Egzamin Strzelecki


Pytania egzaminacyjne - szk. ofic. specjalizacja ochronna




  1. Podaj podstawę prawną dopuszczającą użycie broni palnej przez f-sza sw oraz wymień przypadki, w których dopuszczalne jest użycie broni wobec osadzonych oraz innych osób.

Przypadki użycia broni palnej określone są w art. 20 ustawy o Służbie Więziennej z dnia 26.04.1996 r.:

Jeżeli środki przymusu bezpośredniego wymienione w art. 19 ust. 1 są niewystarczające lub ich użycie ze względu na okoliczności danego zdarzenia nie jest możliwe, f-sz ma prawo użycia broni palnej lub psa służbowego wyłącznie:

1/ w celu odparcia bezpośredniego zamachu na życie, zdrowie lub wolność funkcjonariusza albo innej osoby oraz w celu przeciwdziałania czynnościom zmierzającym bezpośrednio do takiego zamachu;

2/ przeciwko osobie nie podporządkowującej się wezwaniu do natychmiastowego porzucenia broni palnej lub innego niebezpiecznego narzędzia, których użycie zagrozić może życiu lub zdrowiu f-sza albo innej osoby;

3/ przeciwko osobie, która usiłuje bezprawnie, przemocą odebrać broń palną funkcjonariuszowi lub innej osobie uprawnionej do posiadania broni palnej;

4/ w celu odparcia niebezpiecznego, bezpośredniego zamachu na obiekty zakładu karnego lub aresztu śledczego;

5/ w celu udaremnienia ucieczki osoby pozbawionej wolności z zakładu karnego zamkniętego lub aresztu śledczego;

6/ w celu odparcia bezpośredniego zamachu na konwój ochraniający osoby, broń palną, amunicję, dokumenty zawierające wiadomości stanowiące tajemnicę państwową, pieniądze lub inne przedmioty wartościowe;

7/ w celu udaremnienia ucieczki konwojowanej lub dozorowanej osoby pozbawionej wolności, jeśli:

a/ pozbawienie wolności nastąpiło w związku z podejrzeniem lub stwierdzeniem popełnienia przestępstw: zabójstwa, rozboju, kradzieży rozbójniczej, wymuszenia rozbójniczego, umyślnego ciężkiego uszkodzenia ciała, zgwałcenia ze szczególnym okrucieństwem, podpalenia lub umyślnego sprowadzenia w inny sposób niebezpieczeństwa powszechnego dla życia lub zdrowia, lub

b/ istnieje uzasadnione podejrzenie, że osoba pozbawiona wolności może użyć broni palnej, materiałów wybuchowych lub innego niebezpiecznego narzędzia;

8/ w pościgu za osobą, wobec której użycie broni było dopuszczalne w przypadkach określonych w pkt 1 - 3 oraz 5 - 7.

Podstawy prawne regulujące użycie broni palnej w SW to:

Art. 21 ustawy o SW z dn.26.04.96 r.;

ust.1. Stosowanie środków przymusu bezpośredniego, użycie broni palnej lub psa służbowego powinno być :

1/ odpowiednie do stopnia zagrożenia,

2/ następować po uprzednim ostrzeżeniu o ich użyciu i

3/ w sposób wyrządzający możliwie najmniejszą szkodę osobie, względem której je zastosowano, oraz

4/ nie może zmierzać do pozbawienia jej życia, a także

5/ narażać na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia innych osób.

ust. 2. Ostrzeżenia przewidzianego w ust. 1 nie stosuje się, jeżeli zwłoka w stosowaniu środka przymusu bezpośredniego, użyciu broni palnej lub psa służbowego grozi bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia f-sza lub innej osoby albo zrealizowaniem działań, o których mowa w art. 20 pkt 1 - 3 i 6.

Rozporządzenie RM z dn. 20.11.96 r.:

§ 2 ust. 1. Funkcjonariusze mogą stosować środki przymusu bezpośredniego w przypadkach określonych w art. 19 ust. 2, 3 i 5 ustawy (o SW), a broń palną lub psa służbowego w przypadkach określonych w art. 20 ustawy (o SW);

ust. 3. Funkcjonariusze mogą stosować wyłącznie znajdujące się na wyposażeniu Służby Więziennej środki przymusu bezpośredniego, broń palną oraz psa służbowego.

§ 27ust. 1. Decydując o użyciu broni palnej lub psa służbowego, f-sz jest obowiązany postępować ze szczególną rozwagą, traktując broń palną oraz psa służbowego jako ostateczne środki działania.

ust. 2. Jeżeli nie zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 21 ust. 2 ustawy (że ostrzeżenia nie stosuje się), f-sz przed użyciem broni palnej lub psa służbowego jest obowiązany:

1/ wezwać osadzonego lub inną osobę do zachowania zgodnego z prawem, a w szczególności:

2/ w razie niepodporządkowania się wezwaniu określonemu w pkt 1, uprzedzić o możliwości użycia broni palnej lub psa służbowego okrzykiem „STÓJ - BO STRZELAM'' albo „STÓJ - BO UŻYJĘ PSA”.

ust. 3. W przypadku gdy wezwania, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, okażą się bezskuteczne, f-sz obowiązany jest oddać strzał ostrzegawczy.

§ 28 ust. 1. Użycie broni palnej polega na oddaniu strzału do osadzonego lub innej osoby.

ust. 3. W razie podjęcia ucieczki przez osadzonego z terenu zakładu karnego zamkniętego lub aresztu śledczego, f-sz może użyć broni palnej lub psa służbowego dopiero wówczas, gdy osadzony wkroczy na pas ochronny.

Postępowanie po użyciu broni - Rozporządzenie RM z dn. 20.11.96 r.:

§ 28 ust. 4. O każdym przypadku oddania strzału ostrzegawczego, użycia broni palnej lub psa służbowego f-sz obowiązany jest niezwłocznie powiadomić bezpośredniego przełożonego.

§ 29 ust. 1. Jeżeli wskutek zastosowania środków przymusu bezpośredniego, użycia broni palnej lub psa służbowego nastąpiło zranienie człowieka, f-sz jest obowiązany, z zachowaniem bezpieczeństwa własnego i osób postronnych, udzielić mu pierwszej pomocy, a następnie spowodować udzielenie pomocy lekarskiej.

ust. 2. Jeżeli wskutek zastosowania środków przymusu bezpośredniego, użycia broni palnej lub psa służbowego nastąpiło zranienie lub śmierć człowieka, f-sz jest obowiązany natychmiast powiadomić o tym kierownika jednostki oraz zabezpieczyć ślady i, w miarę możliwości, ustalić świadków zdarzenia.

ust. 3. Kierownik jednostki jest obowiązany zawiadomić właściwego prokuratora o skutkach, o których mowa w ust.2.

§ 30. F-sz, który oddał strzał ostrzegawczy, użył broni palnej lub psa służbowego, sporządza odpowiedni protokół. Wzory protokołów stanowią załącznik 3 i 4 do rozporządzenia.

§ 31. Po zapoznaniu się z protokołem, o którym mowa w § 30, kierownik jednostki wszczyna stosowne postępowanie wyjaśniające.

Wypełniam w 2 egz. /1-akta dz. ochr., 2-Biuro Ochr. i Dow. CZSW/ „protokół użycia broni palnej wobec innej osoby niż pozbawiona wolności”, wymieniam nazwę broni, jej serię numer i rok prod., podaję nazwę oraz ilość zużytej amunicji.

Podstawa prawna użycia to pkt 6 art. 20 ustawy o SW: „w celu odparcia bezpośredniego zamachu na konwój ochraniający osoby, broń palną, amunicję, dokumenty zawierające wiadomości stanowiące tajemnicę państwową, pieniądze lub inne przedmioty wartościowe”.

Następnie podaję przyczynę nie ostrzeżenia o użyciu broni palnej: art. 21 ust.2 ustawy o SW „ostrzeżenia /.../ nie stosuje się, jeżeli zwłoka w stosowaniu środka przymusu bezpośredniego, użycia broni palnej lub psa służbowego grozi bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia f-sza lub innej osoby albo zrealizowaniem działań, o których mowa w art. 20 pkt 1 - 3 oraz 6” - czyli że bezzwłocznie odparłem bezpośredni zamach na konwój ochraniający osoby konwojowane, gdyż zwłoka groziła bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia własnego i osób konwojowanych.

W cz. II protokołu opisuję skutki użycia, tj. rana uda lewej nogi, że udzieliłem mu pomocy przewiązując ranę powyżej miejsca zranienia, że spowodowałem powiadomienie pobliskiej placówki służby zdrowia o udzielenie zranionemu stosownej pomocy medycznej, że niezwłocznie powiadomiłem kierownika jednostki /§29 ust. 2 rozp. RM - nastąpiło zranienie człowieka/ i zabezpieczyłem ślady oraz ustaliłem 2 postronnych świadków zdarzenia /oprócz składu konwoju/ , że z pomocą pozostałych f-szy konwoju zabezpieczyłem zatrzymanego napastnika do czasu przybycia f-szy Policji.

Potem w III cz. protokołu jest opis pomocy lekarskiej oraz decyzje kierownika jednostki /który był zobowiązany do powiadomienia o użyciu broni palnej i zranieniu człowieka właściwego prokuratora/.

F-sz wypełnia w 3 egz. /1 i 2 -akta osobowe osadzonego, cz.AiB, 3-akta dz. ochr./ „Protokół użycia broni palnej względem osadzonego”, wymieniając nazwę broni (np. 7,62mm kbk AKMS), jej serię, numer i rok, ilość zużytej amunicji. Podaje podstawę prawną użycia: pkt 5 art. 20 ustawy o SW - „w celu udaremnienia ucieczki osoby pozbawionej wolności z zakładu karnego zamkniętego lub aresztu śledczego”.

Potem podaje, że wzywał osadzonego, usiłującego pokonać linię ogrodzenia wewnętrznego, do zaniechania ucieczki, wydając komendę „STÓJ”, ale osadzony kontynuował ucieczkę, wspinając się na ogrodzenie wewnętrzne, więc f-sz ponowił wezwanie do zaniechania ucieczki, wydając komendę „STÓJ - BO STRZELAM”, odbezpieczając jednocześnie zdjętą wcześniej z położenia „na pas” broń, ustawiając przełącznik ognia na pojedynczy i przeładowując /wprowadzając nabój do komory nabojowej/ broń; osadzony zeskoczył na pas ochronny, więc gdy wezwania f-sza do zaniechania ucieczki okazały się bezskuteczne, oddał on strzał ostrzegawczy w górę /§27.3. rozp. RM/; osadzony kontynuował ucieczkę, usiłując pokonać linię ogrodzenia zewnętrznego, więc zaistniała realna groźba ucieczki, wobec czego f-sz oddał strzał do osadzonego, trafiając go w dolną partię części ciała, tj. w udo prawej nogi.

F-sz, nie przerywając obserwacji rejonu posterunku, o zaistniałym zdarzeniu powiadomił d-cę zmiany, który przybył na pas ochronny z grupą f-szy, sprowadzając osadzonego z pasa ochronnego.
D-ca zmiany zorganizował pomoc medyczną osadzonemu, a potem udał się na posterunek, nadzorując rozładowanie broni przez strażnika; potem podmienił go w pełnieniu służby na tym posterunku z innym f-szem.

  1. W oparciu o przepisy w sprawie dopuszczalności użycia broni palnej przez f-szy SW, zademonstruj z jednoczesnym omówieniem przykładowe użycie 7,62 mm kbk AKMS w sytuacji, o której mowa w art. 20 pkt 5 ustawy o SW. - jak wyżej.

art. 20 pkt 1 ustawy o SW: „w celu odparcia bezpośredniego zamachu na życie, zdrowie lub wolność f-sza albo innej osoby oraz w celu przeciwdziałania czynnościom zmierzającym bezpośrednio do takiego zamachu”.

art. 21 ust. 2. Ostrzeżenia przewidzianego w ust. 1 nie stosuje się, jeżeli zwłoka w stosowaniu środka przymusu bezpośredniego, użyciu broni palnej lub psa służbowego grozi bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia f-sza lub innej osoby albo zrealizowaniem działań, o których mowa w art. 20 pkt 1 - 3 i 6.

Fsz wyjmuje P-64 z futerału, potem odbezpiecza i przeładowuje broń, wprowadzając nabój do komory nabojowej. F-sz dokonuje oceny sytuacji, a po upewnieniu się, że nie ma nikogo na linii ognia, oddaje strzał do napastnika, celując w dolne partie ciała. Jeżeli nie trafił, a napastnik zaniechał napaści i zatrzymał się, to f-sz zbliża się na bezpieczną odległość z bronią gotową do strzału i wydaje polecenia: ODRZUĆ BROŃ LUB NIEBEZPIECZNE NARZĘDZIE /jeżeli napastnik je posiada/, WYKONAĆ W TYŁ ZWROT /jeżeli napastnik stoi twarzą w kierunku f-sza/, TRZY KROKI NA WPROST MARSZ /jeżeli napastnik odrzucił posiadaną broń lub niebezpieczne narzędzie/, PADNIJ, NIE ODDALAĆ SIĘ, BO BĘDĘ STRZELAŁ BEZ OSTRZEŻENIA.

Jeżeli trafił - po opanowaniu sytuacji zabezpiecza broń, udziela zranionemu 1-szej pomocy, i powiadamia o wypadku: pogotowie, kierownika jednostki i ewentualnie policję.

Po przybyciu do jednostki, jeżeli napastnikiem była inna osoba niż pozb. wolności - wypełniam w 2 egz. /1-akta dz. ochr., 2-Biuro Ochr. i Dow. CZSW/ „protokół użycia broni palnej wobec innej osoby niż pozbawiona wolności”, wymieniam nazwę broni, jej serię numer i rok prod., podaję nazwę oraz ilość zużytej amunicji, podaję podstawę prawną użycia broni palnej, że nie ostrzegłem o możliwości użycia broni i podaję tego przyczynę: art. 21 ust. 2ustawy o SW „ostrzeżenia /.../ nie stosuje się, jeżeli zwłoka w stosowaniu środka przymusu bezpośredniego, użycia broni palnej lub psa służbowego grozi niebezpieczeństwem dla życia f-sza lub innej osoby albo zrealizowaniem działań, o których mowa w art. 20 pkt 1 - 3 oraz 6” - czyli bezzwłocznie odparł bezpośredni zamach na życie, zdrowie lub wolność własną albo innej osoby, gdyż zwłoka groziła niebezpieczeństwem dla życia własnego lub innej osoby.

W cz. II protokołu opisuję skutki użycia, tj. np. rana uda lewej nogi, że z zachowaniem bezpieczeństwa własnego i osób postronnych udzieliłem mu pomocy, np. przewiązując ranę powyżej miejsca zranienia, że spowodowałem powiadomienie pobliskiej placówki służby zdrowia w celu udzielenia zranionemu stosownej pomocy medycznej, że niezwłocznie powiadomiłem kierownika jednostki /§29 ust. 2 rozp. RM - nastąpiło zranienie człowieka/ i zabezpieczyłem ślady oraz ustaliłem 2 postronnych świadków zdarzenia, że zabezpieczyłem zatrzymanego napastnika do czasu przybycia f-szy Policji.

Potem w III cz. protokołu jest opis pomocy lekarskiej oraz decyzje kierownika jednostki / który był zobowiązany do powiadomienia o użyciu broni palnej i zranieniu człowieka właściwego prokuratora/.

art. 20 pkt 7 ustawy o SW: „w celu udaremnienia ucieczki konwojowanej lub dozorowanej osoby pozbawionej wolności, jeśli:

  1. pozbawienie wolności nastąpiło w związku z podejrzeniem lub stwierdzeniem popełnienia przestępstw: zabójstwa, rozboju, kradzieży rozbójniczej, wymuszenia rozbójniczego, umyślnego ciężkiego uszkodzenia ciała, zgwałcenia ze szczególnym okrucieństwem, podpalenia lub umyślnego sprowadzenia w inny sposób niebezpieczeństwa powszechnego dla życia lub zdrowia, lub

  2. b) istnieje uzasadnione podejrzenie, że osoba pozbawiona wolności może użyć broni palnej, materiałów wybuchowych lub innego niebezpiecznego narzędzia”.

