22 Piotr Sajpel. Krzysztof Stroiński
i wyjściu (rys. 1.6)
Dla przypadku, gdy sprzężenie zwrotne jest ujemne, równanie węzła siuna-cyjnego jest następujące:
a(s) = jr(j) - b(s).
Otrzymamy zatem:
C/-x=^)= y(s) = <*(■?)
.v(s) a(s) +ć>(j) j+ b(s) y(s) y(s) a(s)
G(s) =
G\
1 + G](s)G2(s)
Gdy sprzężenie zwrotne jest dodatnie, to równanie węzła sumacyjnego przyjmie postać:
a(s) = x(s) + łĄs)
w wyniku czego ulegnie zmianie znak sumy w mianowniku transmitancji zastępczej:
G(s)
G\(s)
]-G](s)G2(s)
(1.37)
G(s)
Rys. 1.6 Połączenie ze sprzężeniem zwrotnym
Zależności, które podaliśmy w powyższych trzech podpunktach są ważne (z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z zasad rachunku macierzowego) także wtedy, gdy połączone elementy o wielu wejściach i wyjściach, określone za pomocą transmitancji operatorowych G(j). Wypadkowa macierz transmitancji da się wyznaczyć ty lko wtedy, gdy liczby wejść i wyjść są dopasowane. Znaczy to, że przy połączeniu szeregowym liczba wyjść elementu poprzedniego musi być równa liczbie wejść elementu następnego, a przy połączeniu równoległym liczby wejść wszystkich elementów muszą być jednakowe i liczby wyjść tychże elementów muszą być jednakowe.
Dla połączenia szeregowego n elementów transmitancja zastępcza jest następująca:
G{s) = G„(s)Gn_i(3)...Gx(s) (138)
Musimy jednak pamiętać, że kolejności występowania macierzy w iloczynie nie wolno nam zmieniać, a to ze względu na cechę nieprzemienności mnożenia macierzy.
Przy połączeniu równoległym n elementów możemy napisać:
= (1-39)
a = l
Natomiast przy sprzężeniu zwrotnym mamy:
G(s) = l±[G1(i)G2(s)]‘1G,(i) (1.40)
przy czym 1 - jest macierzą jednostkową, znak "+M obowiązuje dla ujemnego sprzężenia zwrotnego, znak dla dodatniego sprzężenia zwrotnego.
Wyznaczyć transformatę funkcji /(/) = e~a 1
s + a
-lo