Sprawdzamy, jakie przesunięcie zarysu było zastosowane
a -lub
~0
14-12 17
ft; 0,118
x
■+
17-13 17
0,294
0,3
Wniosek: kolo było zaprojektowane przy założeniu, że nawet minimalne podcięcie zarysu jest niedopuszczalne.
Pozostałe średnice kola wynoszą d — m ■ z = 8 • 12 = 96 mm
da - m[z+2)+2X = 8(12+2)+4,8 *= 116,8 mm
Przykład 14.4
‘Przekładnia zębata o przełożeniu i= 3 składa się z dwóch kół zębatych o module m = 6 mm. Odległość osi obu kół a — 132 mm, Obliczyć wymiary obu kół.
Rozwiązanie
Obliczamy liczby zębów obu kół
2 a |
2-132 |
-1+ ~2 ~ — |
---.--- |
m |
6 |
*r -L. -t , “2 _ |
44 - |
• 1 + f |
1+3 “ |
■2, =-44-11 - 33
Liczba zębów z1 jest mniejsza od granicznej (z^), czyli w tym kole należy zastosować dodatnie przesunięcie zarysu. Ponieważ z1-bz2 > 2zJ, zastosujemy przesunięcie zarysu w kole + na plus, a w kole z2 na minus (o tę samą wartość), zachowując nic zmienioną odległość osi. Określamy przesunięcie zarysu przyjmując, żc niewielkie podcięcie.zarysn jest dopuszczalne
17
= - 0,176 w 0.2
17
X — m-x — 6■ 0,2 = 1,2 mm
Obliczamy średnia: obu kói zębatych dL =■ in-z, = 6-11 — 66 nim
dfi =■ m(z1~2,5)+2,Y == 6(11-2,5)+2-1,2 «= 53,4 mm
d2 — m-jr2 =® 6-33 — 198 min
Przykład 14,5
Obliczyć podstawowe wymiary przekładni Zębatej z kolami walcowymi o zębach prostych, mając dane: zt = 8;z2 = 12; moduł m — 6 mm; kąt przypora xu = 20".
JR □związanie'
W obu kolach nalcżyprzeprowadz.ićpoprawianic zarysu kół zębatych na plus (dodatnie), czego następstwem będzie otrzymanie przekładni zc zmieniona odległością osi. Zakładamy dopuszczalne niewielkie podcięcie zarysu w obu kokfch i obliczamy wartości przesunięcia zarysu:
xt —
14-8 6
^~17~ ~ 17
0,353
— .v, -m ~ 0,353-6 = 2,118 mm
z1-z-, 14-12 2
x~> = — = f ■ « 0,118
sg 17 17
X2 = x2-m — 0.118-6 — 0,708 mm
Obłiczone Wartości zaokrąglamy w górę do 0,1 mm, przyjmując JCj = 2,2111111 oraz X3 = 0,8 miń.
Pozorna odległość osi np wynosi
ap = a+Xl+X2 « Q^m(2j+z2)+Zri-Ak = 0a5■ 6(8 1-J2)-P2,2+0,8 = = 63 mm ✓
Obliczamy wartość współczynnika Bp
197