłuż boki równoległ. figury regular, stosun. boków użytków1:10max,najlep 1:1,1:2,dal użyt ziel max 1:15, gran. dział. powinny uwzgl. przestrz. rozmieszczenie użyt

5. Ustawka jako zadanie optymalizacyjne.

Jest to spełnienie szeregu warunków. Należy zrealizować pewną funkcję celu: 4 kompleksy, w każdym z nich mogą być zaprojektowane udziały. Zmienna jest jak duży udział zaprojektować dla gosp. A, B, C, itd. W kompleksach, aby uzyskać warunek bilansowy, a także funkcję celu.

Równanie: x1*1+x2*1+...+xk+1*1+...+xs*1=W1 - udziały gospodarstw w kompleksie 1. = wart. Kompl. 1. 4 takie równania. Max wart. Szac. Gosp W=P*Wśr jedn. minimalna powierzchnia gosp. P=W/Wśr = W* 1/Wśr.; Wśr - średnia wart. Hektara w kompl. ;Wart komplek/pow kompl Należy przyjąć zasadę co jest funkcją celu?

Minimalny moment powierzchniowy - iloczyn odległości d przez pow. P Suma di*Pi=min; di*xi*1/Wśr=min; x1-szukany udział wartościowy; di-element odległości. Zabudowa zwarta: odl. Między centr. Zabudowy a komleksem 1,2, itd(może być począt. Lub środek ciężk.) Nie wiadomo po rozwiązaniu układu gzie będą w kompleksie nowe dziąłki. Jeżeli zabud. Rozprosz. To d - odległość od siedliska gosp A a kompl. Wynik Xa+Xb+Xc=suma W1. Przeszkodą w tym jest szereg niezmienników terenowych. Praktycznie dobrze jest połączyć ustawkę z projektem szczegółowym realizacji działek. Wszędzie wtedy operuje się granicami starych działek.

7.Niezmienniki projektowe-w teren znajd się często obiekty , kt. likwidacja ,zmiana lub przesunięcie jest niemożliwe lub znacznie ogran. Obiekty te zwane są niezmienn. Ograniczają możliwość dowolnych rozwiąz projekt , a niekiedy z góry narzuc określ rozwiązania stanow one elementy wyjściowe, na kt. opiera się dalsze czynn, w tym także oblicz projekt. Takimi niemienn projekt są często skarpy,wykopy wszelkie linie granicz, natyral granic między użytk, szczegól między lasem a innymi, łąkami a innymi, gran miedzy trwał nasadzeniami a użyt roln , elem środow naturaln, elem uzbroj technicz-mosty, przepusty napowietrzn naziem i podziem linie

6.. Cechy podkładu i wymagane parametry..

Opracowania projektowe w pracach urządzeniowo-rolnych dokonuje się na materiale mapowym. Za materiał mapowy do prac urządz.-roln. należy uważać wszelkie opracowania graficzne danego obszaru (mapy) na których przeprowadzamy te prace. Te mapy są: wykonane na odpowiednim materiale (papier kreślarski, folia kartograficzna), w stosownej skali, z odpowiednią do tego celu dokładnością.

Materiał mapowy uważa się za przydatny do opracowania projektu urządz.-rolnego jeżeli zapewnia on dokładność jaka jest konieczna z punktu widzenia potrzeb gospodarczych, opracowywanego projektu. Oprócz tego że mapy są miejscem na którym opracowuje się projekt, są źródłem danych liczbowych, które można uzyskać bez potrzeby wykonywania bezpośrednich pomiarów w terenie.

Do prac urządz.-rolnych używa się mapy zasadniczej nie wyklucza się również innych opracowań kartograficznych np. w przypadku dyskwalifikacji map aktualnych lub w przypadku ich braku. Można przyjąć wówczas dane z mapy ewidencyjnej. Mapę ewidencyjną można użyć także do opracowania szczegółowego projektu, o ile spełnia ona wszystkie wymogi stawiane dokumentom geodezyjnym (wartość techniczna, aktualność i dokumentalność).

Podkład geodezyjny dla celów projektowych powinien odznaczać się przejrzystością (czytelnością) oraz powinien zapewniać wymaganą dokładność opracowania i wyznaczenia w terenie. Podkład geodezyjny do technicznego projektowania działek powinien spełniać szereg warunków dotyczących:

*Kroju i skali mapy, * Treści mapy ( aktualność i kompletność), * Uzbrojenia geod. mapy, * Jakości graficznej mapy, * Dokumentalności mapy, * Wartości technicznej mapy.