F-sz zauważył, że osoba pozbawiona wolności, wypełniająca „kryteria” pkt 7 art. 20 ustawy o SW, podjęła próbę ucieczki. F-sz podejmuje za uciekającym pościg, jednocześnie wzywa go do zaniechania ucieczki podając komendę „STÓJ” i wyjmuje pistolet z futerału. Osadzony nie zaprzestaje ucieczki. F-sz ponawia wezwanie do zaniechania ucieczki z zagrożeniem użycia broni, wydając komendę „STÓJ - BO STRZELAM” i jednocześnie odbezpiecza i przeładowuje pistolet, wprowadzając nabój do komory nabojowej.

Osadzony dalej kontynuuje ucieczkę. Ponieważ wezwania do zaniechania ucieczki okazały się bezskuteczne, f-sz oddaje strzał ostrzegawczy. F-sz nie jest w stanie dogonić uciekiniera, nie reagującego na wezwania.

Dokonując oceny sytuacji stwierdza, że istnieje realna groźba dokonania ucieczki oraz że na linii strzału nie ma osób postronnych. Oddaje strzał do uciekającego, celując w dolne części ciała. Jeżeli f-sz trafił, to udziela 1-szej pomocy, powoduje przybycie lekarza i niezwłocznie powiadamia o użyciu broni kierownika jednostki. Ustala też świadków zdarzenia i zabezpiecza ślady. Jeżeli nie trafił, a osadzony zaniechał kontynuowania ucieczki i zatrzymał się, to f-sz zbliża się na bezpieczną odległość z bronią gotową do strzału i wydaje polecenia:

ODRZUĆ BROŃ LUB NIEBEZPIECZNE NARZĘDZIE /jeżeli osadzony je posiada/, WYKONAĆ W TYŁ ZWROT /jeżeli osadzony stoi twarzą w kierunku f-sza/, TRZY KROKI NA WPROST MARSZ /jeżeli osadzony odrzucił posiadaną broń lub niebezpieczne narzędzie/, PADNIJ, NIE ODDALAĆ SIĘ, BO BĘDĘ STRZELAŁ BEZ OSTRZEŻENIA.

Następnie f-sz czeka, aż przybędą na miejsce pozostali f-sze konwoju i zabezpieczą zatrzymanego.

Po ich przybyciu f-sz zabezpiecza broń (blokując iglicę w końcowej fazie naciskania na spust, a kurek ma być zwolniony), rozładowuje broń i niezwłocznie powiadamia o zaistniałej sytuacji bezpośredniego przełożonego. Pod komendą d-cy konwoju doładowuje do magazynka usunięty nabój z komory nabojowej i dołącza magazynek do pistoletu. Kontynuuje dalej konwój.

Po przybyciu do jednostki, rozładowaniu broni, obsłudze bieżącej i zdaniu sprzętu - f-sz sporządza odpowiedni protokół /zgodnie z § 30 rozp. RM „f-sz, który oddał strzał ostrzegawczy, użył broni palnej lub psa służbowego, sporządza odpowiedni protokół...”, w tym przypadku w 3 egz. (akta cz. A i B oraz akta dz. ochrony) protokół nr 3 - o użyciu broni palnej / psa służbowego względem osadzonego/.

pkt 6 art. 20 ustawy o SW: „w celu odparcia bezpośredniego zamachu na konwój ochraniający osoby, broń palną, amunicję, dokumenty zawierające wiadomości stanowiące tajemnicę państwową, pieniądze lub inne przedmioty wartościowe”.

Art. 21 ust. 2. Ostrzeżenia przewidzianego w ust. 1 nie stosuje się, jeżeli zwłoka w stosowaniu środka przymusu bezpośredniego, użyciu broni palnej lub psa służbowego grozi bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia f-sza lub innej osoby albo zrealizowaniem działań, o których mowa w art. 20 pkt 1 - 3 i 6.

F-sz zdejmuje PM-98 Glauberyt z położenia „na pas” / wyjmując z futerału) odbezpiecza broń przełącznikiem rodzaju ognia, ustawiając na ogień pojedynczy; przeładowuje broń, wprowadzając nabój do komory nabojowej.

Jeżeli napastnik nadal nie zaniechał bezprawnych czynności, f-sz dokonuje oceny sytuacji, a po upewnieniu się, że nie ma nikogo na linii ognia, oddaje strzał do napastnika, celując w dolne partie ciała.

Po opanowaniu sytuacji, na komendę doładowuje do magazynka nabój, wcześniej usunięty z komory nabojowej (a który sam się wcześniej wprowadził po strzale), i zabezpiecza broń.

Po przybyciu do jednostki - wypełniam w 2 egz. /1-akta dz. ochr., 2-Biuro Ochr. i Dow. CZSW/ „protokół użycia broni palnej wobec innej osoby niż pozbawiona wolności”, wymieniam nazwę broni, jej serię numer i rok prod., podaję nazwę oraz ilość zużytej amunicji, podaję podstawę prawną użycia broni palnej, że nie ostrzegłem o możliwości użycia broni, i podaję tego przyczynę: art. 21 ust. 2 ustawy o SW „ostrzeżenia /.../ nie stosuje się, jeżeli zwłoka w stosowaniu środka przymusu bezpośredniego, użycia broni palnej lub psa służbowego grozi bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia f-sza lub innej osoby albo zrealizowaniem działań, o których mowa w art. 20 pkt 1 - 3 oraz 6” - czyli bezzwłocznie odparł bezpośredni zamach na konwój ochraniający osoby konwojowane, gdyż zwłoka groziła niebezpieczeństwem dla życia własnego i osób konwojowanych.

W cz. II protokołu opisuję skutki użycia, tj. np. rana uda lewej nogi, że z zachowaniem bezpieczeństwa własnego i osób postronnych udzieliłem mu pomocy, np. przewiązując ranę powyżej miejsca zranienia, że spowodowałem powiadomienie pobliskiej placówki służby zdrowia w celu udzielenia zranionemu stosownej pomocy medycznej, że niezwłocznie powiadomiłem kierownika jednostki /§29 ust. 2 rozp. RM - nastąpiło zranienie człowieka/ i zabezpieczyłem ślady oraz ustaliłem 2 postronnych świadków zdarzenia /oprócz składu konwoju/ , że z pomocą pozostałych f-szy konwoju zabezpieczyłem zatrzymanego napastnika do czasu przybycia f-szy Policji.

Potem w III cz. protokołu jest opis pomocy lekarskiej oraz decyzje kierownika jednostki / który był zobowiązany do powiadomienia o użyciu broni palnej i zranieniu człowieka właściwego prokuratora/.

art. 19 ust. 1. ustawy o SW: F-sze podczas pełnienia obowiązków służbowych są uprawnieni do stosowania względem osób pozbawionych wolności ŚPB w postaci: ...pkt12) użycia pocisków niepenetracyjnych, miotanych z broni palnej.

art. 19 ust. 2. ŚPB, wymienione w ust. 1, mogą być stosowane, jeżeli jest to konieczne, wyłącznie w celu przeciwdziałania: usiłowaniu zamachu na życie lub zdrowie własne albo innej osoby, nawoływaniu do buntu, rażącemu nieposłuszeństwu, groźnemu zakłóceniu spokoju i porządku, niszczeniu mienia lub ucieczce osoby pozbawionej wolności.

§ 3 ust. 2 rozp. RM. F-sz może samodzielnie decydować o zastosowaniu ŚPB, w które został wyposażony w związku z wykonywaną czynnością służbową, w przypadku usiłowania zamachu na życie lub zdrowie ludzkie, usiłowania ucieczki przez osadzonego, a także w pościgu za osadzonym lub inną osobą. O zaistniałym zdarzeniu f-sz niezwłocznie melduje swojemu bezpośredniemu przełożonemu.

§ 25 rozp. RM. Pociski niepenetracyjne, miotane z broni palnej, stosuje się w celu obezwładnienia osadzonego lub innej osoby tak, aby nie zagrażały one życiu ludzkiemu.

F-sz pełniący służbę na posterunku uzbrojonym w ZK typu półotwartego zauważył osadzonego biegnącego w stronę ogrodzenia wewnętrznego. Wzywa do zaniechania ucieczki, wydając komendę „STÓJ”, zdejmując jednocześnie broń z położenia „na pas”. Osadzony kontynuuje ucieczkę, wspinając się na ogrodzenie wewnętrzne. F-sz ponawia wezwanie do zaniechania ucieczki z zagrożeniem użycia broni, wydając komendę „STÓJ - BO STRZELAM”, jednocześnie odbezpiecza strzelbę, i wciskając zatrzask suwadła przeładowuje broń, wprowadzając nabój do komory nabojowej.

Osadzony kontynuuje ucieczkę. Ponieważ wezwania f-sza do zaniechania ucieczki okazały się bezskuteczne i istnieje realna groźba dokonania ucieczki, oddaje strzał do osadzonego /w tym przypadku nie oddał przedtem strzału ostrzegawczego, bo wystrzelenie pocisków niepenetracyjnych nie jest użyciem broni palnej, lecz użyciem ŚPB/.

Trafił uciekającego pociskiem niepenetracyjnym, w wyniku czego zaniechał on ucieczki. F-sz z bronią gotową do strzału wydaje polecenia: ODRZUĆ BROŃ LUB NIEBEZPIECZNE NARZĘDZIE /jeżeli osadzony je posiada/, WYKONAĆ W TYŁ ZWROT /jeżeli osadzony stoi twarzą w kierunku f-sza/, TRZY KROKI NA WPROST MARSZ /jeżeli osadzony odrzucił posiadaną broń lub niebezpieczne narzędzie/, PADNIJ, następnie NIE ODDALAĆ SIĘ, BO BĘDĘ STRZELAŁ BEZ OSTRZEŻENIA, i powiadamia o zaistniałym zdarzeniu
d-cę zmiany.

F-sz nie przerywa obserwacji rejonu posterunku, zwracając szczególną uwagę na zatrzymanego osadzonego. Po przybyciu d-cy zmiany z f-szami i opanowaniu sytuacji (sprowadzeniu osadzonego, d-ca udaje się na posterunek, wyznacza punkt, gdzie należy skierować wylot lufy broni, następnie wydaje komendy do rozładowania broni i nadzoruje ich wykonanie.

F-sz, usuwając nabój z komory nabojowej, kieruje wylot lufy w wyznaczony punkt; sprawdza, czy bezpiecznik znajduje się w położeniu „zabezpieczony” /czerwony pasek niewidoczny/; obraca strzelbę o 90 o tak, aby podajnik naboju znajdował się z boku, po jego prawej stronie; wciska zatrzask suwadła; przesuwa zespół przesuwny do tyłu, do położenia w którym nabój wyciągany z komory nabojowej przednią częścią wychyli się z okna wyrzutnicy; wyciąga ręka nabój z komory zamkowej. Następnie okazuje d-cy komorę nabojową broni i podajnik do przejrzenia; po przejrzeniu, przesuwa zespół przesuwny
w przednie położenie, a usunięty z komory nabojowej nabój doładowuje do magazynka.

Po sprowadzeniu z posterunku przez d-cę zmiany, rozładowaniu broni, obsłudze bieżącej
i zdaniu sprzętu - f-sz sporządza protokół nr 1 odnośnie zastosowania ŚPB wobec osadzonego.

art. 19 ust. 1. ustawy o SW: F-sze podczas pełnienia obowiązków służbowych są uprawnieni do stosowania względem osób pozbawionych wolności środków przymusu bezpośredniego
w postaci: ... pkt12) użycia pocisków niepenetracyjnych, miotanych z broni palnej.

art. 19 ust. 2. Środki przymusu bezpośredniego, wymienione w ust. 1, mogą być stosowane, jeżeli jest to konieczne, wyłącznie w celu przeciwdziałania: usiłowaniu zamachu na życie lub zdrowie własne albo innej osoby, nawoływaniu do buntu, rażącemu nieposłuszeństwu, groźnemu zakłóceniu spokoju i porządku, niszczeniu mienia lub ucieczce osoby pozbawionej wolności.

Rażące nieposłuszeństwo - to zdarzenie o charakterze biernym, jak odmowa podporządkowania się poleceniu /zwłaszcza 1 osadzonego w obecności innych/ np. odmowa opuszczenia pomieszczenia, poddania się kontroli, wyjścia z pojazdu konwojowego, porzucenia niebezpiecznego narzędzia - która może spowodować czynne zakłócenie porządku, a przez to zagrożenie dla bezpieczeństwa jednostki.

Groźne zakłócenie spokoju i porządku - to zdarzenie o charakterze czynnym, podjęte przez osadzonego lub grupę osadzonych, które stanowi zagrożenie dla porządku i bezpieczeństwa jednostki, np. uderzanie w drzwi cel, wznoszenie okrzyków w porze nocnej, sprowokowanie awantury w sali widzeń, wywołanie bójki na spacerze.

Oznacza to konieczność zachowania szczególnej ostrożności przy ich stosowaniu, zwłaszcza utrzymania odpowiedniej odległości od celu, w zależności od rodzaju użytego pocisku oraz nie celowania w głowę i szyję.

Amunicja obezwładniająca /z pociskami niepenetracyjnymi/ - są to nb. z pociskami gumowymi, plastikowymi lub woreczkami z drobnym śrutem, stosowane w celu obezwładnienia.

Pociski tych nb. nie powodują penetracji /naruszenia/ ciała, jednak przy nie zachowaniu odpowiednich odległości stosowania pocisk będzie posiadać prędkość niebezpieczną Vn, tzn. mogącą spowodować ciężkie obrażenia wewnętrzne organizmu ludzkiego.

W SW stosuje się niepenetracyjne pociski gumowe typu BĄK, RÓJ I CHRABĄSZCZ, w postaci pojedynczej kuli, śrutu lub walca. Do ich miotania służy strzelba powtarzalna kal.12 Winchester, 26mm pistolet sygnałowy oraz rewolwer ROSSI.

Zasady stosowania ŚPB, obowiązujące w razie konieczności ich zastosowania /ustawa + rozporządzenie/:

a/ bezpośrednim zamachem na życie zdrowie lub wolność f-sza albo innej osoby oraz w celu przeciwdziałania czynnościom zmierzającym do takiego zamachu,

b/ przeciwko osobie nie podporządkowującej się wezwaniu do natychmiastowego porzucenia broni palnej lub innego niebezpiecznego narzędzia, których użycie zagrozić może życiu lub zdrowiu f-sza albo innej osoby,

c/ przeciwko osobie, która usiłuje bezprawnie, przemocą odebrać broń palna f-szowi lub innej osobie uprawnionej do posiadania broni palnej,

d/ w celu odparcia bezpośredniego zamachu na konwój ochraniający osoby, broń palną, amunicję, dokumenty zawierające wiadomości stanowiące tajemnicę państwową, pieniądze lub inne przedmioty wartościowe.

Jeżeli perswazja i wezwanie nie przynoszą skutku, powodują wzrost agresji napastnika i brak jest czasu na ostrzeżenie, f-sz może użyć środka ŚPB bez artykulacji ostrzeżenia, jeżeli będzie zaskoczony daleko posuniętą realizacją działań uzasadniających zastosowanie ŚPB, np. został bezpośrednio zaatakowany, uderzony itp..

Przed wystrzeleniem pocisków niepenetracyjnych nie oddaje się strzału ostrzegawczego, bowiem ich zastosowanie nie jest użyciem broni palnej, lecz użyciem ŚPB. natomiast f-sz ma obowiązek wezwania do zachowania zgodnego z prawem, a w razie niepodporządkowania się wezwaniu - ostrzeżenia o możliwości użycia tego środka.

7-62 - kaliber broni; kbk - skrót od słowa karabinek; A - automatyczny; K - Kałasznikowa /konstruktor/; M - modernizowany /zmodernizowana wersja karabinka AK wz. 47/; S - z metalowa kolbą składaną.

Jest indywidualną bronią automatyczną samopowtarzalną, gdy strzela ogniem pojedynczym; i samoczynną, gdy strzela ogniem ciągłym. Oznacza to, że wszystkie czynności związane z oddaniem kolejnego strzału są wykonywane automatycznie. Zabezpieczający przed przypadkowym strzałem bezpiecznik jest jednocześnie przełącznikiem ognia pojedynczego (P) i ciągłego(C). Aby oddać 1-szy strzał, musimy sami wprowadzić nabój do komory nabojowej, a następnie nacisnąć język spustowy.

