16

Poniżej przedstawiono przykłady wykorzystania tych tablic:

1, Oblicz siły w węźle VIII kratownicy obciążonej obciążeniem ciągłym t/'=4 kN/ni (I typ obciążenia), jeżeli rozpiętość kratownicy /'■ = 6 nu . W obliczeniach korzystamy z tablicy 2.3.

a.    Wartości sil w poszczególnych prętach obliczone dla obciążenia jednostkowego odczytujemy z labl. 2,3: ,F₇= .!,(>: k_e — 1.5: i\, = 1.0; >io= 1,12.

b.    Obliczamy współczynnik za pomocą którego przeliczymy siły jednostkowe na siły rzeczy wis te:

Obciążenie jednostkowe Q =s q ■ l = 4

Obciążenie rzeczywiste O¹ = ą¹-/' — 4 kN/nuć m — 24’kN

O* 24 kN

Współczynnik przeliczeniowy y. —........— - ■= fi k'N

4

c.    Obliczamy siły rzeczywiste

.fj - r₇-K='i*6kN= 6 k N^r pi. = F_h-x^- 1,5-6 kN = 9 kN FI, - F^-a=. 1-6 kN - 6 kN

U2-6 kN u 6,7 kN

Po wyznaczeniu sil rzeczywistych w poszczególnych prętach, projektu-. jemy węzd kratownicy według ćwiczenia 2.1.

2. Oblicz siły WI V węźle kratownicy obciążanej obciążeniem q\ = 8 kłSym (U typ obciążenia) i silą skupioną F -■= 40 kN (HI typ obciążenia): - 8 m. Wartości sił w prętach obliczamy na zasadzie superpozycji, sumując wartości sił wywołanych poszczególnymi obciążeniami,

a. Obliczamy siły wywołane obciążeniem ą' 8 kN/.m (tablica 2.4).

Siły jednostkowe

F, = 0,35; ,F₄ = 0,35; /ą_: - 0 Współczynnik obliczeniowy:

Obciążenie jednostkowe O — q _t ■ — 1

/¹ k N^r

Obciążanie rzeczywiste Q¹ — </)    8 —-4 m — 52 kN

kN = 32 kN'

Wartości rzeczywiste sił

Ff = F_z‘x_lv-a 0,35*32 kN = 11,2 kN '

F% = F_Ą'Xj_r= 0,35*32kN = 11,2 kN F₁₃ - 0

b.    Obliczamy siły w prętach wywołane obciążeniem siłą F -- 40 kN (tabli-... ca 2,5),

Siły jednostkowe

F, — 1.06; F₄ " 1,06; F_n = 0

Współczynnik obliczeniowy;

Obciążenie jednostkowe F = 1 Obciążenie rzeczywiste F¹ = 40 kN-

y._v— 40 kN    .

Wartości rzeczywiste sił

Fj’= Fi•;;,/■= 1,06*40 kN = 42,4 kN'

F₄ = F₃ = 42,4 kN; F₁₃ = 0

c.    Obliczamy wartości rzeczywiste sił w prętach węzła czwartego po .uwzględnieniu obu obciążeń

F₃ = Ff+F^= 11,2+42,4 - 53,6 kN F₄ = F₃ = 53,6 kN

F₁₃ = 0

ł7tira;/i me/wF cent? dla nauczyciela:

1.    Tematy ćwiczenia dobrano tak, aby naue/.ycicł mógł zróżnicować stopień trudności zadań w zależności od liczby godzin przeznaczonych na nauczanie przedmiotu części maszyn w danej szkole,

2.    Siły w kratownicy uczeń może wyznaczyć metodą równowagi węzła lub metodą Cremony. Siły rozciągające {działające od węzła) traktujemy jako dodatnie, ściskające zaś — jako ujemne;

3.    -Wprowadzenie metody posługiwania się obciążeniami jednostkowymi umożliwia sprawdzanie siły w dowolnie wybranym pręcie, bez rozwiązywania kratownicy.

4.    Przy rozwiązywaniu węzła kratownicy pominięto wiele zagadnień wystę-' pujących w^; rzeczywistych konstrukcjach, np. obliczanie kratownic pracujących pod obciążeniem ruchomym {linie wpływu), uwzględnienie naprę-

53