O Rodach, ich strojach i odgrywaniu… Część tych informacji możecie znaleźć też gdzie indziej, nam zależało na zebraniu ich wraz z ilustracjami…

Biora
„Porządek i dyscyplina są gwarancją zwycięstwa” Gustaw Are Biora

Co najbardziej szanuje?: porządek i hierarchię;
Czego nie zniesie?: chaosu i braku dyscypliny;
Jakie rozwiązanie preferuje?: logiczne i zamykające kwestię;
Kilka słów: Miejsce Bjorninga na świecie jest z góry oznaczone. W każdej sytuacji ustala więc, jaki jest porządek działań i kto stoi najwyżej w hierarchii. Jeżeli uzna, że to on, będzie podejmował decyzje i oczekiwał ich realizacji od innych. Jeżeli stwierdzi, że ktoś jest od niego ważniejszy, podporządkuje się decyzjom tej osoby. Będzie starać się wykazać siłą charakteru i kompetencją.

Stroje
„Równości nie znajdziesz tam, gdzie podkreślają różnice” bjorskie przysłowie

Biora wybierają zwykle ciemne kolory: czarny, granatowy, ciemnozielony i brąz. Wybierają stroje proste i wygodne. Mężczyźni noszą szerokie spodnie przewiązane pasem, na to koszule i kubraki. Kobiety zwykle wybierają proste suknie bez ramion, pod które wkładają koszule. Często zdarza się, że wybierają spódnice kamizelki. W podróży noszą płaszcze, często zaniedbując nakrycia głowy, używając tylko kaptura. W stroju i postawie Biora starają się oddać swe miejsce we wspólnocie. Łatwo odróżnić żołnierza od polityka. Ten pierwszy będzie miał przy boku broń, zwykle nosił zbroję i stał pewnie. Urzędnik czy dyplomata na widocznym miejscu umieści znak swego urzędu: wisior lub sygnet.

Dyplomaci
„Prawo uczy porządku” Z Litanii Saloma

Większość dyplomatów Biora to wysokiej rangi urzędnicy Rodu. Wiedzą dobrze, że ich pozycja jest niższa niż wojskowych dowódców, są więc uprzejmi i pewni, ale potrafią się wycofać, gdy do głosu dochodzi ktoś o wyższej pozycji. Argumentują spokojnie i logicznie, nie unosząc się przy tym tak jak Lajonici. Rzadko rozkazują, raczej przekazują polecenia władców. Są cierpliwi, ale nieustępliwi.

Żołnierze
„Armia uczy dyscypliny” bjorskie uzupełnienie Litanii

Biora rządzi armia i większość polityki baronii jest jej podporządkowana. Każdy członek tego Rodu, który służy w armii, jest dumny z tego powodu. Żołnierz dla Niedźwiedzi jest synonimem człowieka zdyscyplinowanego i pewnego siebie. Gdy trzeba, żaden z nich się nie podda. Nie zawaha się też przy wypełnianiu rozkazów. Bjorska armia zasłużyła sobie na opinię najlepszych sił zbrojnych Imperium.

Władcy
„Umysł człowieka sprawdza się na wojnie, serce w czas pokoju” baron Albrecht Koss Biora

Przywódcy Biora rzadko dochodzą do zaszczytów dzięki urodzeniu. Zwykle awansują dzięki zasługom, inteligencji i zdobytym znajomościom. Oczywiście, wielu z nich dziedziczy wielkie fortuny i klientów po swych przodkach. Są jednak pewni, że ich kompetencje zostaną sprawdzone. Dlatego starają się zdobyć szacunek swą rozwagą i sprawiedliwością.
Laion

„Wszystko jest Grą” lajonickie przysłowie

Co najbardziej szanuje?: spryt i zdolność kierowania ludźmi;
Czego nie zniesie?: braku wychowania;
Jakie rozwiązanie preferuje?: subtelne i skuteczne;
Kilka słów: Lajonita zawsze zachowuje się w sposób właściwy dla swego stanu i rozważa, czy dane działanie jest zgodne z zasadami dworu. Swe obowiązki wykonuje z poświęceniem, energicznie, choć często zapał jest udawany. Lajonita w każdej sytuacji bierze udział w Grze. Ocenia zyski i straty. Stara się nie dać wmanewrować w uchybienie etykiecie i honorowi. W końcu szuka sposobu, by na danej sytuacji jak najwięcej zyskać.