Działanie karabinka opiera się na zasadzie wykorzystania części gazów prochowych powstałych w momencie strzału, które odprowadzane są z przewodu lufy poprzez otwór gazowy i przewód skośny do komory gazowej, gdzie działając na tłok gazowy powodują odrzucenie suwadła z zamkiem w tylne położenie. Automatyczny powrót suwadła z zamkiem w przednie położenie wymuszany jest przez mechanizm powrotny. Broń przygotowana jest do oddania następnego strzału. Po naciśnięciu na język spustowy, kurek zostaje zwolniony z zaczepu kurka i uderza w tylną część iglicy. Iglica przesuwa się po przodu i uderza w spłonkę naboju, znajdującego się w komorze nabojowej. Pod wpływem uderzenia iglicy, zapala się ładunek inicjujący w spłonce naboju. Ładunek inicjujący zapala ładunek prochowy w łusce naboju. W wyniku gwałtownego spalania się prochu powstają gazy prochowe. Pocisk, pod wpływem ciśnienia gazów, zostaje wprowadzony w ruch obrotowy i do przodu w przewód lufy, a następnie wyrzucony z lufy.

Karabinek przeznaczony jest do zwalczania siły żywej nieprzyjaciela na odległościach do 1000m, celów lekko opancerzonych oraz do walki wręcz /bagnetem, kolbą i magazynkiem/. W SW jest przeznaczony do: służby na posterunkach uzbrojonych; do konwojowania, patrolowania i pościgu; do wykonywania innych obowiązków służbowych, wymagających występowania z bronią długą /np. przewóz pieniędzy, dokumentów/.

W SW do strzelania z karabinka stosuje się nabój 7,62mm nb. wz. 43”PS”. Jest to nabój o pośrednich parametrach, między klasycznymi nabojami do pistoletu i karabinu. Jest to radzieckiej konstrukcji zwykły nabój, tzn. z pociskiem z rdzeniem stalowym /PS/. Ale z karabinka można także strzelać nabojami smugowymi czy przeciwpancernymi - w SW ich nie stosujemy.

Ogień celowany z karabinka można prowadzić na odl. do 1000m, ale najlepsze wyniki w strzelaniu osiąga się na odl. do 400m. Skuteczna donośność pocisku /rażenie obezwładniające/- 1500m; całkowita donośność pocisku- 3000m. W magazynku łukowym mieści się 30 szt. naboi. Szybkostrzelność teoretyczna- 600 strzałów/min.; praktyczna: - ogniem pojedynczym do 40 strzałów/min. (1 magazynek w ciągu 45s.), - ogniem ciągłym do 100 strzałów/min..

Ciężar karabinka- 3,27kg, magazynek- 0,33kg, naboje- 0,5kg, razem- 4,1kg.

Nabój wz. 43”PS” przebija hełm stalowy na odl. do 900m, i 15cm mur ceglany na odl. do 100m.

Ogólna budowa: magazynek; wycior; pokrywa komory zamkowej; mechanizm powrotny; zamek; suwadło; rura gazowa z nakładką; szkielet broni - komora zamkowa, lufa, kolba.

Aby przeprowadzić częściowe rozkładanie, należy:

rozłożyć kolbę; odłączyć magazynek i upewnić się, czy nie ma w nim naboju; przejrzeć komorę nabojową, tzn. skierować broń w tarczę, odbezpieczyć karabinek, odciągnąć suwadło w tylne położenie, upewnić się, czy nie ma naboju w komorze nabojowej, puścić suwadło /pod działaniem sprężyny powrotnej powróci w przednie położenie/; odłączyć wycior; odłączyć pokrywę komory zamkowej; odłączyć mechanizm powrotny; odłączyć suwadło wraz z zamkiem; odłączyć zamek od suwadła; odłączyć rurę gazową z nakładką.

Składanie karabinka jest odwrotnością rozkładania. Po złożeniu karabinka należy:

sprawdzić współdziałanie wszystkich części, odciągając kilkakrotnie suwadło do tyłu; zwolnić kurek; zabezpieczyć broń i sprawdzić skuteczność tego zabezpieczenia dwoma sposobami /”twardy” język spustowy i nieruchome suwadło/.

1)„Nie dosłanie naboju” - suwadło z zamkiem w przednim położeniu; w komorze nabojowej nie ma naboju, strzał nie nastąpił.

Przyczyna zacięcia: zanieczyszczenie lub niesprawność magazynka albo niesprawny zatrzask magazynka.

Sposób usunięcia: wyczyścić lub wymienić magazynek, a jeżeli jest niesprawny zatrzask - przekazać karabinek do warsztatu.

2)„Opieranie się naboju o tylne ścięcie lufy” - suwadło zatrzymało się w położeniu środkowym; nabój oparł się pociskiem o tylne ścięcie lufy.

3)„Niewypał” - suwadło z zamkiem w przednim położeniu; nabój w kom. nabojowej, kurek zwolniony, a strzał nie nastąpił.

4)„Nie wyciągnięcie łuski z komory nabojowej” - łuska została w komorze nabojowej; kolejny nabój oparł się o dno łuski, a suwadło zatrzymało się w środkowym położeniu.

5)„Przetrzymywanie lub nie wyrzucenie łuski” - nie wyrzucona łuska pozostała w komorze zamkowej między zamkiem a lufą lub została ponownie wprowadzona do komory nabojowej.

„Opieranie się naboju o tylne ścięcie lufy” - suwadło zatrzymało się w położeniu środkowym; nabój oparł się pociskiem o tylne ścięcie lufy.

Przyczyna zacięcia: pogięte opory wyłazu nabojowego magazynka.

Sposób usunięcia: przytrzymując rękojeść suwadła, wyjąć nb. i kontynuować strzelanie; w razie ponownego zacięcia zmienić magazynek.

„Niewypał” - suwadło z zamkiem w przednim położeniu; nabój w kom. nabojowej, kurek zwolniony, a strzał nie nastąpił.

Przyczyna zacięcia: niesprawny nabój; niesprawna iglica lub mechanizm spustowo-uderzeniowy; zanieczyszczenie lub zastygnięcie smaru.

Sposób usunięcia: przeładować karabinek; jeżeli zacięcie „niewypał” powtórzy się - sprawdzić iglicę i mechanizm spustowo-uderzeniowy. W przypadku zabrudzenia wyczyścić; w przypadku uszkodzenia lub zużycia części, oddać karabinek do naprawy.

„Nie wyciągnięcie łuski z komory nabojowej” - łuska została w komorze nabojowej; kolejny nabój oparł się o dno łuski, a suwadło zatrzymało się w środkowym położeniu.

Przyczyna zacięcia: zanieczyszczony nabój lub komora nabojowa; zanieczyszczony lub niesprawny wyciąg lub jego sprężyna.

Sposób usunięcia: odciągnąć suwadło do tyłu i przytrzymując je w tylnym położeniu odłączyć magazynek i wyjąć tkwiący w komorze zamkowej nabój, łuskę z komory nabojowej usunąć za pomocą zamka lub wycioru; w przypadku powtórzenia się zacięcia oczyścić naboje, komorę nabojową i wyciąg - jeżeli broń jest nadal niesprawna, oddać do warsztatu.

„Przetrzymywanie lub nie wyrzucenie łuski” - nie wyrzucona łuska pozostała w komorze zamkowej między zamkiem a lufą lub została ponownie wprowadzona do komory nabojowej.

Przyczyna zacięcia: zanieczyszczone części ruchome, przewód gazowy lub komora nabojowa; zanieczyszczony lub niesprawny wyciąg lub jego sprężyna.

Sposób usunięcia: odłączyć magazynek, odciągnąć suwadło do tyłu, wyrzucić łuskę; jeżeli zacięcie się powtórzy, wyczyścić broń, nasmarować powierzchnie trące części ruchomych, a razie uszkodzenia wyciągu oddać broń do warsztatu.

Jest bronią automatyczną samopowtarzalną. Wszystkie czynności związane z przeładowaniem pistoletu /przygotowaniem do oddania kolejnego strzału, poza pierwszym/ wykonywane są w sposób automatyczny.

Pistolet działa na zasadzie swobodnego odrzutu zamka. Powrót zamka w przednie położenie wymusza sprężyna powrotna. W trakcie swojego ruchu zamek pobiera nb. z magazynka i dosyła go do komory nb., a następnie zamyka komorę nb. swoją masą, podpartą sprężyną powrotną. Aby oddać kolejny strzał, należy zwolnić spust i nacisnąć ponownie.

Bezpieczeństwo w obchodzeniu się z bronią zapewnia umieszczony z lewej strony zamka bezpiecznik skrzydełkowy. W P-64 zastosowano mechanizm spustowo-uderzeniowy z samonapinaniem kurka, co pozwala na oddanie strzału przez naciśnięcie bezpośrednio na jęz. spustowy, bez uprzedniego napięcia kurka /jeżeli jest nb. w komorze nabojowej - bo jeżeli nie, to zamek pozostanie w tylnym położeniu, i wtedy odciągając go prawą ręką do tyłu, możemy go zwolnić w przednie położenie/.

Zastosowano też wskaźnik naboju, co pozwala sprawdzić, czy w komorze nb. jest nb. - bez odciągania zamka w tylne położenie, bo jak jest nabój w komorze nabojowej, to wskaźnik jest wysunięty do tyłu.

P-64 ma przeznaczenie ogólno-wojskowe. Jest bronią osobistą i służy do walki na krótkich /do 50m/ odl. i do samoobrony. W SW przeznaczony jest do :

konwojowania, patrolowania, pościgu, wykonywania innych czynności służbowych wymagających występowania z bronią krótką.

Właściwości bojowe: strzela się 9mm poc. Makarowa /konstruktor/; poj. mag.- 6 nb.; szybkostrz. prakt.-6 strz./8-12s.; donośność poc.- ok. 600m; rażenie obezwł.- ok. 300m; prędk. wylotowa poc.- 310m/s.; ciężar P-64 - 620g; przyrz. celownicze stałe /muszka i celownik/, wyregulowane na 50m,; przystrzeliwanie P-64 przeprowadza się na odl. 25m; przewyższenie toru lotu poc. nad linią celowania wynosi 3cm na odl. 25 m.

Ogólna budowa: szkielet z okładkami chwytu i z lufą; zamek; sprężyna powrotna; magazynek.

Aby dokonać częściowego rozłożenia, należy:

- odłączyć magazynek i sprawdzić, czy nie ma w nim nb.; - odbezpieczyć pist.; - przejrzeć komorę nb., przez odciągnięcie zamka w tylne położenie i zaglądając przez okno wyrzutnika sprawdzić, czy nie ma nb. w komorze nb., a potem zwolnić zamek w przednie położenie; - odciągnąć kabłąk; - odłączyć zamek; - odłączyć sprężynę powrotną /ruchem śrubowym/; - zwolnić kabłąk i zwolnić kurek.

Składanie pist. jest odwrotnością rozkładania. Po złożeniu należy:

sprawdzić współdziałanie części; zwolnić kurek /bez trzasku/; zabezpieczyć pist.; sprawdzić skuteczność /prawidłowość/ zabezpieczenia (2 sposobami - jęz. spustowy „miękki”, kurek nie napięty); dołączyć magazynek (dno z kopytkiem; pudełko; sprężyna; donośnik).

1)„Nabój nie wszedł do komory nabojowej” - zamek nie doszedł całkowicie do skrajnego przedniego położenia; kurka nie można zwolnić.

Przyczyna zacięcia: zanieczyszczona komora nb. i prowadnice szkieletu; zanieczyszczony magazynek i części ruchome pist.; zgięte szczęki pudełka magazynka.

Sposób usunięcia: dosłać zamek do przodu uderzeniem dłoni i kontynuować strzelanie; przeładować pist. i kontynuować strzelanie; oczyścić pist. i magazynek; wymienić niesprawny magazynek.

2)„Niewypał” - zamek w skrajnym przednim położeniu, nabój jest w komorze nb., kurek zwolniony lecz strzał nie nastąpił.

3)„Zakleszczenie łuski przez zamek” - łuska nie została wyrzucona na zewnątrz i zakleszczyła się między zamkiem, a tylnym ścięciem lufy.

„Niewypał” - zamek w skrajnym przednim położeniu, nabój jest w komorze nb., kurek zwolniony lecz strzał nie nastąpił.

Przyczyna zacięcia: niesprawna spłonka nb., mimo głębokiego nakłucia jej iglicą; zagęszczenie smaru lub zanieczyszczona iglica.

Sposób usunięcia: przeładować pist. i kontynuować strzelanie; obejrzeć i oczyścić pistolet.

„Zakleszczenie łuski przez zamek” - łuska nie została wyrzucona na zewnątrz i zakleszczyła się między zamkiem, a tylnym ścięciem lufy.

Przyczyna zacięcia: zanieczyszczone ruchome części pist.; niesprawny wyrzutnik lub jego sprężyna.

Sposób usunięcia: usunąć zakleszczoną łuskę i kontynuować strzelanie; w razie niesprawności wyrzutnika lub jego sprężyny, pist. oddać do warsztatu.

Strzelba powtarzalna kal. 12 /ang. wagomiara do określania kalibru broni z lufą gładkościenną, jest to ok. 18,5mm/ Winchester model 1300 Defender - jest bronią indywidualna, przeznaczoną do obezwładniania, samoobrony, walki na odległościach do 50m oraz do niszczenia osłon technicznych.

W SW jest przeznaczona do: służby na post. uzbrojonych /w ZK typu półotwartego i otwartego/, konwojowania, patrolowania, pościgu, wykonywania innych czynności służbowych wymagających użycia pocisków niepenertacyjnych miotanych z broni palnej - jako środek przymusu bezpośredniego.

Waży 3,1kg, dł. 980mm, poj. magazynka - 7nb. 12/70 lub 6 nb. 12/76 Magnum, szybkostrzelność 6-7 strz./10-15s.

Jest bronią nieautomatyczną, powtarzalną, z pompkowym /pump-action, repetier/ systemem przeładowania. Każde przeładowanie broni /odryglowanie i otwarcie lufy/ musi być wykonane przez strzelającego.

Bezpiecznik przesuwny jest umieszczony w kabłąku i jego wciśnięcie, po uprzednim napięciu kurka, powoduje zablokowanie spustu. Aby oddać strzał, należy załadować naboje do magazynka rurowego, wcisnąć zatrzask suwadła /w lewej-tylnej części kabłąka/ i przesunąć zespół przesuwny do tyłu i do przodu, wprowadzając w ten sposób nabój do komory nabojowej.

Następnie skierować broń w kierunku celu, odbezpieczyć tj. wcisnąć palcem wskazującym prawej ręki bezpiecznik, i nacisnąć na język spustowy. Kurek zwolni się z zaczepu i pod wpływem swojej sprężyny obróci się wraz z osią i uderzy w iglicę. Iglica uderzy w spłonkę nb. powodując strzał. Strzelający wykonuje potem ruch pompkowy, przesuwając zespół przesuwny do tyłu i do przodu. Zamek za pomocą pazura wyciągu wyciąga łuskę z komory nb. i doprowadza do wyrzutnika. Łuska odbija się o wyrzutnik i zostaje wyrzucona na zewnątrz. Cofające się suwadło napina kurek, a listwy zespołu przesuwnego uruchamiają rozdzielacz nb. /prawa listwa/ oraz ustalacz nb. /lewa listwa/. Gdy zespół przesuwny jest już w tylnym położeniu, naboje pod działaniem sprężyny donośnika magazynka przesuwają się w tylne położenie. 1-szy nb. z magazynka zajmuje miejsce na donośniku, a następny zostaje zatrzymany w magazynku poprzez rozdzielacz.

W trakcie ruchu zespołu przesuwnego w przednie położenie w pierwszej kolejności suwadło /jego płytka/ powoduje uruchomienie podajnika, potem zamek zabiera nb. z podajnika /pazur wyciągu zaskakuje za kryzę nb./ i doprowadza go do komory nb.. Podajnik, ustalacz nb. i rozdzielacz powracają w swoje pierwotne położenie /ustalacz utrzymuje pozostałe nb. w magazynku/.

Z chwilą całkowitego wprowadzenia nb. do komory nb., zamek zamyka przewód lufy, suwadło wymusza obrót zamka w prawo i następuje zaryglowanie komory nb.. Gdy chwyt przedni osiągnie swoje przednie położenie - strzelba jest gotowa do oddania następnego strzału.

Ogólna budowa strzelby:

1- lufa; 2- komora zamkowa z magazynkiem rurowym i kolbą /szkielet, łączący wszystkie elementy broni w jedną całość/; 3- zespół przesuwny, składający się z chwytu przedniego, suwadła z zamkiem, iglicy, sprężyny iglicy i płytki suwadła; 4- mechanizm spustowo-uderzeniowy; 5- kołek łączący /mechanizm spustowo-uderzeniowy z komorą zamkową/.

