0000029 (12)

ogniskowa obrazowa i przedmiotowa są różne. Przesłoną aperturową oka jest tęczówka. Schemat układu optycznego oka przeciętnego przedstawia ryc. 12.14. Układ optyczny oka spośród innych wyróżnia wyjątkowa soczewka. Współczynnik załamania jest różny w poszczególnych jej warstwach, w jądrze wynosi 1,40, a w warstwach zewnętrznych 1,33. Nadto przez różne napięcie mięśnia soczewki, soczewka staje się bardziej lub mniej wypukła. Dzięki temu zdolność skupiająca oka (ryc. 12.14) jest zmienna, co przy praktycznie stałej odległości układu optycznego oka od siatkówki pozwala na tworzenie na siatkówce obrazów przedmiotów bliskich i dalekich. Właściwość tę nazywamy akomodacją oka.

Strona skroniowa Siatkówka

Tęczówka

Rogówka n *7,376

Soczewka

n. 1,386 Ciałko wodniste n-1,335 Wtezadło soczewki

Mięsień soczewki

Naczyniówka

Ryc. 12.13. Poziomy przekrój oka prawego.

Plamka żółta

Nerw wzrokowy Twardówka Strcna nosowa

Akomodacja oka ma pewien skończony zakres, wyznaczony przez zdolność do odwzorowania ostro na siatkówce obszaru między punktem dalekim (D) i punktem bliskim (B). Obraz pierwszego z nich jest utworzony na siatkówce, gdy zdolność skupiająca oka jest najmniejsza (soczewka oczna możliwie płaska), a drugiego, gdy zdolność skupiająca oka jest maksymalna. Odwrotność odległości s_D punktu dalekiego D od oka

1

nazwana jest refrakcją oka R = ■—i mierzona jest w dioptriach.

^SD

Gdy refrakcja oka jest równa zeru, tzn. s_D= °o, mówimy, że oko jest miarowe, wtedy siatkówka jest styczna do płaszczyzny ogniskowej oka nicakomodującego, punkt daleki D oka miarowego jest w nieskończoności. W przypadku niespełnienia tego warunku mamy oko obarczone wadą daleko- lub krótkowzroczności, których miarą jest

Ryc. 12.14. Schemat optyczny przeciętnego oka miarowego. Oko w trakcie akomoUucji zwiększa zdolność skupiającą z D = 58,6 dptr dla oka nicakomodującego do D = 70.6 dla oka maksymalnie akomodującego.

220