Istota poślizgu sprężystego

Poślizg w przekładni pasowej wynika przede wszystkim w własności sprężystych pasa. Naprężenia w cięgnie czynnym są większe niż naprężenia w cięgnie biernym, zmiana naprężeń ma miejsce na łuku opasania w obszarze styku pasa z kołem. Równocześnie z naprężeniami zmieniają się odkształcenia a to z kolei wiąże się ze zmiana wydłużenia pasa. Towarzyszy temu poślizg pasa na powierzchni jego styku z kołem. W konsekwencji tego zjawiska powstaje różnica prędkości cięgna czynnego (Vc) i cięgna biernego (Vb). Poślizg sprężysty określa się wzorem:

Poślizg sprężysty wynosi z reguły 1%-2% powoduje on m.in. zmianę przełożenia kinematycznego ue przekładni.

Zwiększenie obciążenia powoduje wzrost poślizgu sprężystego. Po przekroczeniu wartości granicznej obciążenia, wynikającej między innymi z warunków sprzężenia pasa z kołem, następuje poślizg trwały.

Pojęcia:

Linia przyporu- miejsce geometryczne wszystkich punktów styku w czasie zazębienia

Punkt biegunowy C - jest to punkt przyporu należący do prostej O₁O₂

Odcinek przyporu- część linii przyporu ograniczonej punktami przecięcia się kół, na których znajdują się końce czynnych odcinków zarysu zęba z linią przyporu

-Punkt przyporu- miejsce chwilowego styku zębów

-Koło zasadnicze- baza do powstania zarysu

- średnica podziałowa - d

- średnica wierzchołkowa - d_a

- średnica podstaw - d_f

- podziałka - p

- grubość zęba - s

- szerokość wrębu - e

- wysokość zęba - h

- wysokość głowy zęba - h_f

Koło toczne- jest to koło gdzie prędkość poślizgu jest równa zeru

Moduł- (d/z) stosunek średnicy podziałowej do liczby zębów- znormalizowany aby można było wykonywać różne koła o tym samym module tymi samymi narzędziami oraz aby móc wymienić koła między sobą

Podziałka- długość łuku między dwoma sąsiednimi zębami mierzona od różnostronnych(jednostronnych) bokówka umownym walcu. Na każdym kole można odmierzyć tyle podziałek ile koło posiada zębów.

p= pi (d/z)

d- średnica podziałowa

z- liczba zębów

Wrąb- przestrzeń między dwoma zębami.

Średnica podziałowa- średnica na której dokonuje się pomiaru cech geometrycznych uzębienia, określa się wymiary nominalne

Luz obwodowy- (lo) im większa klasa dokładności tym mniejsza wartość luzu

lo=p-(s1+s2) s-grubośc zebów

S1,S2- grubość zębów na średnicy podziałowej

Luz wierzchołkowy- (lw) zależy od niego wysokość zęba, im większy luz tym wyższy ząb co jest nie korzystne za względów wytrzymałościowych, zbyt niski powoduje za to problemy z wartością liczby przyporu. Przyjmuje się :L_w = h_f - h_a = 0,25m

h_f - wysokość stopy,

h_a - wysokość głowy,

h=h_a+h_f - całkowita wysokość zęba,

h=2*y*m_n+l_w

y - współczynnik wysokości zęba, - jest to stosunek wysokości zęba do modułu,

x- współczynnik przesunięcia zarysu zęba (korekcja zęba),

k - współczynnik skrócenia zęba dzikiego,

Szerokość zęba

s = 0,5 თ p - L_o

Szerokość wrębu

e = 0,5 თ p + L

---