1. scharakteryzuj choroby włosow

Występowanie
Schorzenie to najczęściej rozwija się u nastolatków i młodych ludzi dorosłych, po dwudziestym roku życia
Schorzenie to może także rozwinąć się u dzieci i ludzi starszych
Kobiety częściej dotknięte są tym schorzeniem niz. mężczyźni (hipotetycznie, może to mieć Tylko 7% pacjentów całkowicie traci włosy
Schorzenie to może mieć charakter okresowy

Charakterystyka
- schorzenie jest wynikiem zaburzeń systemu immunologicznego
- system immunologiczny atakuje i niszczy własne komórki organizmu, biorąc je za "obce". Następuje wypadanie włosów
- mieszek włosowy staje się bardzo mały, włos nie wyrasta ponad skórę głowy
- schorzenie to nie jest zaraźliwe

Łysienie androgenowe kobiet
- Temu typowi łysienia często towarzyszą zaburzenia wydzielania hormonów. Najczęściej obserwuje się niedobory estrogenów, wzrost ilości progesteronu lub wzrost poziomu androgenów nadnerczowych.

Łysienie androgenowe typu męskiego
- Łysienie typu męskiego jest najczęstsza postacią łysienia i dotyczy około 60% mężczyzn powyżej 50r.ż. Ten typ łysienia, zwłaszcza jeśli łysienie rozpoczyna się już w wieku 16-20 lat często występuje rodzinnie.

Łysienie androgenowe mężczyzn
- łysienie to zależy od nadmiernej wrażliwości mieszków włosowych na androgeny
- często współistnieje łojotok skóry owłosionej głowy

W zależności od szybkości postępowania zmian wyróżniamy
- postać ciężką - rozpoczynającą się w wieku 16-18 lat i szybko postępuje
- postać średnio ciężką - rozpoczynającą się w wieku 20-23 lat
- postać lekką - rozpoczynająca się ok. 40 r.ż.

Zjawiska patologiczne dotyczące włosów można podzielić na:

- zmiany struktury włosa prowadzące do łamliwości lub zmiany wyglądu

- prowadzące do wypadania włosów czyli łysienie

- nadmierne owłosienie

 

Łysienie anagenowe

Do utraty owłosienia dochodzi wskutek nagłego zahamowania podziałów komórkowych macierzy włosa. Włos nagle staje się cieńszy, kruchy i łatwo łamie się. W tym przypadku dochodzi do wzmożonej utraty włosów już kilkanaście dni od zmian w macierzy.

 

Łysienie telogenowe

Jest to reakcja mieszka włosowego na czynnik szkodliwy polegająca na szybszym przejściu włosa z fazy aktywnego wzrosty do fazy katagenu. Po zakończeniu tero procesu znacznie zwiększa się liczba włosów telogenowych, a wzmożona utrata włosów pojawia się po 3-4 miesiącach od momentu zadziałania czynnika szkodliwego.

Wypadanie włosów w przebiegu innych chorób

Do wzmożonego wypadania włosów i łysienia może dochodzić w przebiegu różnych chorób:

- łysienie w przebiegu chorób układowych (toczeń rumieniowy)

- łysienie po chorobach zakaźnych i przebiegających z wysoką gorączką.

- łysienie w przebiegu chorób przebiegających z bliznowaceniem (figówka, liszaj płaski mieszkowy)

- łysienie w grzybicy skóry owłosionej głowy (często odwracalne)

- łysienie kiłowe (ogniskowe, rozlane, uogólnione)

- łysienie z powodu chemicznego uszkodzenia włosów (zatrucie talem, polekowe, po kosmetykach) - łysienie związane z niedoborami mikroelementów i substancji budujących włos

- mechaniczne lub fizyczne uszkodzenie włosów (trichotillomania - spowodowane wyrywaniem, lub pociąganiem np. u dziewcząt czesanych "w kucyka", popromienne rtg)

