Rozdział 2
Nieprawidłowe ustawienie zębów, odchylenia od prawidłowej okluzji oraz wzajemne stosunki podstaw szczęk są rozpatrywane w trzech płaszczyznach i określane jako odchylenia strzałkowe, poprzeczne i pionowe. Używane w piśmiennictwie określenia bywają bardzo różne i niejednolite.
Dysgnacje możemy podzielić na morfologiczne i rozwojowe.
Andrews [5] sformułował swoją teorię, uwzględniając morfologię koron zębowych oraz wykorzystanie 120 modeli nieleczo-nych ortodontycznie pacjentów z „idealną” okluzją. Określił on reguły dla ustawienia pojedynczych zębów, ich stosunku zarówno do zębów sąsiednich, jak i antagonistów (six keys of occlusion, ryc. 2.1 do 2.6).
Ryc. 2.1. Relacje trzonowców [klucz /): Dystalna powierzchnia dystalnej listwy brzeżnej górnego pierwszego stałego trzonowca styka się z mezjalną listwą brzeżną drugiego dolnego trzonowca. Guzek mezjalny policzkowy pierwszego trzonowca górnego leży w bruździe między mezjalnym i środkowym guzkiem policzkowym pierwszego trzonowca dolnego. Guzek mezjalny podniebienny pierwszego trzonowca górnego znajduje się w bruździe środkowej pierwszego dolnego trzonowca.