201505040706

ĆWICZENIE 17

BADANIE MODELU LINII DŁUGIEJ

Część teoretyczna

Zjawiska el ektromagnetyczne zachodzące w urządzeniach elektrycznych wygodnie jest analizować na podstawie teorii obwodów. W zależności od wymiarów przestrzeni, a więc i urządzeń w których zjawiska te zachodzą, można elementy R ,L ,C uważać za skupione lub też rozłożone w tej przestrzeni. Typowym przypadkiem, do którego analizy należy zastosować teorię obwodów o elementach rozłożonych, jest linia długa. Jeżeli długość linii jest porównywalna z długością fali ,na której linia pracuje, to linię taką nazywamy linią długą. Linia długa może służyć do przesyłania energii elektrycznej, może też być przeznaczona do przekazywania sygnałów łączności itp. W przypadku sieci przesyłowej o napięciu setek kV i długości setek kra należy uwzględnić równomiernie rozłożone wzdłuż linii:

-straty napięcia na rezystancji -straty napięcia na indukcyjnośći

-prąd upływu poprzez izolację linii (w linii napowietrznej poprzez powietrze ,w linii kablowej poprzez izolację kabla)

-prąd ładowania elementarnych kondensatorów rozłożonych wzdłuż Ttńii których okładziny stanowią przewody linii napowietrznych lub przewód - ziemia.

Zatem całą linię można sobie wyobrazić jako połączenie łańcuchowe sekcji elementarnych o długości Ax zawierających wymienione elementy. Jedna taka sekcja reprezentuje odcinek linii.

Oznaczenia:    -rezystancja jednostkowa w Q/km

L -indukcyjność jednostkowa w H/km