Podkład mapowy sporządzany jest z określoną dokładnością kartograficzną i ulega pewnym zniekształceniom, w/w dane odczytane z mapy obarczone są błędami. W związku z tym posługując się mapą powinniśmy znać jej wartość techniczną. Na wartość techniczną mapy składa się: dokładność opracowania mapy - kartometryczność i jej deformacja (zniekształcenia spowodowane użytkowaniem i przechowywaniem).

Kartometryczność

Miarą dokładności podkładu mapowego jest błąd położenia tych samych punktów na mapie i w terenie. Czynności związane z naniesieniem punktu na mapę (cz. polowe i kameralne) obarczone są błędami składającymi się na końcowy błąd położenia punktu sytuacyjnego na mapie. Przyjmując za:

m₁- śred. bł. położenia pkt. (środkowego) ciągu poligonowego ( w terenie kat. D 0,5m.).; m₂- śred. bł. położenia pkt. (środkowego) ciągu sytuacyjnego ( w terenie kat. D 0,8m.).m₃- śred. bł. zdjęcia pkt. sytuacyjnego ( w terenie kat. D 0,5m.); m₄- śred. bł. naniesienia pkt. poligonowego ( przy nanoszeniu siatki a kwadratnicy i ręcznym kartowaniu - 0,14mm); m₅- śred. bł. naniesienia pkt. sytuacyjnego ( przy nanoszeniu punktu za pomoca rzędnych i odciętych=0,11mm); m₆- śred. bł. wykreślenia - 0,08 mm

średni bł. położenia punktu na mapie = m._s= pierw. (m₁²+ m₂²+ m₃²+ m₄²+ m₅²+ m₆²); dla mapy w skali 1: 5 000 m._s=0,29 mm

średni bł. położenia odcinka na mapie: m._d²=0,5*m_a² +0,5*m_b², gdzie: m._a i m._b - śred. bł. położenia punktów na których oparty jest odcinek.

Dokładność podkładu mapowego:

Do najczęściej stosowanych materiałów kartograficznych służących jako podłoże dla sporządzania map należy zaliczyć:

- papier kreślarski; - brystol; - papier naklejony na planszy aluminiowej; - kalki techniczne; - tworzywa sztuczne (astralon); materiały te mogą być oceanie wg szeregu różnych cech. Cechą najbardziej istotną ze względu na walory kartometryczne materiałów stanowiących podłoże jest ich deformacja.

Deformacja mapy to wszelkie zniekształcenia podłoża, na skutek których powstają różnice w długościach i powierzchniach na mapie. Podłoże może się kurczyć bądź rozszerzać i stąd mówi się o skurczu i rozkurczu. Zmiany te zachodzą na skutek zmian wilgotności i temperatury oraz warunków przechowywania mapy (duże zniekształcenia występują przy zwijaniu mapy w rulon). Podłoża typu korektostat i i tworzywa np. astralon można uznać za stabilne. Papiery i inne materiały kartograficzne mają budowę włóknistą i dlatego można przyjąć, że deformacja jest zróżnicowana w dwóch kierunkach: poprzecznym i podłużnym do włókien. Można wówczas mówić o deformacji w kierunkach głównych (poprzecznym i podłużnym do włókien), deformacji w kierunku dowolnym i o deformacji powierzchniowej. Deformacja na mapie występuje wówczas gdy różnica wielkości pomierzonej na mapie i w terenie jest większa od błędu położenia danej wielkości na mapie. Przykładowo dla odcinka można to zapisać wzorem: | d-d₀| < |m._d|, gdzie d - długość odcinka na mapie, d₀ - długość rzeczywista odcinka, m._d - błąd położenia odcinka na mapie.

Jeżeli w czasie badania przydatności materiałów stwierdzi się istnienie deformacji, należy wówczas ustalić wielkości współczynników poprawiających zniekształcone odczyty z mapy. Deformacja mapy może być ujęta w dwojaki sposób: za pomocą współczynników deformacji lub za pomocą deformacji względnej.

Współczynnikiem deformacji nazywamy stosunek wielkości odczytanej z mapy do wartości rzeczywistej, można to zapisać: q=d/d₀ dla odcinka i s= p/p₀ dla powierzchni, gdzie q- współczynnik deformacji liniowej, s- współczynnik deformacji powierzchniowej. Jeżeli współczynniki są większe od jedności mówi się o rozkurczu mapy, a jeżeli są mniejsze od jedności mówimy o skurczu mapy.

Deformacja względna jest to procentowy stosunek różnicy wielkości rzeczywistej i wielkości pomierzonej na mapie do wielkości rzeczywistej, np.: dla odcinka q%=(d₀-d)/d₀*100%.