- wrodzone zaburzenia wzrostu włosa uwarunkowane genetycznie (włosy paciorkowate, włosy skręcone, włosy obrączkowate, włosy bambusowate, włosy węzłowate)

 

Zmiana wyglądu włosów

Zmiany wyglądu włosów mogą być spowodowane zaniedbaniami higienicznymi lub zbyt intensywnymi zabiegami kosmetycznymi (trwałe ondulacje, suszenie, farbowanie, rozjaśnianie). Dochodzi wówczas do rozmaitych uszkodzeń struktury włosa:

- rozszczep podłużny włosa - widełkowate rozszczepienie wolnego końca włosa

- włosy pętlicowate - na łodydze włosa pojawiają się silne skręcenia

- rozszczep węzłowaty włosa - rozwłóknienie istoty korowej włosa - w łodydze włosa pojawiają się okrągłe lub wrzecionowate rozszczepienia

- łamliwość włosów - osłabienie struktury włosa doprowadza do ułamywania się włosów blisko powierzchni skóry

 

Siwienie

Jest to zmiana zabarwienia włosa z naturalnej na srebrzysto białą bez widocznego uszkodzenia lub zaburzeń budowy włosa.

Mechanizm siwienia polega na zaburzeniach w tworzeniu się barwnika, lub braku melanocytów w macierzy włosa (np. w bielactwie). Do charakterystycznego wyglądu włosów przyczynia się także przedostawanie się do włosów pęcherzyków powietrza.

Ze względu na przebieg siwienia wyróżniamy:

- siwiznę fizjologiczną (starczą) - rozpoczynającą się zazwyczaj około 30 40r.ż.

- siwiznę przedwczesną - pojawiającą się u ludzi 20 25 letnich

- siwiznę pojawiającą się w wyniku przebycia niektórych chorób, lub u ludzi wyniszczonych

 

Nadmierny porost włosów

Nadmiernym owłosieniem nazywamy patologiczny wzrost włosów uogólniony lub ograniczony tylko do pewnych okolic w miejscach gdzie fizjologicznych występuje jedynie meszek włosowy. Stwierdza się wówczas zmiany jakościowe włosa polegające na jego zgrubieniu i wydłużeniu fazy anagenu.

Uogólnione nadmierne owłosienie jest rzadką chorobą. W zależności od przyczyny rozróżniamy postaci:

- wrodzoną - dochodzi do przerostu włosów meszkowych, tak że stają się one długie i gęste

- nabytą - nadmierne owłosienie pojawia się zwykle na skutek zaburzeń wydzielania hormonów i zaburzeń w obrębie układu nerwowego.

Ograniczone nadmierne owłosienie jest dość często spotykane. W zależności od przyczyny wyróżniamy postaci:

- wrodzoną - zwykle w okolicy lędźwiowej i miedzyłopatkowej (zwykle towarzyszy rozmaitym wadom wrodzonym np. rozszczepowi kręgosłupa)

- nabytą - pojawiającą się zwykle na skutek zaburzeń wydzielania hormonów, nadmiernej wrażliwości mieszków włosowych na androgeny rzadziej w związku z przyjmowaniem niektórych leków (wyróżniamy tu: hypertrichozę nadmierny porost włosów, oraz hirsutyzm nadmierne owłosienie skóry twarzy, tułowia i kończyn kobiet i dzieci typu owłosienia męskiego, zawsze związane z zaburzeniami hormonalnymi)

 
2. schar. choroby skory glowy ( świerzb/wszawica)

Łupież

Łupież to najbardziej znana choroba skóry głowy. Może on przybierać dwie formy: suchą i tłustą.

Łupież suchy to ten najbardziej znany, gdy widzimy pojawiające się drobinki złuszczającego się naskórka. Może to być spowodowane reakcją uczuleniową na kosmetyki, ale przyczyną może być również nieprawidłowe odżywianie czy stresujący tryb życia.

