(r
Cezary lora, lbvwsz Borowski, Piotr Trypens
7akarania nerek i dróg moczowych obejmują niejednorodną grupę chorób. Dzieli się je zazwy czaj na proste, łatwe w leczeniu, oraz bardziej skomplikowane, łączące się najczęściej z nieprawidłowościami anatomicznymi dróg moczowych lub/i występujące wtórnie po zabiegu w obrębie dróg moczowych. Różnią się rodzajem wywołującej je floty bakteryjnej. Zakażenia proste są na ogół podatne na antybiotyko-terapię. Natomiast w zakażeniach skomplikowanych, wywołanych zazwyczaj szczepami opornymi na leczenie, główny nacisk powinien zostać położony na usunięcie przyczyny wywołującej i podtrzymującej zakażenie.
Stwierdzenie bakterii w moczu (bakteriomocz, bacteriuriaj nie jest jedno? zacznę | rozpoznaniem zakażenia układu moczowego. O tym ostatnim można r wić, jeżeli w prawidłowo pobranej pierwszej porannej porcji moczu ze środkowa mienia stwierdza się znamienną liczbę drobnoustrojów, w praktyce 100 000 rii w 1 ml moczu. Pojęcie znamiennego bakteriomoczu zostało stworzone di. bez objawów zakażenia u których pobierano mocz z rannej porcji po ca> inkubacji bakterii w pęcherzu moczowym. W wielu stanach klinicznych na śleć o zakażeniu, mimo że nie stwierdza się znamiennej liczby (100 000) ustrojów w i ml moczu. Drobnoustroje rozwijające się w nerce czy w gruczc || >-kowym nie mają bowiem równie korzystnych warunków namnażania jak w p rzu moczowym. Także w moczu pobranym w niedługim czasie po uprzr ■ ;;j I
mikcji. posianym na nieodpowiednie podłoże, ujawni się nieznamienna liczba oak- I
terii, mimo istniejącego zakażenia. Klinicysta będzie wówczas poszukiwał chorób 1 nie związanych z zakażeniem. W przypadku dolegliwości klinicznych nawet nie- I wielka liczba bakterii w moczu powinna być przedmiotem wnikliwej analizy, po- I wtórnych posiewów, gdyż nierozpoznana w porę infekcja może doprowadzić do zmian o typie przewlekłym, trudnych do leczenia. Kryteria rozpoznawania zakaże- H nia dróg moczowych przedstawia tabela 10.1.
«no