222
III. Pochodne i różniczki
Nie mówi ona nic również i o tym, jak można by przy danym x oddziaływać na wielkość reszty r(x)=r„(xj przez zwiększanie n C), itd.
Dlatego zajmiemy się wyprowadzeniem innych postaci reszty r„(x). Będziemy rozpatrywali tylko przedział <x0, x0 + H} (H> 0) na prawo od punktu x0 i będziemy uważali, że funkcja /(x) jest określona w tym przedziale; przypadek, kiedy funkcja jest określona w przedziale <x0 — H, jc0>, może być rozpatrzony analogicznie.
Tym razem zrobimy mocniejsze założenia, będziemy mianowicie zakładali, że w całym przedziale <x0, x0+H) istnieje n pierwszych pochodnych
że są one ciągłe w tym przedziale i prócz tego, że przynajmniej w przedziale otwartym (x0, x0 + H) istnieje skończona pochodna f(n+1>(x) rzędu w+1.
Zauważmy, że na mocy (6) i (7):
1 !
2!
Ustalmy teraz dowolną wartość x z przedziału (x0, x0 + H} i na podobieństwo prawej strony wzoru (12), zastępując stałą liczbę x0 przez zmienną z, utworzymy funkcję pomocniczą
, x , ,, , /'(z), , ,2 fW(z),
«ł(z)=/(x)-/(z)---(x-z)--— (x-z) -...--; (x Z) ,
1 !
2!
przy czym uważamy, że zmienna niezależna z zmienia się w przedziale <x0, x>. W przedziale tym funkcja ę{z) jest ciągła i przybiera na jego końcach wartości (patrz (12)):
<p(x0) = rn(x), <p(x) = 0.
Oprócz tego w przedziale (x0, x) istnieje pochodna
<p(.z)=-f (z) — I ~ (* — z) —/ (z) - —(x-z)--y j (x z) I-
lub po uproszczeniu
/(B+1)(z)
ę'(z)=-J-^(x-z)".
Weźmy teraz dowolną funkcję y/(z) ciągłą w przedziale <x0, x) i mającą pochodną różną od zera co najmniej w przedziale otwartym (x0, x).
(l) Trzeba pamiętać, że reszta r(x) zależy na ogół od n; aby podkreślić tę okoliczność będziemy w przyszłości oznaczali ją przez r„(x).