0000041 (6)

Tabcla 9

Tabela punktowa siły dla mężczyzn

Punkty	Siła w kg	Punkty	Siła w kg	Punkty	Siła w kg
J00	133	73	83	46	43
99	131	72	86	45	42
98	130	71	85	44	40
97	128	70	83	43	38
96	126	69	82	42	37
95	125	68	80	41	35
94	123	67	78	40	33
93	121	66	76	39	52
92	120	65	75	38	30
91	119	64	73	57	28
90	116	63	71	36	27
89	115	62	70	35	25
88	113	61	68	34	23
87	111	60	67	33	22
86	110	59	65	32	20
85	108	58	63	31	18
84	106	57	62	30	17
83	105	56	60	29	15
82	103	55	58	28	13
81	101	54	57	27	12
80	100	53	55	26	10
79	98	52	53	25	8
78	96	51	52	24	7
77	95	50	50	23	5
76	93	49	48	22	4
75	91	48	47	21	2
74	98	47	45

wyniku odejmujemy iloczyn od 50 punktów. Uzyskane punkty podstawiamy do tabeli punktowej siły (tab. 9) i odczytujemy ostateczną wartość uzyskanego przez badanego wyniku.

Należy w tym miejscu podkreślić, że podane w tabeli 7 normy dla inwalidów uprawiających sport nie są zbyt wysokie, mimo że zostały skonstruowane w wyniku badań zawodników sportu wyczynowego. Na przykład norma (tab. 7), za którą otrzymuje się 50 punktów' dla przeciętnie zbudowanego mężczyzny o wzroście 171 cm i ciężarze 65 kg. równa się 28, tj. tyle wynosi łączna liczba podctągnięć na drążku i ugięć ramion w podporze.

Normy tej prawdopodobnie nie uzyska inwalida, który nie uprawia systematycznie ćwiczeń fizycznych, tym bardziej że podawane normy bardzo „karzą” osoby z nadwagą. Mężczyzna, który mierzy na przykład tylko 157 cm i waży 80 kg, musi uzyskać łącznie aż 40 powtórzeń ćwiczeń składających się na próbę siły. Ilustrację trudności w uzyskaniu „normy” przez osobę o takich warunkach somatycznych może stanowić wskazówka Astranda, że za człowieka bardzo silnego możemy uważać takiego, który jest w stanie wykonać minimum 10 ugięć ramion w podporze.

3.4.2. Sposób wykonywania testu przez kobiety [66]

Miejsce przeprowadzania: sala gimnastyczna lub gabinet usprawniania leczniczego.

Próba: Próbę wykonuje się na ławeczce szwedzkiej, odwróconej częścią równoważną do góry (może być również podwyższenie tej samej wysokości). Pozycją wyjściową jest podpór przodem z wyprostowanymi ramionami na szerokości barków. Z tej pozycji'wykonuje się możliwie jak największe ugięcie ramion, ale bez dotykania ławeczki klatką piersiową. Badana wykonuje ćwiczenia w dowolnym rytmie, powtarzając je możliwie jak najwięcej razy.

Ocena: Na ocenę składa się liczba pełnych wyprostów ramion, której odpowiada określona liczba punktów (tab. 10). Nie stosuje się poprawek tak jak u mężczyzn.

Należy zaznaczyć, że wszystkie próby siły zarówno kobiet, jak mężczyzn powinny być wykonywane po odpowiedniej rozgrzewce, we właściwym stroju (strój gimnastyczny lub dres), w protezie lub z aparatem, które są używane na co dzień przez inwalidę.

3.5. OCENA SIŁY OGÓLNEJ

Określenie siły ogólnej inwalidy ma duże znaczenie w rehabilitacji leczniczej i zawodowej. Zwykle wielkość utraty siły mięśniowej odnosi się do „wzorca” siły człowieka zdrowego o przeciętnej sprawności fizycznej. W taki sposób na przykład postępuje E. Asmussen z Instytutu Polio w Kopenhadze, badając zarówno ludzi zdrowych (sportowców i nie uprawiających sportu), jak inwalidów. Stopień utraty siły ogólnej określa się zazwyczaj w procentach.

Istota oceny siły ogólnej polega na tym. że stosuje się pomiary najbardziej przydatne do oceny tej cechy. Postępowanie takie zmniejsza liczbę pomiarów, sprowadzając badania do wybranych zespołów mięśni. Prześledźmy to zagadnienie na przykładzie pracy S. Sulisza [62], Objął on badaniami studentów i studentki Politechniki War-

83