10

V ŚCIERALNOŚĆ

Oznaczanie ścieralności materiałów kamiennych przeprowadza sic na tarczv Bochmeao (rys. 2) wg PN-B0411 i: ]9S4.

Rys. .2 - Tarcza Bófowgó do oznaczania ścieralności materiałów kamiennych

Z bryły kamienic wycina się próbki sześcienne c wymiarze boku ~] _ i :.u:i :: następnie suszy się w temperaturze iÓ5^sC. Każda wysuszona próbka jest mierzona z dokładnością do 0,C1 g.

Próbkę umocow ać w uchwycie maszyny i obciążyć siłą 300 N.

Powierzchnię traczy na całej długości pasa ścierania pokryć równomiernie proszkiem: cl ektroko rundowym w ilości 7.0 g. Po wsypaniu proszku należy uruchomić tarczę. V czasie ruchu tarczy proszek należy stale zgarniać na pas ścierania. Po każdych 22 obrotach należy zatrzymać i zmieść stany materiał wraz z proszkiem. Następnie nas>pać ponownie 20 gramów proszku ściernego na tarczę w pasie ścierania próbki i uruchomić tarczę. Po każdych 310 obrotach tarczy próbkę należy wyjąć z uchwytu i obrócić o 90^r wokół osi pionowej w stosunku do poprzedniego położenia. Po 440 obrotach tarczy należy zmierzyć wysokość próbki suwmiarką, z dokładności?, do C,1 mm i zważyć próbkę z dokładnością do

0,01 g.

Jeśli skała ma bardzo dużą ścieralność, należy po starciu się do 10 mm próbki zastosować nakładki, w celu utrzymania początkowej wysokości kostki.

Obliczanie wyników oznaczania ścieralności

a) na podstawie straty wysokości ścieralność materiału kamiennego S należy obiiczyć v-mm z dokładnością do 0,1 mm jako różnice przed badaniem i po badaniu średniej wysokości próbki, wyliczonej ze średniej arytmetycznej wysokości mierzonych w nim wg wzoru

/Cj K ■, t A”j ■; K.