0000023 (19)

Amputacje i prolezowanie

28

ny, czyli przeciętnie po upływie 2—3 tygodni.

Kończyna dolna

Zaprotezowanie ma umożliwić:

1.    Naukę stania i przenoszenia masy ciała na protezę.

2.    Naukę wprawiania protezy w ruch mięśniami kikuta oraz naukę w miarę prawidłowego chodu.

3.    Dalsze zmniejszenie obrzęku pooperacyjnego za pomocą mechanicznego ucisku leja protezy w fazie stania i pracy mięśni kikuta.

4.    Zlikwidowanie przykurczów zgięcio-wych (jeśli się wytworzyły).

5.    Ocenę stopnia uzyskanej funkcji.

Z wymienionych wyżej względów proteza musi być wyposażona w lej dający się łatwo dopasować lub wymienić, i który można dostosować do wszelkich zmian ustawienia stawów drugiej kończyny; w miarę korygowania przykurczu zgięciowego konieczne będzie odpowiednie wydłużanie protezy. Proteza musi być także stabilna. Jak długo kikut poampu-tacyjny będzie jeszcze tkliwy i podatny na uszkodzenie, tak długo pacjentowi trzeba zaoszczędzić strachu przed upadkiem. Proteza musi być także lekka, by amputowany, który znajduje się przecież na początku drogi wzmacniania siły mięśni i- budowania zaufania do korzystania z protezy mógł wprowadzać ją w ruch niewielkim wysiłkiem.

Proteza tymczasowa stosowana w tym okresie powinna być przystosowalna za pomocą dodawania lub wymiany składowych, które mogą być konieczne w protezie definitywnej. Protezy takie (systemu modulacyjnego) przydatne dla pacjentów po amputacjach na róż-

Ryc. 8. Proteza tymczasowa typu pilon, stosowana w amputacjach nad- i podkolanowych.

Ryc. 9. Tymczasowe (do ćwiczeń) pilony typu PTB.

Ryc. 10. Tymczasowa proteza po amputacji przedkolanowej dla osoby w starszym wieku. Zwróć uwagę na zgięcie w stawie biodrowym.