Ingerencja państwa w działający w gospodarkach rynkowych mechanizm cenowy (sprowadzająca się do administracyjnego ustalania cen na określone dobra) uniemożliwia dojście rynku do stanu równowagi, przyczyniając się:
• w przypadku wprowadzenia cen minimalnych (do których zaliczamy płacę minimalną) do utrzymywania się stanu nadwyżki rynkowej (w tym przypadku określanej mianem bezrobocia):
• w przypadku wprowadzenia cen maksymalnych (które były w czasach gospodarki centralnie zarządzanej ustalane w Polsce w odniesieniu do większości podstawowych produktów żywnościowych) do utrzymywania się stanu niedoboru rynkowego (czego widocznym przejawem były puste pułki).
Ingerencja państwa w system cen poprzez ustalanie zróżnicowanych stawek opodatkowania lub wprowadzania systemu dopłat dla poszczególnych dóbr (na przykład refundacji części kosztów zakupu Icków) prowadzi do modyfikacji struktury wydatków społeczeństwa (podwyższając zapotrzebowanie na pewne dobra i ograniczając owo zapotrzebowanie na inne dobra).
Pomimo ewentualnych negatywnych konsekwencji ingerencji państwa w mechanizm rynkowy rządy rozwiniętych gospodarczo krajów starają się jednak oddziaływać na gospodarkę, aby korygować odczuwalną zawodność rynku i brak równowagi sił gospodarczych (w nowoczesnej gospodarce krajów uprzemysłowionych nie ma takiej dziedziny życia gospodarczego, która byłaby całkowicie wyłączona spod wpływu państwa). Dążą w ten sposób do poprawy efektywności funkcjonowania gospodarki.
Konieczność ingerencji państwa w gospodarkę wynika z istnienia problemów, których ry nek nie jest w stanie rozwiązać automatycznie.
Ograniczona skuteczność działania ..niewidzialnej ręki rynku" jest - między innymi -wynikiem: