rodzaju ksylany — w zależności od osnowy). Na własności elementarnego włókna szklanego wpływa stopień deformacji plastycznej wywołanej wyciąganiem i szybkość chłodzenia w tzw. stożku plastycznego formowania.
Włókno szklane jest obecnie wytwarzane przede wszystkim metodą jedno-stopniową (rys. 3.17), która jest bardziej nowoczesna i wydajna. Zasada tej metody polega na tym, że stopione w wannie szkło jest po ujednorodnianiu dozowane z zasilacza do łódek platynowych, dodatkowo podgrzewanych. Łódki mają różną konstrukcję — zależną od rodzaju produkcji (rowing. rowing na maty, jedwab szklany). Szybkość wyciągania (regulowana obrotami odbieral-ki) wynosi 3000-f 6000 m/min. Ważnym zabiegiem jest nanoszenie preparacji. Włókno szklane jest kruche, z uwagi na wiązania kowalencyjne. Przy badaniu na konwencjonalnych maszynach wytrzymałościowych nie wykazuje zakresu plastycznego. Wytrzymałość włókna szklanego maleje wraz ze wzrostem temperatury pracy (rys. 3.18).
Rys. 3.17. Schemat otrzymywania włókna szklanego ciągłego metodą jednostopniową
Włókna szklane mają strukturę niekrystaliczną. tzn. występuje w nich brak uporządkowania dalekiego zasięgu, charakterystycznego dla materiałów krystalicznych. Może natomiast występować w nich uporządkowanie bliskiego zasięgu, stąd też ich właściwości mechaniczne zależą przede wszystkim od składu chemicznego oraz jakości powierzchni.
216