201106024055

może zostać rozpoznany na podstawie objawów, badania radiologicznego klatki piersiowej, które może być uzupełnione TK oraz badaniem USG, badaniem bakteriologicznym i biochemicznym wysięku.

Ze względu na sposób leczenia ropniaki opłucnej można podzielić na:

1.    Ropniaki nieswoiste (niegruźlicze).

2.    Ropniaki mieszane:

a)    zamknięte,

b)    otwarte: z przetoką wewnętrzną i z przetoką zewnętrzną.

3.    Ropniaki gruźlicze.

Leczenie fazy ostrej obejmuje celowaną antybiotykoterapię, drenaż opłucnej,

| także doopłucnowe leki fibrynolityczne (streptokinaza, urokinaza). Ewakuacja ropy przy użyciu drenu jest złotym środkiem w leczeniu ropniaka. W przypadku ropniaków gruźliczych stosuje się trzy leki przeciwprątkowe, a w ropniakach mieszanych antybiotyki o działaniu swoistym i nieswoistym.

Leczenie zachowawcze nieswoistych ropniaków opłucnej powinno trwać 2-4 tygodnie. Po tym czasie przy braku poprawy należy rozważyć możliwość leczenia operacyjnego. Leczenie zachowawcze ropniaków gruźliczych trwa dłużej. Ropniaki mieszane zamknięte zamienione zostają w ropniaki gruźlicze poprzez podanie odpowiednich antybiotyków nieswoistych wygaszających inne procesy niż gruźlicze.

W ropniakach mieszanych z przetoką należy zastosować leczenie chirurgiczne, jeśli nie uda się zlikwidować przetoki zachowawczo w ciągu 4-6 tygodni. Skuteczność leczenia zachowawczego u chorych z ostrym ropniakiem nieswoistym sięga 80%, natomiast w ropniakach swoistych 60%.

Osobną grupę stanowią ropniaki z przetoką, która może powstać na skutek urazów klatki piersiowej jako następstwo chorób płuc i opłucnej lub być powikłaniem zabiegu operacyjnego. Schemat postępowania w ropniaku opłucnej z przetoką powstałą na skutek urazów klatki piersiowej albo będącej następstwem chorób płuca i opłucnej przedstawiono na rycinie 17.

Ropniaki z przetoką oskrzelową po resekcji tkanki płucnej powstają najczęściej na skutek błędów technicznych w czasie operacji, w okresie wczesnym, zaś w odległym okresie od operacji najczęściej w wyniku wznowy choroby w kikucie oskrzela. Jednym z groźniejszych powikłań pooperacyjnych jest ropniak komory poresekcyjnej po wycięciu płuca. Przyczyną przetoki oskrzelowej może być zbyt silne dociąganie szwów, zbyt gęste lub zbyt rzadkie ich założenie, pozostawienie długiego kikuta, zbyt radykalne oszkieletowanie kikuta, traumatyzacja narzędziami lub rozdarcie części błoniastej. Inną przyczyną przetoki oskrzelowej, oprócz błędu technicznego, może być słaby stan ściany kikuta oraz procesy chorobowe: rak, gruźlica, zapalenie. Gojenie kikuta pogarsza także glikokortykosterydoterapia. Przetokę oskrzelową występującą do 10.-14. dnia po resekcji określa się jako wczesną, pojawiającą się ok 3. tygodnia od operacji jako późną. Leczenie wczesnych przetok oskrzelowych rozpoczyna się od drenażu ssącego lub grawitacyjnego w przypadku komory po pneumonektomii.

97