20
Przykład 1.13 O
Liczbę (10001101 )(jray przedstawić w naturalnym kodzie dwójkowym.
Na podstawie wzorów (1.6) 1 rys. 1.7a dokonujemy konwersji jak na rys. 1.7c. ' #
1.2.5. Kody dwójkowo-dzlesiętne
Są to kody dwójkowe tworzone z zapisu dziesiętnego poprzez zamianę poszczególnych cyfr dziesiętnych na 4 bitowy zapis dwójkowy. Są one bardzo często stosowane ze względu na proste zasady ich zamiany na i z systemu dziesiętnego, wynikające z oddzielnej zamiany poszczególnych cyfr; zazwyczaj stanowią etap pośredni przy zamianie liczb dziesiętnych na inne systemy dwójkowe i odwrotnie. Ponieważ istnieje wiele możliwych przyporządkowań poszczególnym cyfrom dziesiętnym 4 bitowego ciągu dwójkowego, istnieje wiele możliwych kodów dwójkowo-dzieslętnych.
Najczęściej spotykanym kodem dwójkowo-dziesiętnym jest kod BCD (binary coded declmal), w którym poszczególnym cyfrom dziesiętnym przyporządkowane są 4 bitowe liczby w naturalnym kodzie dwójkowym. Zasady zamiany liczb dziesiętnych na liczby BCD i odwrotnie przedstawione są na poniższych przekładach.
Przykład 1.14
Liczbę (1297)-]q zamienić na liczbę w kodzie' BCD.
Zamieniając poszczególne cyfry zapisu dziesiętnego na czterobitowe liczby w naturalnym systemie dwójkowym mamy:
(1297)10 = (0001001010010111)BCD #
1 I 2 | 9 | 7
Przykład 1.15
Liczbę (10010011100000000101)BCB zamienić na dziesiętną.
Łączymy cyfry w liczbie BCD w 4-bitowe grupy począwszy od prawej strony i następnie zamieniając je na cyfry dzieąiętne otrzymujemy:
(1001 0011 1000 0000 0101)BCD = (93805)10 #
9 5 6 0 5
Inne kody dwójkowo-dziesiętne otrzymujemy korzystając z innych przyporządkowań pomiędzy cyframi dziesiętnymi i 4-bitowymi ciągami dwójkowymi. Ilość różnych kodów dwójkowo-dżieśiętnych (2/10), które możemy utworzyć, jest równa ilości wariacji bez powtórzeń z 16 elementów po 10 elementów, czyli wynosi ‘ ‘
Spośród tej ./ielkiej ilości kodów 2/10 praktyczne zastosowanie znalazło tylko kilka, które zastały przedstawione w tablicy na rys. 1.8.
Rys. 1.8. Różna kody dwójkowo-dziesiętne
Z przedstawionych w tablicy kodów, kod +3 uzyskuje się przez' dodanie do cyfry dziesiętnej liczby 3 i zamianie jej na liczbę w naturalnym systemie dwójkowym; kod +5 &ray uzyskiwany jest z zamiany 4 bitowej liczby w kodzie +3 na kod Gray'a wg wzoru (1.5), zaś kod 8421! jest kodem ważonym
0 wagach 8, 4, -2, -1.
Przykład 1.16
Z tabeli na rys. 1.8 mamy:
(690)10 = (011010010000)^ = (100111000011 )2/10„+3„ =
Kody +3 i Aikenamają tę własność, że poszczególne cyfry są rozmieszczone antysymetrycznie względem osi symetrii przebiegającej między cyframi 4
1 5. Własność ta upraszcza operacje arytmetyczne w tych kodach.
1.2.6. Kody o stałej liczbie jedynek
1 |
0 |
0 |
1 |
a |
a |
a |
a |
a |
a |
1 |
1 |
1 |
1 |
1 |
a |
a |
a |
a |
a |
t |
a |
l |
1 |
• |
a |
a |
a |
a |
a |
i |
a |
a |
3 |
• |
1 |
a |
a |
a |
a |
i |
a |
0 |
a |
\ |
• |
1 |
a |
i |
a |
a |
a |
a | ||
s |
1 |
1 |
a |
a |
i |
a |
a |
0 |
a |
a |
t |
1 |
1 |
a |
1 |
a |
a |
a |
a |
a |
a |
7 |
1 |
1 |
a |
i |
a |
a |
a |
a |
a | |
1 |
1 |
1 |
a |
a |
a |
a |
a |
a |
a | |
1 |
i |
a |
a |
a |
a |
a |
a |
a |
a |
a |
AIKEN
BCD |
24 |
21 |
GBAY |
» |
+ CO |
„+3"GRA¥ |
8421 | |||||||||||
0 |
0 0 |
0 |
0 0 |
0 0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
1 1 |
0 |
0 |
1 |
0 |
0 |
0 0 |
0 |
0 |
0 0 |
1 |
« 0 |
0 t |
c |
0 |
0 |
1 |
0 |
1 |
0 0 |
a |
1 |
1 |
0 |
0 |
1 1 |
1 |
0 |
0 < |
0 |
0 0 |
i 0 |
0 |
0 |
ł |
1 |
0 |
1 |
0 1 |
0 |
1 |
1 |
1 |
0 |
1 < |
0 |
0 |
0 1 |
1 |
0 0 |
1 1 |
0 |
0 |
1 |
0 |
0 |
1 |
< 0 |
0 |
1 |
0 |
ł |
0 |
1 0 |
ł |
0 |
1 0 |
0 |
a. i |
0 0 |
0 |
1 |
1 |
0 |
0 |
I |
1 1 |
0 |
ł |
0 |
0 |
0 |
i a |
0 |
0 |
i 0 |
1 |
1 0 |
1 1 |
0 |
1 |
1 |
\ |
1 |
0 |
0 0 |
1 |
1 |
0 |
0 |
i |
0 1 |
1 |
0 |
1 f |
0 |
i t |
0 0 |
0 |
ł |
0 |
1 |
I |
0 |
0 t |
t |
1 |
0 |
ł |
1 |
0 1 |
0 |
0 |
1 1 |
1 |
i i |
0 1 |
0 |
1 |
0 |
a |
1 |
0 |
1 0 |
1 |
1 |
1 |
1 |
1 |
0 0 |
1 |
1 |
0 0 |
0 |
i 1 |
1 0 |
1 |
1 |
0 |
0 |
1 |
0 |
1 1 |
1 |
1 |
0 |
1 |
0 0 |
0 | |
1 |
0 0 |
i |
i i |
1 1 |
1 |
1 |
0 |
1 |
1 |
0 0 |
0 |
ł |
0 |
t |
t 1 |
1 |
W niektórych przypadkach, a w szczególności przy komunikacji urządzeń cyfrowych z otoczeniem, stosowane są kody dwójkowe, w których poszczególnym symbolom odpowiadają ciągi binarne o stałej liczbie jedynek (kody „k z n").
Najczęściej stosowanym kodem tego typu jest „1 z n", w którym poszczególne symbole przedstawione zostają w postaci n bt towego ciągu zawierającego jedną jedynkę (kod z aktywną jedynką), lub jedno zero (kod z aktywnym zerem).
Oczywiście, przy pomocy n bitowego kodu „1 z n" można przedstawić zaledwie n różnych symboli. Rys. 1.9. Kod „1 z 10" z ak
tywną Jedynką