Przyjmując oznacz: p-współcz defor liniowej podłużn p[%]-defor względn w kier podłuż,q i q%- współcz derot liniow i defor względn w kierun poprzecznym, k i k% -współ deform liniowej i deform względn w dowolnym kierunku, s i s%-współcz deform powierzchn i defor względ pow, otrzymamy p=a/a₀ lub p%=[(a_o-a) /a₀ ]*100% , q=b/b₀ q%=[(b₀-b)/b₀]*100%, k=(p²cos²α +q²sin²α)^1/2 lub k%= p%cos²α +q%sin²α , s=qp lub s%=p%*q% , gdzie a,b-dł zdeform,odczyt z map w kier podłuż-a i poprzecznym-b, a₀,b_o-dł. rzeczyw(niezdefor) w analogicznych kier, α( z pomiaru lub wyliczony)kierunek, dla kt. jest liczona deform .

Z praktycznych względów, ustalenie deformacji ścisłej dla każdej części mapy jest często niemożliwe, a ponadto do niektórych prac nawet niekonieczne. Dlatego też wystarczy ustalić średnie wielkości deformacji dla całego arkusza. Średnie wielkości można brać jako średnie arytmetyczne lub obliczać ze wzoru: p_śr=(p₁+2p₂+p₂)/4, który uwzględnia fakt, że największe zniekształcenia występują na środku arkusza.

Ustalenie deformacji dla każdej części mapy jest często niemożliwe, a ponadto do niektórych prac nawet niekonieczne, dlatego wystarczy ustalić średnie wielkości deformacji dla całego arkusza. Uwzględniając fakt, że największe zniekształcenia występują na środku arkusza nadaje się miarom ze środka arkusz wagę 2. Gdy mapa ma siatkę kwadratów mierzy się wówczas w obu głównych kierunkach kilka boków siatki i porównuje z teoretycznymi. Gdy mapa ma dane geodezyjne w postaci boków poligonowych lub długości granic między granicznikami. Wówczas wybiera się po kilka odcinków równoległych do ramek arkusza, odczytuje ich wielkości graficzne i porównuje z danymi geodezyjnymi.

Uwzględnienia deformacji na zniekształconych podkładach mapowych można dokonać dwoma sposobami: 1. poprawianie wyników uzyskanych ze zdeformowanej mapy (zniekształcenia lokalne i diametralne); 2. usuwanie zniekształceń metodami fotomechanicznymi, tzn. drogą zmiany skali (deformacja jednolita na całym arkuszu)

kartometryczności -zbyt duża deform (liniowa >3%, pow.>5%) wówczas podkł do celów projekt nie nadaje się, gdy deform mniej.-miary koryguje się za pomocą współ deform. Po wyelimn wpływu deform na dł pomierzon odcin na mapie określa się jej katrometryczn stosuj krytejium:dt-dg'< 0,19mm*M dt-dł.teren,dg-dł.graf popraw (z uwzględn defor) dg/dt=p dt=dg/p dt≈dg' dg'=dg/p gdy war kartom jest spełn to taki podkł map. Można wykorz do celów projekt.g dy | dt - dg' =0,35 mm*M -dla potrzeb sporządzania studiów i analiz, gdy | dt - dg' | > 0,35 mm*M, to podkłady mapowe mogą być wykorzystane tylko jako rysunki orientacyjne i poglądowe

Gdy defor duża w róznych kier-katujem ponownie. Gdy defor stała w określ. Kierun -można wykon przetworzanie fotograf. Gdy defor niewielka-każdy zmierz odcin graf popraw o wpływ deform .

9.Dokładn położ pktów(osnowy szczegół,pomiar,szczegółów I i II grupu)na podkładzie map. wykorzyst. do celów projekt. Miarą dokładn podkł.map. jest bł. położ tych samych zidentyfikow. pktów syt na mapie i w terenie. Pkty syt. otrzymują swoje poł. Za pomocą szeregu czynności, które możemy podzielić na czyn. polowe i czyn kameralne. I Bł poł pkt osn pom:1.bł.prac terenow z czyn pomiaru pkt 20cm-ter.zurbaniz,50cm-ter.niezurban.,2.bł.poł.pkt osn pom-0.1mmw M,3.bł nakłucia siatki0,04mmw M(skala mapy)4,bł.wykreśl siatki 0,08-,1mmwM 5.bł.katrow na podst współ x i y=0,08-0,1mm w M mp²=(0,1²+0,04²+0,1²+0,1²+0,1²) ² =0,0416²= 0,2mm .II Bł. osn szczegół.1. IIkl-0,05,IIIkl-0,1m 2.0,02wM=5000,3.4.5.jak wyżej mp≈0,18mm w M (w terenie 0,18mm*5000=0,9m) III.Bł.szczegól I kl 1.-0.1m, 2Bł pomiaru teren prowadzon do ustalenia położ tego pkt 0,1wM,3.4.5. jak wyżej, 6.bł poł pkt osn pom=0,0416, mp²=(0,0416²+0,1²+0,1²+0,1²)²= 0,27mmwM, dla szczegół II kl mp=0,32mmwM, III-0,5mm