Rozkładanie i składanie strzelby przeprowadza się przy broni zabezpieczonej.

Aby częściowo rozłożyć strzelbę, należy:

1- sprawdzić czy broń nie jest załadowana, przez wciśnięcie zatrzasku suwadła i przesuniecie zespołu przesuwnego w tylne położenie, a potem sprawdzenie komory nabojowej, podajnika i magazynka, i przesunięcie zespołu przesuwnego z powrotem w przednie skrajne położenie;

2- odkręcić nakrętkę mocującą lufę;

3- odłączyć lufę od komory zamkowej /przez przesunięcie jej do przodu/;

4- odłączyć mechanizm spustowo-uderzeniowy, przez wybicie wybijakiem kołka łączącego /z lewej strony na prawą/, a potem odłączenie mechanizmu spust.-uderzeniowego, przesuwając jego tylną część w dół i do tylu (po odłączeniu nie odbezpieczać mechanizmu spust.-uderzeniowego i nie zwalniać kurka; można odbezpieczyć i zwolnić kurek jedynie podczas czyszczenia silnego zabrudzenia mechanizmu spust.-uderzeniowego - wówczas po wyczyszczeniu kurek należy napiąć palcem i zabezpieczyć mechanizm);

5- odłączyć zespół przesuwny, tj. przesunąć do przodu chwyt przedni wraz z suwadłem i zamkiem tak, aby suwadło z zamkiem wysunęło się z komory zamkowej, zdjąć suwadło z zamkiem z listew chwytu przedniego, zsunąć chwyt przedni z listwami z magazynka, nakręcić nakrętkę na rurę magazynka;

6- odłączyć od suwadła z zamkiem płytkę suwadła oraz iglicę ze sprężyną, przez: lekkie naciśnięcie tylnej części iglicy i odłączenie płytki suwadła, przesuwając ją nieznacznie w przód, a następnie w dół; wyjęcie od tyłu iglicy oraz sprężyny iglicy.

Składanie strzelby wykonuje się w odwrotnej kolejności do rozkładania. Przy wkładaniu lufy do komory zamkowej zespół przesuwny należy ustawić w położeniu środkowym /okno do wyrzucania łusek otwarte do połowy

Po złożeniu broni należy:

- sprawdzić współdziałanie części, w tym mechanizmu spustowo-uderzeniowego; - zabezpieczyć broń, tj. sprawdzić skuteczność zabezpieczenia 2 sposobami /”twardy” język spustowy, zespołu przesuwnego nie można odciągnąć w tylne położenie/.

Amunicja do strzelby kal. 12 Winchester:

1/ bojowa - nb. kal. 12/70 z poc. kulowym typu Brenecka; nb. kal. 12/70 z poc. śrutowym typu Loftka; nb. kal. 12/70 z cylindrycznym poc. ołowianym W8MP;

2/ obezwładniająca - nb. kal. 12/70 z poc. gumowym BĄK; nb. kal. 12/70 z poc. gumowym typu RÓJ; nb. kal. 12/70 z poc. gumowym typu CHRABĄSZCZ 20, 30 i 50. Naboje CHRABĄSZCZ identyfikuje się po występach na głowicy pocisku: 1 występ - CHR.-20; 2 występy - CHR.-30; 3 występy - CHR.50.

3/ specjalna - nb. kal. 12/70 z poc. akustyczno-błyskowym GROM /psychologiczne działanie na tłum lub w sadach i na lotniskach do odstraszania ptaków/; nb. kal. 12/70 z poc. specjalnym PIK /do niszczenia urządzeń technicznych/ oraz nb. kal. 12/70 z poc. specjalnym CS /przebija osłonę techniczną, a potem rozprasza obezwładniający CS/

Dodatkowo można używać naboi błyskowo-dymnych i naboi sygnałowych kal. 12/70.

Podstawowe element naboju to: łuska ze spłonka zapalającą; ładunek miotający; przybitka /lub sabot/; pocisk; zatyczka.

1)„Nabój nie wszedł całkowicie do komory nabojowej” - z powodu zabrudzonej komory nabojowej, uszkodzonego lub nietypowego naboju, pękniętej sprężyny iglicy. Aby usunąć zacięcie, należy wyczyścić broń, wymienić naboje, przekazać broń do naprawy.

2)„Niewypał”;

3) „Nie wyciągnięcie łuski z komory nabojowej”;

4) „Nie wyrzucenie łuski z komory zamkowej”.

Inne ważniejsze to:

utrudnione załadowanie magazynka, naboje nie są donoszone przez sprężynę donośnika na podajnik, naboje nie utrzymują się w magazynku tj. broń gubi naboje z powodu odkształcenia rozdzielacza czy ustalacza lub zużytych występów; podajnik nie podaje naboju na linię dosyłania; utrudnione przesuwanie zespołu przesuwnego; kurek nie utrzymuje się na zaczepie mimo naciskania na spust; kurek nie jest utrzymywany na zaczepie.

„Niewypał” - przyczyny zacięcia: niesprawna amunicja, uszkodzona iglica lub sprężyna iglicy czy sprężyna kurka, utrudniony obrót zamka. Sposób usunięcia: przeładować broń; wyczyścić broń; przekazać do warsztatu.

„Nie wyciągnięcie łuski z komory nabojowej” - przyczyny zacięcia: zanieczyszczona komora nabojowa; wżery w komorze nabojowej; uszkodzony wyciąg łuski; uszkodzona sprężyna wyciągu.

Sposób usunięcia: wyczyścić; przekazać broń do warsztatu.

„Nie wyrzucenie łuski z komory zamkowej” - przyczyny: zabrudzona komora zamkowa; uszkodzony wyrzutnik.

Sposób usunięcia: wyczyścić; przekazać broń do warsztatu.

Przeznaczenie 9 mm pist. wz 98 MAG: jako broń osobista (indywidualna) służy do samoobrony i walki na odległościach do 50 m. W SW MAG jest wykorzystywany do konwojowania, patrolowania, pościgu, innych czynności służbowych wymagających występowania z bronią krótką.

Charakter działania:

MAG jest to broń automatyczna samopowtarzalna (strzelająca ogniem pojedynczym). Działa na zasadzie „krótkiego odrzutu lufy” - bo w tej broni ruchoma jest także lufa. Zespół zamka i lufy jest wspólnie zaryglowany. W wyniku działania sił ciśnienia gazów prochowych powstałych w wyniku spalenia ładunku prochowego poruszają się razem, po czym następuje rozdzielenie ich czynności. Lufa zatrzymuje się, a zamek poruszając się dalej przeładowuje broń.

Mechanizm spustowo-uderzeniowy jest podwójnego działania DA /double action/. Znaczy to, że język spustowy służy nie tylko do zwalniania napiętego wcześniej /np. ręką/ kurka, ale i do napinania kurka. Gdy kurek jest zwolniony, naciśnięcie na język spustowy spowoduje jego napięcie. Zwyczajowo określa się, że pistolet posiada „mechanizm samonapinania kurka”.

Zabezpieczenie przed strzałem przypadkowym pistolet MAG ma w języku spustowym i następuje ono przez blokadę iglicy. W końcowej fazie naciskania na język spustowy /końcowej drodze spustu/ następuje zwolnienie blokady. Na zewnątrz znajduje się dźwignia zwalniania kurka, którą zwalnia się napięty kurek, nie powodując uderzania w iglicę.

Strzelać można tylko ogniem pojedynczym. Wszystkie czynności związane z przeładowaniem pistoletu /poza 1-szym strzałem/ wykonywane są automatycznie,. Pod wpływem urządzenia powrotnego, w trakcie powrotu w przednie położenie, zamek pobiera kolejny nabój i dosyła go do komory nabojowej. Następnie zamyka komorę nabojową. Kurek pozostaje w położeniu napiętym dzięki zastosowaniu przerywacza. Pistolet jest gotów do oddania następnego strzału. Aby oddać kolejny strzał, należy zwolnić spust i nacisnąć ponownie..

Dane taktyczno-techniczne: kaliber 9mm; amunicja - 9mm nb. Parabellum; odl. skutecznego rażenia - ok. 400m; pojemność magazynka 15 szt.; szybkostrzelność 15 strz./18sek.; ustawienie przyrządów celowniczych 25m.

Budowa: zamek, lufa, urządzenie powrotne, szkielet broni, mech. spustowo-uderzeniowy /kurek, język spustowy i ich połączenie/, magazynek. Ponadto: kurek i dźwignia zwalniania kurka, zatrzask magazynka, dźwignia zatrzymania zamka, zatrzask zamka.

Częściowe rozkładanie MAG:

odłączyć magazynek, naciskając na zatrzask magazynka i wysuwając go z uchwytu; sprawdzić komorę nabojową i zablokować zamek w tylnym położeniu dźwignią zatrzymania zamka - w tym celu odciągnąć zamek do tyłu i kciukiem unieść dźwignię zatrzymania zamka, następnie sprawdzić czy w komorze nabojowej nie ma naboju; przesunąć /przez obrót o 90o/ zatrzask zamka do dołu; odłączyć zamek - zwalniając dźwignię zatrzymania zamka i przytrzymując zamek odłączamy go od szkieletu przesuwając do przodu; odłączyć od zamka urządzenie powrotne - ściskając lekko sprężynę przesunąć poza rygiel lufy; odłączyć od zamka lufę - w tym celu trzymając ją za rygiel przesunąć lekko do przodu, a następnie wychylić z zamka i wyciągnąć.

1)„Nabój nie wszedł do komory nabojowej” - zamek nie doszedł całkowicie do skrajnego przedniego położenia; nie można zwolnić kurka.

Przyczyna zacięcia: zanieczyszczona komora nabojowa i prowadnice szkieletu; zanieczyszczony magazynek i części ruchome pistoletu; zgięte szczęki pudełka magazynka.

Sposób usunięcia: dosłać zamek do przodu uderzeniem dłoni; przeładować pistolet i kontynuować strzelanie; oczyścić pistolet i magazynek; wymienić niesprawny magazynek.

2)„Niewypał”

3) „Zakleszczenie łuski przez zamek”

4)„Zatrzymanie zamka w tylnym położeniu pomimo nie wystrzelania wszystkich naboi.

Niewypał - zamek w skrajnym przednim położeniu, nabój jest w kom. nabojowej, kurek zwolniony ale strzał nie nastąpił. Przyczyna: niesprawna spłonka naboju; niesprawne części mechanizmu spustowo-uderzeniowego.

Sposób usunięcia - przeładować pistolet i kontynuować strzelanie.

Zakleszczenie łuski przez zamek - łuska nie została wyrzucona na zewnątrz i zakleszczyła się między zamkiem a tylnym ścięciem lufy.

Przyczyna: zanieczyszczone ruchome części pistoletu; niesprawny wyrzutnik.

Sposób usunięcia - usunąć zakleszczoną łuskę i kontynuować strzelanie; oddać pistolet do warsztatu.

Zatrzymanie zamka w tylnym położeniu pomimo nie wystrzelania wszystkich naboi - w magazynku znajdują się naboje.

Przyczyna: zanieczyszczone części pistoletu; niesprawna sprężyna dźwigni zatrzymania zamka.

Sposób usunięcia - przeczyścić pistolet; oddać do warsztatu.

Jest bronią indywidualną, wykorzystywaną do samoobrony i walki na odl. do 200m. Jest to broń samopowtarzalna i samoczynna - automatyczna, strzelająca ogniem pojedynczym i ciągłym.

Działa na zasadzie swobodnego odrzutu zamka - ruch swobodny zamka broni, wymuszony przez siły powstające w wyniku spalania się ładunku miotającego, wykorzystany jest do przeładowania broni.

Spust służy do zwalniania kurka. Przełącznik rodzaju ognia jest też bezpiecznikiem, powodującym blokadę części mechanizmu spustowo-uderzeniowego, co uniemożliwia oddanie przypadkowego strzału.

Dane taktyczno-techniczne:

kal. 9mm; am. 9mm nb. pist. Parabellum /jak do MAG/; donośność poc. ok. 1300m; odl. skut. rażenia ok. 700m; ciężar 2,53 kg. Przyrządy celownicze ustawione na 75m.

Ogólna budowa:

szkielet, z komorą zamkową z kolbą i chwytem; uchwyt; pokrywa komory zamkowej; lufa; zamek; magazynek; nakrętka lufy; urządzenie powrotne; łącznik z tuleją. Na wyposażeniu znajdują się 3 magazynki mieszczące po 25 nb. i 1 magazynek 15 nb.

Częściowe rozkładanie pistoletu:

- rozłożyć kolbę tj. wcisnąć zatrzask kolby i pociągnąć ją do tyłu; - odłączyć magazynek tj. wcisnąć zatrzask magazynka i pociągnąć za magazynek, wysuwając go z chwytu; - sprawdzić komorę nb. tj. odbezpieczyć broń przesuwając przełącznik rodzaju ognia w położenie P lub C, a następnie trzymając za uchwyt zamka odciągnąć go do tyłu i zajrzeć do kom.nb. ; - odłączyć pokrywę komory zamkowej tj. przesuwając zatrzask pokrywy komory zamkowej do przodu unieść jej tylną część i odłączyć; - odłączyć urządzenie powrotne tj. ścisnąć sprężyny prowadnikiem lekko do przodu i unieść go do góry, wysunąć; - odłączyć zamek od szkieletu tj. przesuwając go do tyłu i wyjąć w tylnej części do góry; - odłączyć lufę, odkręcając nakrętkę lufy; - odłączyć chwyt z mech. spust.-uderz., wybijając kołek i tuleję. Składanie - w odwrotnej kolejności.

1)„Nabój nie wszedł do komory nabojowej” - zamek nie doszedł całkowicie do skrajnego przedniego położenia; nie można zwolnić kurka.

Przyczyna zacięcia: zanieczyszczona komora nb. i prowadnice szkieletu; zanieczyszczony magazynek i części ruchome pistoletu; zgięte szczęki pudełka magazynka.

Sposób usunięcia: dosłać zamek do przodu uderzeniem dłoni; przeładować pist. i kontynuować strzelanie; oczyścić pistolet i magazynek; wymienić niesprawny magazynek.

2)„Niewypał” - zamek w skrajnym przednim położeniu, nb. jest w komorze nb., kurek zwolniony lecz strzał nie nastąpił.

3)„Zakleszczenie łuski przez zamek” - łuska nie została wyrzucona na zewnątrz i zakleszczyła się między zamkiem a tylnym ścięciem lufy.

„Niewypał” - zamek w skrajnym przednim położeniu, nb. jest w komorze nb., kurek zwolniony lecz strzał nie nastąpił.

Przyczyna zacięcia: niesprawna spłonka nb.; niesprawne części mechanizmu spustowo - uderzeniowego.

Sposób usunięcia: przeładować pistolet i kontynuować strzelanie; oddać do naprawy.

„Zakleszczenie łuski przez zamek” - łuska nie została wyrzucona na zewnątrz i zakleszczyła się między zamkiem a tylnym ścięciem lufy.

Przyczyna zacięcia: zanieczyszczone ruchome części pistoletu; niesprawny wyrzutnik.

Sposób usunięcia: usunąć zakleszczoną łuskę i kontynuować strzelanie; oddać pistolet do warsztatu.

Jest to broń nieautomatyczna powtarzalna, z 5-cio strzałowym bębenkiem, wyposażony w mechanizm spustowo-uderzeniowy podwójnego działania.

Strzał oddać można z wcześniej napiętego kurka lub naciskając tylko na jęz. spustowy. Zatrzask bębenka jest w zasięgu kciuka, z lewej strony szkieletu. Bębenek otwiera się na lewą stronę. posiada on rozładownik, ułatwiający usunięcie łusek po strzelaniu. Ciężar 638g; donośność, odl. skutecznego rażenia i prędkość pocz. pocisku zależna jest od rodzaju użytej amunicji.

Amunicja bojowa - to nabój rew. kal. 38 Specjal:

1/ 9,65mm nb. rew. kryty (sportowy) - pocisk /ołowiany walec/ schowany jest w łusce, w tarczy pozostawia czystą, nie poszarpaną przestrzelinę;

2/ 9,65 mm nb. rew. zwykły (obronny) - z ciężkim /10,3g/ ołowianym pociskiem o zaokrąglonym wierzchołku;

3/ 9,65mm nb. rew. półpłaszczowy - to nb. z ołowianym pociskiem okrytym po połowy metalowym płaszczem, o dużej skuteczności rażenia, bo pocisk w ciele człowieka „grzybkuje” /jego wierzchołek rozpłaszcza się na kształt kapelusza/, zwiększając w ten sposób średnicę i siłę rażenia.

