0000088 (3)

ces myślenia jest procesem wzajemnego oddziaływania komórek centralnego układu nerwowego. Ze względu na złożoność tego układu dalecy jesteśmy od poznania szczegółów funkcjonowania sieci nerwowej nawet niezbyt złożonych organizmów, jednakże znajomość podstawowych właściwości komórek nerwowych pozwala na zorientowanie się, na czym mogą polegać zasady funkcjonowania takiej sieci. Dużym ułatwieniem w formułowaniu hipotez z tej dziedziny jest postęp w konstruowaniu maszyn zdolnych do wykonywania operacji logicznych. Zasady, na których opiera się funkcjonowanie tych urządzeń, niejednokrotnie są — jak się wydaje — podobne do zasad, na których może opierać się funkcjonowanie sieci nerwowej, jakkolwiek ta ostatnia jest tworem o wiele bardziej złożonym. Rozpatrzmy przykład, na jakiej zasadzie może opierać się proces logicznego wnioskowania.

Ryc. 10.8. Model układu nerwowego przeprowadzającego wnioskowanie typu: „jeśli A, to B”.

Ryc. 10.9. Model układu przeprowadzającego wnioskowanie typu: „jeśli A albo B, to C”, albo: „jeśli A i B, to C”.

Jednym z najprostszych związków logicznych jest implikacja typu: „jeśli zachodzi fakt A, to zachodzi także fakt B" (A —* B). Najbardziej uproszczonym modelem układu zdolnego do przeprowadzenia takiej implikacji jest układ 2 komórek A i B, z których B reaguje wówczas, gdy pobudzona została komórka A.

Bardziej złożone związki logiczne stanowią np.:

Implikacja z alternatywą, czyli sumą logiczną. Neuron C (ryc. 10.9). zostaje pobudzony

przez pobudzenie neuronu A lub B, co odpowiada wnioskowaniu: „jeśli A lub B, to C” (A v B->C; symbol v oznacza „lub”).

Implikacja z koniunkcją, czyli iloczynem logicznym. Neuron C (ryc. 10.9) ma tak wysoki próg pobudliwości, że reaguje tylko na łączny sygnał neuronów A i B, a nie reaguje na pojedynczy sygnał: „jeśli A i B, to C” (AaB^C; symbol a oznacza

„i”).

Implikacja z koniunkcją i negacją', „jeśli A i nie B, to C” (A a ~ B->C; ~ oznacza symbol zaprzc-

Ryc. 10.10. Model układu przeprowadza- ^CZenia> ^wymaS^{a wł}*^{CZenia komórki} inhibitorowej I jącego wnioskowanie typu: „jeśli A i nic B,    (D ^c- 10.10).

to C”. I — komórka inhibitorowa.    Równoczesne działanie bodźców A i B nie po-

188