20 Piotr Sajpel Krzysztof Stroiński
Współczynniki Ax.....Am wyznaczamy ze wzoru (1.29) lub (1.31),
natomiast współczynniki B\.....Bp obliczamy ze wzorów:
Br
L(s)(s-sny
M(s)
Vi =
ds
1 d'
B. ds‘
L(s)(s~s„ f M(s)
L(s)(s ~ sn)ł M{s)
(1.33)
Podany sposób rozkładu na ułamki proste można poszerzyć na przypadki, w których występuje kilka wielokrotnych miejsc zerowych.
Przy analizie budowy poszczególnych układów automatyki spotykamy się z zróżnicowanymi połączeniami między elementami tworzącymi te układy. Jednakże wszystkie dają się sprowadzić do trzech podstawowych rodzajów.
Na podstawie definicji transmitancji. którą podaliśmy wcześniej, możemy napisać:
y(s) = b(s) a(s) x(s) b(s) a(s) x(s)
Rys. 1.4. Szeregowe połączenie elementów
Uzyskany wynik możemy uogólnić na n elementów. Ogólnie, transmitancja szeregowego połączenia elementów jest równa iloczynowi transmitancji ty ch elementów.
Zastępcza transmitancja takiego układu przyjmie postać:
y(s) ^ a(s) + b(s)-c(s) = a{s) | b(s) c(s)
;t(s) *(s) ;c(s) x(s) x(s)
G(s) = Gl(s) + G2(s)~Gi(s) (1.35)
Ogólnie, transmitancja równoległego połączenia elementów jest równa algebraicznej sumie (z uwzględnieniem znaków) transmitancji tych elementów.
Jeżeli w dowolnej gałęzi schematu blokowego nie występuje żaden blok
0 określonej transmitancji, to transmitancja takiej gałęzi równa się 1 (wejście
1 wyjście tej gałęzi jest takie same).
Rys 1.5. Równoległe połączenie elementów