20
Przykład 1.13
liczbę (10001101 )(jray przedstawić w naturalnym kodzie dwójkowym.
Na podstawie wzorów (1.6) 1 rys. 1.7a dokonujemy konwersji jak na rys. 1.7c. #
1.2.5. Kody dwójkowo-dzieslętne
Są to kody dwójkowe tworzone z zapisu dziesiętnego poprzez zamianę poszczególnych. cyfr dziesiętnych na 4 bitowy zapis dwójkowy. Są one bardzo często stosowane ze względu na proste zasady ich zamiany na i z systemu dziesiętnego, wynikające z oddzielnej zamiany poszczególnych cyfrj zazwyczaj stanowią etap pośredni przy zamianie liczb dziesiętnych na inne systemy dwójkowe i odwrotnie. Ponieważ istnieje wiele możliwych przyporządkowań poszczególnym cyfrom dziesiętnym 4 bitowego ciągu dwójkowego, istnieje wiele możliwych kodów dwójkowo-dzieslętnych.
Najczęściej spotykanym kodem dwójkowo-dziesiętnym jest kod BCD (binary coded decimal), w którym poszczególnym cyfrom dziesiętnym przyporządkowane są 4 bitowe liczby w naturalnym kodzie dwójkowym. Zasady zamiany liczb dziesiętnych na liczby BCD i odwrotnie przedstawione są na poniższych przykładach.
Przykład 1.14
Liczbę (1297)^q zamienić na liczbę w kodzie' BCD.
Zamieniając poszczególne cyfry zapisu dziesiętnego na czterobitowe liczby w naturalnym systemie dwójkowym mamy:
(1297)10 = (0001001010010111)BCD #
1 I 2 | 9 I 7
Przykład 1.15
Liczbę (10010011100000000101)goj) zaa^ei1^ na dziesiętną.
Łączymy cyfry w liczbie BCD w 4-bitowe grupy począwszy od prawej strony i następnie zamieniając je na cyfry dzieąiętne otrzymujemy:
(1001 0011 1000 oooo oioi)BCD = (93805)10 9 3 6 0 5
Inne kody dwójkowo-dziesiętne otrzymujemy korzystając z Innych przyporządkowań pomiędzy cyframi dziesiętnymi i 4-bitowymi ciągami dwójkowymi. Ilość różnych kodów dwójkowo-dzieśiętnych (2/10), które możemy utworzyć, jest równa ilości wariacji bez powtórzeń z 16 elementów po 10 elementów, czyli wynosi '
2§-|- = P^-IO10
Spośród tej wielkiej ilości kodów 2/10 praktyczne zastosowanie znalazło tylko kilka, które zostały przedstawione w tablicy na rys. 1.6.
Rys. 1.8. Różne kody dwójkowo-dziesiętne
Z przedstawionych w tablicy kodów, kod +3 uzyskuje się przez dodanie do cyfry dziesiętnej liczby 3 i zamianie jej na liczbę w naturalnym systemie dwójkowym; kod +5 Oraj uzyskiwany jest z zamiany 4 bitowej liczby w kodzie +3 na kod Gray'a wg wzoru (1.5), zaś kod 8427 Jest kodem ważonym o wagach 8, 4, -2, -1.
Przykład 1.16
Z tabeli na rys. 1.8 mamy:
(690)10 = (011010010000) gę-j = (100111000011)2/10„+3,
= (010111010000)2/^0 Gray
Kody +3 i śikeaamają tę własność, że poszczególne cyfry są rozmieszczone antysymetrycznie względem osi symetrii przebiegającej między cyframi 4 i 5. Własność ta upraszcza operacje arytmetyczne w tych kodach.
1.2.6. Kody o stałej liczbie jedynek
typu |
1 1 |
0 o t i 1 l • i |
sym- |
l |
i i • t |
n bt |
i t 5 |
i i i i |
dynkę |
i l • i | |
zero |
t |
i i i i |
kodu |
7 1 1 Rys. | |
róż-' |
i i i t 1.9. Kod tywną |
Ho
0 |
0 |
0 |
0 |
0 0 |
0 0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
1 |
« 0 |
0 < |
c |
0 |
0 |
1 |
0 |
0 |
i |
0 |
0 0 |
1 0 |
0 |
0 |
ł |
1 |
0 |
0 |
1 |
1 |
0 0 |
1 1 |
0 |
0 |
t |
0 |
0 |
1 |
0 |
0 |
a. i |
0 0 |
0 |
1 |
1 |
0 |
0 |
) |
0 |
1 |
1 0 |
1 t |
0 |
1 |
1 |
\ |
0 |
1 |
1 |
0 |
1 i |
0 0 |
0 |
1 |
0 |
1 |
0 |
1 |
1 |
1 |
1 1 |
0 1 |
0 |
i |
0 |
a |
1 |
0 |
0 |
0 |
1 1 |
1 0 |
1 |
1 |
0 |
0 |
1 |
0 |
0 |
1 |
1 1 |
1 1 |
1 |
1 |
0 |
» |
+ |
3 |
/ |
I.+3' |
GRAV |
&Ul\ | ||||
0 |
0 |
1 |
1 |
0 0 |
1 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
0 |
1 |
0 |
0 |
0 t |
1 |
0 |
0 |
1 |
1 |
1 |
0 |
1 |
0 |
1 |
0 1 |
1 |
1 |
0 |
1 |
1 |
0 |
0 |
ł |
1 |
0 |
0 1 |
0 |
1 |
0 |
t |
0 |
\ |
0 |
1 |
1 |
1 |
0 ł |
0 |
0 |
0 |
1 |
a |
0 |
1 |
0 |
0 |
0 |
1 1 |
0 |
0 |
i |
0 |
1 |
1 |
1 |
0 |
0 |
\ |
t 1 |
0 |
ł |
1 |
0 |
1 |
0 |
1 |
0 |
1 |
0 |
ł 1 |
1 |
1 |
1 |
0 |
0 |
1 |
1 |
0 |
1 |
1 |
t 1 |
1 |
0 |
1 |
0 |
0 |
0 |
1 |
ł |
0 |
0 ■ |
\ 0 |
ł |
0 |
t |
1 |
1 |
1 |
W niektórych przypadkach, a w szczególności przy komunikacji urządzeń cyfrowych z otoczeniem, stosowane są kody dwójkowe, w których poszczególnym symbolom odpowiadają ciągi binarne o stałej liczbie jedynek (kody „k z n").
Najczęściej stosowanym kodem tego typu jest „1 z n", w którym poszczególne bole przedstawione zostają w postaci n bitowego ciągu zawierającego jedną jedynkę (kod z aktywną jedynką), lub jedno (kod z aktywnym zerem).
Oczywiście, przy pomocy n bitowego „1 z n” można przedstawić zaledwie n
nych symboli. Rys. 1.9. Kod „1 z 10" z ak-