18

Z tego miejsca pęknięcie początkowo przebiegał prostopadle do krawędzi umocowanej półki kątownika, a następnie zakrzywia się, aż do momentu osiągnięcia naroża kątownika. Począwszy od naroża pęknięcie dalej przebiega prostopadle do wolnej półki kątownika, obejmując jego część, a następnie występuje doraźne dołamanie, co ilustrują zdjęcia przełomów przedstawione na rysunku 6.14.

Rys. 6.14. Zdjęcia złomów zmęczeniowych .kątowników krzyżulców podporowych: a) kraty K\\ b) kraty K2\ c) kraty K3

Wykonano szlify przez strefy inicjacji „ć^” pęknięć zmęczeniowych. Na wytrawionych nitalem szlifach stwierdzono, że ogniska „ćfy” pęknięć zmęczeniowych leżą w strefach wpływu ciepła kątowników, co uwidoczniono na zdjęciach przedstawionych na rysunku 6.15.

Interesujące są zdjęcia pęknięć prętów w węzłach w trakcie ich propagacji, a przed pęknięciem rozdzielczym przekroju, co ilustrują zdjęcia przedstawione na rysunkach 6.16 i 6.17.

Na rysunku 6.18 przedstawiono fragment powierzchni złomu zmęczeniowego kątownika krzyżulca przypodporowego (80-66) kraty K\j\l - widoczne są charakterystyczne uskoki.

Rys. 6.15. Zdjęcie fragmentu kątownika Kitli. Szlif wykonany przez ognisko „O_k” (rys, 6.14a) trawiony nitalem. Widoczna strefa wpływu ciepła. Strzałkami oznaczono przebieg pęknięcia zmęczeniowego, powiększenie 10* (a). Zdjęcie fragmentu kątownika K2HII. Szlif wykonany przez ognisko „Of.” (rys. 6.14b) (b). Zdjęcie fragmentu kątownika A3/III. Szlif wykonany przez ognisko „O_k” (rys. 6.14c) (c)

107