Symbol i temat ćwiczenia: O7- Skręcanie płaszczyzny światła spolaryzowanego w cieczach
Wstęp
W wykonywanym doświadczeniu korzystamy z właściwości jakiej podlega światło podczas przechodzenia przez polarymetr Laurenta oraz właściwości ciał optycznie czynnych. Podczas przechodzenia światła monochromatycznego przez polarymetr dochodzi do jego polaryzacji: czyli z niespolaryzowanej fali oscylującej we wszystkich kierunkach staje się falą spolaryzowaną oscylującą tylko w jednym wybranym kierunku. Do pomiaru skręcenia płaszczyzny światła spolaryzowanego służy polarymetr Laurenta. Powstające światło monochromatyczne przechodzi przez pryzmat Nicola, polaryzator, który powoduje polaryzacje światła poprzez zjawisko podwójnego załamania; pryzmat zbudowany jest z kryształu dwójłomnego, który powoduje rozszczepienie wiązki światła na dwie: zwyczajną i nadzwyczajną. Obecność balsamu kanadyjskiego powoduje eliminację jednej z wiązek poprzez całkowite wewnętrzne odbicie .Po wyeliminowaniu jednej wiązki, druga po przejściu przez pryzmat jest spolaryzowana liniowo . Ważną rolę odgrywa płytka półcieniowa, która skręca płaszczyznę polaryzacji światła. Następnie światło spolaryzowane przechodzi przez rurkę z roztworem sacharozy. Ciało optycznie czynne, którym w naszym wypadku jest sacharoza powoduje skręcenie płaszczyzny polaryzacji światła ponieważ zawiera asymetryczny atom węgla w cząsteczce. Wiązka światła spolaryzowanego liniowo pada na roztwór sacharozy po czym rozszczepia się na dwie wiązki spolaryzowane kołowo prawo- i lewoskrętnie. Po wyjściu z kryształu wiązki dodają się dając światło spolaryzowane liniowo, a powstała wiązka ma inny kierunek polaryzacji niż pierwotnie. Do wyznaczenia kąta α skręcenia płaszczyzny polaryzacji światła korzystamy z prawa Biota:
α= α0cl
gdzie:α0-współczynnik skręcenia właściwego płaszczyzny polaryzacji światła, c-stężenie roztworu, l-długość drogi przebytej przez światło w cieczy
PLAN PRACY:
Zapoznajemy się z zasadą odczytywania położenia kątowego analizatora
Wyznaczamy położenie kątowe analizatora przy rurce nie zawierającej cieczy w ciemnym polu
Przy rurce napełnionej wodą destylowaną mierzymy dziesięciokrotnie położenie kątowe w ciemnym polu
Sporządzamy pięć roztworów sacharozy o kolejnych stężeniach -7%,10%,2%,5% i 12%
Dla sporządzonych roztworów sacharozy wykonujemy pomiary położenia kątowego analizatora przy ciemnym polu. Dla każdego stężenia wykonujemy dziesięć pomiarów
Wykonujemy dziesięciokrotne pomiary położenia kątowego analizatora dla roztworu o nieznanym stężeniu
Opracowanie wyników
Celem ćwiczenia jest wyznaczenie α0 dla wodnego roztworu cukru oraz wyznaczenie stężenia dla nieznanego roztworu. Aby wykonać roztwory o określonych stężeniach skorzystaliśmy z proporcji. Przykładowo dla stężenia 7% zastosowaliśmy następującą proporcje:
21,8 g mH2o 93%
X g masa sacharozy 7%
Xg sacharozy=1,64
Dla poszczególnych roztworów masa wody wynosiła zawsze 21,8 g natomiast masa sacharozy wynosiła:
-dla roztworu 10%- 2,4 g sacharozy
-dla roztworu 2% - 0,5 g sacharozy
-dla roztworu 5% - 1,1 g sacharozy
- dla roztworu 12% - 3,0 g sacharozy