Niepenetracyjne naboje rewolwerowe kal. 38 to :

KOMAR, OSA i SZERSZEŃ: pociskiem /3g/ w tych nabojach jest woreczek /średnicy 2,5cm/ wypełniony drobnym /1mm/ gumowym śrutem; pocisk jest umieszczony w łusce i przykryty plastikowym kapturkiem; naboje różnią się energią /prędkością początkową/, jaką osiąga pocisk po wylocie z lufy;

naboje odróżnia się po kolorze plastikowego kapturka - KOMAR biały 250m/s, OSA żółty 300m/s, SZERSZEŃ niebieski 350m/s; skuteczne działanie 4 - 10m; na 20 metrze pocisk wytraca prędkość i już nie jest groźny.

  1. Art. 1.2. Służba Więzienna jest umundurowaną i uzbrojoną formacją apolityczną podległą Ministrowi Sprawiedliwości; oraz art. 17.2. lit. a ustawy o SW: Minister Sprawiedliwości określi w drodze zarządzenia uzbrojenie SW.

  2. Zarządzenie Nr 37/96/CZSW Ministra Sprawiedliwości z dnia 20 sierpnia 1996 r. /ważne od 1.09.96/.

  3. Zarządzenie Nr 9 Dyrektora CZZK z dnia 28.05. 1976 r. /wraz z późniejszymi zmianami/ w sprawie zasad zaopatrywania w sprzęt uzbrojenia i gospodarowania tym sprzętem w SW.

Ad.B) § 1. Uzbrojenie SW obejmuje:

1) broń strzelecką:

a/ bojową: karabiny, karabinki, pistolety maszynowe, pistolety i rewolwery;

b/ specjalną: strzelby powtarzalne, pistolety sygnałowe, pistolety i rewolwery gazowe, oraz wyrzutnie środków obezwładniających i pocisków specjalnych;

c/ szkoleniową: sportową, pneumatyczną, szkolną, treningową.

2) amunicję i siatki obezwładniające do broni strzeleckiej o której mowa w pkt 1, oraz granaty dymne i imitatory.

3) wyposażenie specjalne, a w szczególności: miotacze gazu, tarcze, kaski, kamizelki ochronne i inne ochraniacze, kajdanki i prowadnice, kamizelki i hełmy kuloodporne, pałki służbowe oraz reflektory olśniewające.

4) indywidualne środki ochrony przeciwchemicznej, a w szczególności: maski przeciwgazowe, filtracyjne, izolacyjne oraz odzież ochronna.

5) sprzęt optyczny: lornetki, lunety, celowniki, peryskopy i noktowizory.

6) oporządzenie i części zamienne /zestawy naprawcze/ do broni, sprzętu i środków o których mowa w pkt 1 i 3 - 6 oraz do siatek obezwładniających.

7) warsztaty naprawcze uzbrojenia i ich specjalistyczne wyposażenie.

8) materiały i środki do konserwacji i obsługi technicznej uzbrojenia oraz opakowania.

Broń strzelecka to taka broń, której kaliber nie przekracza 20mm.

Klasyfikacja broni ze względu na stopień zautomatyzowania została oparta na przykładach broni strzeleckiej będącej na wyposażeniu SW /półautomat. w SW nie występuje/:

1/ Nieautomatyczna:

a/ Nieautomatyczna jednostrzałowa (26mm PS wz. 44 i wz. 78; 5,6mm kbks);

b/ Nieautomatyczna powtarzalna (strzelba kal.12 Winchester; rew. kal. 38 ROSSI; RWGŁ-1; RWGŁ-3).

2/ Automatyczna :

a/ Automatyczna samopowtarzalna (9mm P-64; 9mm pist. wz. 98 MAG; 7,62mm kb SWD;

b/ Automatyczna samoczynna (w SW nie występuje); c/ Automatyczna samoczynna samopowtarzalna - podwójnego działania, z przełącznikiem rodzaju ognia (7,62mm kbk AKMS, 9mm PM-98 Glauberyt).

Broń nieautomatyczna - to broń, w której wszystkie czynności związane z przygotowaniem strzału polegające na przeładowaniu /załadowanie i rozładowanie po strzale/ wykonywane są ręcznie przez osobę strzelającą, a nabój ładowany jest pojedynczo przed strzałem do przewodu lub komory nabojowej.

Broń nieautomatyczna powtarzalna - naboje ładuje się jednorazowo do magazynka, który jest mechanizmem zasilającym danej broni. W czasie strzelania strzelający dosyła kolejno naboje do komory nabojowej, po strzale usuwa też łuskę

z komory nabojowej - operując ręcznie odpowiednimi mechanizmami broni.

Broń automatyczna - czynności wykonywane ręcznie przez strzelającego związane są tylko z przygotowaniem broni do oddania 1-go strzału. W wyniku oddania 1-go strzału energia gazów prochowych wykorzystywana jest do wykonania określonej pracy, np. do nadania pociskowi prędkości początkowej /skutek użyteczny/ i do odrzutu /skutek nieużyteczny/. Ponadto energia ta jest wykorzystana na: otwarcie lub odryglowanie komory nabojowej; usunięcie łuski z komory nabojowej; wyrzucenie łuski na zewnątrz; napięcie części mechanizmu spust.-uderzeniowego; napięcie sprężyny mechanizmu powrotnego. Skutkuje to przygotowaniem i oddaniem następnego strzału - bez ingerencji osoby strzelającej. Jest to wspólna cecha każdej broni automatycznej. Są 3 rodzaje broni automatycznej:

Broń automatyczna samopowtarzalna - strzela się z niej tylko ogniem pojedyncz.. Mimo pełnej automatyki przeładowania, po każdym strzale następuje przerwanie ognia. Kurek pozostaje napięty. Aby oddać strzał, należy zwolnić spust, by nastąpiło połączenie spustu z zaczepem kurka, i ponownie ściągnąć spust (9mm P-64; 9mm MAG 98, 7,62mm kb SWD).

Broń automatyczna samoczynna - przystosowana jest do strzelania ogniem ciągłym, ale w SW jest nieużywana.

Broń automatyczna samoczynna, samopowtarzalna - podwójnego działania z przełącznikiem rodzaju ognia. Mechanizm spustowo-uderzeniowy jest tak zbudowany, że umożliwia prowadzenie ognia pojedynczego /działanie samopowtarzalne - po każdym strzale następuje przerwanie ognia, kurek pozostaje napięty; aby oddać strzał, należy zwolnić spust, by nastąpiło połączenie spustu z zaczepem kurka, i ponownie ściągnąć spust/ lub ciągłego /działanie samoczynne/, w zależności od ustawienia przełącznika rodzaju ognia (7,62mm kbk AKMS, 9mm PM-98 Glauberyt).

Przechowywanie kbk AKMS - karabinki przechowuje się w magazynach głównych jednostki lub w magazynach podręcznych d-cy zmiany /zezwala się na szafę metalową/, ustawione na specjalnych regałach, z kolba złożoną lub rozłożoną w zależności od rodzaju regału /lepszy do przechowywania z kolbą złożoną/, nie załadowane, bez dołączonego magazynka, ze zwolnionym kurkiem, zabezpieczone, nastawa celownika na 1.

Przenoszenie kbk AKMS - w czasie pełnienia służby karabinki przenosi się z kolbą rozłożoną, załadowane, zabezpieczone, bez wprowadzonego naboju do komory nabojowej, w położeniu „na pas”, wylotem lufy skierowanym do dołu; w miejscach gdzie znajdują się osoby postronne, należy dodatkowo trzymać lewą ręką magazynek i zatrzask magazynka. Poza pełnieniem służby karabinek przenosimy z kolbą złożoną, zabezpieczony ale nie załadowany. W trakcie wchodzenia na „wieżyczkę, wsiadania i wysiadania z samochodu, w wąskich przejściach i korytarzach - należy trzymać karabinek za nakładki.

Przewożenie: w trakcie jazdy więźniarką broń należy umieścić w specjalnym uchwycie lub trzymać ją między kolanami opartą o podłogę, wylotem lufy skierowanym do góry; samą broń przewozi się w specjalnych skrzyniach, nie załadowaną, zabezpieczoną, ze zwolnionym kurkiem i bez dołączonego magazynka.

Przechowywanie strzelby powtarzalnej kal. 12 Winchester - przechowuje się w magazynach głównych jednostki lub w magazynach podręcznych d-cy zmiany /zezwala się na szafę metalową/, ustawione na specjalnych regałach, nie załadowane, przyrządy celownicze ustawione na 35m.

Przenoszenie - w czasie pełnienia służby strzelbę przenosi się załadowaną, zabezpieczoną, bez wprowadzonego naboju do komory nabojowej, w położeniu „na pas”, wylotem lufy skierowanym do góry. W trakcie wchodzenia na „wieżyczkę, wsiadania i wysiadania z samochodu, w wąskich przejściach i korytarzach - należy trzymać strzelbę za chwyt przedni.

Przewożenie: w trakcie jazdy więźniarką broń należy umieścić w specjalnym uchwycie lub trzymać ją między kolanami opartą o podłogę, wylotem lufy skierowanym do góry; samą broń przewozi się w specjalnych skrzyniach, nie załadowaną, zabezpieczoną,

Przechowywanie 9mm P-64 - w magazynie uzbrojenia w metalowych szafach zamkniętych na zamek patentowy, odbezpieczony z nie napiętym kurkiem oraz odłączonym magazynkiem.

Pistolet przenosi się i przewozi w futerale. Jeżeli jest załadowany, to bez naboju w komorze nabojowej.

Przechowywanie 9mm pist. wz 98 MAG - w magazynie uzbrojenia w metalowych szafach zamkniętych na zamek patentowy, odbezpieczony ze zwolnionym kurkiem i odłączonym magazynkiem.

Pistolet przenosi się i przewozi w futerale. Jeżeli jest załadowany, to bez naboju w komorze nabojowej.

Przechowywanie 9mm PM-98 Glauberyt - tak jak AKMS. Przenosi się albo przewozi zabezpieczony, umieszczony w futerale albo na pasie nośnym. Jeżeli pistolet jest załadowany - to bez nb. w komorze nb., a kolba rozłożona.

Sprzęt uzbrojenia z podręcznego magazynku uzbrojenia wydaje d-ca zm. lub jego z-ca - tylko na czas pełnienia służby z bronią. Po potwierdzeniu czytelnym podpisem w „Książce wydawanej broni” faktu pobrania broni, użytkownik przystępuje, pod bezpośrednim nadzorem d-cy lub z-cy, do jej bieżącego obsługiwania.

W celu przeprowadzenia obsługi bieżącej przed służbą f-sz - użytkownik broni:

a/ rozkłada częściowo broń;

b/ czyści do sucha wszystkie zewnętrzne i wewnętrzne części składowe broni;

c/ dokonuje jej przeglądu technicznego, zwracając uwagę - czy nie ma pęknięć, skrzywień, wgnieceń, zadrapań na poszczególnych częściach;

d/ składa broń oraz sprawdza współdziałanie poszczególnych mechanizmów, podzespołów i części; zabezpiecza broń i sprawdza skuteczność (prawidłowość) zabezpieczenia 2 sposobami :

W przypadku stwierdzenia usterek melduje przełożonemu.

Po przeprowadzonej „odprawie do służby” /instruktażu do konwoju/ f-sze udają się do punktu ładowania i rozładowywania broni, gdzie ustawiają się w szeregu, twarzą zwróconą w stronę tablicy TU KIERUJ BROŃ, ŁADUJ, ROZŁADUJ BROŃ.

Załadowanie broni na służbę f-sz przeprowadza: w miejscu do tego wyznaczonym; pod bezpośrednim nadzorem; na komendy d-cy lub jego z-cy:

(POJEDYNCZO) DO PRZEJRZENIA BROŃ, PRZEJRZAŁEM, ŁADUJ.

Po załadowaniu broni d-ca lub z-ca rozprowadza f-szy w szyku zwartym na wyznaczone posterunki. Przekazanie służby na posterunku odbywa się pod bezpośrednim nadzorem d-cy lub z-cy.

Podczas pełnienia służby broń jest zabezpieczona, załadowana, bez wprowadzonego nb. do komory nb. Po dokonaniu zmian f-sze pod nadzorem d-cy lub z-cy w szyku zwartym udają się w miejsce przeznaczone do ładowania i rozładowania broni, ustawiają się w szeregu, twarzą zwróconą w kierunku tablicy TU KIERUJ BROŃ, ŁADUJ, ROZŁADUJ BROŃ.

Rozładowanie broni po służbie f-sz przeprowadza: w miejscu do tego wyznaczonym; pod bezpośrednim nadzorem; na komendy d-cy lub z-cy:

ZMIANA, OD PRAWEGO POJEDYNCZO - ROZŁADUJ, DO PRZEJRZENIA BROŃ, PRZEJRZAŁEM. Po przejrzeniu broni f-sz przystępuje do rozładowania magazynków.

Po rozładowaniu broni f-sz -przeprowadza obsługiwanie bieżące broni po służbie. W tym celu przeprowadza te same czynności, jak podczas obsługiwania przed służbą; z tym, że części broni, które poprzednio rozkonserwował - obecnie konserwuje. Następnie zdaje sprzęt uzbrojenia do podręcznego magazynku uzbrojenia d-cy zmiany.

Obsługiwanie bieżące przeprowadza się w celu:

zapewnienia długotrwałego utrzymania sprzętu uzbrojenia w stałej gotowości bojowej i niezawodności działania jego mechanizmów; wykrywania i usuwania w odpowiednim czasie przyczyn powodujących przedwczesne zużywanie lub uszkodzenie części.

Obsługiwanie bieżące polega na:

częściowym rozłożeniu broni; dokładnym wyczyszczeniu; sprawdzeniu stanu technicznego poszczególnych części broni; zakonserwowaniu i złożeniu broni.

Przed służbą i strzelaniem broni nie konserwujemy.

Obsługiwanie bieżące wykonują f-sze - użytkownicy sprzętu uzbrojenia:

pod nadzorem d-cy, jeżeli broń została wydana z magazynu podręcznego;

pod nadzorem zbrojmistrza, jeżeli bron została bezpośrednio z magazynu uzbrojenia jednostki; w miejscach wydzielonych, odpowiednio wyposażonych, tzw. salach czyszczenia broni.

Obsługiwanie bieżące przeprowadza się :

1) w czasie przygotowania do służby i bezpośrednio po służbie;

2) w czasie przygotowania do strzelania i po strzelaniu;

3) podczas przygotowania do nauki własnej i szkolenia oraz po nauce własnej i szkoleniu; 1 raz w tygodniu, mimo że broń nie była użytkowana.

3 etapy czyszczenia broni po strzelaniu:

1/ bezpośrednio po zakończeniu strzelania na strzelnicy należy zwilżyć odpowiednim środkiem wszystkie części, na które działały gazy prochowe - aby odmiękł osad prochowy,

2/ po przybyciu do miejsca zakwaterowania lub macierzystej jednostki przeprowadzamy czyszczenie broni; czyścimy wszystkie zewnętrzne i wewnętrzne części broni, używając do tego naftę antykorozyjną; potem części te należy do sucha wytrzeć i przystąpić do konserwacji, 3/ etap trzeci polega na czyszczeniu tej samej jednostki broni przez 2 - 3 kolejne dni.

Materiały i środki do czyszczenia i konserwacji:

Przybornik wraz z wyciorem od kbk AKMS:

komplet to wycior, przecieracz, szczoteczka, klucz-wkrętak, wybijak, kadłub przybornika i jego pokrywka; ponadto do kompletu do czyszczenia i konserwacji wchodzi przetyczka i olejarka.

Np. dla kbk AKMS i P-64 skupienie uważa się za normalne, jeżeli przestrzeliny mieszczą się o okręgu o średnicy 15cm, a odchylenie (przy normalnym skupieniu) średni punkt trafienia ŚPT od punktu kontrolnego PK nie może być większe niż 5cm w dowolnym kierunku.

Jeżeli podczas przystrzeliwania nie został spełniony warunek dot. skupienia przestrzelin, to broń oddaje się w celu naprawy do rusznikarni. Jeżeli natomiast nie został spełniony warunek dopuszczalnego odchylenia ŚPT od PK, to przeprowadza się regulację przyrządów celowniczych.

Po wykonaniu naprawy ponownie się ja przystrzeliwuje. Jeżeli w dalszym ciągu nie spełnia wymogów, przekazuje się ją do warsztatu naprawczego, wraz z metrykami przystrzeliwania zawierającymi wyniki kolejnych prób przystrzeliwania.