Tłusta odmiana łupieżu charakteryzuje się powstawaniem tłustych strupów na skórze głowy. Jej odmiana może być spowodowana drożdżakiem, który jest obecny na głowie każdego z nas, ale w pewnych warunkach za bardzo się rozwija.

Łojotokowe zapalenie skóry

 

Łojotokowe zapalenie skóry

Pojawia się ono najczęściej w okresie dojrzewania, ponieważ w bezpośredni sposób jest związane z występującymi w organizmie zaburzeniami hormonalnymi. Częściej występuje u mężczyzn niż u kobiet, ale nie jest to regułą. Jest to choroba przewlekła, trudna do całkowitego wyleczenia. Zwykle nawet po przeprowadzonej terapii zaleca się jeszcze stosowanie specjalnych szamponów, aby uniknąć nawrotów choroby.

 

Choroby pasożytnicze

Najgroźniejszymi ze wszystkich chorób skory głowy są choroby pasożytnicze. W czasie ich przebiegu na skórze głowy mogą pojawiać się rozległe, żółte strupy. W najgorszym przebiegu takich chorób może dojść do nadmiernego wypadania włosów a nawet wyłysienia. Leczenie natomiast polega na dokładnym dezynfekowaniu zakażonych miejsc. Należy wykazać się w tym duża ostrożnością, ponieważ bardzo łatwo można zarazić tą chorobą osoby, które są nam bliskie. W czasie przebiegu choroby należy absolutnie uniknąć korzystania przez osoby zdrowe z grzebieni i środków czystości używanych przez osobę chorą.

W każdej sytuacji, gdy czujemy swędzenie skóry głowy, łupież czy inne niepokojące nas objawy, powinniśmy się wybrać do lekarza dermatologa. Dzięki temu możemy prawidłowo zdiagnozować chorobę i wcześnie zacząć ją leczyć. Mamy wtedy większe szanse na całkowite wyleczenie.

3. schar. choroby skory glowy nieowlosionej

Łuszczyca, czyraki,
4.okresl uszkodzenia skory

5.podaj zasady prawidlowego żywienia

6.okresl wplyw zywienia na kondycje skory i wlosow

* aminokwasy siarkowe	rola budulcowa	mięso i ich przetwory, jaja, ryby, drób, a także niektóre warzywa strączkowe i nasiona
* witamina A	wspomaga wzrost	owoce i warzywa czerwone i pomarańczowe (marchewki, pomidory, papryka, melon
* witamina B6	wspomaga wzrost	płatki owsiane, otręby pszenne i soja
* witaminy z grupy B	hamują łojotok	kasza jęczmienna i gryczana, migdały, jaja, kalafior, kapusta, cebula, czosnek, brukselka, brokuł, szpinak, fasola, groch
* witamina E	funkcja odżywcza	oleje roślinne, mleko i warzywa zielonolistne
* Żelazo i cynk	wspomagają wzrost i wzmacniają	produkty pochodzenia zwierzęcego oraz szczaw, botwinka i herbata
* Miedź	sprężystość	czerwone mięso, jaja i podroby

7. omow zasady aseptyki i antyseptyki

1. sposób przygotowania materiałów (odpowiednia dezynfekcja i opakowanie)

2. prawidłowo prowadzony proces sterylizacji (właściwe ułożenie w komorze

sterylizatora, kontrola procesu sterylizacji)

3. przechowywanie (warunki, które wykluczają możliwość wtórnego

zanieczyszczenia).

8. omow sklad apteczki p.pomocy

1. rękawiczki ochronne (nitrylowe, lateksowe) - min. 5 par

2. maseczka do sztucznego oddychania (typu Pocket Mask)

3. bandaże:
   - elastyczne - min. 5 szt.
   - dziane - min. 5 szt.

4. chusta trójkątna - 2 szt.

5. folia termoizolacyjna - min. 3 szt.

