100&34

• St]d Por]»a, fcrtSZowica Crejaliiki«<n> •

33o tobie w tym naukę dat.

Bodziesz wszędzie w tyra przełożony,

Iżeś nam z dawna znajomy.

Kolda z nas chce być cudniejsza,

A wszakże ja ku tern u jabłku podobniejsza.

Gdym jest córka boga nawyszego,

2qdam skazania na mię twojego.

Nie obiecujęć żadnej za to nieczystości **• Ani też cielesnej plugawości.

Kie obiecujęć bogactw świata tego Ani teże skarbów jego.

Nie obiecujęć żadnej przemiennej cudnoici Ani też fałszywej miłości.

Ale tobie obiecuję dar roztropności,

Mędroić, która pochodzi od boskiej niewymowności. Z3am ci u zna <5 rzeczy przyrodzonych tajemności I też ich rozmaite możności.

Przez mię poznasz gwiaździste niebo **• I wszjrstkę okrasę jego.

R-zez mię poznasz bogi na niebie mieszkające I teże diabły w piekle przebywające.

Przez mię poznasz tajemności serca człowieczego I teże wszytek okrąg świata tego.

Wejrzy w to. jako mąż nauczony jest godny,

Żmudziom i bogu też podobny.

Będaesz przez mądrość ludziom wdzięczny X teże światu wszytkiemu równy.

Jesteś rodu królewskiego,

“* Przeto nie potrzebujesz bogactw świata tego.

Ot* zymasz państwo po rodzicach twoich.

Które bodziesz rządził podług nauk moich,

W którym się będziesz rządził rozumnie,

A podług stanu królewskiego rządnie.

Będziesz słynął od wieku do wieku,

O swej sławie, nie znając postronnego opiek u.

Przeto już dla mądrości i cudności mojej Przysądź jabłko, które masz w mocy swojej.

J u n o cx*ść < paiisttoo Parpaoiot obtecuja Ja też, znój roiły królewicze.

Wstąpiłam k tobie oblicznie.

Jestem żona i siostra boga nawyszego

I szafarką laski Jego.

Nie masz niewiasty bogatszej na kwiecie Ani też sławętniejszej we cnocie.

Jestem w niebie przełożona I nad rzyszą niebieską powyszona.

Jam jest bogini nawyszego stadia I bogam ku swojej cudności zwiodła.

Co chcę, to przykazuję, niech to się dzieje,

A zawżdy się według mojej wolej stanie.

Baczże, co będziesz czynił,

Abym ku poniżeniu nie była.

Przysądź rękom moim jabłko barwy złotej,

A nie wstydaj sie Pallady w naukach głębokiej.

Mądrość nic nie pomoże,

Jestli nie będziesz co miał we dworze.

Boć tych wieków ludzie mądrość opuszczają,

A o naukach nic nie dbają.

Przeto obietnica jest próżna,

** A tobie niepożyteczna.

Ale uczyń mi teraz kwoli,

Będziesz miał pełne brogi i stogi.

Będziesz miał dosyć srebra i złota,

A w tym nie uznasz żadnego kłopota.

Będziesz miał dosyć pań, rycerstwa na swym dworze, Tak że się tobie żądny przeciwić nie może.

Książęta tego świata pod swą moc podbijesz,

A także nad nimi królem będziesz.

Rozmnożysz się rodzajem wielkim,

Który będzie panował ludziem wszytkim.

Dlatego ja ciebie, miły królowicze, żądam,

By w me ręce to jabłko dał sam.

Wenus Helenę f chądogośó dala obiecuje

Szczęście i zdrowie objawiam tobie,

Które masz mieć, namilszy królewicze, przy sobie.

Aczkolwiek bogini mądrości

Żądała od ciebie skazania swej cudności,

Obiecowałać stolce niebieskie I teże tajemności ziemskie,

Juno Saturnia też tobie obiecowała ziemskie królestwa *" I też rozmaitość rycerstwa,