0000083 (4)

gonalna struktura lodu (ryc. 3.20). Jest to struktura luźna, dużo w niej przestrzeni niewypełnionej (około 66%), dlatego lód jest kruchy, porowaty.

Struktura wody w stanie ciekłym wciąż jeszcze nie jest dostatecznie poznana. Wiadomo jednak, ż.e woda w stanie ciekłym zachowuje część wiązań wodorowych. Świadczy za tym

Ryc. 3.19. Cząsteczka wody: a — rozkład naboju elektrycznego cząsteczki wody; b — jedna cząsteczka wody może przyłączyć cztery sąsiednie.

wysoka, w porównaniu z wodorowymi związkami pierwiastków homologicznych, temperatura topnienia 0"C i wrzenia 100°C, podczas gdy dla H₂S odpowiednio: —15,5° i — 60,7°C,

a dla H.,Se —60,4° i 41,5°C i H.,Te —49° i —2°C. Duże wartości ciepła topnienia 333^—,

kg

80

kcal\

kg /

i parowania 2260

kJ

kg'

534-

kcal

kg

wody wiążą się z energią potrzebną na zer

wanie wiązań wodorowych przy na przykład parowaniu wody. Szczególnie duże jest

ciepło molowe 75

mol • K’

18

kcal

, czy ciepło właściwe wody 4.18

kJ /

kFK’1¹

kcal

mol • K/'    '    kg-K’ V kg-K

zachowane w warunkach cieczy wiązania wodorowe wprowadzają dodatkowe stopnie swobody ruchu cieplnego, a więc większy udział kT.

Spośród innych wyjątkowych właściwości wody wypada jeszcze wymienić dużą wartość napięcia powierzchniowego 7,2- 10~² N/m (mniejsze tylko od rtęci). Duża wartość prze-

Ryc. 3.20. Struktura lodu — odmiany I.

Ryc. 3.21. Model struktury wody ciekłej według Nemcthy, Schcraga. Obszary z cząsteczkami powiązanymi wodorowo („clu-ster“), przedzielone cząsteczkami niepowiązanymi.

90