6. kompresy gazowe (jałowe):
   - 1 m2 - min. 5 szt.
   - 1/2 m2 - min. 5 szt.
   - mniejsze rozmiary w kilku sztukach

7. nożyczki ratownicze (zaokrąglone końce)

8. opaski opatrunkowe dziane (codofix) - różne rozmiary

9. plaster na szpuli 5cm x 5m - 1 szt.

10. plastry z gazą

11. płyn do odkażania rąk

Warto zaznaczyć, że w składzie apteczki pierwszej pomocy nie powinny znajdować się ani środki dezynfekujące ani tym bardziej żadne lekarstwa.

9. opisz zasady pierwszej pomocy w stanach zagrozenia zycia

Do stanów zagrożenia życia zaliczamy:

1. atak serca - zawał

2. udar mózgu

3. rany

4. krwotok

5. ciało obce

6. udławienie

7. zatrucie

8. załamanie kości

9. wstrząs

10. ukąszenia

11. zaburzenia oddychania

12. omdlenie-utrata przytomności

13. udar słoneczny

14. odmrożenie

15. urazy klatki piersiowej i brzucha

16. uszkodzenie czaszkowo-rdzeniowe

17. porażenie prądem elektrycznym

18. oparzenia termiczne

19. oparzenia chemicznego

20. utonięcia

Należy jednak rozróżnić sytuację gdy poszkodowany w wypadku człowiek doznał uszkodzenia ciała, ale jego życiu nie zagraża bezpośrednio żadne niebezpieczeństwo - wymaga on pomocy i konsultacji lekarskiej, jednak jego stan jest stabilny.

Może zdarzyć się jednak taka sytuacja w której niezależnie od przyczyny dochodzi do zatrzymania czynności oddechowych i akcji serca - wówczas koncentrujemy się na ocenie świadomości człowieka i jego podstawowych funkcjach życiowych czyli oddychania i krążenia. Do takich sytuacji zaliczamy:

• atak serca

• zaburzenia oddychania

• udar mózgu

• porażenie prądem

• utrata przytomności nieznanego pochodzenia

• lub każda inna sytuacja, w której doszło do zatrzymania krążenia i oddychania

W pozostałych przypadkach udzielając pierwszej pomocy należy cały czas kontrolować stan poszkodowanego, gdyż w każdej chwili może dojść do załamania stanu ogólnego i konieczne będzie podjęcie akcji reanimacyjnej.

Co to znaczy reanimacja oddechowo-krążeniowa? Czy każdy z nas może ją wykonać i kiedy?

Sygnałem do podjęcia czynności reanimacyjnych wobec poszkodowanego człowieka jest:

• brak normalnego oddechu, ruchów klatki piersiowej, kaszlu, jakiegokolwiek znaku oddychania

• brak tętna na tętnicy szyjnej

Jeżeli tak jest, natychmiast podejmij reanimację:

ZAPAMIĘTAJ

• poszkodowany dorosły człowiek: 30 ucisków w okolicę dwóch palców poniżej mostka. Uciskamy na głębokość 4-5 centymetrów tzn. na 1/3 głębokości mostka z częstotliwością (nie ilość) 100 ucisków na minutę Po 30 uciskach wykonujemy 2 wdechy powietrza do płuc poszkodowanego.

• poszkodowane dziecko: 5 wdechów a następnie 30 ucisków jeden palce poniżej mostka, ucisk wykonujemy jedną ręką ! Częstotliwość 100 na minutę. Ucisk na głębokość 2,5-3,5 cm

• poszkodowane niemowlę: 5 wdechów, 30 ucisków dwoma palcami na wysokości jednego palca poniżej linii sutkowej. Głębokość ucisku 1,5-2,5 cm. Częstotliwość 100 ucisków na minutę.

Warunkiem prawidłowej wentylacji płuc - wdech powietrza do płuc poszkodowanego jest prawidłowe udrożnienie dróg oddechowych:

• energicznie odciągnij żuchwę do dołu (chwyć palcami obu rąk pod brodę, kciuki oprzyj o brodę i pociągnij ją ku klatce piersiowej)

• gdy żuchwa jest odsunięta ku dołowi (usta są otwarte) podciągnij z tej pozycji żuchwę ku górze (dolna warga jest wyżej niż górna)

• utrzymaj żuchwę w takiej pozycji i odegnij głowę do tyłu

tak udrożnione drogi oddechowe przyjmą wdychane przez ciebie powietrze co bezpośrednio przełoży się na efektywną akcję reanimacyjną.

Zapamiętaj też: niedrożność dróg oddechowych może być spowodowana ciałem obcym: krwią, śluzem, wymiocinami, sztucznym uzębieniem. Wówczas przed przystąpieniem do udrożnienia dróg oddechowych należy usunąć mechanicznie (palcem owiniętym chusteczką) ciało obce. Głowę należy ułożyć wówczas na bok, kącik ust (ten bliżej podłoża) odciągnąć ku dołowi aby ułatwić spłynięcie wydzielin na zewnątrz.

W każdym przypadku co czwarty cykl reanimacyjny (uciski, wdech) sprawdzamy tętno i oddech.

W sytuacji powrotu czynności oddechowo-krążeniowej zaprzestajemy czynności reanimacyjnej. Jeżeli poszkodowany jest nieprzytomny a nadal oczekujemy na przybycie lekarza, chorego należy ułożyć w pozycji bezpiecznej.

POZYCJA BEZPIECZNA:

• człowiek leży na brzuchu, głowa odgięta ku tyłowi ciała, przekręcona na bok (załóżmy że w lewą stronę)

• pod policzek podłóż rękę poszkodowanego (zapobiegnie to odwracaniu głowy) w naszym przypadku jest to lewy policzek i lewa ręka

• prawą kończynę górną ułóż zgiętą w stawie łokciowym, wysuń ją do tyłu - zapobiegnie to przewróceniu się ciała poszkodowanego na plecy

• kończyna dolna po stronie twarzy ( w naszym przypadku lewa) zgięta w kolanie i wysunięta ku przodowi

• druga kończyna (prawa) wyprostowana

unieś je do góry

uciśnij kończynę nad raną, dłonią lub materiałem- zatamujesz krwotok

krwotok wewnętrzny:

gdy chory blednie, jest zlany potem, staje się apatyczny - prawdopodobnie uraz spowodował

krwotok wewnętrzny. Jedyne co można wówczas zrobić to niezwłocznie wezwać pomoc i obłożyć miejsce urazu lodem

10. scharakteryzuj choroby zawodowe fryzjera i jak im zapobiegac
Astma - pyły, alkiery,
Wypryski kontaktowe - uczulenia

a teraz takie hasla ktore spisalam z zeszytu Aski.S. :

zapalenie mieszkow wlosowych(figówka)

Zapalenie mieszków włosowych jest jest to powierzchniowe lub głębokie zakażenie mieszków włosowych bakteriami, które wnikają z zewnątrz przez mieszek włosa i ujścia przyległych do włosów gruczołów łojowych. Szczególne podatne na powstawanie stanu zapalnego mieszków włosowych są miejsca ocierane przez odzież jak kark i plecy. Ograniczone zapalenie mieszka włosa nazywamy folliculitis, jeśli towarzyszy jemu odczyn zapalny otaczającej skóry to wówczas zmiany takie określamy jako perifolliculitis. W przypadku kiedy stan zapalny przekracza wielkość wiśnia a zmiany są głębokie i dotyczą również tkanki około mieszkowej wówczas stan taki określany jest jako furunculus, potocznie jako czyrak. 

Etiologia

Zakażenie jest przede wszystkim wywołane przez gronkowiec złocisty (Staphylococcus aureus). Zapalenie mieszków włosowych występuje najczęściej na twarzy i kończynach.