W czasie szkolenia w rozkładaniu i składaniu broni należy przestrzegać następujących reguł:

nie używać nadmiernej siły i uderzeń; zachować kolejność rozkładania i składania; przy rozkładaniu kilku sztuk broni tego samego rodzaju - uważać, aby nie zamienić części od różnych broni.

Pełniąc służbę z bronią poza terenem jednostki f-sz musi posiadać pozwolenie na broń (bezimienne) wystawione na dany egzemplarz broni. Po wykonaniu zadania f-sze zobowiązani są każdorazowo zdawać broń do magazynu uzbrojenia.

Dlatego użytkownik broni musi znać dane taktyczno-techniczne dla danego rodzaju broni.

a/ dopuszczania do strzelania osób nienależycie przeszkolonych,

b/ dopuszczania do strzelania osób niesprawnych psychomotorycznie,

d/ strzelania z broni technicznie niesprawnej oraz strzelania amunicją niesprawną, lub której użycie jest niedopuszczalne,

e/ strzelania do obiektów i urządzeń strzelnicy, które nie są celem,

f/ kierowania broni w stronę ludzi, na boki, do tyłu - nawet w przypadku, gdy broń nie jest załadowana,

g/ ładowania broni amunicją bez polecenia prowadzącego strzelanie,

h/ odkładania lub oddawania załadowanej broni innym osobom,

i/ zamieniania warunków strzelania, np. poprzez zmianę odległości do celu, zmianę czasu strzelania lub ilości nb.,

j/ rozpoczęcia strzelania bez rozkazu prowadzącego strzelanie,

k/ strzelania po komendzie prowadzącego strzelanie „PRZERWIJ OGIEŃ”;

uwaga: rozkaz do otwarcia lub przerwania ognia może być wydany ustnie (komendą OGNIA lub PRZERWIJ OGIEŃ) albo umówionym znakami lub sygnałami; po rozkazie do przerwania ognia strzelający obowiązkowo przerywa ogień i zabezpiecza broń.

W sytuacjach zagrożenia komendę PRZERWIJ OGIEŃ podaje uczestnik strzelania, który stwierdził niebezpieczeństwo.

Strzelanie - niezależnie od wyniku trafień - ocenia się niedostatecznie, jeżeli strzelający naruszył zasady bezpieczeństwa podczas strzelania.

Przy ocenianiu przestrzelin w tarczy, trafienia w pierścień tarczy lub obrzeże figury bojowej należy zaliczyć na korzyść strzelającego; jeżeli strzelający oddal strzał do tarczy czy figury bojowej wyznaczonej dla innego uczestnika strzelania, to należy powtórzyć strzelanie dla obydwu strzelających; w przypadku zacięcia się broni - niemożliwego do usunięcia albo którego strzelający nie potrafi samodzielnie usunąć - strzelający sygnalizuje zacięcie przez podniesienie wolnej ręki do góry oraz okrzyk ZACIĘCIE.

Strzelanie można powtórzyć, jeżeli nie zostało ono wykonane na skutek uszkodzenia /niesprawności/ broni lub amunicji, powstałych podczas strzelania nie z winy strzelającego, a jednocześnie niemożliwych do usunięcia w czasie przeznaczonym na strzelanie.

W przypadku strzelań ograniczonych czasowo, oddanie strzału po czasie przeznaczonym na strzelanie /komendzie PRZERWIJ OGIEŃ/ powoduje odliczenie punktów za najlepszą przestrzelinę lub trafienie.

Zastosowanie środków przymusu bezpośredniego w Służbie Więziennej regulują: ustawa o SW z 26 kwietnia 1996 r. oraz Rozporządzenie RM z 20 listopada 1996 r. w sprawie szczegółowych warunków stosowania środków przymusu bezpośredniego oraz użycia broni palnej lub psa służbowego przez f-szy SW oraz sposobu postępowania w tym zakresie.

Cel oraz sposób użycia siatki obezwładniającej określa §19 Rozp. RM z 20.11.96r. :

ust. 1. siatkę obezwładniającą stosuje się w celu częściowego unieruchomienia osadzonego lub innej osoby.

ust. 2. siatkę obezwładniającą miota się z broni palnej albo zarzuca ręcznie.

Na wyposażeniu SW są 2 rodzaje siatkowych zestawów obezwładniających: SZO wz. 84 /Siatkowy Zestaw Obezwładniający/ oraz NSZO /Nasadowy Siatkowy Zestaw Obezwładniający, czyli komplet części do miotania/.

Cel oraz sposób użycia CHŚO określa § 20 ust. 1 Rozp. RM z 20.11.96 r. oraz § 23 :

CHŚO stosuje się w celu krótkotrwałego zakłócenia zdolności widzenia lub obezwładnienia osadzonego lub innej osoby.

§ 23. w czasie stosowania wodnych i chemicznych środków obezwładniających oraz petard należy zachować szczególna ostrożność, uwzględniając ich właściwości mogące stanowić zagrożenie dla życia ludzkiego.

Cel oraz sposób użycia petard określa Rozp. RM z 20.11.96r.:

§ 22 ust. 1. Petardy stosuje się w celu rozbicia i ukierunkowania wycofywania zgrupowania osadzonych lub innych osób. ust. 2. Petardy miota się przed zgrupowanie osadzonych lub innych osób. ust. 3. petardy stosuje się na przestrzeni otwartej, a także w dużych pomieszczeniach zamkniętych.

§ 23. w czasie stosowania wodnych i chemicznych środków obezwładniających oraz petard należy zachować szczególna ostrożność, uwzględniając ich właściwości mogące stanowić zagrożenie dla życia ludzkiego.

Cel oraz sposób użycia pocisków nepenetracyjnych określa § 25 Rozp. RM z 20.11.96r. :

Pociski niepenetracyjne, miotane z broni palnej, stosuje się w celu obezwładnienia osadzonego lub innej osoby tak, aby nie zagrażały one życiu ludzkiemu.

Amunicja obezwładniająca /z pociskami niepenetracyjnymi/ - są to nb. z pociskami gumowymi, plastikowymi lub woreczkami z drobnym śrutem, stosowane w celu obezwładnienia. Pociski tych nb. nie powodują penetracji /naruszenia/ ciała.

KATALOG ŚPB - art. 19 ust. 1 ustawy o SW:

Funkcjonariusze podczas pełnienia obowiązków służbowych są uprawnieni do stosowania WZGLĘDEM OSÓB POZBAWIONYCH WOLNOŚCI środków przymusu bezpośredniego w postaci:

1/ użycia siły fizycznej; 2/ umieszczenia w celi zabezpieczającej; 3/ założenia kasku ochronnego; 4/ założenia kajdan lub prowadnic; 5/ założenia pasów obezwładniających lub kaftana bezpieczeństwa; 6/ użycia wodnych środków obezwładniających; 7/ użycia siatki obezwładniającej; 8/ użycia chemicznych środków obezwładniających; 9/ użycia reflektora olśniewającego; 10/ użycia petard; 11/ użycia pałek służbowych; 12/ użycia pocisków niepenetracyjnych, miotanych z broni palnej.”

PRZYPADKI stosowania środków przymusu bezpośredniego wobec osadzonych określa art. 19 ust. 2 ustawy o SW:

Środki przymusu bezpośredniego, wymienione w ust. 1, mogą być stosowane , jeżeli jest to konieczne, wyłącznie w celu przeciwdziałania:

- usiłowaniu zamachu na życie lub zdrowie własne albo innej osoby, - nawoływaniu do buntu, - rażącemu nieposłuszeństwu, - groźnemu zakłóceniu spokoju i porządku, - niszczeniu mienia lub - ucieczce osoby pozb. wolności.

PRZYPADKI stosowania ŚPB wobec osób innych niż pozbawionych wolności określa art. 19 ust. 3 ustawy o SW:

Środki przymusu bezpośredniego, wymienione w ust. 1 pkt 1 i 4 oraz 6 - 12 mogą być stosowane wobec osób innych niż pozbawione wolności w razie:

1) groźnego zakłócenia przez te osoby porządku na terenie jednostek organizacyjnych lub

2) w przypadkach określonych w art. 20.

PRZYPADKI stosowania ŚPB jako środek profilaktyczny określa art. 19 ust. 5.

W uzasadnionych przypadkach można w czasie konwojowania lub doprowadzania osoby pozbawionej wolności zastosować kajdany, pas obezwładniający lub prowadnice w celu zapobieżenia ucieczce tej osoby lub objawom jej czynnej agresywności.

§ 20 Rozp. RM z 20.11.96r.:

ust. 1. CHŚO stosuje się w celu krótkotrwałego zakłócenia zdolności widzenia lub obezwładnienia osadzonego albo innej osoby. Ust. 2. CHŚO stosuje się ręcznie albo miota z broni palnej.

Ust. 3. W czasie stosowania CHŚO w pomieszczeniu, f-sz zakłada maskę przeciwgazową, jeżeli użycie środka mogłoby spowodować w niego skutki, o których mowa w ust. 1. Ust. 4. Jeżeli wskutek stosowania CHŚO nastąpiło silne podrażnienie błon śluzowych, należy poszkodowanemu udzielić pierwszej pomocy.

§ 23. W czasie stosowania wodnych i chemicznych środków obezwładniających oraz petard należy zachować szczególna ostrożność, uwzględniając ich właściwości mogące stanowić zagrożenie dla życia ludzkiego.

Chemiczne środki obezwładniające to:

1/ uniwersalne granaty łzawiące UGŁ 200-1 I UGŁ 200 ze świstkiem; 2/ 26mm nb. pistoletowe łzawiące NPŁ-26; 3/ ręczne miotacze gazowe RMG-75, RMG-75m, RMP-75.

Ogólna budowa UGŁ-200-1: tekturowy kadłub; pokrywka górna z potarką i krążkiem zabezpieczającym; pokrywka dolna; zapalnik, składający się z główki zapalnika, opóźniacza i masy podpałowej; ładunek palno-łzawiący, składający się z mączki prochu czarnego /jako paliwa/, talku kosmetycznego /obniża on temperaturę palenia prochu/, chloroacetofenonu CN) jako drażniącego środka trującego.

Ogólna budowa UGŁ-200 ze świstkiem: jak UGŁ-200-1, ale ponadto posiada urządzenie świstowe /pełniące rolę odstraszającą/ oraz pastylki wybuchowe, rozmieszczone nieregularnie na kadłubie granatu /uniemożliwiają one chwycenie granatu i odrzucenie z powrotem/.

Ciężar granatu UGŁ-200-1 to 320g, a ze świstkiem 330g; odl. miotania z RWGŁ ok. 120m; czas rozpalania 3-4s; czas intensywnego dymienia 5-8s; środek wywołujący podrażnienie to chloroacetofenon (CN).

UGŁ można używać ręcznie lub za pomocą RWGŁ.

Ręcznie: należy zdjąć pokrywkę dolną; potem pokrywką górną, i trzymając granat w ręce, energicznie potrzeć potarką /znajdującą się na pokrywce górnej/ o główkę zapalnika ruchem od siebie; następnie odrzucić granat, wykonując ręką ruch lekko z boku.

Z wyrzutni należy: załadować magazynek nabojami miotającymi; dołączyć magazynek do wyrzutni; włożyć granat łzawiący główką zapalającą do nasadki; odbezpieczyć wyrzutnię; przeładować, czyli odryglować i zaryglować; przyjąć postawę i wycelować; potem nacisnąć na spust.

Wyrzutnia jest pozbawiona przyrządów celowniczych, dlatego „na oko” ustawia się kierunek lotu oraz kąt strzału /optymalnie to 450/, który wpływa bezpośrednio na donośność granatu.

Środki ostrożności w czasie stosowania UGŁ - 200/1 i UGŁ - 200 ze świstkiem:

§ 20 ust. 1 Rozp. RM z 20.11.96r.: Chemiczne środki obezwładniające stosuje się w celu krótkotrwałego zakłócenia zdolności widzenia lub obezwładnienia osadzonego albo innej osoby.

26mm nb. pistoletowy łzawiący składa się z:

tekturowej łuski zewnętrznej, ze spłonka zapalającą; ładunku miotającego; krążka zabezpieczającego; łuski wewnętrznej z: opóźniaczem /lontowym, opóźniającym zapalenie masy podpałowej o 3-4s/ i ładunkiem palno-łzawiącym - składającym się z mączki prochu czarnego jako paliwa, talku kosmetycznego /dla obniżenia temp. palenia/ i chloroacetofenonu /jako drażniącego środka trującego/; krążka rozpoznawczego srebrzystego koloru.

Podstawowe dane: ciężar nb. ok. 45g; donośność - nawet powyżej 120m; czas intensywnego dymienia to 4-5s, a dymić zaczyna 3-4s po wystrzale; środek wywołujący podrażnienie to chloroacetofenon (CN).

26mm nb. pistoletowy łzawiący NPŁ-26 wystrzeliwuje się z 26mm pistoletu sygnałowego. Po uderzeniu iglicy w spłonkę zapala się ładunek miotający. Pod wpływem wytworzonych gazów prochowych następuje wyrzucenie łuski wewnętrznej i krążków zabezpieczających oraz następuje zapalenie opóźniacza lontowego. Po 2-3s. od momentu wystrzelenia zapali się ładunek palno-łzawiący - zapalona mączka prochu czarnego będzie się szybko spalać, wytwarzając duże ilości dymu zawierającego gazowy CN, który będzie powodował podrażnienie błon śluzowych oczu i skóry.

Chloroacetofenon (CN) - to środek /w stanie czystym są to bezbarwne kryształy/ wykorzystywany w broni chemicznej w celu obezwładnienia. Jego działanie polega na silnym podrażnieniu zakończeń nerwów błon śluzowych oczu. Efektem jest silne łzawienie i spazmatyczne zwieranie powiek, uniemożliwiające wykonywanie normalnych czynności Wyższe stężenia podowują również podrażnienia skóry twarzy. Objawy ustępują po wyjściu z atmosfery skażonej, w czasie od kilku min. do kilku godzin, i nie pozostawiają trwałych śladów.

Jeżeli jednak zachodzi konieczność stosowania NPŁ-u w tych miejscach, to musi być zachowana minimalna bezpieczna odl. od nich, tzn. 5m po upadku i zatrzymaniu się łuski wewnętrznej;

Rozp. RM z 20.11.96r.: § 20 ust. 1. Chemiczne środki obezwładniające stosuje się w celu krótkotrwałego zakłócenia zdolności widzenia lub obezwładnienia osadzonego albo innej osoby.

RĘCZNY MIOTACZ GAZOWY RMG-75 I RMG-75m składa się :

waga większego RMG to 105g; ciśnienie roztworu w zbiorniczku to 7 - 8 atm. przy temp. 200C. Aby użyć RMG, należy nacisnąć palcem przez 1s na główkę zaworu i skierować z odl. 50 - 150cm strumień gazu poniżej twarzy napastnika. Zawarty w tym aerozolu związek CS spowoduje podrażnienie błon śluzowych oczu i górnych dróg oddechowych oraz skóry.

Środki ostrożności:

CS - to środek wykorzystywany w broni chemicznej w celu obezwładnienia /w stanie czystym to biały krystaliczny proszek, łatwo sublimujący się, tzn. przejście ze stanu stałego w gazowy/. Jego działanie polega na silnym podrażnieniu zakończeń nerwowych błon śluzowych oczu, górnych dróg oddechowych, krtani, tchawicy i oskrzeli, a efektem tego podrażnienia jest łzawienie, uczucie pieczenia w krtani i w miejscach wilgotnych po łzach i pocie, kichanie kaszel, ślinotok, ból w klatce piersiowej i wymioty. Silniejsze stężenie i skażenie tym środkiem wywoła zaczerwienienie i pęcherze na skórze, duszność, ból w uszach, zaburzenia równowagi i koordynacji ruchów. Po wyjściu z atmosfery skażonej objawy powoli ustępują, ale CS zachowuje swe rażące działanie w terenie przez ponad 14 dni.

RĘCZNY MIOTACZ PIEPRZOWY RMP-75: budowa taka sama jw., tylko że zbiornik zawiera roztwór alkoholu etylowego i pieprzu naturalnego, powodującego podrażnienie błon śluzowych oczu i górnych dróg oddechowych.

