23

dowolna kobieiuść uaizuca logiczną wersję redukcji: ab\ zanieistnieć, odciąć się od bylości, należy utożsamić się z tym, co jest i jest powołaniem będącego (powołaniem, ale nie tym, co będzie); wiersz jest kobietą, podmiot, utożsamiający się z własnym przedmiotem, jest kobiecy. To ta kobiecość powołuje Którego Nie Było. To właśnie jest Jego głos. Przysługuje Mu prawo mówienia: ja jestem, ty jestem, on jestenn żywiąc się ciałem i krwią poety, wiersz, który jest „eucharystycznie” jego ciałem i krwią, przemienia go w ekskremen t. tej osobliwej eucharystii. I tak właśnie pojmował Wojaczek swoje cielesne istnienie dla poezji. Poezji, która była dlań ustawiczną Przemianą Materii. Rozumianą najdrastyczniej.