Objawy

Zapalenie mieszka włosowego występuje w postaci powierzchniowej krosty lub zapalnego guzka otaczającego włos. Zakażone włosy dają się łatwo usunąć, ale istnieje skłonność do tworzenia nowych zmian. Zapalenie mieszków włosowych może stać sie procesem przewlekłym w okolicach, gdzie mieszki włosowe są położone głęboko w skórze np w obrębie owłosionej skóry brody (figówka brody- sycosis barbae).

Czyrak występuje jako ostro ograniczony, tkliwe uciskowo okołomieszkowe zapalny guzek najczęściej umiejscowiony na szyi, klatce piersiowej, twarzy i pośladkach. Pierwotny guzek przeistacza się w krostę o średnicy 5-30mm z centralną martwicą, która oddziela się w postaci czopa martwiczego, ropnego. Zmiany te mogą mieć charakter nawrotowy (czyraczność-furunculosis).

Czyraki gromadne (carbunculi) to zgrupowanie czyraków z szerzeniem się zakażenia w tkance podskórnej w skutek czego dochodzi do głębokiego zropienia tkanek głębiej połóżonych z pozostawieniem dużej blizny. Czyraki gromadne najczęściej są spotykane u mężczyzn przeważnie w okolicy karku, rozwijają się wolniej niż czyraki pojedyncze, może im towarzyszyć gorączka i krańcowe wyczerpanie. Częściej występują u osób z cukrzycą, wyniszczonych, w pdeszłym wieku.

Zapobieganie

Najlepszym sposobem zapobiegania czyrakom jest zachowanie czystości ciała. Osoby korzystające z kąpieli i często zmieniające bieliznę rzadko chorują na czyraczność. Zaleca się używanie mydeł zawierających środki o działaniu dezynfekującym.

Czyrak (łac. furunculus) - ropne zapalenie okołomieszkowe z wytworzeniem czopa martwiczego, ma postać z początku guzka, potem krosty, spowodowane zakażeniem gronkowcowym. W przypadku mnogich czyraków stosuje się termin czyraczność, inaczej zespół Joba (łac. furunculosis). Wystąpienie licznych czyraków, które znajdują się blisko i łączą się w jedną zmianę nosi nazwę karbunkuła (łac. carbunculus) lub czyraka gromadnego albo inaczej mnogiego. Karbunkuł najczęściej występuje na karku.

Ewolucja zmian jest następująca: początkowo tworzy się naciek zapalny w otoczeniu mieszka włosowego i drobny sinoczerwony guzek. Po upływie kilku dni na szczycie guzka powstaje krosta, pod którą wytwarza się martwica. Następnych kilka dni przynosi samoistne pęknięcie krosty i ewakuację mas martwiczych. Ubytek powstały po oddzieleniu się mas martwiczych goi się zwykle z pozostawieniem niewielkiej blizny.

Z objawów podmiotowych występuje duża bolesność w okresie tworzenia się czyraka.

Róża (łac. erysipelas, z gr. ερυθροσ = "czerwony" + πέλλα = "skóra") - choroba skóry wywołana przez paciorkowce. Jest ostrym stanem zapalnym skóry i tkanki podskórnej charakteryzującym się wysoką temperaturą ciała, nagłym początkiem i szybkim przebiegiem. Róża może powodować poważne zaburzenia ogólnoustrojowe.

Czynnikiem chorobotwórczym wywołującym różę są paciorkowce Streptococcus pyogenes. Zakażenie następuje w wyniku urazu mechanicznego bądź upośledzenia krążenia, bądź też bakterie przedostają się do skóry z wewnątrzustrojowych ognisk zakaźnych.

