' i
Przed przystąpieniem do określenia stateczności zboczy należy zaliczyć je do jednej z trzech kategorii geotechnicznych (pr ENV 1994).
Kategoria I obejmuje:
1) skarpy wykopów do 1,5 m nie nawodnione,
2) skarpy nasypów do 3,0 m,
3) zbocza z grantów sypkich lub spoistych, bez śladów osuwisk, do 6,0 m, nie zabudowane.
Kategoria 11 obejmuje:
1) skarpy wykopów do 4,5 m, nie nawodnione,
2) skarpy wykopów do 2,5 m przy obecności wód gruntowych,
3) skarpy nasypów do 8,0 m,
4) zbocza z grantów sypkich i spoistych do kilkunastu metrów, bez śladów osuwisk, nie zabudowane,
5) zbocza skalne i zwietrzelinowe niezależnie od wysokości o nachyleniu do 15*, bez śladów osuwisk, przeznaczone dó zagospodarowania (w Karpatach zdarzają się zbocza osuwiskowe o mniejszych kątach nachylenia niż 15*).
Kategoria m obejmuje:
1) głębokie wykopy,
2) nasypy powyżej 8,0 m,
3) zbocza do zagospodarowania obiektami budowlanymi o nachyleniu większym niż 15°.
W przypadkach nie objętych tym zestawieniem iub w przypadkach uzasadnionych sytuacją
należy dokonać wyboru kategorii na podobnych zasadach.
Do kategorii I wystarczy stosować metody tabelaryczne i nomograficzne określenia nachylenia stoku.
Do kategorii II wystarczy stosować metody nomograficzne określania wskaźnika stanu równowagi. W celu ustalania wartości parametrów geotechnicznych można stosować wartości tabelaryczne.
Do kategorii HI obowiązuje ustalanie parametrów na podstawie badań potowych i laboratoryjnych grantów. Należy przy tym maksymalnie wykorzystać dotychczasowe doświadczenia, stosując parametry ustalone z innych osuwisk w rejonie metodami back analysis, tj. metodami o tak zwanej odwrotnej analizie stateczności zboczy.
Badaniami terenowymi należy (w otworach wiertniczych) wyznaczyć zmienność wilgotności naturalnej w czasie i ustalić, w jakich warunkach zewnętrznych nastąpi przekroczenie wartości granicznej warunkującej przekroczenie wskaźnika stateczności 1.
Metody obliczeniowe wskaźnika stateczności należy dobierać w zależności od schematu warunków geotechnicznych i rodzaju parametrów uzyskanych z badań. Obliczenia można wykonać zgodnie z instrukcją Instytutu Techniki Budowlanej (Posadowienie..., 1991).
2. PROCESY 1
2.1. Czynniki
Podstawowym ne. Od natężenia c gicznej, ważny z obszaru.
2.2. Charakte
Procesy kraso* szóści.
Stopień nasilę: procesy krasowe r których występują bardzo intensywni
Formy krasow największe niebez kredzie i wczesny krocza setki metrd
Młodsze form* w silnie spękanych rozmiary.
Poza formami krasu wieżowego) wego jest bardzo dochodzi do 40 m zwietrzelinowymi,. wierzchni terenu c stępowaniem.
Na powierzchr pojedynczych i gn.
Niekorzystne d do:
— bardzo szyb
— dużych róźr krasowych),
—łatwego po* awarii sztucznych
— trudności z -
Lokalizacja osi
poprzedzona wszei