Dokł poł. Powierzchni na mapie ms=mp*S^1/2*[(1+k²)/2k]^1/2 ms w mm² mp-bł poł pkt k-wydłużenie figury stos dł. do szer k=a/b (rys.) S-pow. Gdy jest kwadrat k=1 ms=mp*S^1/2 Po przekszt tego wzoru na jedn teren i uwzględn skali mapy wzór wyraża się ms*M²=mp*(S* M²)^1/2*[(1+k²)/2k]^1/2 dziel 1000² gdyż ms w mm²w jedn teren po podziel. i uporządk ms w m²=[(mp w mm *M)/1000]* S^1/2w m²*[(1+k²)/2k]^1/2 jest to bł.położ jedn pow na mapie . Bł. określ pow. na mapie m=ms*mcz ms-bł poł pow na mapie mcz-bł. czynn.pom powierzchni.

Treść map stanowią umowne znaki graficzne przedstawiające obraz sytuacji terenowej oraz znaki opisowe będące uzupełnieniem znaków graficznych i opisu map. Szczegóły terenowe dzielą się na (wg wymagań dokładnościowych):

Do celów urządzeniowych treść mapy będą stanowiły:

-szczegóły sytuacyjne, urządzenia inżynieryjno-techniczne, układ komunikacyjny i inne

-użytki gruntowe z rozbiciem na grupy i rodzaje

-klasy gleboznawcze klasyfikacji gruntów

-tereny zainwestowania osiedlowego z podaniem obrysów budynków

-urządzenia inżynieryjno-techniczne

-uzbrojenie podziemne

-drogi, koleje i urządzenia towarzyszące

-rzeźba terenu

-rodzaje użytków grunt. i pokrycie szatą roślinną

-tereny rekreacji, sportu i zabaw

-opisy informacyjne związane z treścią map.

8. Zasady projektowania technicznego działek w kompleksie.

* od ogółu do szczegółu- mając dany obszar do zaprojektowania dzielimy go na obręby, następnie obręby na kompleksy, uwzględniając niezmienniki terenowe czyli stare granice, skarpy, drogi o ulepszonej pow. linie kolejowe. Jeżeli zachodzi potrzeba kompleksy dzielimy na podkompleksy. Później w kompleksach projektujemy działki.; * działki projektujemy met kolejnych przybliżeń; * kolejność projektowania działek zaczynamy od działek o najmniejszej wartości, gdyż dla działki o największej wartości, błąd o wartości 3% tej działki stanowi największy błąd zaprojektowania; * powinniśmy projektować działki z nadwyżkami i niedoborami (tak by się bilansowały); * błąd oszacowania poj konturu ±10%;* gdy wartości działek są zbliżone, wówczas ostatnia działka powinna leżeć na gruntach o słabej jakości; * w trakcie procedury projektowania należy zaostrzyć dokładność projektowania w granicach 2-2,5%: a) projektujemy, b) obl. pow. działek, c) wyrównujemy pow. działek do pow. kompleksu, d) liczymy pow. konturów szacunkowych, e) wyrównujemy pow. konturów szacunkowych w działkach, f) z wyrównanych powierzchni konturów obliczamy wartość zaprojektowanej działki; * dłuższe boki działek powinny być projektowane wzdłuż warstwic; * nie projektujemy działek skłóconych właścicieli w sąsiedztwie * na terenach miejskich projektuje się met. zadanej powierzchni