Zmiany skórne polegają na obrzęku i ostrym stanie zapalnym skóry i tkanki podskórnej, zawsze są wyraźnie odgraniczone od reszty skóry. Kształt ogniska jest nieregularny, skóra jest wygładzona, napięta, lśniąca, nadmiernie ocieplona i zaczerwieniona. W wyniku gromadzenia się płynu wysiękowego w warstwie brodawkowej może dojść do oddzielenia się naskórka i powstaniu pęcherzy (róża pęcherzowa, erysipelas bullosum). Rzadko dołączają się objawy krwotoczne (róża krwotoczna, erysipelas haemorrhagicum), a w ciężkich przypadkach może dojść do martwicy i zgorzeli (róża zgorzelinowa, erysipelas gangraenosum). Najczęstszym umiejscowieniem zmian jest twarz, a punktem wyjścia są błony śluzowe nosa i jamy ustnej. Również kończyny (głównie dolne) stanowią bardzo częstą lokalizację zmian. Mogą być zajęte tylko dłonie lub stopy, z oszczędzeniem innych okolic skóry. W dalszym stadium choroby zmiany skórne obecne są w skórze pośladków, szyi lub twarzy. Choroba często nawraca, ponieważ nie pozostawia uodpornienia. Może powodować poważne zaburzenia ogólnoustrojowe.

Początek choroby jest nagły. Wystąpieniu zmian na skórze towarzyszą dreszcze i wysoka gorączka (40°-41°C), róża może jednak przebiegać także bez tych objawów. Okoliczne węzły chłonne są powiększone i obrzęknięte.

Liszajec (łac. impetigo contagiosa - liszajec zakaźny) - zakaźna choroba powierzchownych warstw skóry występująca najczęściej u dzieci w wieku 2-6 lat. Osoby uprawiające sporty kontaktowe takie jak rugby, futbol amerykański, lub zapasy są także podatne, bez względu na wiek. Wywoływany głównie przez bakterie Staphylococcus aureus i czasami Streptococcus pyogenes^[1].

Niesztowica jest chorobą, która często dotyka osoby o niskim statusie społecznym - osoby bezdomne, narkomanów, ale też samotne osoby starsze. Wynika to z faktu małej dbałości o higienę osobistą u tych osób, co jest czynnikiem ryzyka rozwinięcia się objawów choroby. Nie bez znaczenia pozostaje również wyniszczenie, niedożywienie i przewlekłe choroby współistniejące.

Różyca (łac. rhusiopathia suum lub łac. erysipelas suum, erysipeloid) - groźna dla ludzi, zakaźna i zaraźliwa bakteryjna choroba świń o przebiegu ostrym lub przewlekłym. Występuje na całym świecie. Powodowana przez Erysipelothrix rhusiopathiae, włoskowiec różycy (regularna Gram dodatnia pałeczka). Zakażenie występuje przez uszkodzenie skóry i drogą pokarmową (zanieczyszczona pasza).

Okres inkubacji choroby wynosi 3-4 (2-7) dni. Możemy wyróżnić trzy postacie choroby:

• Postać posocznicowa

• Postać pokrzywkowa

• Postać przewlekła

Lekiem z wyboru jest penicylina krystaliczna lub prokainowa. Dawki wahają się od 1,2-2,4 mln jednostek w różycy skóry do 20 mln j. w postaci posocznicowej. Alternatywnie można stosować cyprofloksacynę lub doksycyklinę.

Borelioza (choroba z Lyme, krętkowica kleszczowa, łac. borreliosis, ang. Lyme disease, Lyme borreliosis) - wielonarządowa choroba zakaźna wywoływana przez bakterie należące do krętków: Borrelia burgdorferi, Borrelia garinii, Borrelia afzelii, Borrelia japonica, przenoszona na człowieka i niektóre zwierzęta przez kleszcze z rodzaju Ixodes.

wyprzenie bakteryjne

To stan zapalny skóry niemowląt zlokalizowany głównie w obrębie fałdów pachwinowych, pachowych, miedzypośladkowych, wyraźnie odgraniczony od otoczenia i wykazujący dużą skłonność do sączenia.

Zmiany chorobowe mają postać rumieniowo - wysiękową, którym towarzyszą liczne popękania i nadżerki.

