POLITECHNIKA POZNAŃSKA Rok Akademicki 2008/2009
Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska Semestr 4
Instytut Inżynierii Lądowej
Zakład Geotechniki i Geologii Inżynierskiej
Ćwiczenia Laboratoryjne z Mechaniki Gruntów
Projekt nr 4: Fundamenty Głębokie
Prowadząca: mgr inż. Barbara Filipowicz
Wykonał:
Zestawienie parametrów charakterystycznych i geotechnicznych podłoża:
TABELA PARAMETRÓW CHARAKTERYSTYCZNYCH
Granice występowania gruntu [m] |
Miąższość warstw gruntu [m] |
Rodzaj gruntu |
Stan gruntu (ID/IL) |
Sr
|
[%] |
|
|
. |
[kPa] |
0,0/8,15 |
8,15 |
G („C”) |
0,7 (mpl.) |
- |
26,92 |
1,963 |
19,63 |
9,9 |
16,25 |
8,15/… |
- |
Ż |
0,72 (zg.) |
(mw) |
3,33 |
1,819 |
18,19 |
40,3 |
0,0 |
TABELA PARAMETRÓW GEOTECHNICZNYCH
Granice występowania gruntu [m] |
Miąższość warstw gruntu [m] |
Rodzaj gruntu |
Stan gruntu (ID/IL) |
Sr
|
[%] |
|
|
|
[kPa] |
0,0/8,15 |
8,15 |
G („C”) |
0,7 (mpl.) |
- |
29,61 |
1,767 |
17,67 |
8,91 |
14,63 |
8,15/… |
- |
Ż |
0,72 (zg.) |
(mw) |
3,66 |
1,07 |
10,7 |
36,27 |
0,0 |
W miejscu projektowanego posadowienia występują dwa grunty: glina (G) oraz żwir (Ż). Miąższość warstwy gliny wynosi 8,15 m, stopień plastyczności 0,72 (stan mię-kkoplastyczny) a symbol geologicznej klasyfikacji został określony jako „C”. Warstwa żwiru zalega pod warstwą gliny. Stopień zagęszczenia żwiru wynosi 0,65 (stan zagęszczony). Pozostałe parametry odpowiednio: wilgotność, gęstość objęto-ściowa, kąt tarcia wewnętrznego, spójność zostały odczytane z tablic w normie
PN-81/B-03020 (Tabela parametrów charakterystycznych) i następnie przemnożone przez odpowiednie współczynniki materiałowe (Tabela parametrów geotechnicznych).
W rozpatrywanym przekroju gruntowym nie stwierdzono obecności wody gruntowej.
Wybór technologii robót z uzasadnieniem:
Ponieważ w miejscu posadowienia budynku warstwa gruntu nośnego (w danym przekroju gruntowym warstwa żwiru) znajduje się na głębokości aż 8,15 metra, dlatego obiekt zostanie posadowiony na fundamentach pośrednich (palach).
Do wykonania robót wybrano wbijane pale Franki. Są to pale żelbetowe, betonowane w otworach znajdujących się bezpośrednio w miejscu posadowienia.
Zalety pali Franki:
- duża nośność,
- małe osiadania pali pod obciążeniem,
- zmechanizowane i szybkie wykonawstwo,
- duża odporność betonu na działanie czynników agresywnych,
- łatwość dostosowania długości pala do rzeczywistej potrzebnej głębokości.
Wady pali Franki:
- ograniczona głębokość posadawiania pali ( 8 - 12 metrów ),
- niebezpieczeństwo szkodliwych następstw zagęszczania i przemieszczeń gruntu,
- duże wymiary kafara ograniczające możliwość wykonania pali w miejscach trudno
dostępnych.
O wyborze pali Franki zadecydowały głównie ich nośność, niskie osiadania na skutek obciążenia, a także szybkie wykonawstwo.
Przyjmuję poziom posadowienia w warstwie żwiru o ID = 0,72 . Wtedy minimalna głębokość zagłębienia w warstwie nośnej zgodnie z zasadami podanymi w normie
PN-83/B-02482 wynosi 1 metr.
