KINEZ YTERAPją
iromobilizacii według Butlera.
prace Jamesa Cyriaxa, brytyjskiego ortopedy, stanowiły kontynuację dociekań J. Mennella. Podstawowym założeniem części diagnostycznej metody, opracowywanej od początku lat 30. XX w., było stwierdzenie, iż prawie 60% dysfunkcji narządu ruchu - dotyczących głównie tkanek miękkich - nie jest rozpoznawana lub zostaje nieprawidłowo interpretowana w czasie badania radiologicznego. Należało więc - według Cyriaxa - opracować szybki, dokładny i powtarzalny sposób funkcjonalnego diagnozowania stanu pacjentów1.
Podstawę części terapeutycznej stanowiła, zdefiniowana ostatecznie w 1969 r.. hipoteza zaklinowania fragmentu tarczy międzykręgowej" 2. Do przemieszczenia krążka międzykręgowego lub jego części, co powoduje sekwencję objawów neurologicznych, dochodzi zwykle po nagłym urazie, np. komunikacyjnym lub w wyniku wykonania ruchu bez jego pełnej kontroli mięśniowej3.
Sposób diagnozowania stworzony i rozwinięty przez tego angielskiego ortopedę stanowił przełom w pojmowaniu znaczenia badania przedmiotowego w kinezyterapii. Był on punkiem zwrotnym umożliwiającym innym terapeutom dalsze rozwijanie technik diagnostycznych. Według Cyriaxa, każde badanie -niezależnie od sytuacji - powinno zawsze przebiegać w stałej niezmiennej kolejności:
Jego zdaniem tylko skrupulatne przestrzeganie powyższego schematu umożliwia dokładne rozpoznanie dysfunkcji narządu ruchu4.
Szczególnie wmżne dla skutecznej oceny stanu pacjenta jest dokładne przeprowadzenie wywiadu. Powinien on zawierać, m.in.: wiadomości o czasie t okolicznościach, w których wystąpiły objawy bólowe, ich nasileniu i charakterze. rejonie odczuwania dolegliwości w momencie wystąpienia objawów oraz w czasie zbierania wywiadu, porównanie z poprzednimi incydentami, jeśli takowe już występowały oraz subiektywną interpretację objawów dokonaną przez pacjenta. Informacje powyższe są ważne z dwmch względów. Po pierwsze - prawic każdy zespół chorobowy wykazuje charakterystyczne dla siebie objawy oraz obszar promieniowania dolegliwości; po drugie - rodzaj zalecanej terapii
Cyriax J.. Cvriax P.J.: Cyriax's illusiruied manuał ojonhopaedic medianę. Butterworlh Heincmann, Ojtford,
1983.
Teoria ta zakładała, że przyczyną zaburzenia funkcji segmentu ruchowego jest nieprawidłowa pozycja krążka
międzykręgowego.
Levit K.: Leczenie manualne zaburzeń czynności narządu ruchu. PZWL. Warszawa. 1984.
Cyriax J.: The knee. Physiotherapy. 1971, 57. 203-206.