383 jpeg

'R Kruiyrejn. M ObttU-Id. £Żrv»"ni,r młętirmarmltnin 7eonai pt/fmia T I, W«naaw» 200? SBN V7«-8MI|.14814-0. C by WN PWN 2007

J70 CZĘŚĆ II Polityka handlowa

sytuacji Chile Dyl drastyczny spadek światowych cen miedzi). Po wyjściu z kryzysu w końcu lat /O. i na początku 80. nastąpiła kolejna silna recesja, kiedy to Chile padło ofiarą światowego kryzysu zadłużenia (zob. rozdział 22).

Jednak w drugiej połowie lat 80. wyniki gospodarcze Chile bardzo wyraźnie się poprawiły. Nowe dobra eksportowe {owoce eksportowane na rynki półkul północnej w zimie, wino coraz lepszej jakości oraz dobra przemysłowe, takie jak meble) umożliwiły krajowi uwolnienie Sie od wcześniejszej zależności gospodarki od eksportu miedzi. Gospodarka Chile zaczęta wzrastać szybciej niż kiedykolwiek przedtem, wyprzedzając .nne kraje Ameryki Łacińskiej i prawie doganiając kraje azjatyckie. W rezultacie polityka wolnego handlu zaczęła zdobywać coraz szersze poparte po lityczne, mimo początkowej niepopulamości i utożsamiania jej z surowymi rządami wojska.

W 1990 roku wojsko wycofało się z polityki chilijskiei, ale jednak pozostaje {w czasie pisania tej książki) swoistym państwem w państwie, odmawiając poddania się zwierzchnictwu cywilnych polityków. Obecnie uważa się, Ze to jednak polityka gospodarcza ostatnich 17 Lat przyczyniła się do osiągnięcia obecnej prosperity. Kierunek polityki gospodarczej prowadzonej przez wybrany w wolnych -wyborach rząd pozostaje nie zmieniony. Sukces gospodarczy Chile trwa: w latach 1990 2001 gospodarka Chi le osiągnęła stopę wzrostu na poziomie 5.5%, znacznie wyższą niż inne kraje Ameryki Łacińskiej.

Efekty faworyzowania przemysłu - problemy z uprzemysłowieniem antyimportowym

Uprzemysłowienie antyimportowe traciło na popularności, kiedy okazało się. że kraje stosujące tę politykę nic doganiają krajów rozwiniętych. W rzeczywistości niektóre państwa zwiększyły dystans ekonomiczny do państw rozwiniętych pomimo rozwinięcia podstaw przemysłu. W 1980 roku Indie były biedniejsze w porównaniu ze Stanami Zjednoczonymi niż w 1950 roku, pierwszym roku po uzyskaniu niepodległości.

Dlaczego jednak uprzemysłowienie antyimportowe nie działało tak, jak się spodziewano? Jak się wydaje, najważniejszą przyczyną było to, że argumenty na rzecz protekcjonizmu wychowawczego nic sprawdzały się tak powszechnie, jak sądzono. Stosowanie protekcjonizmu przez jakiś czas nie doprowadzi do stworzenia konkurencyjnego sektora przemysłowego, jeżeli są zasadnicze powody, dla których kraj nic ma przewagi komparatywnej w przemyśle. Doświadczenie dowodzi, że powody niepowodzeń w rozwoju są często znacznie głębsze niż tylko brak doświadczenia w produkcji przemysłowej. Biednym krajom brakuje wykwalifikowanej siły roboczej, przedsiębiorców i doświadczenia w zarządzaniu, a lakże mają one problemy z organizacją społeczeństwa, co powoduje, że trudno jest utrzymać ciągłe dostawy czegokolwiek, poczynając od części zamiennych, a kończąc na elektryczności. Nie są to problemy poza zasięgiem polityki gospodarczej, ale nie da się ich rozwiązać za pomocą polityki handlowej. Kwota importowa może pozwolić na przetrwanie nieefektywnego sektora przemysłowego, ale bezpośrednio nie spowoduje.