Przyjmuję poziom posadowienia: 9,20 m
Obliczenia nośności pojedynczego pala:
Dane:
- L = 9,20 m (długość pala),
- d = 0,4 m (przyjęta średnica pala),
- Sp = 1,3 (współczynnik technologiczny bezpośrednio pod podstawą pala)
- Ss = 1,1 (współczynnik technologiczny dla żwiru i gliny)
- Qn = 7500 kN (obciążenie charakterystyczne),
- Qr = 7500*1,1 = 8250 kN (obciążenie obliczeniowe),
Nośność pala:
Obciążenie obliczeniowe działające na pal powinno spełniać warunek:
gdzie : m - współczynnik korekcyjny w zależności od liczby pali
N - obliczeniowa nośność pala wyznaczona z wzoru (pale wciskane):
gdzie : Np - opór podstawy pala,
Ns - opór pobocznicy pala,
Opór podstawy pala:
Pole podstawy:
(1,75 - współczynnik uwzględniający poszerzenie podstawy pala)
Obwód pala:
Jednostkowy opór graniczny gruntu:
Opór gruntu pod podstawą pala dla głębokości 10 m,dla żwiru (tablica 1.):
q = 5501,52 kPa
Z załączonego rysunku odczytuję:
q = 4869,78 kPa
Wtedy:
= γm * q = 0,9*4869,78 = 4382,8 kPa
=4382,8 kPa
Opór podstawy pala:
Opór pobocznicy pala:
Pola pobocznic:
Wytrzymałość gruntu wzdłuż pobocznic:
Z załączonego rysunku odczytano:
t1 = 8,7 kPa
t2 = 17,4 kPa
t3 = 118,33 kPa
Wartości obliczeniowe:
= γm * t (γm = 0,9)
Opór pobocznicy pala:
Ponieważ pal nie jest wprowadzony do warstwy żwiru przez warstwy gruntów nieskonsolidowanych lub luźno usypanych, a także nie jest przewidywane do- datkowe obciążenie naziomu ani odwodnienie gruntu wokół pala, dlatego nie uwzględniam możliwości wystąpienia tarcia negatywnego.
Obliczeniowa nośność pala:
Strefa aktywna pala:
(h1 = 8,15 m , α1 = 1°; h2 = 1,05 m , α2 = 7°)
Wyznaczenie strefy aktywnej pala przedstawiono na załączonym rysunku.
Określenie potrzebnej ilości pali i sposobu ich rozmieszczenia:
Ilość pal (z I stanu granicznego nośności):
(n - liczba pali)
Przyjmuję 6 pali .
Wymiary i kształt oczepu, rozstaw pali:
- odstępy między palami :
rmax = 8*D = 3,2 m
rmin = (4-5) D =(1,6 ; 2,0) m
Przyjmuję: r = 2,6 m
- odległość osi pali od skraju podstawy podpory palowej:
smin = D/2 + (15 ; 30) cm
smin = 20 + (15 ; 30) = (35 ; 50) cm
Przyjmuję: s = 0,60 m
- wysokość
h = (0,7-1,4) m ^ h > 0,5r = 1,3 m
Przyjmuje: h = 1,4 m
Ostatecznie wymiary oczepu:
- B = 6,4 m
- L = 3,8 m
- h = 1,4 m
Rysunek schematyczny rozmieszczenia pali i oczepu został zamieszczony na rysunku na następnej stronie.
Wniosek:
Można zastosować równomierny rozkład pali oraz równomierny rozkład obciążenia. Wymiary pozostają takie jak na wstępie.
II Stan Graniczny:
Obliczenia dla drugiego stanu granicznego zostaną przeprowadzone metodą uproszczoną zgodnie z zasadami podanymi w normie: PN-81/B-03020.
Obliczenie naprężeń pierwotnych
:
z = 0,0 m :
z = 8,15 m :
z = 9,20 m :
z = 15,0 m :
Wykres naprężęń został zamieszczony na załączonym rysunku.