Stroje
„By oddzielić błoto od diamentu bogowie nadali im odmienny wygląd” księżna Maria de Combrai de Laion

Spośród kolorów Lajonici wybierają najczęściej zółć, pomarańcz i czerwień, często zdobiąc swe stroje polerowanymi szkiełkami, czapki piórami a palce pierścieniami. Mężczyźni wkładają barwne kubraki i modne w danym księstwie spodnie, kobiety suknie, długie, choć często z dużym dekoltem. Czasem pojawia się moda na bufiaste rękawy i ozdobne nakrycia głowy. Zasadą jest, ze im więcej ozdób, tym lepiej.
Lajonici z Dworu Avignionet wybierają częściej stroje proste, nawiązując do mody bjorskiej i żołnierskiej. Ci z Montsegur czasem sięgną po ciepłe brązy i srebrne ozdoby. Combrai to klasyka, choć oszczędna jeśli chodzi o dodatki.

Dyplomaci
„Dwór jest Grą” Lajonickie przysłowie

Lajoniccy dyplomaci są mistrzami intryg i podstępów, które da się ukryć za maską honoru. Są pewni siebie, butni, nieustępliwi. Gdy tylko widzą okazje, korzystają z niej. Starają się wygrać, zyskać kosztem innych. Najpierw na rzecz swego Dworu, zaraz potem siebie. Mówią z pasję, nigdy nie trzymają się z boku. Odwołują się do uczuć innych. Nie boją się powołać na swoja pozycję i rozkazywać tym, których uważają za niżej postawionych.

Żołnierze
„Wojna jest Grą” Lajonickie przysłowie
„Wojna to rzecz bez przyszłości i bez perspektyw” lord Nicolas le Fay

Być oficerem to szansa, by zrobić wielka karierę. Dlatego wielu spośród lajonickiej szlachty szkoli się w rozkazywaniu i podstawach strategii. Mają dawać podwładnym przykład. Jeśli dobrze spełnią swoja rolę, na wojskowych sukcesach zrobią dworską karierę. Głównie na tym im zależy. Żołnierze zawsze będą walczyć i ginąć. Mieć piękną, oficerską kartę w życiorysie i być znanym szermierzem to potężny atutu dla każdego Lajonity.

Władcy
„Nie mów całej prawdy ani pełnego kłamstwa;
Broń honoru swego i rodziny;
Graj swoją rolę jak najlepiej;
Nie zdradzaj swych celów;
Ustąp, by wygrać.” Zasady Gry

Laion władają mistrzowie Gry oraz ludzie urodzeni wśród arystokracji. Ci pierwsi opanowali sztukę rządzenia manipulując innymi. Ci drudzy uczą się od dziecka, co znaczy być przywódcą. Jedni i drudzy są chłodni, opanowani i bezwzględni. Nie muszą się przed nikim wykazywać ani popisywać. Szlachetna krew płynie w ich żyłach. Urodzili się by rządzić. Czasem tylko musieli innych o tym uświadomić.

Realm

„Czasem by wygrać, starczy wroga przeczekać” Amelia Cueoraela na pogrzebie Rudolfa Byka Biora. On miał 70 lat. Ona 230.

Co najbardziej szanuje?: wolność i odwagę;
Czego nie zniesie?: tchórzostwa i bierności;
Jakie rozwiązanie preferuje?: pomysłowe i ryzykowne;
Kilka słów: Półelfy są pełne pasji i emocji. Nie poddają się. Nie rezygnują z wyznaczonego celu. Są gotowe zaryzykować wszystko, jeśli tylko uznają swą misję za wystarczająco ważną. Jeżeli Realmita da słowo, można być pewnym, że poruszy cały świat, byleby go dotrzymać. Jednocześnie musi się kryć z tym, kim jest. Większość ludzi na widok elfich cech zareaguje wrogością. Dlatego w Realmitach jest też sporo goryczy.

Stroje
„Jeżeli nie mogę w czymś jeździć konno, nie jest to ubranie” Marthin Vohesai

Realmici gustują w zieleni, błękicie, bieli i fiolecie. Te dwie ostatnie barwy pojawiają się głównie w ich tradycyjnych strojach i kobiecych sukniach. Mężczyźni z Realmu noszą szerokie spodnie przewiązane pasem i jasne koszule. Używają też często elementów bjorskiego munduru, jeśli służyli w armii. Kobiety zwykle wybierają proste suknie bez ramion, pod które wkładają koszule. Dziś często zdarza się, że wolą męskie stroje. Obydwie płci lubią płaszcze. Nieraz zobaczysz Realmitę w kapturze, który często kryje elfie rysy..

Dyplomaci
„Intrygę najlepiej zacząć pleść zanim przeciwnik się urodzi. Jeszcze lepiej nie musieć tego robić” Eseniale Somonetaela
„Ja? Ja mam samych przyjaciół” Elżbieta Leatesai

Półlelfi dyplomaci mają czas i cierpliwość, której brakuje innym Rodom. Nie muszą się spieszyć. Chętnie wysłuchają wszystkich. Lubią robić sobie przyjaciół. Zyskiwać od ludzi przysługi. Wiedzą, że „uprzejmość nie boli” a „cierpliwość to ziarno zwycięstwa”. Czasem opowiedzą historię lub uraczą kogoś przysłowiem. Chętnie też pomogą. Zawsze maja jednak w pamięci interes swojego Rodu.