Leczenie polega na stosowaniu okładów wysuszających, kremów, maści i aerozoli zawierających antybiotyki i środki odkażające.

grzybica drozdzakowata - to nieprzyjemnie pachnące, swędzące wilgotne zmiany w fałdach skóry: pod biustem, w pachwinach, między pośladkami. Wyprzenia są szczególnie częste u osób otyłych i noszących syntetyczną, nieprzepuszczającą powietrza bieliznę.

Grzyby pleśniakowate (Mucora-ceae) - z klasy sprzężniaków wywołują chorobę podobną do gruźlicy - grzybicę pleśniową płuc. Kropidlaki (Aspergillus)-grupa grzybów zawierająca w sobie wiele gatunków. Niektóre z nich są chorobotwórcze. Zdolne są do głębokich zakażeń tkanek. Wydzielają toksyny powodują nowotwory złośliwe. Wywołują grzybicę kropidlakową, która najczęściej atakuje płuca Geotrychoza - choroba, którą wywołują grzyby atakujące błony śluzowe. Towarzyszą takim chorobom jak zapalenie ucha i zapalenie zatok.

a ad. do punktu 4 to:
Nadżerka to ubytek naskórka powstający w wyniku jego zniszczenia. Przeczos to linijny ubytek w skórze uprzednio niezmienionej powstający najczęściej pod wpływem drapania.

Przeczos powstaje w wyniku mechanicznych urazów takich jak np. drapanie. Przeczosy są charakterystyczne dla stanów chorobowych przebiegających z nasilonym świądem, takich jak: nasilona żółtaczka, świerzb, wszawica czy atopowe zapalenie skóry.

Łuska to złuszczająca się warstwa rogowa skóry.

Strup powstaje w wyniku zasychania na powierzchni skóry płynu wysiękowego, krwi albo treści ropnej.

pękniecie - Zdrowa skóra stóp jest wytrzymała, gładka i skutecznie chroni nas przed wpływami czynników zewnętrznych. Jednak, gdy skóra wysusza się, twardnieje i traci swoją elastyczność, wówczas mogą powstawać bolesne pęknięcia

Blizna powstaje w następstwie uszkodzenia skóry właściwej i zastąpienia jej tkanką łączną włóknistą.

Twardzina (łac. scleroderma, czyli "twarda skóra") jest to przewlekła choroba autoimmunologiczna. Chorują na nią głównie kobiety w wieku od 30 do 50 lat. pojawiają się Wtedy objawy, które mogą trwać przez kilkadziesiąt lat. Częstość występowania twardziny nie jest może zbyt duża - 30 chorych na 100 tys. - ale ujmując ją w liczbach bezwzględnych, okazuje się, że "twardą skórą" jest dotkniętych około 12 tys. osób w Polsce. Kobiety chorują 3-4 razy częściej od mężczyzn.
Najbardziej widocznym objawem twardziny jest stwardnienie i pogrubienie skóry, jednak największe znaczenie mają zmiany w małych naczyniach krwionośnych doprowadzające do włóknienia i uszkodzenia narządów wewnętrznych.

Liszaj rumieniowaty jest chorobą, która występuje w dwóch odmianach. Jedna, odmiana ogniskowa, odznacza się łagodnym i przewlekłym przebiegiem, a zmiany chorobowe zajmują tylko skórę i błonę śluzową. Druga, odmiana narządowa, ma charakter ciężkiej i przewlekłej choroby ze zmianami w skórze i narządach wewnętrznych.

Tatuaż - dowolny znak graficzny na skórze powstały w wyniku trwałego wszczepienia za pomocą specjalnej igły barwnika pod skórę. W Polsce tatuaż mogą sobie zrobić osoby, które ukończyły 18 rok życia. Przed ukończeniem 18 roku życia tatuaż można zrobić jedynie po wyrażeniu zgody przez opiekunów prawnych.

---