Poniżej przedstawiono przykłady wykorzystania tych tablic:
1. Oblicz siły w węźle VIII kratownicy obciążonej obciążeniem ciągłym z/* = 4 kN/ra (I typ obciążenia), jeżeli rozpiętość kratownicy /'■ = 6 m. W obliczeniach korzystamy z tablicy 2.3.
a. Wartości sil w poszczególnych prętach obliczone dla obciążenia jednostkowego odczytujemy z lab i. 2.3: F7 = .!,(>: F8= 1.5: K, = 1,0;
b. Obliczamy współczynnik za pomocą którego przeliczymy siły jednostkowe na siły rzeczy wis te:
Obciążenie jednostkowe Q = q • / = 4
Obciążenie rzeczywiste O1 = q1-!' — 4 kN/m-ć m = 24' kN
r ., O' 24 kN
Współczynnik przeliczeniowy * — - — — - = 6 kN
Q. 4
c. Obliczamy siły rzeczywiste
.F'n = rf-K =l-ókN = 6kN F'h = 1,5-6 kN = 9 kN
J'!, - 1-6 kN - 6 kN
*’i„ = Fl0 ■ K = ! ,12 ■ 6 kN * 6,7 k N
Po wyznaczeniu sil rzeczywistych w poszczególnych prętach, projektujemy węzeł kratownicy według ćwiczenia 2.1.
2. Oblicz siły WIV węźle kratownicy obciążonej obciążeniem q\ = 8 LK'm (II typ obciążenia) i silą skupioną F ~ 40 kN {lii typ obciążenia): /' - 8 m. Wartości sił w prętach obliczamy na zasadzie superpozycji, sumując warto ści sil wywołanych pos zc/.egól ny m i obol ążen ia mi.
a. Obliczamy siły wywołane obciążeniem q* =4 g kN/m (tablica 2.4).
Siły jednostkowe
I7.) = 0,35; P4 ~ 0,35: F12 — 0
Współczynnik obliczeniowy:
Obciążenie jednostkowe O — q t ^ ^ 1
Obciążanie rzeczywiste q\ •[,--= 3 ---4 m = 52 kN
(j1
~‘Q
— kN = 32 kN'
Wartości rzeczywiste sil
F3‘xtv-** 0,35-32 kN = 11,2 kN ‘
F%= fV#riP = 0,35-32 kN = 11,2 kN .
F13 - 0
b. Obłiczamysily w prętach wywołane obciążeniem silą F — 40 kN (tabli-
... ca 2,5),
Siły jednostkowe
F, - 1,1X5; F4~ .1,06; F13® 0
Współczynnik obliczeniowy:
Obciążenie jednostkowe F = 1 Obciążenie rzeczywiste F1 = 40 kN
y.y— 40 kN
Wartości rzeczywiste sił
F!(* F3 • *,,= 1,06• 40 kN « 42,4 kN'
F453 Fj = 42,4 kN; Fl3 — 0
c. Obliczamy wartości rzeczywiste sił w prętach węzła czwartego po .uwzględnieniu obu obciążeń
F3 - ,F3'-i-Fa = 11,2+42,4 = 53,6 kN ' F4 =* F3 = 53,6 kN F13 = 0
Uwagi metodyczne dla nauczyciela:
1. Tematy ćwiczenia dobrano tak, aby nauczyciel mógł zróżnicować stopień trudności zadań w zależności od liczby godzin przeznaczonych mi nauczanie. przedmiotu części maszyn w danej szkole,
2. Siły w kratownicy uczeń.może wyznaczyć metodą równowagi węzła lub metodą Cremony. Siły rozciągające (działające od węzła) traktujemy jako dodatnie, ściskające zaś — jako ujemne;
3. -Wprowadzenie metody posługiwania się obciążeniami jednostkowymi umożliwia sprawdzanie siły w dow-olnie wybranym pręcie, bez rozwiązywania kratownicy.
4. Przy rozwiązywaniu węzła kratownicy pominięto wicie zagadnień występujących w rzeczy wis tych konstrukcjach, np. obliczanie kratownic pracujących pod obciążeniem ruchomym (linie wpływu), uwzględnienie naprę*
53