007 (27)

John Smeaton ( 1756 ) - zauważył, że zaprawy uzyskane z zastosowaniem

wapna wypalanego z surowca bogatego w substancje ilastą / glinę / mają lepsze własności. *

Przypisuje mu się wykrycie - wapna hydraulicznego.

James Parker ( 1760 ) - uzyskał patent na spoiwo uzyskiwane w wyniku

z Northłleet    prażenia margla, spoiwo nazwano - cementem

romańskim

L.J Vicat ( 1818 )    - opracował metodę przyrządzania wapna

hydraulicznego przez wypalanie mieszaniny uzyskanej z przemiału na mokro kredy i gliny. Uznawany za prekursora wytwarzania cementu portlandzkiego.

Józef Aspdin ( 1824 ) - opatentował sposób produkcji spoiwa z mieszaniny

wapienia i gliny. Użył po raz pierwszy nazwy ~ cement portlandzki. Uznawany za twórcę tego spoiwa / przez wielu badaczy i historyków nauki /.

Karol Johnson ( 1845 ) - dobrał prawidłowo proporcje gliny i wapnia, a także

stosował korzystną wyższą temperaturę wypału mieszaniny.

Niektórzy historycy Jego uznają za twórcę cementu portlandzkiego.

Inni historycy i badacze uważają że stosowanie wyższej temperatury wypału zawdzięczamy jednak Aspdinowi, który miał ją stosować w fabryce w Gateshhead. Johnson zastał stosowanie tej metody po Aspdinie w roku 1851, kiedy obiął kierowanie wytwórnią.

Karol Johnson ( 1872) -- uzyskał patent na ulepszoną metodę produkcji

cementu portlandzkiego

W Polsce stosowano wapno hydrauliczne;

- przy budowie zamku w Malborku,

przy wykonaniu fundamentów fabryki w Tomaszowie Mazowieckim w 1824 r przy budowie Kanału Augustowskiego w latach 1824- 1839 / polska wytwórni spoiwa wg technologii V i ca ta zlokalizowana w pobliżu budowy/.