12 (2)

7: 5

A. kończenie ■']

•:x;clowcj

Y>. 6.

‘‘jftjwia • przeniesienie ' ,k Jolem

i”/. 7 hmfj >t |xi/.ycji wejściowej

4.3.3. Jazda przodem.

Poprawna technika jazdy wózkiem zapewnia ekonomiczne wykorzystanie siły ramion do przemieszczania się, pokonywania znacznych odległości bez oznak większego zmęczenia.

Jazda przodem charakteryzuje się cyklicznie powtarzaną sekwencją ruchów: napędzania i odpoczynku. Fazę napędzania rozpoczyna ułożenie rąk na obręczach napędowych na wysokości oparcia (Rys. 4), po czym należy popchnąć płynnym ruchem obręcze napędowe w przód z jednoczesnym pochyleniem tułowia w przód. W momencie gdy ręce znajdą się z przodu i zaczynają tracić kontakt z obręczami napędowymi (Rys. 5| rozpoczyna się faza odpoczynku. Stopniowo prostując tułów (Rys 6|, rozluźnione ramiona silą bezwładności wracają do ułożenia wyjściowego, czyli do oparcia rąk na obręczach napędowych na wysokości oparcia (Rys. 7(.

Osoba asekurująca, w początkowej fazie nauczania jazdy przodem, stoi z tylu ćwiczącego.

Ćwiczenia doskonalące:

♦    Jazda ze zwróceniem uwagi na poszczególne fazy ruchu.

♦    Jazda z maksymalną prędkością.

»Jazda „ekonomiczna" (jak najdłuższa jazda po każdym odepchnięciu).

» Jazda ze zmiennym tempem.

» Slalom między tyczkami.

♦    Berek w jeżdzie przodem.

4.3.4.    Samoase ku racja przy upadku z wózka w tył.

Umiejętność samoasekuracji przy upadku w tyl umożliwia użytkownikowi powrót do pozycji bezpiecznej - na cztery kola (bez potrzeby wchodzenia na wózek z podłoża).

Zawsze jednak naipierw należy próbować nie dopuścić do upadku w tyl. W tym celu, w momencie gdy wózek zbyt mocno wychyli się do tylu należy mocnym, energicznym pociągnięciem obręczy napędowych w tyl z jednoczesnym pochyleniem tułowia w przód -doprowadzić go do pozycji bezpiecznej (na cztery kola).

4.3.4.    l. Samoasekuracja z prze-chwytem za przeciwne koto.

Tracąc równowagę i upadając do tylu należy jedną rękę pozostawić na obręczy napędowej blokując kolo, a drugą wyciągnąć w tył, w kierunku podłoża z jednoczesnym mocnym wychyleniem tułowia w tym samym kierunku (Rys. 8], Upadek trzeba zatrzymać możliwie najwcześniej, aby zapobiec całkowitemu wypadnięciu z wózka. Kończyna górna lekko ugięta w stawie łokciowym zamortyzuje upadek jRys. 9]. W momencie podparcia o podłoże na ugiętej kończynie górnej, drugą - blokującą kolo ręką - należy dynamicznie przechwycić obręcz napędową po stronie podporu, możliwie jak najdalej z przodu [Rys 10). Następnie należy jednocześnie wykonać odepchnięcie od podłoża, skłon tułowia w przód oraz energiczne pociągnięcie obręczy napędowej w tyl jRys. 11] Umożliwi to powrót do pozycji bezpiecznej.

K

1-* .

Cs

l

67