NDIGCZAS00347625
44

128 Kazimierz Sosnowski.

nami do 3 m wysoką. Długość całej groty wynosi 20 m, jest to zatem grota małych rozmiarów; w piaskowcu atoli, rzadko wytwarzającym jaskinie, jest ona zjawiskiem dość pokaźnem.

Południowe zbocza Magórki spowił las do szczytu samego; osiedla ludzkie świecą tylko paru wyrwami w tym płaszczu leśnym, dość marnym, bo do gmin pobliskich przynależnym i często bezmyślnie trzebionym ; sosna, tak rzadka w górach, tworzy tu jeszcze duże i zwarte połacie. Po północnej, międzybrodzkiej stronie, stoi las potężniejszy, świerkowy, do dóbr żywieckich należny; zbocza tworzą tu miejscami dzikie urwiska, stoczo-nemi z góry głazami zawalone, po których sączą się siklawki. Koło najwyższego wyniesienia tej góry, C z u p 1 a 933 m., w pokaźnych obszarach rośnie buczyna.

Następne wierchy za Magórką w zachodniem półkolu Beskidu Małego, t. j. Groniczki 824 m, Trzy Kopce 839 m, Hrobacza 830 m i Bujakowska Góra 749 m, wiążą się razem z Magórką w przepiękną, około 25 km długą linję grzbietową z wyjściem w Czernichowie, ze zejściem w Porąbce. Wprawdzie dalsze wierchy tego półkola nie dają już takich rozległych, jak Magórka widoków, jest jednak w tej wędrówce pośród wonnych lasów do podziwiania dużo krajobrazowego piękna. To wyrwa, to zarąbek, to polana otwiera się w murze leśnym — i w jedną lub w drugą stronę — i w góry i na niziny — daje coraz inny widok, który w pełni otwiera się dopiero na Hrobaczej Łące. Poniżej jej ogołoconego z lasu wierzchołka stoi domek letni właściciela Kóz, bar. Czecza; niewielka łąka po wewnętrznej stronie grzbietu jest własnością międzybrodzkich gazdów. Cechą, podnosząca wartość i powab tego pasma, jest, jak na Beskidowe właściwości, nader bystra stromość zewnętrznych stoków. Turystyczna ścieżka z Lipnika na Groniczki robi 20 serpentyn w bukowym lesie koło źródła Seeligera, do którego przedtem prowadziła dróżka po 480 w terenie kopanych schodach, a wyjście z Kóz na Hrobaczą lub z Bujakowa i Kobiernic na Bujakowską Górę, przedstawia dobrze natężające uciążliwości.

Z drugiej strony Soły nad Bukowcem, Czańcem, Brzezinką i Targa-nicami piętrzy się długi Gron Bukowski 782—729 m. i Złota Góra 759 m, na której według tradycji miały się znachodzić kamienie ze złotym połyskiem; zalesione czuby tych gór są skąpe w widoki, jedynie gołe zbocze Bukowskiego nad Porąbką daje na bieg Soły widok istotnie niepospolity. Przez Targanicką, następnie przez Kocierską przełęcz i przez szereg skromniejszych wierchów łączy się to pasmo z górą Potrójną 888 m., we wnętrzu górskiem osadzoną. Potrójna, zapewne od schodzących