331 jpeg

Krujuran. M. ObttU-ld. Wrawmiir iw/ęsfcłiwiiWf/ini Troiw ipr/htti/j T I. Wws/ywa 2008 N    I - MS 14-0. C li> WN PWN 2M»7

318 CZĘŚĆ il Polityka handlowa subsydiowania gałęzi pracochłonnych, niepożądana w gospodarce o pełnym zatrudnieniu. może się okazać dobrym rozwiązaniem. Lepiej byłoby ustabilizować rynek pracy, np. zwiększając elastyczność płac. ale jeżeli z |akiś powodów nie można tego zrobić, to interwencja na innych rynkach może być „drugim najlepszym" sposobem rozwiązania problemu.

Kiedy ekonomiści stosują teorię drugiego najlepszego rozwiązania do polityki handlowej, twierdzą przy tym, że niedoskonałości w wewnętrznym funkcjonowaniu gospodarki mogą usprawiedliwiać ingerencję w jej zewnętrzne stosunki ekonomicz ne. Stosując ten argument wprawdzie zakłada się. że nie handel międzynarodowy jest przyczyną problemu, ale wysuwa się sugestię, że polityka handlowa może chociaż częściowo przyczynić się do jego rozwiązania.

Jak bardzo przekonująca jest argumentacja powołująca się na zawodność rynku krajowego?

Kiedy po raz pierwszy przedstawiono argumenty przemawiające za stosowaniem protekcjonizmu z powodu zawodności rynku krajowego, wydawało się, że podważają one większość uzasadnień wolnego handlu. Kto bowiem mógłby dowodzić, że gospodarki krajów, w których żyjemy, są wolne od zawodności rynku? Wydaje się, te zwłaszcza w krajach biedniejszych istnieje mnóstwo takich niedoskonałości. Na przykład w wielu krajacli mnie; rozwiniętych występuje bezrobocie i ogromne różnice płac między miastem a wsią (rozdział 10). Dowody na to, że rynki źle funkcjonują, są mniej uderzające w krajach rozwiniętych, ale wcale nietrudno jest formułować hipotezy, że także tam napotyka się poważne zawodności rynku - na przykład niezdolność innowacyjnych firm do pełnego wykorzystania korzyści z innowacji. Jak tu bronić wolnego handlu, skoro jest prawdopodobne, żc dobrobyt można zwiększać za pomocą interwencji rządu?

Istnieją dwie linie obrony postulatu wolnego handlu. Pierwsza to twierdzenie, żc zawodności rynku krajowego powinny być korygowane za pomocą odpowiedniej krajowej polityki handlowej, bezpośrednio dotyczącej źródeł problemu. Druga wynika z przekonania, żc ekonomiści nic potrafią diagnozować zawodności rynku tak trafnie, aby zalecać stosowanie właściwych narzędzi polityki gospodarczej.

Tezę. według której zawodność rynku krajowego wymaga zmian w polityce kraju, a nic w międzynarodowe! polityce handlowej, można uzasadnić przy użyciu zmodyfikowanej analizy korzyści i kosztów, uwzględniającej nic mierzone wcześniej krańcowe korzyści społeczne. Na rysunku 9.3 pokazano, żc cło może zwiększać dobrobyt mimo wywoływania deformacji w produkcji i konsumpcji, ponieważ sprzyja dodatkowej produkcji, która przynosi korzyści społeczne. Gdyby jednak takie samo zwiększenie produkcji dało się uzyskać dzięki subsydium produkcyjnemu, a nie taryfie celnej, to cena rynkowa dla konsumentów nie wzrosłaby i można byłoby uniknąć straty konsumpcji b. Innymi słowy, subsydium produkcyjne, bezpośrednio skierowane na wspieranie konkretnej aktywności ekonomicznej, pozwoliłoby uniknąć pewnych ubocznych kosztów związanych ze stosowaniem ceł.