Strumień aerozolu należy skierować przez 2s poniżej twarzy, na klatkę piersiową napastnika, z odl. nie mniejszej niż 1m; skuteczne rażenie jest do 4m. RMP chronić trzeba przed urazami mechanicznymi i przechowywać z dala od źródeł ciepła. w przypadku silnego podrażnienia - zdjąć wierzchnie ubranie, a oczy i zaczerwienienia skóry przemyć wodą z szarym mydłem.

§ 22Rozp.RM z 20.11.96r.:

ust. 1. Petardy stosuje się w celu rozbicia i ukierunkowania wycofywania zgrupowania osadzonych lub innych osób.

ust. 2. Petardy miota się przed zgrupowanie osadzonych lub innych osób. ust. 3. petardy stosuje się na przestrzeni otwartej, a także w dużych pomieszczeniach zamkniętych.

§ 23. w czasie stosowania... petard należy zachować szczególna ostrożność, uwzględniając ich właściwości mogące stanowić zagrożenie dla życia ludzkiego.

Petarda z zapalnikiem lontowym:

jej kadłub to tekturowy cylinder zewnętrzny, którego dolna i górna część jest zawinięta do wewnątrz. Na dole kadłub posiada denko i krążek uszczelniający, a od góry jest przykryty krążkiem z otworem na lont opóźniacza i krążkiem uszczelniającym.

Wnętrze kadłuba jest wzmocnione cylindrem wewnętrznym - jest to przestrzeń między krążkiem dolnym a górnym, i jest to komora na ładunek wybuchowy. Natomiast przestrzeń między krążkiem górnym a nakrywką z tasiemką to komora, w której umieszczona jest górna część opóźniacza lontowego.

Dolna część opóźniacza lontowego umieszczona jest wewnątrz komory z ładunkiem wybuchowym. Opóźniacz lontowy opóźnia zapalenie ładunku wybuchowego i wybuch petardy, i składa się z:

lontu wodoszczelnego, główki zapalającej lont, główki prochowej zapalającej ładunek wybuchowy, i nakrywki z tasiemką. Dł. lontu wynosi 155 - 160mm.

Aby użyć petardy z opóźniaczem lontowym, należy:

zerwać nakrywkę poprzez szarpniecie tasiemki; wyjąć lont i ułożyć wzdłuż petardy w ten sposób, aby główka zapalająca była oparta o bok petardy; wziąć petardę w rękę, którą będzie się rzucać, natomiast drugą ręką energicznie, ale nie za mocno - potrzeć potarką pudełka od zapałek o główkę zapalającą lontu.

Gdyby odpadła główka zapalająca, można lont przyciąć na ukos, w odl. nie większej od 5mm tuż za miejscem odpadnięcia główki, i przyłożoną do rdzenia prochowego główkę zapałki potrzeć potarką.

Pomimo, że czas palenia się lontu wynosi ok. 15s, to po odpaleniu należy petardę natychmiast odrzucić lub oddalić się od niej przynajmniej na odl. 25m.

Petarda z zapalnikiem tarciowym ZT-1:

jej kadłub to tekturowy cylinder zewnętrzny, którego dolna i górna część jest zawinięta do wewnątrz.

Wnętrze kadłuba jest wzmocnione cylindrem wewnętrznym - jest to przestrzeń między krążkiem dolnym a górnym, i jest to komora na ładunek wybuchowy. Na dole kadłub posiada denko i krążek uszczelniający, a od góry jest przykryty krążkiem z otworem na lont opóźniacza.

Przestrzeń między krążkiem a obsadą lontu stanowi komorę, w której umieszczona jest górna część lontu zakończona tulejką gwintowaną, na którą z kolei nakręca się nakrętkę bakelitową, a później zapalnik tarciowy ZT-1.

Opóźniacz lontowy opóźnia zapalenie ładunku wybuchowego i wybuch petardy, i składa się z :

lontu wodoszczelnego, główki prochowej, zamazki prochowej i krążka z otworem. Dł. lontu też 155 - 160mm.

Zapalnik tarciowy ZT-1 służy do zapalenia opóźniacza lontowego i składa się z :

kadłuba zapalnika, łączącego wszystkie części; kapturka zabezpieczającego górną część zapalnika; spłonki zapalającej /to tulejka z masą tarciową/; drutu tarciowego /przewleczonego przez spłonkę/; łącznika /na dole jest zamocowany drut tarciowy, a na jego górze - przewleczone przez otwór kółko naciągowe/; oraz kółka naciągowego, zabezpieczonego zawleczką.

Zasada działania tego zapalnika polega na tym, że podczas wyciągania drutu tarciowego za pomocą kółka naciągowego następuje tarcie rozwijającej się spirali drutu o masę tarciową, co powoduje jej zapalenie i zapalenie opóźniacza lontowego. Palący się opóźniacz powoduje zapalenie ładunku wybuchowego i wybuch petardy.

Aby użyć petardy z zapalnikiem tarciowym ZT-1, należy:

uzbroić petardę, tj. odkręcić nakrętkę bakelitową zabezpieczającą opóźniacz lontowy i na jej miejsce nakręcić zapalnik ZT-1; ująć petardę w tą rękę, którą się będzie rzucać, a drugą ręką odbezpieczyć zapalnik przez wyszarpnięcie zawleczki; energicznym ruchem pociągnąć za kółko naciągowe, aż do wyszarpnięcia drutu tarciowego; po wyszarpnięciu drutu tarciowego - petardę należy natychmiast odrzucić lub oddalić się od niej nie mniej niż na 25m.

Środki ostrożności i zasady bezpieczeństwa:

Jeżeli na skutek wybuchu zapalił się tekturowy cylinder, to płomień należy natychmiast ugasić.

Ponadto zabrania się:

Słyszalność wybuchu petardy to ok. 1500m. Petarda w wodzie nie tonie, ani nie gaśnie, po obciążeniu jej wybuchnie również pod wodą.

Pomieszczenia zamknięte - to pomieszczenia nie mieszkalne o silnej konstrukcji, np. klatki schodowe, korytarze, hale produkcyjne.

RĘCZNE WYRZUTNIE GRANATÓW ŁZAWIĄCYCH - jako broń nieautomatyczna powtarzalna służą do miotania granatów łzawiących, a po zmianie nasadki - także do miotania siatki obezwładniającej.

Amunicja miotająca to 7,62 nb. wz. 43 ŚLEPE; ponadto do RWGŁ-3 7,62 nb. wz. 43 UNM /uniwersalne nb. miotające w celu miotania siatki obezwładniającej/.

Ogólna budowa RWGŁ-1: zamek; szkielet; magazynek /poj. 6szt./; nasadka; lufa; rękojeść tylna; rękojeść przednia. Lufa zabezpieczona jest przed wprowadzeniem nb. bojowego przez kołek przechodzący poprzecznie przez lufę na wysokości stożka przejściowego, i służy tylko do nadania odpowiedniego kierunku rozprężającym się gazom prochowym - wyrzucających z nasadki granaty łzawiące.

Nasadka nadaje kierunek lotu granatowi, i składa się z: korpusu nasadki /łączy wszystkie jej części i umożliwia przykręcenie na lufę/; dławika /łagodzącego działanie gazów prochowych, równomiernie rozkładając ich ciśnienie na granat/; rury nasadki /w niej umieszcza się granat/.

W celu oddania strzału z wyrzutni należy: załadować magazynek nabojami miotającymi; dołączyć magazynek do wyrzutni; włożyć granat łzawiący główką zapalającą do nasadki; odbezpieczyć wyrzutnię; przeładować, czyli odryglować i zaryglować; przyjąć postawę i wycelować; nacisnąć na spust. Wyrzutnia jest pozbawiona przyrządów celowniczych, dlatego „na oko” ustawia się kierunek lotu oraz kąt strzału, który wpływa bezpośrednio na donośność granatu /optymalnie to 450/.

Rozkładanie częściowe:

odłączamy magazynek i sprawdzamy, czy nie ma nb.; odbezpieczamy i przeglądamy komorę nb.; odłączamy zamek, poprzez naciśnięcie spustu i wysunięcie zamka ze szkieletu do tyłu; odłączamy nasadkę. RWGŁ-1 przechowuje się na stojakach, rozładowane, z odłączonym magazynkiem, zamek otwarty /w tylnym położeniu/.

RWGŁ-3: konstrukcja oparta jest o zespoły, mechanizmy i elementy 7,62mm kbk AKMS. Dochodzi rękojeść przednia i nasadka do miotania granatów i siatki obezwładniającej, a lufa zabezpieczona jest przed wprowadzeniem nb. bojowego przez kołek przechodzący poprzecznie przez lufę /jak w RWGŁ-1/. Poj. magazynka to 10 szt. nb.

Środki ostrożności:

strzelając z wyrzutni nie wolno strzelać „torami płaskimi', bo siłą uderzenia granatu można pozbawić kogoś życia; kąt strzału powinien być większy od 300; nie wolno strzelać bezpośrednio w ludzi - granat ma upaść z przodu lub z boku; strzelając granatami w terenie otwartym, należy wziąć pod uwagę przeszkody terenowe, tzn. linie elektryczne i telefoniczne, wysokie drzewa, kominy, budynki.

26mm PISTOLETY SYGNAŁOWE są przeznaczone do strzelania nb. sygnałowymi i oświetlającymi oraz amunicją specjalną /obezwładniającą, hukową/, przeznaczoną do tego rodzaju pistoletów.

W SW pist. sygnałowe są wykorzystywane do strzelania nb. sygnałowymi i oświetlającymi oraz do użycia ŚPB w postaci :

Na wyposażeniu SW są 2 rodzaje pist. sygnałowych: 26mm PS wz 1944 oraz 26mm PS wz 1978 / z unowocześniona technologicznie konstrukcją/. Obydwa pist. zaliczają się do grupy broni nieautomatycznej jednostrzałowej.

W PS wz 1978 dłuższa jest o 5mm lufa /155mm a 150mm/, mniejszy jest jego ciężar /0,56kg, a w PS wz 44 0,9kg/, mieści się większa ilość nb. w futerale /13 a 10/. W obydwu wys. wzlotu sygnału to 80 - 120m, a szybkostrzelność praktyczna to 10 -12 nb./min..

26mm PS wz 44 składa się z 2 podzespołów: lufy i szkieletu. Szkielet to:

rękojeść z okładkami; iglica ze sprężyną; podzespół kurka; podzespół spustu i podzespół zatrzasku lufy.

Lufa - służy do umieszczenia nb. i nadania po strzale pociskowi określonej prędkości i kierunku lotu. W skład lufy wchodzi wyrzutnik - ułatwiający wyciągnięcie łuski lub nb. z przewodu lufy oraz pozwala na otwarcie lufy pod określonym kątem, a także uniemożliwia odłączenie się lufy od szkieletu.

Obsługiwanie bieżące to częściowe rozłożenie pist. i polega na odłączeniu lufy od szkieletu. W tym celu należy:

przesunąć zatrzask lufy do przodu i otworzyć lufę; upewnić się, czy nie ma w niej nb.; nacisnąć wybijakiem przez okno jarzma lufy tylny koniec sprężyny wyrzutnika i wysunąć wyrzutnik z jarzma; otworzyć lufę jeszcze bardziej i odłączyć szkielet; wyjąć z jarzma wyrzutnik.

Przy obsługiwaniu bieżącym, aby pistolety prawidłowo działały, należy:

W celu załadowania pist. i oddania strzału należy: przesunąć zatrzask lufy do przodu /w stronę wylotu lufy/; otworzyć lufę; włożyć nb. do przewodu lufy i dosłać go do przodu; zamknąć lufę i skierować ją w kierunku strzelania; napiąć kurek /nie trzymając palca na jęz. spustowym/; nacisnąć na spust. Po strzale należy: przesunąć zatrzask lufy do przodu; otworzyć lufę; wyjąć łuskę.

W przypadku, gdy pist. jest załadowany i kurek napięty - a nie zachodzi już konieczność oddania strzału - aby rozładować pist. należy, przy zachowaniu szczególnej ostrożności, wykonać nast. czynności:

przytrzymując palcem /kciukiem/ kurek, nacisnąć spust i powoli zwolnić kurek w przednie położenie; przesunąć zatrzask lufy do przodu; otworzyć lufę; wyjąć nb. i zamknąć lufę. W przypadku niewypału - należy odczekać ok. 15 s przed otwarciem lufy.

26mm PS wz 1978 też składa się z lufy i szkieletu. Zespół szkieletu to współpracujące ze sobą części i podzespoły: szkielet; zatrzask lufy; podzespół kurka i podzespół spustu, tworzących mechanizm spustowo-uderzeniowy.

Zespół lufy to lufa; sprężyna lufy; oś obrotu lufy,; wyrzutnik i popychacz wyrzutnika.

Tego pistoletu do obsługi bieżącej nie rozkłada się.

Posługując się oboma pistoletami należy:

§ 25 Rozp. RM z 20.11.96r. - Pociski niepenetracyjne, miotane z broni palnej, stosuje się w celu obezwładnienia osadzonego lub innej osoby tak, aby nie zagrażały one życiu ludzkiemu.

Amunicja obezwładniająca /z pociskami niepenetracyjnymi/ - są to nb. z pociskami gumowymi, plastikowymi lub woreczkami z drobnym śrutem, stosowane w celu obezwładnienia. Pociski tych nb. nie powodują penetracji /naruszenia/ ciała, jednak przy nie zachowaniu odpowiednich odległości stosowania pocisk będzie posiadać prędkość niebezpieczną Vn, tzn. mogącą spowodować ciężkie obrażenia wewnętrzne organizmu ludzkiego. Tzw. rażenie skuteczne /ciężkie lub śmiertelne zranienie/ może być wynikiem penetracji warstwy skórnej ciała, a następnie uszkodzeń /upośledzenia/ organów wewnętrznych lub wynikiem uszkodzeń czy upośledzenia organów wewnętrznych wskutek uderzenia pocisku bez penetracji skóry. Poniżej tej prędkości uderzenie pocisku jest bolesne - lecz nie powodujące ciężkich zranień lub kontuzji.

Amunicja z pociskami niepenetracyjnymi do strzelby kal. 12 Winchester: nb. kal. 12/70 z poc. gumowym BĄK; nb. kal. 12/70 z poc. gumowym typu RÓJ; nb. kal. 12/70 z poc. gumowym typu CHRABĄSZCZ 20, 30 i 50.

Podstawowe element naboju to: łuska ze spłonka zapalającą; ładunek miotający; przybitka /lub sabot/; pocisk; zatyczka.

Naboje CHRABĄSZCZ różnią się wielkością ładunku miotającego i w celu ich odróżnienia są oznakowane napisami na łuskach oraz identyfikuje się je po wypustkach /nadlewach/ na głowicy pocisku (1 występ - CHR.-20; 2 wyst.- 30; 3 - CHR.50). Liczby znajdujące się za oznaczeniami literowymi oznaczają tzw. odległości bazowe, z których trafienie pociskiem nie powoduje poważnych obrażeń lub kontuzji.

Zakresy skutecznego działania obezwładniającego: CHR.-20 - 10-30m; CHR.-30 - 25-50m; CHR.-50 - 50-100m.

Pociskiem we wszystkich nb. jest taki sam gumowy walec z ubrzechwieniem aerodynamicznym /powodującym stabilizację lotu pocisku/ w jego tylnej części na połowie dł. pocisku. Waży 8g, średnica 18,8mm, pr. początkowa CHR.-50 to 300m/s. Im mniejszy ładunek miotający - to mniejsza pr. początkowa pocisku: CHR-30>170m/s; CHR.-20>145m/s.

Nb. kal. 12/70 z poc. gum. BĄK: pociskiem jest gumowa kula o masie 4,3g; śr. pocisku 17mm; pr. początkowa 175m/s; zakres skutecznego działania obezwładniającego 15 - 30m. Trafienie z odl. 20 m jest bolesne, jednak nie powoduje poważnych obrażeń i kontuzji.

Nb. kal. 12/70 z poc. gumowym RÓJ: pocisk naboju to ładunek 15-tu gumowych kulek po 0,32g, umieszczonych w sabocie /koszyku/ z polietylenu; rozcalenie pocisków /oddzielenie kulek od sabotu/ następuje na początkowym odcinku toru lotu, na drodze do 4m. Dlatego strzelać trzeba z odl. nie mniejszej niż 6m /aby wyeliminować ryzyko trafienia celu pociskiem „nierozcalonym”/, i na odl. nie większą niż 15 m /bo powyżej strzelanie nie będzie skuteczne z powodu znikomej energii kulek oraz ich znacznego rozproszenia/.

26mm PISTOLETY SYGNAŁOWE są przeznaczone do strzelania nb. sygnałowymi i oświetlającymi oraz amunicją specjalną /obezwładniającą, hukową/, przeznaczoną do tego rodzaju pistoletów.