15.Projektowanie za pomocą średniej wart ha. Wartość śr ha ustala się oblicz pow P1,P2....Pn poszczeg klas, które następnie wyrów są do ogólnej pow Pk kompl ,mnoży się je przez wartości c1,c2,cn, klas i sumuje iloczyny P1c1+P2c2+..Pncn=Wk gdzie Wk- wart całego kompl a średnia wart ha = Wśr=Wk/Pk. By zaprojektować dz o okreś wartości W trzeba znać jej pow którą wylicz ze wzoru: P=W/wśr. Jest to metoda często stosowana jako pierwsze przybl metody metra bieżącego. 17.Metoda narastającej wartości. Procedura: 1)obl Wk 2)obieramy kier proj równoleg do Y 3)okreś ukł wartości i odleg 4)rzutujemy równoleg do Y na ośX punkty załamań konturów szac i zał granic kompl 5)obl c_mb dla każdej linii(w gr kompl) 6)zdejmujemy graficznie odl między liniami(dx) 7)obl wart każdego paska Wi=((c_mbi+1+c_mbi)/2)*Δx 8)nanosimy wart pasków w dowolnej skalipionowej 9)rys wykres łącząc wartości kolejnych pasków 10)projektujemy dz o zadanej wart. 16. Metoda metra bieżącego - 1)wykreś linie NM będącą pierwszym przybliżeniem granicy proj działki o wartości zadanej W 2)obl wart zaproj działki w pierw przybliżeniu W=p1c1+p2c2+..pici, gdzie p- pow graf lub mechaniczna; ustaw szacunkowa 3)obl różnicy ΔW=W-W1, gdy przekracza ona 3% to wzdłuż pierwszej przybliżonej granicy mierzymy dł odc przech przez poszczególne klasy i uż i na tej podstawie obl wartość pasa o szer 1m 4) na tej podst obl szerokości przesunięcia granicy Δh=ΔW/c_mb c_mb-wartość pasa o szer 1m 5)po przesunięciu gr o oblicz Δh powtórnie liczymy wart dz W2 w drugim przybl, gdy ΔW przekracza 3% robimy kolejne przybl. 18.Metoda harfy - wyzn wys kompl H oraz wielkości rzutów boków osnowy realizacyjnej na tę wysokość, dzielimy kompl na paski o szer ΔH=10 lub 20m w kier cięć zgodnym z kier proj dz, tak aby zachodził warunek: H=n*ΔH+R, gdzie R-jest resztą wynikającą z niepodzielności całej wys H przez szer pojed paska ΔH. Pow i wart poszczególnych pasków obl się przy szczeg uwzgl uż i klas szac gr za pomocą harfy planimetryczne,.a nast. wykazuje się ją w kolejności wzrast względem wart aż do końca kompl. Ewentualną odchyłkę wynik z porów ostat wart kompl (ustalonej wcześniej) z wartością okreś narastająco należy rozrzucić na poszc wart pasków, o ile nie przekracza ona 1:300 wart kompl. Porów założone do zaproj wart proj dz z narast warością kompl można już łatwo wyzn szer tych działek H, a tym samym proj granice. Przy wyznaczeniu H często korzysta się z interpolacji liniowej.

Zasady opracowania dokumentacji do wynies. projektu w teren

W trakcie proj. szczegół. sporządza się podręczne szkice projektu, które pokazują konstrukcje geometr. stosowane przy projektowaniu poszczególnych działek. Są to szkice dokumentacyjne. W momencie przygotowania danych do wyznaczenia nowych elementów, szkice są dalej opracowywane. Uzupełnia się je pozostałymi liniowymi miarami niezbędnymi do wyznaczenia konstrukcji projektu na gruncie. Zawierają one:

1.konstrukcje istniejącej szczeg. i pomiar. osnowy geod.oraz szczegóły istniejącej sytuacji teren.

2.rysunek projektu i osnowy.

3.nazwiska właścicieli lub osób władających.

4.numery: punktów osnowy i granicznych, działek.

5.miary czołowe działek, długości części oków osnowy realiz. ,powstałe w wyniku podziału ich granicami działek lub innymi liniami osnowy.

6.długości domiarów prostokątnych (biegunowych), odniesione do osnowy realiz., dla punktów załamania granicy-gdy wyznaczona granica jest linią łamaną.

Na podstawie szkiców dokumentacyjnych sporządza się szkice wyniesienia. Wykonuje je się na formacie A-4, w szkicowniku. Szkic ten jest dokumentem geod., który służy do bezpośredniego wyznaczenia na gruncie elementów nowej struktury terenowej uwidocznionej na mapie. Rysunek nie musi trzymać się skali, ale musi być czytelny i przejrzysty. Rysunek i opis szkicu wyniesienia wykonuje się kolorem czerwonym (cynober). Dodatkowo po realizacji projektu na gruncie wpisuje się (czarno) wymiary pobrane z gruntu(czołówki, strzałki, podpórki) . dokładność miar do 1 cm.

ZASADY OPR. DOKUMENTACJI:

1.zaznaczyć punkty załamania nowych granic (średnica 1 mm dla p. stabiliz.)

2. na czerwono- nowe granice, nazwy, nr działek...