Tabela 1 przedstawia wyniki kolejnych pomiarów położenia kątowego analizatora dla poszczególnych stężeń:
α |
Woda destyl |
stęż7% |
|
stęż10% |
stęż2% |
stęż5% |
stęż12% |
niez stęż |
1 |
0,1 |
7 |
|
10,15 |
1,5 |
4,8 |
13,35 |
11,45 |
2 |
0,45 |
6,7 |
|
10,5 |
2,65 |
5,2 |
13 |
12,25 |
3 |
0,25 |
7 |
|
10 |
2,5 |
4 |
12,9 |
10,65 |
4 |
0,15 |
7 |
|
10,7 |
2,6 |
5 |
12,4 |
10,85 |
5 |
0,45 |
6,95 |
|
10,25 |
2,8 |
4,8 |
13,05 |
11,25 |
6 |
0,45 |
6,7 |
|
10,2 |
2,4 |
4,65 |
12,9 |
11,1 |
7 |
0,2 |
6,9 |
|
10 |
2,4 |
4,7 |
13 |
11,3 |
8 |
0 |
7,2 |
|
10,2 |
2,45 |
5 |
13,1 |
11 |
9 |
0,2 |
7 |
|
10 |
2 |
4,85 |
12,75 |
11,7 |
10 |
0,25 |
7,15 |
|
10,2 |
2,6 |
4,85 |
13,1 |
11,1 |
αśr |
0,25 |
6,96 |
|
10,22 |
2,39 |
4,79 |
12,96 |
11,27 |
Tabela 1
Po zmierzeniu kąta zerowego dla wody destylowanej wyznaczam niepewność pomiarową dla średniej wartości:
αzerowy=( 0,25±0,16 ) [deg]
Za niepewność pomiarową przyjmuję wartość odchylenia standardowego, gdyż jest większe od niepewności systematycznej noniusza.
Po zmierzeniu kąta odchylenia płaszczyzny polaryzacji światła dla poszczególnych stężeń liczę różnicę z kątem „zerowym”(αśr- αzerowy) i wyznaczam wartość tego kąta. Dla wszystkich stężeń liczę niepewność pomiarową z równania różniczki zupełnej:
7%
α= (6,71 ± 0,32) [deg]
10%
α= (9,97 ± 0,38) [deg]
2%
α=(2,14 ± 0,53) [deg]
5%
α=(4,54 ± 0,48) [deg]
12%
α=(12,71 ± 0,41) [deg]
Zamieniam stężenia roztworów na stężenia wyrażone w jednostkach kg/m3. Mając masę roztworu mr oraz mając podaną gęstość ρ korzystam ze wzoru ρ= mr/V, przekształcam go tak aby otrzymać V. Znając masę sacharozy korzystam ze wzoru:
Otrzymuje interesujące mnie stężenia:
C7%= (70,15 ± 4,68)
C10% = (102,95 ± 4,72)
C2%= (22,56 ± 4,61)
C5% = (48,89 ± 4,66)
C12% = ( 126,59 ± 4,73)
Niepewności pomiarowe były wyznaczone z równania różniczki zupełnej.
Na podstawie obliczonych danych rysuję wykres zależności αi (ci)(wykres nr 1). Następnie wyprowadzam równanie prostej regresji o ogólnym wzorze y= ax + b. Wyznaczam współczynniki a i b:
a=( 0,095±0,0021) [deg *
]
b= (0,082±0,126) [deg]
Po wyznaczeniu współczynnika a oraz mając dane długość rurki l=150,3mm, w której umieszczony był roztwór cukru wyznaczam α0 ze wzoru α0 =
po przekształceniu ze wzoru a=α0*l
α0= ( 0,65 ±0,014) [deg*
]
Mając wyliczone α0 możemy obliczyć stężenie nieznanego roztworu z przekształcenia wzoru prawa Biota
Cx= (116,38±0,33)[
]
wykres 1
Dyskusja wyników
Możemy uznać że ćwiczenie zostało wykonane pomyślnie, aczkolwiek otrzymany wynik α0 nie mieści się w granicy błędu tablicowego podanego w książce do I Pracowni Fizycznej prof. Andrzeja Magiery. Należy jednak uwzględnić kilka faktów, które mogły wpłynąć na dokładność wyników. Jednym z nich może przykład odczytywania kątów z przyrządu pomiarowego: ponieważ podanie kąta skręcenia płaszczyzny polaryzacji światła jest rzeczą subiektywną dla osób wykonujących pomiar mogła zaistnieć różnica co do dokładności pomiaru. Przygotowane przez nas roztwory również mogły się różnić np. poprzez dodanie zbyt małej lub zbyt dużej ilości wody lub sacharozy
Paulina Siast
Kierunek: Biologia
Gr.C1
Data ćw.11.III.2008
1