Żołnierze
„Wróg bez broni to wróg bezbronny” i „Jak nie przekręcisz, to się nie liczy” dwa przysłowia najlepiej oddające Realmicki styl walki

Realmici mają dużo czasu na poznanie sztuk walki. Stąd nieraz posługują się egzotyczną bronią, na przykład elficką włócznią. Lubią się popisywać swym mistrzostwem. Są odważni, pewni siebie i swych umiejętności. Szaleńczo przywiązani do sprawy swego Rodu. Znają taktyki Biora, potrafią przejrzeć intrygi Lajonitów. W walce wykorzystują każdą przewagę, jaką potrafią zdobyć.

Regalia

„To zbyt proste.” adept w obliczu problemu.

Co najbardziej szanuje?: władzę i potęgę;
Czego nie zniesie?: nieuctwa i braku szacunku;
Jakie rozwiązanie preferuje?: niekonwencjonalne i korzystne dla siebie;
Kilka słów: Umysł Regality działa pokrętnie. Przyzwyczajony jest do abstrakcyjnych zasad rządzących magicznym społeczeństwem. Szuka rozwiązania nieoczywistego. W świecie pełnym nadprzyrodzonych zagrożeń trzeba być podejrzliwym i starać się przejrzeć i przechytrzyć wroga. Regalita lojalny jest tylko wobec swego Rodu. Nigdy do końca nie zaufa innym, ale uczciwie ostrzega ich, by nie ufali w pełni jemu. Taka jest zasada świata, w którym Mrok może pochłonąć każdego, kto nie zachowa ostrożności.

Stroje
„Gwiazdy, księżyce, koła i trójkąty - czy coś znaczą? Mówią, że jestem magiem!” Gerasime Polisator

Magowie, niezależnie od płci, ubierają się tak, by pokazać swój status. Wybierają drogie materie i odważne zestawienia kolorystyczne. Obwieszają się klejnotami i amuletami. Często zdobią swe stroje motywem gwiazd i księżyca. Zasadą jest, że im wyższy status, tym oszczędniejszy styl a kolory ciemniejsze. Rektor, profesorowie czy ostatni żyjący Hanzaci w stroju nie różnią się od zwykłych ludzi. Nie muszą.
Regalici nie posiadający Talentu ubierają się zwykle w stroje jednego koloru, obszyte kontrastującą nicią - czerwone lub białe ze złotem czy czarne ze srebrem. Mężczyźni noszą wygodne spodnie i koszule z krótkimi ramionami, kobiety jednoczęściowe suknie, czasem zdobione szkiełkami czy kryształkami.

Adepci - mistrzowie magii
„Kraj, Magia, Uczelnia.” napis nad bramą Collegium Magicum

Rzemiosłem Adepta jest magia. Dzięki niej radzi sobie z problemami. Na każdym kroku pokazuje, że jest w stanie ją przywołać. Jego gesty, słowa i ubiór mają przypominać, że jest lepszy od innych ludzi. Uważa, że muszą się go bać, by szanować. Sądzi, że strach czyni bezpiecznym przed brutalnością plebsu i intrygami szlachty. Większość Adeptów ma też bardzo wysokie o sobie mniemanie.
W społeczeństwie Imperium ludzie obdarzeni magicznym talentem pełnią doniosłą rolę. Niezwykłe kompetencje zawsze czyniły ich potrzebnymi. Czy to jako doradcy władców czy, twórcy specjalistycznych magicznych urządzeń dla bogaczy, czy w końcu jako wsparcie dla militarnych planów ambitnych generałów, zawsze okazywali się niezwykle przydatni. Teraz zaś są niezbędni.

Potomkowie Regalii
„Odniesienie zwycięstwa, gdy jest ono oczywiste, nie jest sztuką. Dostrzeżenie słońca nie dowodzi bystrości wzroku, a usłyszenie grzmotu - dobrego słuchu.” Agaton Amonos, szef straży Collegium Magicum

Nie każdy służący Regalii człowiek jest adeptem. Dzieci magów nie posaidajace Talentu, żołnierze chroniący czarowników czy inni ludzie, którzy przysięgli kiedyś wierność Radzie Hanzathów, często określani są mianem Potomków Regalii, broniących jej interesów u boku magów lub w ich zastępstwie.
Potomek służy Regalii. Nie ma dla niego nic ważniejszego niż Ojczyzna. Chętnie odda za nią życie, Będzie jednak działał rozważnie. Od niego zależy wszak bezpieczeństwo magów. W pierwszej kolejność szuka zagrożeń nadprzyrodzonych, dopiero potem sięga po zwykłą broń.