3.nieaktualne elementy skreślamy 2 kreskami (wyj. Jeżeli jest duża ilość starych linii nie skreślamy ich. Natomiast stare ale aktualne linie akceptujemy przez wykreślenie wzdłuż ich przebiegu 2 równoległych, krótszych linii)

4.jeżeli na pierworysie występuje granica obrębu, to zaznaczamy ją na żółto linią 3 mm

5.rejestr po scaleniu sporządzamy na druku rej. pomiarow.-klasyfik., ale bez danych wartościowych. (dane wart. są zawarte w bilansie projektu)

6.wznowienie osnowy realiz. (III kl lub pomiar.) - wynosimy w teren brakujące punkty (są w wykazie, nie ma ich w terenie)

zasada: kąt dokładniej mierzymy niż wyznaczamy w terenie. Obliczamy różnicę między kątem ze współ. i z pomiaru Δα.przesuwamy tyczkę o odległość X=d*Δα .

jeżeli nie ma osnowy trzeba ją zaprojektować ( najpierw wstępnie projektujemy przebieg osnowy realiz., sytuujemy punkty, mierzymy niezbędne kąty i długości,a potem obliczamy współrzędne i projektujemy NA PODKŁADZIE MAPOWYM)

jeżeli obszar nie przekracza 10 ha wystarcza osnowa lokalna.

7.należy ustalić objęcie gruntów w posiadanie

12. Ocena projektu scaleniowego wg kryteriów geometrycznych, przestrzennych, społecznych i ekonomicznych.

Kryteria: 1. zgodność z projektem ogólnym, 2. Liczba uczestników przed i po scaleniu nie musi być równa (sprzedaż i kupno gruntów), 3. przeciętna liczba działek przed i po scaleniu, 4. uzasadnienie kształtu nowej sieci dróg transportu rolnego, 5. zgodność wydzielenia ekwiwalentów z aktualnym prawem i przepisami branżowymi, 6. stopień zaspokojenia oczekiwań co do użytków i lokalizacji przedstawionych w kwestionariuszu życzeń, 7. struktura własnościowa użytków przed i po scaleniu, 8. kształt i powierzchnie wydzielonych działek, 9. prawidłowość obliczenia potrąceń.

5.RODZAJE REJESTRÓW sporządz w postępow scaleniowych Rejestr przed scaleniem- jego zadaniem jest podanie wartości szcunkowej poszcz gosp rol lub ich części objętych postępow urządzeniowo-rolnum. Jest on sporządzany oddzielnie dla każdego obrębu: dzieli się on na: -rej pierw etapu( wyk go odpowiedni organ do spraw orządzeń-rolnych, -rej drug etapu(wyk wykonawca po przeprow szacunku przed scaleniem. Pierwszy etap rej przed scal polega na wpisaniu do odpowiednich kolumn formularza przed scal danych liczbowych zawartych w aktualnych rej gruntów. Należy wpisać nast dane: -nr kolejne, -nr gosp wg rej EG: -nazwę lub nazwiska uczestników : -nr arkusza mapy: -nr działek,-pow działek składających się na poszczególne gosp,-pow uż w posz cz działkach. Rejestr przed scaleniem układany jest wg grup rejestrowych. Drugi etap jest wyk po zakończeniu prow szacunku porównawczego gr i po obliczeniu pow konturów w działkach. Polega on na uzupełnieniu rejestru przed scaleniem o dane otrzymane z szacunku. Kolorem zielonym należy wpisac w wierszu ngłówkowym umowne wartości szacumkowe 1ha, oraz uzupełnić górne części wiersza w odpowiednich kolumnach obliczone wartości poszcz użyt i gosp. Kontrola prawidłowości wykonania:1) ostateczna suma pow wartości podanych w rej, jest zgodna z ogólnym zestaw pow wartości szacunkowych uż, 2) ogólna wart szacun poszczeg konturów jest zgodna z wynikami otrzym z pomnożenia pow ogólnej danego konturu przez jego jednostkową wartość szacunkową. Rejestr ogólny -zestaw pow i wart konturów szcun nowo proj kompleksów. Rejestr przejściowy - sporządzany w szczególnych przyp gdy scal obejmuje kilka wsi (gdy występ tzw szachownica zewnętrzna-jest ona uzasadniona jeżeli np. w jednej wsi nie ma łąk a w sąsiedniej są, i wtedy mieszk mogą mieć gr w drugiej wsi). Rejestr po scaleniu- zestawienie pow i wartości kont szac dla nowego stanu po scaleniu z uwzględnieniem potrąceń.