Obliczenie naprężeń od obciążenia zewnętrznego podłoża
:
-
- L' , B' wymiary fundamentu zastępczego
B' = r + 2*R = 2,60 + 2*0,47 = 3,54 m
L' = 2*r + 2*R = 2*2,60 + 2*0,47 = 6,14 m
(L'/B' = 1,7 )
- ηs = 1,0 (dla poziomu posadowienia z = 0,0)
Ponieważ wykonując fundamenty pośrednie nie wystąpi odprężenie podłoża
zatem mogę przyjąć że naprężenia od obciążenia zewnętrznego podłoża są równe naprężeniom dodatkowym:
Naprężenia wtórne
będą równe 0.
Rezultaty zostały zamieszczone w poniższej tabeli.
z [m] |
z/B [-] |
ηs |
[kPa] |
[kPa] |
[kPa] |
0,00 |
0,00 |
1,00 |
384,80 |
179,08 |
53,72 |
0,35 |
0,10 |
0,96 |
369,41 |
185,45 |
55,63 |
0,70 |
0,20 |
0,82 |
315,54 |
191,81 |
57,54 |
1,05 |
0,30 |
0,76 |
292,45 |
198,18 |
59,45 |
1,40 |
0,40 |
0,67 |
257,82 |
204,55 |
61,36 |
1,75 |
0,49 |
0,60 |
230,88 |
210,91 |
63,27 |
2,10 |
0,59 |
0,53 |
203,94 |
217,28 |
65,18 |
2,45 |
0,69 |
0,49 |
188,55 |
223,65 |
67,09 |
2,80 |
0,79 |
0,44 |
169,31 |
230,01 |
69,00 |
3,15 |
0,89 |
0,40 |
153,92 |
236,38 |
70,91 |
3,50 |
0,99 |
0,36 |
138,53 |
242,74 |
72,82 |
3,85 |
1,09 |
0,31 |
119,29 |
249,11 |
74,73 |
4,20 |
1,19 |
0,29 |
111,59 |
255,48 |
76,64 |
4,55 |
1,29 |
0,26 |
100,05 |
261,84 |
78,55 |
4,90 |
1,38 |
0,24 |
92,35 |
268,21 |
80,46 |
5,25 |
1,48 |
0,22 |
84,66 |
274,58 |
82,37 |
5,60 |
1,58 |
0,21 |
80,81 |
280,94 |
84,28 |
5,80 |
1,64 |
0,20 |
76,96 |
284,58 |
85,37 |
Obliczenie osiadań:
Osiadanie zostanie policzone do poziomu zmax dla którego spełniona jest zależność:
Dla z = 5,3 m (wartość odczytana z rysunku):
Przyjmuję zmax = 5,3 m.
Podział bryły ściśliwej przedstawiony został na załączonym rysunku:
Osiadania policzone zostaną z wzoru:
Otrzymane rezultaty zostały umieszczone w poniższej tabeli:
Obliczenie wartości osiadań |
|||
hi [m] |
M0 [kPa] |
[kPa] |
si [m] |
0,70 |
200000,00 |
369,41 |
0,0013 |
|
|
|
|
0,70 |
200000,00 |
292,45 |
0,0010 |
|
|
|
|
0,70 |
200000,00 |
230,88 |
0,0008 |
|
|
|
|
0,70 |
200000,00 |
188,55 |
0,0007 |
|
|
|
|
0,70 |
200000,00 |
153,92 |
0,0005 |
|
|
|
|
0,70 |
200000,00 |
119,29 |
0,0004 |
|
|
|
|
1,10 |
200000,00 |
84,66 |
0,0005 |
|
|
|
|
Całkowite osiadanie:
Sprawdzenie:
(dla hal przemysłowych)
Graniczna wartość osiadań nie zostanie przekroczona.
Opis technologii robót fundamentowych:
Etapy wykonawstwa:
- wbijanie rury stalowej z korkiem z suchego betonu za pomocą bijaka wolno-
spadowego,
- zablokowanie rury stalowej i wybicie korka z podstawy pala,
- wprowadzenie zbrojenia do wnętrza rury,
- cykliczne wypełnianie rury betonem, podciąganie rury wyciągarką i ubijanie betonu
bijakiem.
Rysunek konstrukcyjny fundamentu: