Natomiast w stanie stacjonarnym zachodzą procesy tworzące entropię, szybkość tworze-
dS,
nia entropii jest różna od zera — 9* 0, jest jednak stała i ma wartość najmniejszą (dowód pomijamy). Entropia układu w stanie stacjonarnym jest mniejsza od maksymalnej.
Stan stacjonarny przeanalizujemy na przykładzie przewodzenia ciepła. Dwa ciała, jedno o temperaturze wyższej Tv drugie — niższej T2, są połączone prętem przewodzącym ciepło (ryc. 5.1). Pręt ten od ciała o temperaturze Tl otrzymuje w jednostce czasu ilość d Q
ciepła — 1 tyleż samo traci na rzecz ciała o temperaturze T.,. Wraz z ciepłem pręt otrzymuje
, d Q „ d Q
entropię dSe = — i oddaje dSe = — — . W związku z tym, że T{> T„ jest: |d<S^| < |dS"| Tl T-2
a więc szybkość wymiany entropii
Entropia pręta, wymieniana w jednostce czasu z otoczeniem jest tijemna, jednak tyleż .. d S,
samo dodatniej entropii — tworzy się w pręcie wskutek nieodwracalnego procesu
przewodzenia ciepła. W każdym, nawet bardzo małym obszarze pręta, istnieje źródło entropii starające się doprowadzić do wyrównania temperatur. Przeciwstawia się temu
d S.
Ryc. 5.1. Stan stacjonarny podczas przewodzenia ciepła. Szybkość wymiany entropii--jest równa
dr
d S,
szybkości jej tworzenia -. Entropia układu (pręta) nie zmienia się.
dr
wymiana entropii między obszarami sąsiednimi. Dany obszar pręta przyjmuje w temperaturze T mniej entropii, aniżeli oddaje w nieco niższej T — dT (porównaj ryc. 5.1). Entropia pręta jako całości nie zmienia się, jest on w stanie stacjonarnym. Zmienia się jednak entropia otoczenia. Entropia całego układu złożonego ze źródła, ujścia oraz pręta rośnie zgodnie z drugą zasadą termodynamiki.
Mówiąc o transporcie w termodynamice mamy na myśli przemieszczanie się energii (np. przewodnictwo ciepła), substancji (np. reakcje chemiczne, dyfuzja), naboju elektrycznego (np. przewodzenie prądu elektrycznego) itd. Każdy z tych transportów wymaga działania
118