Protokół warunków objęcia nowych działek w posiadanie. W dniu.... geodeta.....przy udziale rady uczestn. scalenia opracował nast. warunki objęcia w posiadanie grun. wydzielonych w wyniku scalenia.1.w sprawie terminu ejścia w posiad. nowo wydziel. gruntów.....2. w spr. doprowadzenia dróg do stanu używaln.3. w spr. utrzymania urządz. melioracyj. oraz korzystan. z działek użyteczn. publicz. 4. w spr. terminu przeniesienia budynków znajdujących się na gruntzch przeznacz. dla innych uczestn. scalenia. 5.w spr. warunk. i terminu spłat nalezności za drzewostany leśne sady, ogrody, chmielniki i inne uprawy specjalne 6. w spr. terminu usunięcia nieszacowanych drzew, krzewów, płatów, kamieni i innych przedm.z gruntów, kt. przypadają innym uczest. scalenia, względnie określ. innego sposobu i terminu dokonania rozrachunku przez usuniecie drzew, krzewów należy rozumieć obowiązek usunięcia skarp i korzeni oraz wyrównanie terenu 7. w spr. zbioru upraw wieloletnich 8. w spr. sposobów i terminów dokonania rozliczeń za nakłady poczynione przez dotychczasowych posiadaczy grunt., kt. przypadają uczestnikom scalenia 9.inne sprawy, kt. uregulowanie może zapobiec przyszłym zatargom i sporom. ZASADY OBEJMOWANIA GRUNTÓW W POSIADANIE:1. plony upraw jednoroczn.zbiera dotychczasowy włascic. grun. 2.plony upr. wieloletn. zbiera dotychczas. właścic grun. w okresie od dn. 1 IX następn. roku po zakończ. scalen., z tym że powinen na ten okres zezwolić uczestnik. scal. na korzyst. z odpowiedn. obszru swoich grun. lub dokonać rozliczeń z tego tytułu w inny sposób. 3.dotych. właś grun. zabudowanych do czasu rozbiórki lub przenies. zabudowań powinien zezwolić uczest. scal. na korzyst. z odpowied. obszru swoich grun. lub... jak wyzej 4.sposób rozliczeń za pozostałe części składowe grun. może być ustalony na zgodny wniosek zainteresowanych. TREŚĆ I SPOSÓB OPRACOWANIA PROJ. TECHN. NOWYCH DZIAŁEK proj. tech-przygot. danych i sporządz. dokum. kt pozwolą na wyznacz. - w sposób jednoznacz. w terenie położen. pktów i lini graniczn. nowozaprojekt. obiektów powierzchn. podstawą wyznaczenia projektu w terenie jest osnowa realizacyjna. Aby wyznaczyć to, robi się 2 szkice: dokument. i realizacyjny(wyniesienia). Szkice dokumentacyjne powinny zawierać:1.Konstrukcję istniejącej szczegółowej i pomiarowej osnowy geo­dezyjnej oraz te szczegóły istniejącej sytuacji terenowej, Które są częścią składową projektowanego nowego stanu - które nie uległy zmianie - (wraz z danymi geodezyjnymi), 2.rysunek projektu i osnowy realizacyjnej wraz z odpowiednimi oznaczeniami - nazwiska właścicieli i osób władających dział­kami, numery punktów osnowy, punktów granicznych, działek, gospodarstw, granice użytków gruntowych i ich symbole;3) miary czołowe działek (wymiary liniowe ich krótszych boków), kiedy leżą one na liniach osnowy realizacyjnej;4.długości części boków osnowy realizacyjnej, powstałe w wyniku podziału ich granicami działek lub innymi liniami osnowy, gdy czołówki działek pokrywają się z granicami naturalnymi dużej liczbie załamań (brzegi rzek, krawędzie jarów, wąwozów, zbio­rników wodnych, granice lasów, łąk itd.);5) szerokości działek, a ponadto miary czołowe lub wielkości rzutów ich szerokości na linie osnowy realizacyjnej biegnące w pobliżu czołówek, w przypadku równoległych granic działek;6) długości domiarów prostokątnych, odniesione do osnowy reali­zacyjnej, dla punktów załamania granicy, gdy wyznaczona gra­nica jest linią łamaną.Szkic wynies. na szkicu należy umieszczać w sposób czytelny i przejrzysty, nieduże grupy działek lub dane geodez. dla poszczegól. ciągów lub linii pomiarowych.