W SW pist. sygnałowe są wykorzystywane do strzelania nb. sygnałowymi i oświetlającymi oraz do użycia środków przymusu bezpośredniego w postaci pocisków niepenetracyjnych, miotanych z broni palnej (26mm nb. z poc. gumowym RÓJ i BĄK), i chemicznych środków obezwładniających (26mm NPŁ), a także - po dołączeniu specjalnego zestawu do 26mm PS wz 1978 - siatki obezwładniającej.

26mm nb. z poc. gumowym BĄK:

pociskiem nb. jest pojedyncza gumowa kula o masie 9,05g, umieszczona w łusce; minimalna odl. stosowania to 5m, a maksymalna, do której pocisk zachowuje zdolność obezwładniania to 20m.

26mm nb. z poc. gumowym RÓJ:

pocisk naboju to 48 kulek gumowych /o masie 0,32g każda/, ułożonych w łusce; po wystrzeleniu kulki rozlatują się tzw. snopem rozbieżnym, i z odl. 2,5m uderza w cel - dlatego z tej odl. jest niebezpieczny dla oczu i twarzy; najlepsza skuteczność to 5 - 15m.

Naboje rewolwerowe kal. 38 KOMAR, OSA, SZERSZEŃ:

pociskiem /3g/ w tych nabojach jest woreczek /średnicy 2,5cm/ wypełniony drobnym /1mm/ śrutem; pocisk jest umieszczony w łusce i przykryty plastikowym kapturkiem; nb. różnią się energią /prędkością początkową/, jaką osiąga pocisk po wylocie z lufy; nb. odróżnia się po kolorze plastikowego kapturka - KOMAR biały 250m/s, OSA żółty 300m/s, SZERSZEŃ niebieski 350m/s; skuteczne działanie 4 - 10m; na 20 metrze pocisk wytraca prędkość i już nie jest groźny.

Środki ostrożności podczas stosowania naboi z pociskami niepenetracyjnymi;

Nb. sygnałowe - służą do przekazywania sygnałów za pomocą znaków barwnych, o wcześniej umówionym, określonym znaczeniu. Są 2 grupy naboi: dzienne i nocne.

Naboje dzienne to: 26mm nb. sygn. Czerwony dym i 26mm nb. sygn. Niebieski dym. Po wystrzeleniu tych nb. powstaje sygnał, tj. smuga dymu odpowiedniego koloru. Ładunek pali się 7s, sygnał jest widoczny przez ok. 10-30s z odl. 2km. Nb. te mają oznakowanie rozpoznawcze w postaci paska koloru na łusce i górnym krążku.

Naboje nocne: 26mm nb. sygn. biały płomień / na górnym koloru białego krążku 3 wypustki/; 26mm nb. sygn. zielony płomień / na górnym koloru zielonego krążku 2 wypustki/; 26mm nb. sygn. czerwony płomień / na górnym koloru czerwonego krążku 1 wypustka/. Po ich wystrzeleniu powstaje sygnał w postaci jasnego, odpowiedniego koloru płomienia. Ładunek pali się przez 6,5s i jest widoczny do 7km.

Po ilości wypustek na górnym krążku rozpoznajemy kolor nb. w warunkach nocnych, gdy nie posiadamy źródła światła.

W SW nb. sygnałowe są w kompletach. W skład takiego kompletu wchodzą: po 1 szt. 26mm nb. sygn. niebieski i czerwony dym, 2 szt. 26mm nb. sygn. biały płomień; po 3 szt. 26mm nb. sygn. zielony i czerwony płomień.

Nb. oświetlające - służą do oświetlania terenu działania w warunkach ograniczonej widoczności. 26 mm nb. oświetlający ze spadochronem, po wystrzeleniu wydziela intensywne światło i oświetla teren przez ok. 20s. Spadochron zapewnia dłuższy czas opadania ładunku. Nb. posiada oznakowanie rozpoznawcze jak sygnałowy 26mm nb. biały płomień /biały krążek i 3 wypustki/, tylko jest trochę dłuższy.

Stosując ww. naboje - nie wolno strzelać celując w ludzi; strzelać pionowo lub ostro stromo w górę, aby sygnał był dobrze widoczny oraz aby wypalił się ładunek; szczególnie przy używaniu nb. ze spadochronem uwzględniać kierunek wiatru i uważać, aby nie spowodować upadku palącego się ładunku naboju na podłoże łatwopalne lub materiały wybuchowe; wylot lufy podczas oddawania strzału powinien być ponad głową, aby uniknąć porażenia resztkami palącego się ładunku.

Cel oraz sposób użycia siatki obezwładniającej określa §19 Rozp. RM z 20.11.96r.:

ust. 1. siatkę obezwładniającą stosuje się w celu częściowego unieruchomienia osadzonego lub innej osoby.

ust. 2. Siatkę obezwładniającą miota się z broni palnej albo zarzuca ręcznie.

Na wyposażeniu SW są 2 rodzaje siatkowych zestawów obezwładniających:

SZO wz. 84 jest przeznaczony do wystrzeliwania siatki obezwładniającej do pojedynczych osób lub niewielkiej grupy osób w celu ich obezwładnienia. W jego skład wchodzi:

nasadka; kpl. pakietów siatkowych; pokrywa nasadki; pokrowiec nasadki; przyrząd do składania siatki; klucz płaski 17mm, służący do przykręcania lub odkręcania łącznika nasadki.

NSZO jest zbudowany z : nasadki; kpl. pakietów siatkowych; pokrywy nasadki; pokrowca nasadki; przyrządu do składania siatki; klucza płaskiego 17mm, łącznika /wkrętka/ do mocowania nasadki do RWGŁ, a do 26mm PS wz. 78 - zestaw redukcyjny /tj. wkład redukcyjny do lufy, rękojeść i nakrętka do połączenia z nasadką/.

Nasadka służy do rozwinięcia i nadania siatce kierunku lotu. W nasadce jest kielich, gdzie mieści się pakiet siatkowy. W ściance kielicha jest 50 przelotowych otworów gazowych, w które umieszcza się teflonowe tłoczki napędowe pakietu siatkowego. Ponadto kielich na swym obwodzie posiada występ do mocowania pokrywy nasadki.

Pokrywa nasadki jest wykonana z plastiku lub tektury i służy do zabezpieczenia pakietu siatkowego /wykonanego fabrycznie/ lub siatki obezwładniającej przed wypadnięciem z kielicha.

Natomiast pokrowiec nasadki służy do zabezpieczenia nasadki podczas przenoszenia, przewożenia lub przechowywania.

Ładowanie pakietu siatkowego do nasadki - trzymając pakiet jedną ręką nad kielichem nasadki, umieszczamy tłoczki napędowe w kolejnych otworach gazowych kielicha, uważając jednocześnie, aby nie skrzyżować odciągów; wkładamy pakiet do kielicha, a tłoczki wciskamy tak, aby nie wystawały z otworów nie więcej niż 2,5mm; włożony pakiet zabezpieczamy pokrywą nasadki.

Amunicja do miotania, to: do RWGŁ - 7,62mm nb. wz.43 UNM; do 26mm PS - Nb. 12/40 ślepy, zawierający 5g prochu.

Inne dane: nasadka załadowana 2,8kg, w tym pakiet siatkowy 0,62kg; średnica siatki - 4m; jej wytrzymałość 150 N.

Sposób użycia siatki za pomocą RWGŁ:

z wyrzutni odkręcamy nasadkę służącą do miotania granatów łzawiących, a na jej miejsce nakręcamy załadowaną nasadkę SZO. Potem ładujemy magazynek wyrzutni nb. miotającymi i dołączamy go do wyrzutni. W celu oddania strzału wyrzutnię odbezpieczamy, przeładowujemy, wycelowujemy i oddajemy strzał naciskając na język spustowy.

Sposób użycia siatki za pomocą 26mm PS wz. 78:

w otwartą lufę pistoletu wkładamy wkładkę redukcyjną, zwracając uwagę, aby wycięcie kołnierza wkładki redukcyjnej weszło w pazur wyrzutnika pistoletu, no i zamykamy lufę; na wystającą z lufy część wkładki nakładamy rękojeść NSZO i nakręcamy nakrętkę; na nią nakręcamy załadowaną SZO nasadkę, odkręcając wcześniej z nasadki łącznik. w celu oddania strzału, należy otworzyć lufę pistoletu, załadować nb. miotający, napiąć ręcznie kurek pist., wycelować i oddać strzał naciskając na język spustowy.

Działanie siatki:

W odl. ok. 2m od wylotu siatka ma kształt koła o śr. ok. 2m, które powiększa się w miarę ruchu - aż do pełnego rozwinięcia się /do śr. 4m/; po trafieniu na cel następuje gwałtowne zatrzymanie siatki w miejscu zetknięcia się z celem, natomiast brzegi siatki - ciągnięte przez tłoczki napędowe, owijają cel i powodują obezwładnienie, przez skrępowanie i ograniczenie swobody ruchu.

Środki ostrożności w czasie stosowania SZO:

Maski pgaz. filtracyjne służą do ochrony górnych dróg oddechowych, oczu i twarzy - przed działaniem środków trujących, promieniotwórczych i biologicznych.

Bojowe Środki Trujące to toksyczne związki chemiczne, o szkodliwym lub śmiertelnym działaniu na ludzi. W zależności od rodzaju oddziaływania na człowieka, wyróżnia się występujące w postaci gazów, par i aerozoli nast. BŚT:

drażniące /chloroacetofenon CN, CS, adamsyt/; psychotoksyczne /LSD/,

parzące /iperyt/; duszące /fosgen/; ogólnotrujące /kwas pruski czyli cyjanowodór/;

paralityczno-drgawkowe /sarin/.

Środki promieniotwórcze to występujące w postaci pyłu /dymu/ lub aerozoli /mgły/ skażone promieniotwórczo substancje. Środki biologiczne to drobnoustroje chorobotwórcze /bakterie, wirusy, grzybki/ i wytwarzane przez bakterie jady /toksyny/.

Budowa maski z pochłaniaczem Bss-mo-4u:

pochłaniacz /z katalizatorem węglowym i filtrem aerozolowym/; część twarzowa /jest 5 rozmiarów/, rura łącząca; torba nośna /z indyw. pakietem przeciwchemicznym/ i wkładki niepotniejące.

Przygotowanie do użycia:

pobrać z magazynu odp. rozmiar maski; odłączyć od siebie pochłaniacz, rurę i hełm gumowy; usunąć zmoczoną szmatką talk z rury i cz. twarzowej oraz zdezynfekować ją przecierając spirytusem lub 2% formaliną; sprawdzić stan techniczny maski /czy nie ma pęknięć, przekłuć, oznak starzenia się gumy, zbitych okularów, uszkodzeń zaworów, czy są pierścienie uszczelniające/; nałożyć na szkła okularów wkładki niepotniejące /stroną potniejącą do szkła okularu/; prawidłowo skompletować maskę /dokręcając części; okulary powinny być skierowane w tę samą stronę co szew boczny pochłaniacza/; sprawdzić szczelność maski /zatkać otwór w pochłaniaczu i zrobić wdech/; prawidłowo złożyć maskę /szew pochłaniacza po prawej stronie/.

Budowa maski MP-4: część twarzowa o 3 rozmiarach - mały, średni, duży /półmaska, nagłowie taśmowe, okulary, komora foniczna, zawór wydechowy i osłona tego zaworu, wkładki filtrsorbcyjne z zaworami wydechowymi/; tkanina przeciw zaroszeniowa czyli fular; nakładki okularowe; foliowy worek przeprawowy, torba nośna.

Przygotowanie do użycia:

pobrać z magazynu maskę właściwego rozmiaru /broda we wgłębieniu podbródkowym i źrenice na wysokości okularów/; wyjąć wkładki filtrsorbcyjne, a potem umyć maskę; sprawdzić stan techniczny maski; włożyć wkładki filtrsorbcyjne i zawory wdechowe /czerwona kropka wskaźnikowa skierowana do góry/; przetrzeć od wewnątrz szkła okularów fularem przeciw zaroszeniowym; w temp. poniżej 00C nałożyć nakładki ocieplające; założyć maskę dopasowując nagłowie taśmowe; sprawdzić szczelność maski / wykonać wdech przy zakrytymi dłońmi zaworami wdechowymi; ułożyć maskę w torbie nośnej, chowając nagłowie w części twarzowej.

Marszowe: torba przewieszona przez prawe ramię tak, aby znajdowała się na lewym boku, nieco do tyłu, by nie przeszkadzała w marszu; długość taśmy nośnej dopasowana tak, aby górna krawędź torby była na wysokości górnej krawędzi pasa; torbę nośną MP-4 można bezpośrednio przymocować do pasa głównego lub na udzie.

Pogotowia: w to położenie przenosimy na komendę „maski w pogotowie”; po tej komendzie przesuwamy maskę z tylnego położenia na lewy bok; taśmę biodrową okręcamy wokół siebie i mocujemy karabińczykiem do kółka torby /w MP-4 pomijamy te czynności/; odpinamy klapę torby; wyjmujemy część twarzową, sprawdzamy szkła okularowe; w Bss-Mo-4-u wyjmujemy korek gumowy z dna pochłaniacza; potem składamy część twarzową i chowamy do torby.

Bojowe: na komendę „maski włóż” oraz na sygnał alarmu chemicznego - lub samodzielnie, w razie napadu chemicznego, jądrowego czy biologicznego, albo w przypadku znajdowania się w skażonym terenie. Maskę zdejmujemy po komendzie „maski zdejm” lub samodzielnie po opuszczeniu strefy skażonej.

Maski należy po każdorazowym użyciu wyczyścić: części gumowe szmatką umoczona w letniej wodzie mydlanej, potem wycieramy do sucha i konserwujemy talkiem umoczoną w talku szmatką /nadmiar usuwamy potrząsając/; wkładki filtrsorbcyjne w MP-4 wyjmujemy, aby ich nie zamoczyć; nie suszyć maski przy kaloryferach i w miejscach silnie nasłonecznionych, bo kruszeje wówczas guma/.

Programowe strzelania odbywają się pod kierownictwem f-sza wyznaczonego rozkazem wewnętrznym kierownika jednostki. na kierownika strzelania może być wyznaczony oficer SW odpowiednio przygotowany do prowadzenia zajęć z wyszkolenia strzeleckiego.

Programowe strzelania realizuje się ściśle wg sporządzonego przez kierownika strzelania planu - konspektu, zatwierdzonego przez kierownika jednostki. Obowiązki kierownika strzelania:

Do pomocy kierownikowi strzelania w szczególności przydziela się: d-cę ubezpieczenia i grupę ubezpieczającą; odpowiednio wyposażonego pracownika służby zdrowia; rozdzielczego amunicji, tarczowych i sygnalistę - telefonistę.

Przed strzelaniem do obowiązków kierownika strzelania należy:

Kierownik strzelania jest odpowiedzialny za stosowanie wszystkich środków i przepisów zapewniających bezpieczeństwo w czasie strzelań. W razie ustalenia, że zastosowane środki nie zapewniają bezpieczeństwa, kierownik strzelania przerywa lub odwołuje strzelanie, do czasu podjęcia niezbędnych przedsięwzięć.

Podczas instruktażu dla uczestników strzelania kierownik strzelania przypomina:

zasady bezpieczeństwa obowiązujące podczas strzelania i przebywania na strzelnicy; warunki strzelania i porządek (komendy) strzelania. Potem kieruje funkcyjnych na wyznaczone stanowiska.

Na strzelnicy kierownik strzelania organizuje szkolenie doskonalące dla f-szy oczekujących na udział w strzelaniu, z następujących zagadnień:

Kierownik strzelania w czasie strzelania:

STRZELECKIE - OFICERKA

STRZELECKIE - OFICERKA

47

47


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
egzamin z wyszkolenia strzeleckiego drugi dzień
TEST EGZAMIN 2 dr Strzelec, Giełdy z farmy
Opracowane pytania technika strzelnicza egz inz, egzamin inzynierski gig
Egzamin zaoczne
Pytania egzaminacyjneIM
ANALIZA WYNIKÓW EGZAMINU GIMNAZJALNEGO DLA UCZNIÓW KLAS III
zadania egzaminacyjne
Egzamin 2008 2009
Egzamin poprawkowy I 2009 2010
Egzamin II ze statystyki luty 2007
312[01] 01 122 Arkusz egzaminac Nieznany (2)

więcej podobnych podstron