4.1. Wprowadzenie
I Względy wytrzymałościowe sprawiają, i/ powierzchniowe elementy osłonowe I (płyty ścienne, dachowe, okna. wrota itp.) wymagają stosunkowo gęstej siatki linii I podparć. Tylko w nielicznych sytuacjach projektowych obciążenie zewnętrzne J z elementów osłonowych obudowy hali jest przekazywane na główne elementy \j poprzeczne, np. w dachach bezpłatwiowych (por. rys. 1.8).
W celu oparcia elementów osłonowych w dachach hali stosuje się najczęściej płatwie, w ścianach zaś rygle oraz słupy pośrednie. Płatwie oraz rygle ścian bocznych są to elementy usytuowane równolegle do osi podłużnej hali, rygle ściany czołowej są rozmieszczone prostopadle do tejże osi. O ile płatwie opierają się bezpośrednio na pasach górnych rygli głównych ukladow^óprzecznych, to w przypadku rygi i ścian bocznych względy ekonomiczno-wytrzymałościowe często sprawiają, iż do ich oparcia stosuje się dodatkowe^słupy pośrednie (słupy
) obudowy). Słupy pośrednie w ścianach szczytowych wprowIRIza stęża/, wyczaj z uwagi na duży rozstaw słupów głównych układów poprzecznych. W celu zmniejszenia przekrojów rygli ściennych stosuje się wówczas dodatkowe słupy pośrednie w ścianie szczytowej. W ścianach bocznych, w zależności od rozstawu układów poprzecznych, rygle ścienne wspierają się bezpośrednio na słupach głównych lub głównych i pośrednich, a czasami tylko na pośrednich. Zarówno w przeszłości, gdy do budowy ścian stosowano cegły łub bloczki z lekkiełi betonów, jak i współcześnie, gdy powszechnie wznosi sic ściany z płyt warstwowych, kaset L ściennych i blach fałdowych, elementy te współpracują w przenoszeniu obciążeń z. prętowym (wsporczym) szkieletem nośnym. Murów (z elementów drobnowy-