SPOSÓB-szk. dokumen. musi być wykonany w skali mapy, szkic wynies.-skala przyblizona (A-4), na oddzielnym arkuszu wykonuje się szkice osnowy realizacyj, głównie dla ciagów osn. szczegół. i pom. REALIZACJA PROJEKTÓW URZĄDZENIOWO-ROLNYCH polega na 1) przeniesieniu na obszar objęty projektem wszystkich elementów projektu uwidocznionych na mapie -pierworysie;2) utrwaleniu (stabilizacji) punktów wyznaczonego na gruncie projektu trwałymi znakami granicznymi i przetyczenie wyznacznych granic3) dokonaniu pomiaru kontrolnego wyznaczonego projektu. Po wyznaczeniu elementów projektu na gruncie udostępnia się go zainteresowanym stronom a następnie zatwierdza w trybie postępowania administracyjnego.

Sposoby ustalenia danych realizacyjnych Przygot projekt na mapie i następnie wyniesienie w teren Dlatego spraw czy jest osn wystarczająco gęsta,jeżeli nie to należy zaprojekt osn realizac. Jeżeli pkty osn w są w dokumentach a w terenie nie ma ich to możemy je wznowić lub projekt nową osn Wznow polega na tym ,ze dysponuje pkt współrz , stajemy na pkt liczymy ze współ kąt odkładamy go, odkładamy długosć d .mierzymy odłożony kąt , wyznacz Δα= różnica odłożon i pomierzon, e=d*Δα-wielkośc przesun .potem jeszcze raz mierzymy kąt w celu sprawdzenia. Osnowa realizac-warunki;1. W pobliż element.kt. będą wyznacz, aby odległ nie były większe niż 20m, 2. W pobliż na odbitce mapy je projektujemy w terenie,to punkty stabilizujemy, potem mierzymy wielkości liniowe,kątowe i wyznaczamy ostatecz wsp pktów osn realizacyj,3. W oparciu o współ osn przygotowujemy dane realizacyjne.Sposoby ustalenia danych :1. Poprzez pomiar czołówek czołówki mierzy się graf.na podkł mapow. Suma czołówek ma pewną różnicę w stosu do dług oblicz. ze współ pktów osnowy popraw tą odkład im większy odcinek tym większa poprawka 0,08-0,1mm-bł. pomaru cyrklem odcinka, przenośnikiem , bł pomiaru odcinka jest taki sam bez względu na dł - popraw rozrzucamy taką samą.po wyrównaniu są dł odcinki k'₁,k'_2. Jeżeli z dwóch stron odkład odległ k'₁,k'₂ i nie pokryje się nam ten pkt to wtedy właść położ pktu jest z tej krótszej odległ Wyniesienie dotycz pkt granicz i każdy musi być wyniesiowy na osnowę . czołówki mierzymy naosnowy, wtedy gdy gran kompleknie biegnie po osn pkt nowoprojekt muszą mieć wsp do tego dążymy . każdy pkt gran. ma współrz . pkt po wyniesieniu nie mogą tworzyć dodatkowych załamań, po wyniesieniu na osn spraw czy leza na liniach granicznych.2. dane realizac oblicz na podst pomierz szerok działek ( rys) czołówka jest vwyznacz na podst pomierz szerokości działek. Prowzdz linię prostop do założon kierunku projekt działek .mamy wyznacz azymut kierunku ptojektow działek długość wyzn graficznie 14-0 mamy ją obliczyc analitycz i wyrówn tę dług .kolejny etap to przejście z szerok działek na czołówki , przechodz za pomocą fumkcji trygonom. Gdy gran jest połamana z czołówek przechodzimy na współ. 3. Na podst wyrów pow działek - najpierw oblica pow dział , wyrównanie jej , oblicz czołówek . pow działek wyrównujemy do pow kompleksu wielk popraw musi odzwierc bł połoz wielk. Jeżeli bł jest większy to popr musi być większa , im bł. mniejszy to popr mniej po wyrów pow mamy wyrówn pow dział, ostatecznie czołówka musi być f-kcją wyrów pow ci=f(Pi) np. mamy wyró pow dział 2Pi=c1*hc1+c2*hc2 , hc2-wysok spuszcz na podst c2 z tego równ nie oblicz c2 dlatego piszemy okrężne równ (inaczej dzielimy działkę) 2P1=c1*h'c1+c2*h'c2, hc1,hc'1,hc2, hc'2-są mierz graf porozw tego ukł mamy c1 i c2 .tak kolej postęp z kolejn działk.4. w oparciu o pomiar współ- współ uzyskuj w drodzi digitaliz lub kartometrem- gdy x1,y1 x2,y2 nie sa na linii granicz wówczas przyjąć jedn wspó łrz x1(ostateczną)y1 traktow jako przybliż, wy licz z równania linii y1' i przyjać jako ostatecz

---