Eksperymenty
„Kim byli moi rodzice? Nie wiem. To kim jestem zawdzięczam Regalii.” Poliksena Eratene

Trzy tysiące lat istnienia Regalii udowodniły jedno: magowie to nie są sympatyczni ludzie. Obcowanie ze straszliwymi mocami i własne niezwykłe zdolności czynią ich aroganckimi, pysznymi a często po prostu szalonymi. Przekonanie o wyższości nad zwykłymi ludźmi przekonało wielu, że mogą badać granice człowieczeństwa. Wykorzystując do tego celu słabszych śmiertelników. Przez wieki Regalici sprawdzali, czy można ludzką krew mieszać z tą pochodzącą od innych ras, jakie są granice podatności płodu na magię i mikstury oraz czy można oddziaływać na ludzką duszę.
Dzieci zrodzone z takich eksperymentów nie znają innej rodziny niż Regalia. Są kształcone w panowaniu nad swymi nadprzyrodzonymi zdolnościami w służbie magów. Boją się adeptów i szanują ich. Wiedzą że są odmieńcami a ich zdolności mogą ściągnąć na nich śmierć z ręki zwykłych ludzi. W wielu budzi to pogardę dla słabości człowieka i fanatyczne oddanie Regalii. Są jednak i tacy, którzy się buntują.

Górskie Klany

„Życie jest jak woda. Wnika w głąb przez pęknięcia, niedoskonałości i skazy.” Księga Proroków, Zwoj Śmierci

Co najbardziej szanuje: tradycję;
Czego nie zniesie: oszustwa i manipulacji;
Jakie rozwiązanie preferuje: bezpośrednie i uczciwe;
Kilka słów: Górale działają często pod wpływem impulsu. Realizują swe potrzeby, gdy tylko mogą. Mają mało cierpliwości dla etykiety i wszelkich zasad, które nie pozwalają im działać. Gdy w grę wchodzą Wzgórza, Klany, Elfy lub magia, stają się poważni i skupieni, często zaskakując zupełnie towarzyszy.

Stroje
„Ufam tym, którzy ufają mi” Przysłowie Górskich Klanów
„Nie ukrywamy tego, kim jesteśmy. Ukrywa się ten, kto się boi.” Przysłowie Górskich Klanów
Stroje Górali niezwykle wyraźnie podkreślają ich przynależność do Rodu. Mężczyźni z Górskich Klanów nie noszą bowiem spodni, tylko sięgające kolan spódniczki w kratę, często zdobione futrem zwierząt przynoszących szczęście: zajęcy i borsuków. Wkładają tez luźne, zwykle białe, koszule i wysokie, wygodne buty. W czas niepogody i przy oficjalnych spotkaniach noszą też, przerzucony przez ramię, kraciasty pas materiału z owczej wełny, który może posłużyć tak za opończę jak i pas herbowy, Nieodłącznym towarzyszem Górala jest broń: miecz, topór a nawet maczuga. Kobiety Gorskich Klanów mogą dziś nosić się jak mężczyźni, czasem na koszulę zakładając wyszywaną kamizelkę, albo wybrać proste suknie. Niezależnie od płci lud Wzgórz chętnie nosi biżuterię, zwłaszcza metalową, oraz tatuaże i malunki na skórze.

Wojownicy
„Żyjąc dzisiaj pokonałeś wczorajszego siebie. Nie ma większego zwycięstwa.” Alasdiar MacIvor

Wojownicy Górskich Klanów to uosobienie wszystkich cech przypisywanych Góralom. Są gwałtowni, łatwo ulegają emocjom. Kochają szczerze i nienawidzą z pasją. Nie boja się śmierci, bo ta zapewni im powrót do Wzgórz. Szanują rodzinę. Są gotowi walczyć z przedstawicielem wrogiego Klanu, jeśli jest po temu okazja. Z równą łatwością sprzymierzą się z nim jednak, jeśli istnieje potrzeba.

Bardowie
„Wzgórza nigdy nie są daleko, Zawsze żyją w nas.” Brigid O'Eisin

Bard jest głosem Wzgórz. Jego celem jest strzeżenie ich ścieżek. W tym celu stara się pełnić rolę rozjemcy między Klanami. W interesie Wzgórz jest pokonanie Elfów oraz uczynienie Górali jednością. Walka z Mrokiem i Demonami. Obrona tradycji oraz opiewanie w pieśniach czynów bohaterów jest tym, co bard robi z największą przyjemnością.
Bard jest nietykalny i ma obowiązek podróżować miedzy Klanami. Oprócz wymarłych już niemal druidów, nie ma ludzi otaczanych większym szacunkiem wśród Górali. Inne Rody zupełnie jednak nie pojmują roli Bardów. Lekceważąc ich nieświadomie prowokują Klany.

---