100&29

Locfcer —

ARGUMENT

sztuki ogłoszonej przez Jakuba Locbera fPhiiomususa), zaczerpnięty z FUiseocjuaza Mitologa *

Eitozo/owM »iyo życie ludzkie jest: trojakiego rodzaju. | szy rodzaj nazwali teoretycznym, drugi praktycznym, a trzeci zmy-alowym. My, lacinnicy, urywamy terminów; życie medytacyjne (vita contemplativa), czynne factiva}, lubieżne (voluptaria). Podobnie też brzmią słowa proroka: błogosławiony mąż, który nie chodził w ra— niezbornych i na drodze grzesznych nie stał, i na stolicy zaraźliwości nie siedziaŁ” •* Pierwsze jest życie medytacyjne, które zawsze zwraca się ku mądrości i kra poszukiwaniu prawdy. W naszych czasach wiodą Je biskupi, kapłani, za konnicy, w- starożytności /ilozn/owie, a więc osoby, których nie dręczy żadna chęć zysku, żadne bezrozumne szaleństwo, żaden jad zawiści ani żar pożądania, ale jedynie troska o dotarcie do prawdy i rozważenie tego, co sprawiedliwe. Zdobi ich dobra sława, a żywi nadziej a _ Drugie życie, czynne, troszcąy sic tylko o dobra doczesne, zabiega o stroje i ozdoby, wciąż niesyte posiadania Wystrzega sic utraty, dba o zachowanie majątku. Bez względu na to, co posiada, pragnie jeszcze więcej. Mierzy dalej, ni* jest w stanie zrozumieć. Nie zastanawia się, w czym mogłoby być przydatne, wówczas kiedy zdarzy się coś posiąść. Ale też w końcu nie trwa pewnie i niezmiennie to, co przy— chodzi w sposób niegodny. Ten rodzaj życia -w- starożytności pę— dzili nirktói zy władcy, ■ raz naszych czasach niemal cały świat.

2ycue lubieżne natomiast to takie, które jedynie przyjemnościom i ałuży. Niczego prawdziwie dobrego nie ceni i dąży jedy-me do tego, co jest tar istocie zepsuciem. Albo zniewieściałe w ustawicznych rozkoszach, albo splamione zabójstwami już to zapala się wrlzją zdobyczy, już to psuje, pokrywając ciało sinymi plamami.

W łtaroży tności prowadzili takie życie epikurejczycy i Inni 1 u bież— nicy, dziś nie jest uważane za zbrodnicze ze swej natury. A skoro nikt wokół nie czyni dobra, nie mogą poprąwiać się i lubieżnicy.

Odprawiano na zamku królewskim w lutym roku Pańskiego 1522 za szczęśliwego panowania w państwie Sarmatów najjaśniejszego króla Zygmunta, jego przesławnej małżonki Bony i syna, najjaśniejszego księcia Zygmunta Augusta.

Akcję wywiedli szlachetnie urodzeni młodzieńcy i mężowie, mieszkańcy Bursy Jerozolimskiej:

Treść akcji wyłożył	Feliks Ciesielski
Osobę Prologa przedstawił	Jakub Zaborowski
Osobę Jowisza	Stanisław Pluński
— Niezgody	Jakub Krzysld
— Merkurego	Krzysztof Jasieński
— Parysa	Mikołaj Kobylański
— Ganimedesa	Jan Gliński
— Pallady	Jerzy Latalski
— J unony	Szymon z Łowicza
— W ęnery	Paweł Głogowski
— Bitusa	Jan Szumski
— Bacchusa	Bartłomiej Zgierski
— Heleny	Stanisław Maik
— K u pi dy na	Jan Wolski
— Menelausa	Marek Żukowski
— Agamemnona	Jan Obydziński
— Woźnego	Maciej Bugalski
Zalecenie życia lubieżnego wygłosił	Kasper Szczepiecki
— życia czynnego	Jan Bolek
— życia medytacyjnego	Mikołaj Poplawiński